ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ 

Τά ὀνομαστήρια τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου 

Ἐπί τῇ ἱ. μνήμῃ τῶν Ἁγίων ἐνδόξων Ἀποστόλων Βαρθολομαίου καί Βαρνάβα, ἡμέρᾳ τῶν σεπτῶν Πατριαρχικῶν Ὀνομαστηρίων, ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐχοροστάτησε κατά τόν Μ. Ἑσπερινόν τῆς ἑορτῆς, τήν Κυριακήν, 10ην Ἰουνίου, ἐν τῇ Ἱ. Μονῇ Ζωοδόχου Πηγῆς Βαλουκλῆ.

Κατ᾿ αὐτόν ἐκκλησιάσθησαν πλεῖστοι Ἱεράρχαι, ὁ Ἐξοχ. Πρέσβυς κ. Εὐάγγελος Σέκερης, Γεν. Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος ἐνταῦθα, ἡ Εὐγεν. κ. Ἀργυρώ Παπούλια, Γεν. Πρόξενος τῆς Χώρας ἐν Σμύρνῃ, ὁ Ἐντιμ. κ. Oleksandr Gaman, Γεν. Πρόξενος τῆς Οὐκρανίας ἐν τῇ Πόλει, μετά τοῦ Ἐντιμ. κ. Maksym Vdovychenko, Προξένου, Ἄρχοντες Ὀφφικιάλιοι καί πλῆθος πιστῶν ἐκ τῆς Πόλεως καί ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ. 

Μετά τήν Ἀπόλυσιν, ὁ Πατριάρχης ἐτέλεσε Τρισάγιον ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τοῦ ἀειμνήστου Ἱερομονάχου Βαρθολομαίου Κουτλουμουσιανοῦ, τοῦ Ἰμβρίου, οὗτινος τό ὄνομα φέρει, ἐν συνεχείᾳ δέ ὡμίλησε πρός τό ἐκκλησίασμα ἐκφράσας τάς εὐχαριστίας Αὐτοῦ πρός τόν ἱ. Κλῆρον καί τόν λαόν διά τήν παρουσίαν των κατά τήν εὔσημον ταύτην ἡμέραν καί ἀπευθύνας κάλεσμα πρός πάντας ὅπως φυλάσσουν ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ τήν εὐλογημένην παράδοσιν πίστεως, ἀγάπης καί ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. 

Ἠκολούθησεν ἐν τῷ προαυλείῳ χώρῳ δεξίωσις, καθ᾿ ἥν ὁ Πατριάρχης ἐδέχθη τόν ἱ. κλῆρον καί τούς πολυαρίθμους προσκυνητάς ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ καί τούς ὁμογενεῖς, οἵτινες ὑπέβαλον Αὐτῷ τά ἑόρτια σέβη καί τά συγχαρητήριά των.

Τήν ἑπομένην, Δευτέραν, 11ην ἰδίου, ὁ Πατριάρχης ἐχοροστάτησεν ἐν τῷ Π. Πατριαρχικῷ Ναῷ κατά τήν Θείαν Λειτουργίαν, συγχοροστατούντων Αὐτῷ τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν Γέροντος Νικαίας κ. Κωνσταντίνου, Γέροντος Χαλκηδόνος κ. Ἀθανασίου, Γέροντος Δέρκων κ. Ἀποστόλου, Γέροντος Πριγκηποννήσων κ. Δημητρίου, Ἑλβετίας κ. Ἱερεμίου, Τρανουπόλεως κ. Γερμανοῦ, Δωδώνης κ. Χρυσοστόμου, Ἴμβρου καί Τενέδου κ. Κυρίλλου, Φιλαδελφείας κ. Μελίτωνος, Ξάνθης κ. Παντελεήμονος, Μυριοφύτου καί Περιστάσεως κ. Εἰρηναίου, Μύρων κ. Χρυσοστόμου, Δαρδανελλίων κ. Νικήτα, Σασίμων κ. Γενναδίου, Ἰκονίου κ. Θεολήπτου, Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου κ. Εὐγενίου, Κισάμου καί Σελίνου κ. Ἀμφιλοχίου, Κυδωνίας καί Ἀποκορώνου κ. Δαμασκηνοῦ, Κώου καί Νισύρου κ. Ναθαναήλ, Λαγκαδᾶ, Λητῆς καί Ρεντίνης κ. Ἰωάννου, Καλλιουπόλεως καί Μαδύτου κ. Στεφάνου, Προύσης κ. Ἐλπιδοφόρου, Αὐστρίας κ. Ἀρσενίου, Κυδωνιῶν κ. Ἀθηναγόρου, Μαρωνείας καί Κομοτηνῆς κ. Παντελεήμονος, Σουηδίας καί πάσης Σκανδιναυΐας κ. Κλεόπα, Ἰωανίνων κ. Μαξίμου, Ἐλασσῶνος κ. Χαρίτωνος, Σηλυβρίας κ. Μαξίμου, Πέτρας καί Χερρονήσου κ. Γερασίμου, Σμύρνης κ. Βαρθολομαίου καί Σύμης κ. Χρυσοστόμου, καί τοῦ Πανιερ. Ἀρχιεπισκόπου Τελμησσοῦ κ. Ἰώβ. 

Ἐκκλησιάσθησαν οἱ Σεβ. Μητροπολῖται Διδυμοτείχου, Ὀρεστιάδος καί Σουφλίου κ. Δαμασκηνός καί Σερβίων καί Κοζάνης κ. Παῦλος, ὁ Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνθηδῶνος κ. Νεκτάριος, Ἐπίτροπος τοῦ Παναγίου Τάφου ἐν τῇ Πόλει, ἐκ προσώπου τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ὁ Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἀντώνιος, Διευθυντής τῆς Διοικήσεως τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας ἐπί Ἱδρυμάτων Ἐξωτερικοῦ, μετά τῆς συνοδείας αὐτοῦ, ἐκ προσώπου τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας, ὁ Θεοφιλ. Ἐψηφισμένος Μητροπολίτης Νέας Ζηλανδίας κ. Μύρων, οἱ Θεοφιλ. Ἐπίσκοποι Θερμῶν κ. Δημήτριος, Λαμψάκου κ. Μακάριος, Λεύκης κ. Εὐμένιος, Ναζιανζοῦ κ. Θεοδώρητος, Μωκησσοῦ κ. Δημήτριος, Ἀβύδου κ. Κύριλλος, Ἀμορίου κ. Νικηφόρος, Χριστουπόλεως κ. Μακάριος, Ἁλικαρνασσοῦ κ. Ἀδριανός, Ἐρυθρῶν κ. Κύριλλος, Ὀλύμπου κ. Κύριλλος καί Ἀραβισσοῦ κ. Κασσιανός, ὁ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτης κ. Σεραφείμ Shemyatovsky, ἐκ προσώπου τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας Τσεχίας καί Σλοβακίας, ἡ παρεπιδημοῦσα ἐν τῇ Πόλει Ἀντιπροσωπεία τῆς Παγκοσμίου Λουθηρανικῆς Ὁμοσπονδίας (Lutheran World Federation), Κληρικοί τῆς Ἁγιωτάτης Ἀρχιεπισκοπῆς Κωνσταντινουπόλεως καί τῶν παρακειμένων αὐτῇ Ἱ. Μητροπόλεων καί ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ, Μοναχοί καί Μοναχαί, Ἄρχοντες Ὀφφικιάλιοι, οἱ Ἐξοχ. κ. Πέτρος Μαυροειδῆς, Πρέσβυς τῆς Ἑλλάδος ἐν Ἀγκύρᾳ, καί Πρέσβυς κ. Εὐάγγελος Σέκερης, Γεν. Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος ἐν τῇ Πόλει, μετά τῆς Εὐγεν. κ. Δανάης Βασιλάκη, Προξένου, ἡ Εὐγεν. κ. Ἀργυρώ Παπούλια, Γεν. Πρόξενος τῆς Χώρας ἐν Σμύρνῃ, οἱ ὡς ἄνω διπλωματικοί ἐκπρόσωποι τῆς Οὐκρανίας, Ἐκπαιδευτικοί καί μαθηταί τῶν Ὁμογενειακῶν Σχολείων, παράγοντες τῶν Κοινοτήτων τῆς Ὁμογενείας καί πλῆθος προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Γερμανίας, Ἑλβετίας καί ἐκ τῆς Πόλεως. Παρέστησαν ἐπίσης οἱ Ἐντιμ. κύριοι Μumin Günler καί Murat Zeynel Ceylan, ἐκ μέρους τοῦ Κόμματος «İyi Parti». 

Ἐν τῷ τέλει, τήν Α. Θ. Παναγιότητα προσεφώνησε κατά τό ἔθος ἐκ μέρους τῆς σεβασμίας Ἱεραρχίας τοῦ Θρόνου ὁ α´ τῇ τάξει αὐτῆς Μητροπολίτης Γέρων Νικαίας κ. Κωνσταντῖνος, ἐν συνεχείᾳ ὁ Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἀντώνιος ἀνέγνωσε συγχαρητήριον Μήνυμα τοῦ Μακ. Πατριάρχου Μόσχας καί πάσης Ρωσσίας κ. Κυρίλλου, καί ἐν τέλει ὡμίλησεν ὁ Πατριάρχης, ἐξάρας τό ἱεραποστολικόν χρέος, ὡς συστατικόν στοιχεῖον τῆς αὐτοσυνειδησίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου πρός τούς ἐγγύς καί τούς μακράν, καί τονίσας τήν ἀνάγκην ὅπως ἡ Ἐκκλησία μή ἀδρανῇ ἐνώπιον καταστάσεων, αἵτινες διαταράσσουν τήν κανονικήν λειτουργίαν αὐτῆς, ὡς ἐπί παραδείγματι ἐν Οὐκρανίᾳ καί ἐν Σκοπίοις, μή παραλείψας νά ἀναφερθῇ καί εἰς τήν διαδικασίαν προσλήψεως τῶν ἀποφάσεων τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου ὑπό τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος. 

Ἠκολούθησεν ἡ ἐν τῷ Πατριαρχικῷ Γραφείῳ ὑποβολή σεβασμάτων καί ἑορτίων συγχαρητηρίων τῆς ἐνταῦθα σεβασμίας Ἱεραρχίας ἡ ὁποία ἐπέδωκεν Αὐτῷ ἀναμνηστικόν δῶρον, εἶτα δέ οἱ Κληρικοί καί οἱ λαϊκοί ὑπάλληλοι τῆς Πατριαρχικῆς Αὐλῆς ὑπέβαλον τά ἑόρτια σέβη αὐτῶν, ὑπό τήν ἡγεσίαν τοῦ Πανοσιολ. Μ. Πρωτοσυγκέλλου κ. Ἀνδρέου, ὅστις καί προσεφώνησε τόν Πατριάρχην. 

Τήν μεσημβρίαν, ὁ Παναγιώτατος παρέθεσεν ἑόρτιον γεῦμα ἐν τῷ ἐν Μεσαχώρῳ ἑστιατορίῳ «Feriye», πρός τιμήν τῶν φιλοξενουμένων Αὐτοῦ.

Ὁμιλία τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου κατά τόν Ἑσπερινόν τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Βαρθολομαίου (Ἱ. Μονή Ζωοδόχου Πηγῆς Βαλουκλῆ, 10 Ἰουνίου 2018)

Ἱερώτατοι καί Θεοφιλέστατοι ἀδελφοί Ἱεράρχαι, 

Ἱερώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀντώνιε, Ἐκπρόσωπε τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας καί πάσης Ρωσσίας, 

Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες, 

Ἐξοχώτατε κύριε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος, 

Ἐλλογιμώτατοι ἐκπαιδευτικοί, 

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, 

Εὐδοκίᾳ καί χάριτι τοῦ πανδώρου Θεοῦ, συνήχθημεν καί πάλιν ἐπί τό αὐτό, εἰς τόν ἱερόν ναόν τῆς ἁγιοπρώτου Παναγίας, τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, ἐδῶ εἰς τό Βαλουκλῆ, διά νά τιμήσωμεν ἐν ψαλμοῖς καί ὕμνοις καί ᾠδαῖς πνευματικαῖς τήν πάνσεπτον μνήμην τῶν Ἀποστόλων Βαρθολομαίου καί Βαρνάβα, καί διά νά συνεορτάσωμεν, ἐν κοινωνίᾳ χαρᾶς καί ἀγάπης, τά ὀνομαστήρια τῆς ἡμῶν Μετριότητος. Ὑποδεχόμεθα, καλωσορίζομεν καί εὐχαριστοῦμεν ἐγκαρδίως πάντας ὑμᾶς, τούς ἐκ τοῦ μακρόθεν καί τούς ἐκ τῆς Βασιλίδος τῶν πόλεων. 

Τό ἑόρτιον ἦμαρ εἶναι πάντοτε καιρός εὐχαριστίας πρός τόν Θεόν, τόν δοτῆρα παντός ἀγαθοῦ, διά τάς ἀπείρους Αὐτοῦ εὐεργεσίας. Δοξολογοῦμεν τόν μεγαλόδωρον Κύριον δι᾿ ὅσα ἐπεδαψίλευσεν εἰς ἡμᾶς κατά τό διαρρεῦσαν ἀπό τῆς περυσινῆς ἑορτίου συνάξεώς μας εἰς τόν πανίερον τοῦτον οἶκον τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἔτος, ἀναπληρῶν τά ἐλλείποντα καί κρατύνων τό ταπεινόν ἡμῶν πρόσωπον εἰς ὅσα Αὐτός ἔταξεν ἡμᾶς διάκονον ἐν τῇ Ἁγιωτάτῃ Αὐτοῦ Ἐκκλησίᾳ. Δι' ἡμᾶς τούς Χριστιανούς, τίποτε δέν εἶναι ἰδικόν μας ἔργον, δέν ἀποτελεῖ ἀτομικόν μας κατόρθωμα. Τά πάντα εἶναι χάρις καί δωρεά τοῦ Θεοῦ τῆς ἀγάπης, τοῦ διά φιλανθρωπίαν ἐπί γῆς ὀφθέντος, τοῖς ἀνθρώποις συναναστρέφοντος καί σώσαντος παγγενῆ τόν Ἀδάμ διά τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ, καί μέλλοντος τελειῶσαι τήν θείαν Οἰκονομίαν ἐν τῇ αἰωνίῳ Αὐτοῦ Βασιλείᾳ. 

Ἡ Ἁγίᾳ τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία συνεχίζει νά δίδῃ, ἐν ἀκλονήτῳ πιστότητι εἰς τήν παράδοσιν τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης, τήν καλήν μαρτυρίαν ἐν τῷ κόσμῳ, ἔναντι τῶν σημείων τῶν καιρῶν καί ἐν ἀναφορᾷ πρός τάς ὑπαρξιακάς ἀναζητήσεις τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου, προσφέρουσα πάντοτε βοήθειαν καί ἀλήθειαν, μεριμνῶσα διά τάς ζωτικάς ἀνάγκας αὐτοῦ, ἀποκαλύπτουσα τήν «διάστασιν τοῦ βάθους» τῆς ζωῆς, καί προσανατολίζουσα τόν ἄνθρωπον πρός τήν αἰωνιότητα. 

Συμφώνως πρός τάς διαπιστώσεις σπουδαίων συγχρόνων στοχαστῶν, χαρακτηριστικόν τῆς ἐποχῆς μας εἶναι τό λεγόμενον «ὑπαρξιακόν κενόν» καί ἡ ἀπώλεια τῆς «διαστάσεως τοῦ βάθους», δηλαδή ἡ ἀπουσία νοήματος ζωῆς ἤ ἡ συνειδητή πλήρης ἀδιαφορία διά νόημα, τό ὁποῖον ὑπερβαίνει τήν ἱκανοποίησιν τῶν ἀναγκῶν τοῦ ἀνθρώπου ὡς βιολογικοῦ ὄντος. Αὐτήν τήν συρρικνωτικήν θεώρησιν τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως ὑπηρετεῖ σήμερον τό τρίπτυχον «τεχνολογικός πολιτισμός», «ἰδιονομία τῆς οἰκονομίας» καί «εὐδαιμονισμός», εἴτε ὡς ἀτομικός εἴτε ὡς κοινωνικός. Κυριαρχεῖ ἡ λεγομένη «ὁριζοντία διάστασις», εἰς τήν ὁποίαν ἔχουν ἀπόλυτον κῦρος καί προτεραιότητα αἱ ἀρχαί: «Ὅσον τό δυνατόν ταχύτερον καί ἀποτελεσματικώτερον», «Ὅσον τό δυνατόν περισσότερον», «Ὅσον τό δυνατόν ἐντονώτερον». Ἡ ἐπικρατοῦσα σήμερον ἐκκοσμικευμένη λογική ἐμπιστεύεται πρωτίστως τούς ἀριθμούς, ἐνδιαφέρεται διά τήν «τιμήν» τῶν πάντων ἀλλά ὄχι διά τήν «ἀξίαν» τῶν πραγμάτων. Εἰς τόν σύγχρονον ὀρθολογιστήν τίποτε δέν προκαλεῖ ἔκπληξιν, τίποτε δέν δίδει ἀληθῆ χαράν, ἀφοῦ πηγή αὐτῶν δέν εἶναι ἡ τετράγωνος λογική, ἀλλά ἡ καρδία, τό εὐαίσθητον αἰσθητήριον τῆς «διαστάσεως τοῦ βάθους». «Εἰ ἔχῃς καρδίαν, δύνασαι σωθῆναι», ἀποφαίνεται ἡ σοφία τῆς ἐρήμου. Ἡ «καθαρά καρδία» γνωρίζει ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι δυνατόν νά εὕρῃ ὁλοκλήρωσιν καί πληρότητα, ὅπου καί ὅπως ἐκεῖνος ἐπιθυμεῖ, ἔξω ἀπό τήν ἀλήθειαν ἤ χωρίς τήν ἀλήθειαν. Ὁποιαδήποτε ἐξέλιξις, ἐφ᾿ ὅσον θίγει τήν «τάξιν τῆς καρδίας», ἡ ὁποία, κατά τόν φιλόσοφον, «ἔχει τούς λόγους της, τούς ὁποίους τό λογικόν ἀγνοεῖ», γεννᾷ ἀνθρωπολογικήν καί ἠθικήν σύγχυσιν καί δέν ὑπηρετεῖ τήν πραγματικήν πρόοδον. Δέν ὑπάρχει πρόοδος, ὅταν φαλκιδεύεται τό ἀνθρώπινον πρόσωπον. 

Ἐν ἐπιγνώσει ὅτι τό ὑπαρξιακόν κενόν τοῦ ἀνθρώπου δέν γεμίζει μέ τήν ἀνάπτυξιν τῆς ἐπιστήμης καί τῆς τεχνολογίας, μέ ἐξωτερικά ἀγαθά ἤ μέ τήν αὐτοπραγμάτωσιν, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ὡς ἀπεφάνθη καί ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος αὐτῆς, προβάλλει ἔναντι τοῦ συγχρόνου «ἀνθρωποθεοῦ» τόν «Θεάνθρωπον» ὡς «ἔσχατον μέτρον» τῶν πάντων. «Ἡ Ἐκκλησία ἡμῶν δύναται καί ὀφείλει νά ἐκφράσῃ ἐν τῷ κόσμῳ τήν προφητικήν αὐτῆς συνείδησιν ἐν Ἰησοῦ Χριστῷ, ὁ ὁποῖος ἐν τῇ Ἐνανθρωπήσει προσέλαβεν ὅλον τόν ἄνθρωπον καί εἶναι τό ἀπόλυτον πρότυπον τῆς ἀνακαινίσεως τοῦ ἀνθρωπίνου γένους... «Ἡ Ἐκκλησία, ὡς θεανθρωπίνη κοινωνία, εἰς τήν ὁποίαν ἕκαστος ἄνθρωπος ἀποτελεῖ μοναδικήν ὀντότητα, προωρισμένην εἰς προσωπικήν κοινωνίαν μετά τοῦ Θεοῦ, ἀντιστέκεται εἰς πᾶσαν προσπάθειαν ἀντικειμενοποιήσεως τοῦ ἀνθρώπου, μετατροπῆς του εἰς μετρήσιμον μέγεθος» (Ἐγκύκλιος, § 12).  

Ἀδελφοί συνεπίσκοποι καί προσφιλέστατα τέκνα ἐν Κυρίῳ, 

Ἔχομεν μίαν εὐλογημένην παράδοσιν πίστεως, ἀγάπης καί ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, τήν ὁποίαν ὀφείλομεν νά φυλάσσωμεν ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ. Μίαν παράδοσιν, τήν ὁποίαν συγκροτοῦν καί κοσμοῦν ἡ μαρτυρία τῶν ἁγίων καί ἡ θυσία τῶν μαρτύρων τῆς πίστεως, ὁ σταυροαναστάσιμος βίος τῶν πιστῶν, οἱ ναοί, τά μνημεῖα καί τά ἁγιάσματά μας, ἡ λειτουργική καί ἡ ποιμαντική διακονία, τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως καί ἡ προσδοκία τῆς ἐσχατολογικῆς Βασιλείας. Ζῶμεν διά τοῦ Χριστοῦ, ἐν Χριστῷ καί διά τόν Χριστόν. «Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί ἡ σωτηρία – οὐδέ γάρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπό τόν οὐρανόν τό δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πράξ. δΆ, 12). Ὁ Κύριος εἶναι «τό ἄλφα καί τό ὠμέγα, ὁ πρῶτος καί ὁ ἔσχατος, ἡ ἀρχή καί τό τέλος» (Ἀποκ. κβΆ, 13). Ὁ Χριστός εἶναι τό πᾶν, ὅπως ἔλεγεν ὁ Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης. 

Ὀνομάζοντες καί δοξάζοντες τό ὄνομα τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, περαίνομεν τόν λόγον. Εὐχαριστοῦμεν ἅπαξ ἔτι πάντας ὑμᾶς, καί ἕκαστον ἐξ ὑμῶν προσωπικῶς, διά τήν παρουσίαν σας, διά τήν χαράν τῆς συναντήσεως καί τοῦ συνεορτασμοῦ, διά τάς εὐχάς καί τήν ἀγάπην σας, ἡ ὁποία μᾶς ἐνισχύει καί μᾶς στηρίζει. Εὔχεσθε, ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ, διά τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν, διά τήν Πόλιν τῶν Πόλεων, διά τό Γένος τῶν Ὀρθοδόξων. Ὁ δέ Θεός ἡμῶν, ὁ Θεός τῶν θαυμασίων, πρεσβείαις τῆς Παναγίας τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς καί τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Βαρθολομαίου καί Βαρνάβα, τῶν «γεωργῶν τῆς οἰκουμένης», νά κατευθύνῃ τά διαβήματά σας εἰς ὁδόν εἰρήνης καί νά σᾶς εὐλογῇ. Γένοιτο!

https://www.facebook.com/ecumenicalpatriarchate/videos/10156462244759158/