Λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών, από Κάλυμνο-Κω-Αθήνα-Κεφαλονιά, δεν κατέστη δυνατόν να παραστή εις την εξόδιον ακολουθίαν ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ.κ. Παίσιος, και απευθύνη ολίγα λόγια σεβασμού και αγάπης εις τον πολυσέβαστον γέροντα Μητροπολίτη Κεφαλληνίας κυρό Σπυρίδωνα.

Επικήδιος λόγος δια  Μητροπολίτη  Κεφαλληνίας κυρό Σπυρίδωνα

«Μακάριοι οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες άρτι» λέγει Κύριος ο Παντοκράτωρ

Πένθιμα κτυπούν οι κώδωνες και τα  σήμαντρα της Ιεράς  Μονής του Αγίου Γερασίμου, των λοιπών Ιερών Μονών και των Ιερών Ναών της αριστοτόκου και ευάνδρου Νήσου των Κεφαλλήνων.

Και ο πένθιμος αυτός αντίλαλος, διαλαλεί το βαρύ πένθος που πλακώνει επί τριήμερον τάς ψυχάς του Ιερού Κλήρου, των Μοναχών και Μοναζουσών και του φιλοχρίστου Λαού της  Ιεράς Μητροπόλεως  Κεφαλληνίας.

Ήδη, ο  Πολιός Μητροπολίτης Κεφαλληνίας – κυρός ΣΠΥΡΙΔΩΝ – αναπαύεται εν  Κυρίω, εν τοις κόλποις, Αβραάμ Ισαάκ και Ιακώβ, ένθα λάμπει το φώς της τρισηλίου Θεότητος και συγκαταλέγεται πλέον εις την χωρία των αοιδίμων Αρχιερέων, οίτινες θεοφιλώς και θεαρέστως διεποίμαναν την ολκάδα της Κεφαλληνιακής Εκκλησίας.

Ναι! Ο αγαθός και πράος άγγελος της Κεφαλληνιακής Εκκλησίας, ο συνετός και σώφρων ποιμήν, ο σεμνός και νηφάλιος Ιεράρχης, ο «κατΆ επιταγήν του Σωτήρος ημών» Τιτ. Κεφ.Α.3, αναλαβών εις τας στιβαράς χείρας του την διαποίμανσιν της Ιεράς Μητροπόλεως, «κεκοίμηται  οσιακώς εν Κυρίω».

Δικαίως – με μάτια βουρκωμένα – ο Ιερός Κλήρος, τα Μοναχικά Τάγματα και ο ευλαβής λαός της θεοφόρου Κεφαλληνίας, πενθούν και βαρυαλγούν επί τη εξόδω, εκ του ματαίου αυτού κόσμου, του καλού στρατιώτου Ιησού Χριστού, του αοιδίμου Πατρός και Ποιμενάρχου των, κυρού ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ.

Ο Μακαριστός, εν Ιεράρχαις Σπυρίδων Καλαφάτης, καθΆ όλην την Εκκλησιαστικήν αυτού σταδιοδρομίαν, προσεπάθησε να παραστήση εαυτόν «σκεύος εις τιμήν ηγιασμένον και εύχρηστον τω δεσπότη,  εις πάν έργον αγαθόν ητοιμασμένον» Β.Τιμ.Κεφ.Β,21,  και ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας Β. Τιμ.Κεφ. Β,15, εν παντί έργω και λόγω».

Ηλεημένος ο αείμνηστος «από Θεού Πατρός και Κυρίου Ιησού Χριστού του Σωτήρος ημών», ανεδείχθη πράγματι επίσκοπος, «υγιαίνων τη πίστει», φιλάγαθος, φιλάνθρωπος, σεμνός, απλός, προσηνής, ευπροσήγορος, καταδεκτικός, ιεροπρεπής, ισάξιος μιμητής γενόμενος – τρόποις και έργοις «του εν αγίοις θαυμαστού Σπυρίδωνος».

Φροντίζων «τα καλά και ωφέλιμα τοις ανθρώποις»  Τιτ. Κεφ, Γ.8,  εμερίμνα νυχθημερόν δια την δόξαν της στρατευομένης του Χριστού Εκκλησίας, της οποίας επίσκοπος κατέστη, δια της  χάριτος του Παναγίου και Τελεταρχικού Πνεύματος, και τούτο «ίνα μη ο λόγος του Θεού βλασφημήται» Τιτ. Κεφ.Β.5.

Ο πολιός Γέροντας, ο αοίδιμος Μητροπολίτης Κεφαλληνίας κυρός Σπυρίδων, ο κατΆ επιταγήν Θεού πολλώ αγώνι κηρύξας το Ευαγγέλιον» (Α. Θεσ. Κεφ. Β.2), εις το «στηρίξαι τας καρδίας» του εμπιστευθέντος αυτού ποιμνίου, καθΆ όλην την ποιμαντορικήν αυτού διακονίαν, ανεδείχθη άξιος της αποστολής  αυτού.

ΔιΆ αυτήν την ανιδιοτελήν και πολυσχιδήν ποιμαντορικήν διακονίαν του, πλήρως εφαρμόζονται, εις τον μακαριστόν Πατέρα και Δεσπότη της εν Κεφαλληνία Εκκλησίας,  οι λόγοι  της Αποκαλύψεως, «ότι ετήρησάς μου τον λόγον και ούκ ηρνήσω το όνομά μου» Αποκ. Κεφ. Γ.8, και δώσω  αυτώ καθίσαι μετΆ εμού εν τω θρόνω μου». Αποκ. Κεφ. Γ.21.

Πενθηφόρε Λαέ του Κυρίου !

Ο ουράνιος χώρος, ένθα ουκ έστι λύπη, ουδέ στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος και ένθα αντιλαλεί ο ακατάπαυστος  ήχος και η ηδονή των καθορώντων, του Προσώπου του Κυρίου το κάλλος το άρρητον,  εδέχθη εις τας Πατρικάς αγκάλας από της παρελθούσης Τρίτης την μακαρίαν ψυχήν, του πολιού και σεβασμίου Ιεράρχου της Αγιοτάτης  Εκκλησίας της  Κεφαλληνίας, κυρού Σπυρίδωνος.

Πολυσέβαστε και τετιμημένε Γέροντα αναπαύου εν τη  «δόξη του Κυρίου και Θεού ημών του Παντοκράτορος», εκεί ένθα αναπαύονται, μέχρι της κοινής αναστάσεως, αι των προκατόχων  Σου μακαρισταί ψυχαί, την δε μακαρίαν ψυχήν Σου νυμφαγωγούν σήμερον εις το Aνω Θυσιαστήριον του Εσφαγμένου Αρνίου της  Αποκαλύψεως, οι Aγιοι  Γεράσιμος, Σπυρίδων, Aνθιμος, Παναγής, οι Τρείς Φανέντες και αυτών προηγείται μετά των αγγελικών Ταγμάτων, εν ιματισμώ δια χρύσω περιβεβλημένη πεποικιλμένη, η Κυρία Θεοτόκος.

«Ημείς, οι  ζώντες οι  περιλειπόμενοι εις την παρουσίαν του Κυρίου», Σε  παρακαλούμε  και σε ικετεύομεν,  Αγιε Γέροντα,  εν τω  Επουρανίω  και Αγίω   Θυσιαστηρίω , εν τω Οποίω  τυγχάνεις  πλέον αξίος  πάρεδρος   του Παντάνακτος  Θεού ,προσέφερε την θείαν  αναφοράν ,  υπέρ της  εν  Χριστώ  οικοδομής του προσφιλούς και αγαπητού Κεφαλληνιακού Λαού Σου ,τον οποίον ηγάπησες, ηγιάσες, ηυλόγησες και εποίμανες  ως καλός  ποιμήν ευόρκως και θεοφιλώς , χάριτι θεία.

Οι Κεφαλλήνες οι ενταύθα και οι όπου γης δεν  θα λησμονήσωμεν τον αγαθόν και πράον, τον μειλίχιον και προσηνή, το ευγενή  και φιλάνθρωπον Δεσπότη  μας, και θα μνημονεύωμεν πἀντοτε του Ονόματος Αυτού « Σπυρίδωνος Αρχιερέως  Πατρός και Ποιμενάρχου ημών γενομένου».

Αναπαύου  άγιε Πατέρα  μας- εν ειρήνη προσδεχόμενος «το έλεος  του  Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εις ζωήν αιώνιον»Ιουδ.21.

Η Αυτού Θειοτάτη  Παναγιότης, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, από το μαρτυρικόν  Φανάρι, επί τω  ακούσματι της προς Κύριον εκδημίας του πολιού και προσφιλούς Μητροπολίτου Κεφαλληνίας κυρού Σπυρίδωνος , δια της ταπεινοτητός  μου , απευθύνει προς τον   Ευαγή Ιερόν  Κλήρον, εις τους Μοναχούς και Μοναχάς εις  τον φιλόθρησκον  Κεφαλληνιακόν Λαόν και εις τους  προσφιλείς συγγενείς του μεταστάντος τα  εγκάρδια  συλλυπητήρια  Του,  Εύχεται δε και προσεύχεται  όπως Κύριος   ο Θεός αναπαύση την μακαριστήν ψυχήν του αοιδίμου  Ιεράρχου εν χώρα ζώντων εν σκηναίς  Δικαίων ΅ενθα λάμπει το φώς της  Τρισηλίου Θεότητος.