«Προβλήματα γύρω από την δράση των αιρετικών (Ελευθερία και χρέος αυτοπεριφρουρήσεως)»

Κ' ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΙΣ ΕΝΤΕΤΑΛΜΕΝΩΝ

ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΙΕΡΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΝ

 

ΔΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΑΣ




Με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος πραγματοποιήθηκε, υπό την αιγίδα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου και με την φιλοξενία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χαλκίδος κ. Χρυσοστόμου, από 3 έως 6 Νοεμβρίου 2008, στο Ιερό Προσκύνημα του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου, στο Νέο Προκόπι Ευβοίας, η «Κ΄ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας», με θέμα:

«Προβλήματα γύρω από την δράση των αιρετικών (Ελευθερία και χρέος αυτοπεριφρουρήσεως)».

    

 

Την Ιερά Μητρόπολη Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας εκπροσώπησε ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Αμφιλόχιος Σακαλλέρος, εφημέριος του Ιερου Καθεδρικου Ναου Παναγίας Κεχαριτωμένης Χώρας.

 

    

 

Το συνέδριο διήρκεσε τέσσερις ημέρες και τα πορίσματά του είναι τα εξης:

 

ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ Κ' ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΕΩΣ
ΕΝΤΕΤΑΛΜΕΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ
ΚΑΙ ΙΕΡΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΝ
ΔΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

  Συνδιάσκεψη, μ σεβασμ πρς τν θρησκευτικ λευθερία κα φο μελέτησε τ προβλήματα πο δημιουργονται π τν δραστηριότητα τν νεοφανν αρέσεων κατέληξε στ κόλουθα πορίσματα:

1.
διδασκαλία τς ρθόδοξης κκλησίας εναι διδασκαλία το Χριστο. Χριστς τν παρέδωκε κα κκλησία τν παρέλαβε. παράδοσηδιδασκαλία το Χριστο εναι ΜΙΑ. πίστη τς κκλησίας εναι ΜΙΑ. Κα κκλησία εναι ΜΙΑ. κκλησία εναι «στλος κα δραίωμα τς ληθείας» (Α΄ Τιμ. 3, 15). Ατ εναι μία, γία, καθολικ κα ποστολικ κκλησία, δηλαδ νατολικ ρθόδοξη κκλησία. λήθεια τς κκλησίας ατοπεριφρουρεται μ τν διάσπαστη ποστολικ διαδοχ τς ερωσύνης κα τς πίστεως.

2.
ποια παραποίηση τς διδασκαλίας, πο παρέδωκε Χριστός, δν εναι κάτι τ πλό. Εναι μία σπορ κάποιου «λλου» (το διαβόλου). Κα ατ λλοίωση τς διδασκαλίας το Χριστο συνιστ τν αρεση κα δημιουργε στος παδος της τν νάγκη γι σύσταση θεσμικς ργάνωσης γι περιφρούρησή της. Τν ργάνωση ατ ο παδο τς τν νομάζουν «κκλησία», ν δν εναι.

3.
αρεση ποτελε κπτωση π τν λήθεια το Χριστο κα εναι καρπς νθρωποκεντρικς κα λογοκρατικς ρμηνείας τς θείας διδασκαλίας. τσι φτιάχνει μία νέα θρησκευτικ μάδα, ποία δν κολουθε τν παξ παραδοθεσα πίστη.

4. Βασικ
χαρακτηριστικ τν αρετικν μάδων εναι τι:

α) δ
ν ποτελον συνέχεια τς ποστολικς κκλησίας,

β) μετατρέπουν τ
ν πίστη σ δεολόγημα, γ) σχετικοποιον τν λήθεια, δ) μμένουν σ ποκειμενικς ρμηνεες,

ε) καλλιεργο
ν τν ψευδαίσθηση γι τν πίτευξη τς σωτηρίας μόνο στος κόλπους τς μάδος κα στ) χρησιμοποιον πρακτικς πο καταλύουν τν τομικ λευθερία κα συντρίβουν τ νθρώπινο πρόσωπο.

5.
προσηλυτισμός, πο πιδιώκεται μ μεθόδους πλύσης γκεφάλου κα λλες πικίνδυνες μεθοδεύσεις π τς ποικιλώνυμες αρέσεις προκαλε σειρ σοβαρν προβλημάτων σ πίπεδο προσωπικό, οκογενειακ κα κοινωνικό.

6.
κκλησία μας βλέπει τν αρεση σν σοβαρ πνευματικ νόσημα, πο γι θεραπεία του παιτε μία εδικ «ατρική» παρέμβαση κα γωγή. Στν προσπάθειά της ατ κκλησία κάνει διαχωρισμ νάμεσα στν αρεση σν σύστημα ψευδοδιδασκαλιν, κα στν αρετικ σν τομο πο νοσε πνευματικά, σν πρόβατο πολωλός, πο κκλησία τ ναζητε μ γάπη κα σεβασμ στν λευθερία του.

7.
γάπη ατ πηγάζει π τν σωτήρια βούληση το Θεο Πατρς ν ποστείλει τν μονογεν του Υἱὸ στν κόσμο «να σωθ κόσμος δι’ Ατο» (ω. 3, 17). κφράζεται κατ’ ξοχν μ τν ζσα μαρτυρία τς Μις ληθείας, ποία δν εναι οτε δεολόγημα, οτε φιλοσοφικ σύστημα. Ταυτίζεται μ τ πρόσωπο το ησο Χριστο, το Υο κα Λόγου το Θεο. Κατ συνέπεια λήθεια τς κκλησίας εναι παραίτητη γι τν σωτηρία.

8.
δογματικ λήθεια τς κκλησίας δν εναι να θεωρητικ σύστημα σχετο μ τν ζω τν πιστν, λλ δύναμη πο διέπει τν ν Χριστ ζωή.

9.
περιφρούρηση τς ρθοδόξου Πίστεως ποτελε καθκον τν ποιμένων τς κκλησίας καί εναι κδήλωση γάπης κα χι φανατισμο.

10. Κατ
τν θεραπευτικ φροντίδα τν ποιμένων γι τ πλανηθέντα πρόβατα, ο ποιμένες φείλουν ν παρακολουθον κα ν λέγχουν τ προσωπικ τους κίνητρα κα ν φέρονται σ’ ατος μ γάπη κα καλωσύνη. Χαρακτηριστικ πισημαίνει γιος Γρηγόριος Θεολόγος: «ο γρ νικσαι ζητομεν, λλ προσλαβεν δελφούς, ν τ χωρισμ σπαρασσόμεθα» (δν πιδιώκομε ν νικήσουμε τος λλους σάν ντιπάλους μας, λλ ν τος κερδίσουμε σάν δελφούς μας, γιατί γι τν χωρισμ τους πονμε βαθειά) (P.G. 36, 440Β).

11. Τ
χρέος τς γάπης πρς τος αρετικος ποκλείει κα καταδικάζει κάθε πολεμικ ντιπαράθεση. Κα κφράζεται, πρς μν τος δεχομένους τν διάλογο (καλοπροαίρετους θύματα), μ διαίτερη στοργή, πρς δ κείνους πο μμένουν στν πλάνη (κακοπροαίρετους) μ σαφ πόρριψη κα χωρς τν χρήση τς «οκονομίας». Τ μέτρο κα τν ποιότητα τς πνευματικς ατς διακονίας μας πρέπει ν τν προσδιορίζουν ο λόγοι το Κυρίου: «γίνεσθε φρόνιμοι ς ο φεις κα κέραιοι ς α περιστεραί» (Μάτθ. 10,16)

12.
δανικ θεραπευτήριο τν θυμάτων τς πλάνης ποτελε ζωνταν νορία, πειδή μέσα στν ζεστ κα φιλόξενο χρο της μπορε, μ τν Χάρη το Θεο, ν ποκατασταθ ν γάπ κα λευθερί σχέση τους μ τν Θε κα τος νθρώπους.

13. Στ
πλαίσιο τς θεραπευτικς φροντίδας τς κκλησίας γι τν προστασία το ρθοδόξου πληρώματος π τν πλάνη κα τν αρεση ντάσσονται κα ο Πανορθόδοξες Συνδιασκέψεις γι θέματα αρέσεων κα Παραθρησκείας, πο συμπληρώνουν φέτος εκοσι τη. Τ γεγονς ατ ποτέλεσε φορμ δοξολογίας το Κυρίου μας κα εγνώμονος μνημοσύνου το πρωτεργάτου κα μπνευστο ατο το θεσμο, ειμνήστου π. ντωνίου λεβιζοπούλου.   

Εκ της Ιερας Μητροπόλεως