Μ Η Ν Υ Μ Α

ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ. κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ

ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΝ ΗΜΕΡΑΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ  (5 ουνίου 2008)

σημερινή Παγκόσμιος μέρα Περιβάλλοντος εναι μία μοναδική εκαιρία στε τό σύνολον τς νθρωπότητος, καστος πολίτης το κόσμου προσωπικς, κοινωνία συνολικς, πιχειρηματική κοινότης καί βεβαίως ο θρησκευτικοί καί πολιτικοί γέται, νά ναλογισθομε τάς δυσθεωρήτους πλέον διαστάσεις τς περιβαλλοντικς κρίσεως.

χει λθει στιγμή διά κ βάθρων ναθεώρησιν το τρόπου σκέψεως καί λειτουργίας μας ντός ατο το μοναδικο κόσμου, τόν ποον Παντοκράτωρ Θεός κληροδότησεν ες τήν νθρωπότητα μέ τήν ντολήν «ργάζεσθαι καί φυλάσσειν». 

νθρωπότης πλέον δέν ρκεται ες τήν ντλησιν τν παραιτήτων πρός τό ζν λν καί φελειν κ το φυσικο κόσμου, στε νά διατηρηθ ες τό κέραιον δυνατότης ναγεννήσεως τν φυσικν οκοσυστημάτων καί πανεμπλουτισμός τν φυσικν πόρων.

νθρωπότης χει δυστυχς πρό πολλο περβ τήν θείαν ντολήν διά φροντίδα τς κτίσεως. Τά ποτελέσματα ατς τς φρονος καί πλεονεκτικς συμπεριφορς βιώνουμε σήμερον, παρακολουθοντες ς βουλοι θεαταί τάς πιπτώσεις τς καταστροφικς κλιματικς λλαγς, τήν ρύπανσιν τν σωτερικν καί θαλασσίων δάτων, τήν περαλίευσιν, τήν πώλειαν τς βιοποικιλότητος, τήν ρημοποίησιν τν δαφν, τήν καταστροφήν τν δασν πό φονικές πυρκαϊές καί πολλές κόμη κφάνσεις ατς τς πρωτοφανος περιβαλλοντικς κρίσεως. 

Τό Πατριαρχεον μας, τό ποον συμβολικς ορτάζει ς μέραν τς Κτίσεως τήν 1ην Σεπτεμβρίου, παρχήν το κκλησιαστικο τους, σήμερον νώνει τήν φωνήν του μέ τούς πανταχο τς γς εαισθητοποιημένους καί περιβαλλοντικς δραστηριοποιημένους νθρώπους καί φορες, σχέτως θρησκευτικο πολιτικο φρονήματος. 

ς καταβάλωμεν, δελφοί καί τέκνα ν Κυρί γαπητά, καστος πό τς θέσεώς του πσαν προσπάθειαν ντιμετωπίσεως τς περιβαλλοντικς κρίσεως, φήνοντας πίσω τάς ποιας διαφοράς καί πάθη χουν ες τήν διάρκειαν τς στορίας χωρίσει λαούς καί θνη.

διαιτέρως τά οκονομικς νεπτυγμένα κράτη, ς περιβάλλουν μέ κατανόησιν καί ς προσφέρουν φειδς καί νιδιοτελς κάθε διαθέσιμον οκονομικήν καί πιστημονικήν βοήθειαν πρός κενα τά θνη τά ποα ντιμετωπίζουν τήν πεναν καί σπαράζονται πό μφυλίους πολέμους. ς νθυμούμεθα τι ποτιμητικς ποκαλούμενος «Τρίτος Κόσμος», δηλαδή κενα τά κράτη πού στερον ες οκονομικήν νάπτυξιν, δέν διατηρον πλς πολιτισμικόν, λλά καί φυσικόν πλοτον, ποος εναι κρίσιμος διά τήν σωτηρίαν λοκλήρου το πλανήτου μας.