Το Σάββατο 7 Ιουνίου, εορτή του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημων Παϊσίου του εκ Κεφαλληνίας, γνωστου ως Παναγή Μπασιά, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας ειχε τα ονομαστήριά του.
Πληθος πιστων παρακολούθησαν τον Εσπερινό, που έγινε στην Ιερά Μονή Αγίου Παντελεήμονος και στη Θεία Λειτουργία, που έγινε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Σωτηρος Χριστου Καλύμνου.
Πολλοί ηταν οι επισκέπτες από την Ρόδο, όπου και διηκόνησε για σαράντα περίπου χρόνια ως Ιεροδιάκονος, Πρεσβύτερος και Πρωτοσύγκελλος της Ιερας Μητροπόλεως Ρόδου ο νυν Σεβασμιώτατος Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας κ.κ. Παΐσιος, ο Μητροπολίτης μας.
Μετά τον Εσπερινό, το απόγευμα της Παρασκευης 6 Ιουνίου, παρετέθη δειπνο στους παρευρισκομένους υπό του ηγουμενοσυμβουλίου της Ιερας Μονης. Επιμελήθη δε της τραπέζης ο αιδεσιμώτατος π. Ιάκωβος Συριώτης. Παρεκάθησε στην τράπεζα και ο Όμιλος συμπαραστάσεως τρίτης ηλικίας Ρόδου.
Την κυριώνυμον ημέρα ο Σεβασμιώτατος συνελειτούργησε μετά του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Αλικαρνασσου κ. Εμμανουήλ και με πολλούς εκ των ιερέων της νήσου και εκήρυξε, όπως και στον Εσπερινό, τον Θειο Λόγο εστιάζοντας το κήρυγμά του στον εορτάζοντα άγιο, στις αρετές, στα θαύματά του και στην οσία βιοτή του.
Χαιρετιστήριο λόγο εξεφώνησε ο εφημέριος του Ιερου Καθεδρικου Ναου Παναγίας Κεχαριτωμένης π. Αμφιλόχιος Σακαλέρος, ο οποίος με πολύ ωραία λόγια περιέγραψε την προσφορά του Σεβασμιωτάτου κατά τα τρία χρόνια της Αρχιερατίας του και λίγα λόγια απηύθυνε και ο εκ Ρόδου συνταξιουχος θεολόγος κ. Κων/νος Κωνσταντινίδης.
Το εσπέρας του Σαββάτου της 7ης Ιουνίου 2008 και μέχρι αργά το βράδυ, ο Σεβασμιώτατος δέχθηκε στο Μητροπολιτικό Μέγαρο τους πιστούς, οι οποιοι με πολλή αγάπη του ευχήθηκαν τα «χρόνια πολλά» και δεχόμενοι τα γλυκίσματα, που ετοίμαζαν κυρίες της Τράπεζας της Αγάπης, αναχωρουσαν μετά τις ευχές (λόγω συνωστισμου).
Ευχόμεθα όπως, ο Κύριος ημων Ιησους Χριστός δια πρεσβειων του Οσίου Παϊσίου – Παναγη Μπασιά χαρίζει υγείαν και μακροημέρευσιν εις τον εορτάζοντα Μητροπολίτη μας.
Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤ.ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ ΣΑΚΑΛΛΕΡΟΥ, ΕΦΗΜΕΡΙΟΥ ΤΟΥ Ι.ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΥ ΝΑΟΥ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ, ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΕΒ.ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΑΣ Κ.Κ.ΠΑΪΣΙΟ
«Εγώ βοσκήσω τα πρόβατά μου. Το απολωλός ζητήσω και το πλανώμενον επιστρέψω και το συντετριμμένον καταδήσω και το εκλιπόν ενισχύχω και το ισχυρόν φυλάξω και βοσκήσω αυτά μετά κρίματος».
Συγκεντρωθήκαμε ετούτη την ευλογημένη ώρα, ημέρα εορτης του Οσίου Πατρός ημων, Αγίου Παναγη, Παϊσίου της Κεφαληνίας, γνωστου ως παπα-Μπασιά, για να τιμήσουμε τον φέροντα το όνομά του, τον σεπτό ποιμενάρχη μας, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Παΐσιο, που ο Αρχιποίμενας Χριστός όρισε για την ποίμνη των λογικων προβάτων της Ιερας μας Μητροπόλεως πρό τριετίας.
Σεβασμιώτατε, από την πρώτη στιγμή της αφίξεώς σας στα νησιά της Θεοσώστου ταύτης Επαρχίας, σταθήκατε άξιος ναυκράτωρ της νηός που σας ενεπιστεύθη Αυτός ο Κύριος. Με φουρτουνες πολλές-από την πρώτη κιόλας στιγμή-και μπουνάτσες αργά και πού, αποδείξατε πως ξέρετε να βαστατε γερά το τιμόνι.
Σεις ρίξατε το σπόρο της αγάπης και αυτός κάρπισε καρπόν πολύν. Δείξατε την αγάπη σας για τον άνθρωπο και μοιράσατε αφειδώλευτα πράξεις και λόγια αγάπης, ανοίξατε μια μεγάλη πατρική αγκαλιά και κάτω από τις ζεστές φτερουγες Σας βρηκε προστασία ο κατατρεγμένος, ο πονεμένος, ο πεινασμένος, ο πάσχων, ο Aνθρωπος. Και αυτή την αστείρευτη πηγή αγάπης και πατρικης προστασίας, ο Καλυμνιακός λαός με το αλάνθαστο αισθητήριό του την αναγνώρισε αμέσως. Ηταν η στοργή που του έλλειπε, η παρηγοριά που αναζητουσε, η ελπίδα που ξαναζωντάνευε, η Εκκλησία της Σταυρικης θυσίας και του αναστάσιμου θριάμβου που πορευόταν και πάλι ανάμεσά του. Ηταν ο Επίσκοποσ-τύπος Χριστου, ο Επίσκοποσ-διάκονος Χριστου.
Αυτή η γλυκύτητα και η πραότητα του ποιμένα μας που ένωσε την Εκκλησία μας και καταπράϋνε τον ανθρώπινο πόνο και μαλάκωσε τις σκληρές καρδιές αποδεικνύουν ότι ο Επίσκοπός μας φέρει τω όντι τις αρετές του Αγίου Πατρός ημων Παϊσίου του εκ Κεφαληνίας. Δεν είναι μόνο οι συμπτώσεις που ενισχύουν τη θέση αυτή: κοινό το όνομα-φερώνυμοι και οι δύο της Θεομήτορος Υπεραγίας Θεοτόκου-και ο κοινός τόπος της καταγωγης από την εύανδρο Κεφαλληνία. Είναι κυρίως οι αρετές και οι χάριτες κοινές. Ο Aγιος διέθετε σύνεση και ταπεινότητα εκ κοιλίας μητρός και σε συνδυασμό με την ευσέβεια αφιέρωσε γρήγορα τη ζωή του στις προσταγές και στα πιστεύω της Ορθοδόξου Πίστεως. Και εκεινος πέρασε από το αξίωμα του δασκάλου και κήρυττε παντου τον Λόγο του Θεου, ενώ ανεδείχθη άξιος λειτουργός Του. Υπηρξε αφιλοχρήματος, ταπεινός ιερουργός και ανεδείχθη σκευος θείας χάριτος μέσα από την υπομονή με την οποία αντιμετώπισε ως την οσιακή κοίμησή του την ασθένεια που του δώρισε ο Πανάγαθος Θεός.
Η χάρις του Πανάγαθου Θεου επεφύλαξε σε έναν φορέα των αρετων, του οσίου Πατρός ημων Παπα-Μπασιά, να ποιμάνει την ιερά ποίμνη του οσίου Πατρός ημων Σάββα, που υπηρξε φορέας των ιδίων αρετων, αυτων που θεώνουν τον άνθρωπο. Ευχαριστουμε τον Κύριο, που μας πρόσφερε έναν πολύτιμο μαργαρίτη, μια απόδειξη της έμπρακτης αγάπης, της δημιουργίας, της προσφοράς, του Θείου φόβου, της ενθέου λειτουργικης ζωης, των ποιμαντικων φροντίδων και των νέων προσδοκιων.
Σεβασμιώτατε, τούτη η περίσταση αποδεικνύει πως κάποιες φορές η γλώσσα-ακόμα κι αν αυτή είναι η πλούσια ελληνική γλωσσα μας-αδυνατει να εκφράσει τα αισθήματα χαρας, ευγνωμοσύνης και αγάπης με τα οποια τόσο ο ιερός κληρος, όσο και ο ευσεβής λαός μας περιβάλλει το πρόσωπό Σας. Φτωχά τα λόγια μου, λίγες οι λέξεις, απύθμενη όμως η αγάπη για την δική Σας αγάπη.
Τοιουτος ημιν έπρεπε Αρχιερεύς, όσιος, άκακος, πραος, ταπεινός και αφιλοχρήματος. Σεβασμιώτατε, εξ ονόματος του ιερου κλήρου θα ήθελα να σας ευχηθω όπως ο Πανάγαθος Θεός δια πρεσβειων του Αγίου Παϊσίου, Παναγη Μπασιά και του Οσίου Πατρός ημων Σάββα να σας δίνει υγεία, έτη πολλά και ευλογημένα.
