ριθμ.Πρωτ. 1091

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕ
ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τ
ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΤΙΣΕΩΣ ΚΥΡΙΟΥ
ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
* * *

«τ
γάρ ματαιότητι κτίσις πετάγη, οχ κοσα,
λλά διά τόν ποτάξαντα, [...]
ο
δαμεν γάρ τι πσα κτίσις συστενάζει
καί συνωδίνει
χρι το νν» (Ρωμ. η΄ 20,22)


δελφοί καί τέκνα ν Κυρί γαπητά,

Διά μίαν ε
σέτι φοράν, ες τήν ρχήν το νέου κκλησιαστικο τους, καλούμεθα νά ναλογισθμεν, μετά καινν ν Χριστ πνευματικν δυνάμεων καί διαιτέρας εαισθησίας, τήν κατάστασιν το εφόρου πλανήτου μν καί νά ναπέμψωμεν διαιτέρας προσευχάς διά τήν προστασίαν το σύμπαντος κόσμου.

Πολλά
χουν λλάξει, φ' ς στιγμς οίδιμος προκάτοχος μν Πατριάρχης Δημήτριος πεφάσισε, πρό δύο καί πλέον δεκαετιν, νά καθιερωθ 1η Σεπτεμβρίου ς μέρα προσευχς πέρ τς διατηρήσεως τς καλς ποιηθείσης πό το Θεο κτίσεως. Διά τς ναλήψεως τς πρωτοβουλίας κείνης είμνηστος προκάτοχος μν πεσκόπει ες τήν ποστολήν προειδοποιητικο μηνύματος περί τν λεθρίων συνεπειν κ τς κακς χρήσεως το περιβάλλοντος. πεσήμαινεν τι, ν ντιθέσει πρός τάς πλείονας τν λοιπν μορφν τς νθρωπίνης κατά χρσιν παραβατικς συμπεριφορς, ρύπανσις το φυσικο περιβάλλοντος δύναται νά προκαλέσ τεραστίαν καί μή ναστρέψιμον ζημίαν, διά τς καταστροφς πασν σχεδόν τν μορφν ζως πί το πλανήτου.

Τήν
ποχήν βεβαίως κείνην, προειδοποίησις ατη σως νά χησεν ς περβολική ες τά τα ρισμένων σκεπτικιστν, λλά πό τό φς τν σων σήμερον διαπιστώνομεν, καθίσταται πλέον φανερόν τι ο λόγοι του σαν προφητικοί. Σήμερον, ο πιστήμονες, ο σχολούμενοι μέ τό φυσικόν περιβάλλον, περιφράστως τονίζουν τι παρατηρουμένη κλιματική λλαγή δύναται νά διαταράξ καί νά καταστρέψ λόκληρον τό οκολογικόν σύστημα, τό ποον συντηρε οχί μόνον τό νθρώπινον εδος λλά καί παντα τόν θαυμαστόν, λληλοεξαρτώμενον πό μορφήν λύσεως, κόσμον τν ζώων καί τν φυτν. Α πιλογαί καί α νέργειαι το κατά τά λλα πεπολιτισμένου συγχρόνου νθρώπου χουν δηγήσει ες τήν θλιβεράν ταύτην κατάστασιν τις συνιστ οσιαστικς θικόν καί πνευματικόν πρόβλημα, τό ποον γλαφυρς εχε προεκθέσει, ξάρας τήν ντολογικήν κυρίως διάστασίν του, ορανοβάμων πόστολος Παλος ες τήν πρός Ρωμαίους πιστολήν, δεκαεννέα αἰῶνας πρίν, επών «τ γάρ ματαιότητι κτίσις πετάγη, οχ κοσα, λλά διά τόν ποτάξαντα, [...] οδαμεν γάρ τι πσα κτίσις συστενάζει καί συνωδίνει χρι το νν» (Ρωμ. η΄ 20,22).

Ε
ς τό σημεον μως τοτο, φείλομεν νά επωμεν τι σήμερον προβαλλομένη πνευματική καί θική διάστασις το οκολογικο προβλήματος, συνιστ, επερ ποτε καί λλοτε, κοινήν συνείδησιν πάντων τν νθρώπων, διαιτέρως τν νέων, ο ποοι, σύν τος λλοις, συνειδητοποιον τι σύμπασα νθρωπότης χει κοινήν μοραν. λονέν μεγαλύτερος ριθμός νθρώπων κατανοε τι καταναλωτική των συμπεριφορά, προσωπική κάστου συμβολή ες τήν παραγωγήν συγκεκριμένων προϊόντων πόρριψις τέρων πτεται ερυτέρων παραμέτρων χουσν ο μόνον θικήν λλά καί σχατολογικήν διάστασιν. λονέν μεγαλύτερος ριθμός νθρώπων ντιλαμβάνεται τι λόγιστος χρσις τν φυσικν πόρων, μετρος κατανάλωσις νεργείας, συμβάλλει ες τήν κλιματικήν λλαγήν, πίπτωσιν χουσαν ες τήν ζωήν καί τήν παρξιν το συνανθρώπου, το πλησίον, τς εκόνος το Θεο, καί ς κ τούτου ποτελε μάρτημα. λονέν καί περισσότεροι νθρωποι χαρακτηρίζουν ς ναρέτους φαύλους ατούς ο ποοι ντιστοίχως χειρίζονται ελόγως παραλόγως τά πράγματα τς κτίσεως.

ντιστρόφως, μως, νάλογος πρός τήν εαισθητοποίησιν τν νθρώπων πί το οκολογικο προβλήματος τυγχάνει, δυστυχς, εκών τήν ποίαν μφανίζει σήμερον πλανήτης μας. διαιτέρως νησυχητικόν εναι τό γεγονός τι τά πτωχότερα καί πλέον εάλωτα μέλη τς νθρωπίνης κοινωνίας φίστανται τάς συνεπείας περιβαλλοντικν προβλημάτων τά ποα ατά δέν δημιούργησαν. πό τς Αστραλίας μέχρι το Κέρατος τς φρικς καταφθάνουν πληροφορίαι περί παρατεταμένης νομβρίας, ποία χει ς ποτέλεσμα τήν ρημοποίησιν εκράτων καί παραγωγικν λλοτε περιοχν καί τήν ξ ατς πειλήν τν κεσε κατοικούντων πληθυσμν κ το φάσματος τς πείνης καί τς δίψης. πό τς Λατινικς μερικς μέχρι τς καρδίας τς Ερασίας λαμβάνομεν ναφοράς περί τς τήξεως τν παγετώνων πό τούς ποίους κατομμύρια νθρώπων ξαρτνται διά τήν προμήθειαν δατος.

καθ' μς γία το Χριστο Μεγάλη κκλησία, στοιχοσα τ παραδείγματι το ειμνήστου προκατόχου μν Πατριάρχου Δημητρίου, ργάζεται όκνως πέρ τς εαισθητοποιήσεως χι μόνον τς κοινς γνώμης λλά καί τν καταστάντων ρχειν πί τς γς, διοργανοσα Οκολογικά Συμπόσια, σχολούμενα κυρίως μέ τήν κλιματικήν λλαγήν καί τήν διαχείρισιν τν δατίνων πόρων. πώτερος σκοπός τς προσπαθείας ταύτης τυγχάνει μελέτη τς σχέσεως τν οκοσυστημάτων τς γς καί το τρόπου κδηλώσεως το φαινομένου τς περθερμάνσεως το πλανήτου καί το νθρωπογενος ντικτύπου. Διά τν πιστημονικν τούτων συναθροίσεων, ες τάς ποίας συμμετέχουν κπρόσωποι διαφόρων χριστιανικν κκλησιν καί θρησκειν ς καί διαφόρων κλάδων το νθρωπίνου πιστητο, τό Οκουμενικόν Πατριαρχεον πιθυμε νά πήξ  μίαν στερράν πρωτοποριακήν συμμαχίαν μεταξύ θρησκείας καί πιστήμης, ρειδομένην πί τς θεμελιώδους ρχς τι διά νά πιτευχθ στόχος - διάσωσις το φυσικο περιβάλλοντος- μφότεραι α πλευραί φείλουν νά πιδείξουν διάθεσιν λληλοσεβασμο καί συνεργασίας. Διά τς συνεργασίας θρησκείας καί πιστήμης ες Συμπόσια διοργανωθέντα ες διαφόρους περιοχάς το κόσμου, πιθυμε νά συμβάλ ες τήν νάπτυξιν μις περιβαλλοντικς θικς, ποία θά πρέπει νά καταδείξ τι χρσις το κόσμου καί πόλαυσις τν λικν γαθν πρέπει νά εναι εχαριστιακή, νά συνοδεύεται μέ δοξολογίαν πρός τόν Θεόν, ν κατάχρησις το κόσμου καί δίχα ναφορς ες τόν Δημιουργόν μετοχή ες ατόν τυγχάνει φάμαρτος, φάμαρτος νώπιον το Ποιητο καί Θεο λλά καί νώπιον το ποιήματος καί συνανθρώπου.

δελφοί καί τέκνα ν Κυρί γαπητά,

Γνωρίζομεν
τι κτίσις, ς συμπεσοσα μετά το πεπτωκότος κ το ρχαίου κάλλους νθρώπου, συνωδίνει καί συστενάζει∙ γνωρίζομεν, πί πλέον, τι κατά χρσιν, κατά παρέκκλισιν, παραβατική καί γωϊστική συμπεριφορά το νθρώπου συμβάλλει ες τήν καταστροφήν τς συμπασχούσης καί συνυποκειμένης ες τήν φθοράν το κτιστο φύσεως∙ γνωρίζομεν τι καταστροφή ατη συνιστ ν τ πράξει ατοκαταστροφήν, διό καί καλομεν πάντα νθρωπον, οασδήτινος διότητος, νά μέν ες τήν κατά φύσιν χρσιν λων τν κτισμάτων τς δημιουργίας «εχαριστν τ ποιήσαντι καί δεδωκότι ατ τά πάντα Θε", δόξα καί τό κράτος ες τούς αἰῶνας τν αώνων.

,βη΄ Σεπτεμβρίου α΄

+
Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαος
γαπητός ν Χριστ δελφός
καί διάπυρος πρός Θεόν ε
χέτης