ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΜΑΣ
Με λαμπρότητα εορτάσθηκαν τα Χριστούγεννα στην Ιερά μας Μητρόπολη.
Ο Μητροπολίτης μας, σύμφωνα με το εκδοθέν πρόγραμμα της Ιεράς Μητροπόλεως, την παραμονή της Εορτής, Τρίτη 24 Δεκεμβρίου, εκκλησιάσθηκε στον Ι.Ναό Αγίας Μαρίνης, κατά τάς Μεγάλας Ώρας, τον Εσπερινόν και την Θ.Λειτουργίαν του Μεγάλου Βασιλείου. Στο τέλος μοίρασε το αντίδωρο και ομίλησε καταλλήλως για το γεγονός της Θείας Ενανθρωπήσεως.
Το Εσπέρας ετέλεσε, μετά του Αιδεσιμωτάτου Εφημερίου πρωτ.Σωφρονίου Χατζηλάρη, το Ιερόν Μυστήριον του Ευχελαίου και εν συνεχεία παρηκολούθησε την κατανυκτική και επίκαιρη εορτή των νέων της Ενορίας, οι οποίοι με ύμνους των Χριστουγέννων, μετέφεραν το πνεύμα της Μεγάλης Εορτής, της μητρόπολης πασών των Εορτών, των Χριστουγέννων.
Μεστός ο λόγος της Κυρίας Ειρήνης Ταχλιαμπούρη-Φοράδη συμβολαιογράφου, η οποία με την ομιλία της συνεκίνησε βαθύτατα το εκκλησίασμα.
ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΡΗΝΗΣ ΤΑΧΛΙΑΜΠΟΥΡΗ 24.12.2008
«Αυτός ενηνθρώπησεν, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν» (Μέγας Αθανάσιος)
«Αυτός ενηνθρώπησεν, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν». Aυτός o λόγος του Μεγάλου Αθανασίου, αγαπητοί μου, κρύβει μέσα του το αληθινό νόημα της αυριανής ημέρας, που με τόση χαρά προσδοκούμε να ξημερώσει!!! Ο Χριστός, ο Υιός και Λόγος του ανάρχου Θεού Πατρός, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας και Ζωοποιού Τριάδος, ο Οποίος, ως προαιώνιος και συνάναρχος με τον Θεό Πατέρα – και το Aγιο Πνεύμα- «ενηνθρώπησεν», έγινε άνθρωπος, «εν χρόνω και τόπω», αληθινός και πραγματικός, «εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου», όπως ομολογούμε στον Ιερό Σύμβολο της Πίστεώς μας. Ενώ ήταν και είναι Θεός, έγινε και άνθρωπος – Θεάνθρωπος, με ενωμένη την άκτιστη θεία Φύση Του με την κτιστή ανθρώπινη φύση σε Ένα πρόσωπο θεανθρώπινο, αλλ’ «εκ δύο φύσεων ασυγχύτως, ατρέπτως, αδιαιρέτως, αχωρίστως γνωριζόμενον». Πρόκειται βέβαια για μέγιστο και ακατάληπτο Μυστήριο, αλλά όμως πραγματικό και ιστορικό. Ο Χριστός είναι ιστορικό πρόσωπο, αφού η γέννησή του συνέβη σε μία συγκεκριμένη ιστορική στιγμή, όταν ηγεμόνευε στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ο Καίσαρας Αύγουστος και βασίλευε στην Ιουδαία ο Ηρώδης. Ο Χριστός προσέλαβε πραγματική ανθρώπινη σάρκα και η ενανθρώπηση δεν έγινε κατά φαντασίαν. Παρά την ιστορικότητά του, το γεγονός αυτό παραμένει μυστήριο. Πρόκειται για γεγονός μοναδικό και ανεπανάληπτο, «το μόνον καινόν υπό τον ήλιον», όπως το χαρακτηρίζει ο Aγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Πώς όμως ενώθηκε η θεία με την ανθρώπινη φύση; Ο Μέγας Βασίλειος μας λέγει ότι ο Χριστός συνελήφθη με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος «δημιουργικώς» και όχι γεννητώς ή φυσικώς. Ο Aγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός διδάσκει ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού συνέπηξε για τον Εαυτό του με τα αγνά και καθαρώτατα αίματα της Θεοτόκου, σάρκα που είναι εμψυχωμένη από λογική και νοερά ψυχή, όχι σπερματικώς, αλλά δημιουργικώς δια του Αγίου Πνεύματος. Βέβαια, όταν κάνουμε λόγο για τη σύλληψη του Χριστού στην γαστέρα της Θεοτόκου με την δύναμη και δημιουργική ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, δεν πρέπει να απομονώνουμε το Aγιον Πνεύμα από την Αγία Τριάδα. Είναι γνωστό από την Πατερική Διδασκαλία ότι κοινή είναι η ενέργεια του Τριαδικού Θεού. Η δημιουργία του κόσμου και η αναδημιουργία του ανθρώπου και του κόσμου έγινε και γίνεται με την κοινή ενέργεια του Τριαδικού Θεού. Επομένως, όχι μόνον το Aγιον Πνεύμα εδημιούργησε το δεσποτικό σώμα του Χριστού, αλλά και αυτός ο ίδιος ο Πατήρ και ο Υιός, δηλαδή ολόκληρη η Αγία Τριάδα. Η διατύπωση αυτής της αλήθειας είναι ότι ο Πατήρ ευδόκησε την σάρκωση του Υιού Του, ο Υιός και Λόγος του Θεού αυτούργησε την σάρκωσή Του και το Aγιον Πνεύμα την ετελεσιούργησε. Η σύλληψη του Χριστού στην κοιλία της Θεοτόκου έγινε με ησυχία και κρυφιότητα και όχι με κρότο και ταραχή, χωρίς καμία φθορά στην παρθενία της Παναγίας, η οποία ήταν και έμεινε Παρθένος προ του τόκου, κατά τον τόκο και μετά τον τόκο. Κανείς, ούτε από τους αγγέλους ούτε από τους ανθρώπους μπόρεσε να καταλάβει εκείνη τη στιγμή αυτά τα μεγάλα που ετελέσθησαν.
Η ένωση της θείας με την ανθρώπινη φύση στην υπόσταση του Λόγου, μέσα στην κοιλία της Παναγίας μας συνιστά την άμεση θέωση της ανθρωπίνης φύσεως. Συνέπεια και συνέχεια αυτού του γεγονότος είναι ότι η Παναγία πρέπει να λέγεται Θεοτόκος, αφού αυτή γέννησε πραγματικά τον Θεό, τον Οποίο κυοφόρησε εννέα μήνες στην κοιλία της. Υπάρχει όμως ένα σημείο που πρέπει να υπογραμμισθεί. Σε κάθε βρέφος υπάρχουν μερικά στάδια έως ότου έλθει η ώρα να γεννηθεί. Κατ’ αρχάς γίνεται η σύλληψη, στην συνέχεια και μετά από ένα χρονικό διάστημα ο εξεικονισμός των μελών του σώματός του, έπειτα αναπτύσσεται ολίγον κατ’ ολίγον, και κατά τον βαθμό της αναπτύξεώς του ακολουθεί η κίνηση και τέλος, όταν ολοκληρωθεί εξέρχεται από την κοιλία της μητέρας του. Στο Θείο Βρέφος έχουμε ολίγον κατ’ ολίγον αύξηση, εντούτοις δεν παρενεβλήθη διάστημα μεταξύ συλλήψεως και εξεικονισμού των μελών. Αυτό σημαίνει ότι τα μέλη του σώματος του Χριστού εξεικονίσθησαν αμέσως, δημιουργήθηκε τέλειος άνθρωπος, αλλά όμως δεν βρέθηκε αμέσως στην διάπλαση των εννέα μηνών. Αναπτυσσόταν ολίγον κατ’ ολίγον, ενώ είχε απαρτισθεί το σώμα Του από την αρχή.
Η σύλληψη του Χριστού στην κοιλία της Θεοτόκου έγινε από το Πανάγιο Πνεύμα δημιουργικώς και όχι σπερματικώς, γιατί έπρεπε να αναλάβει ο Χριστός την καθαρά φύση που είχε ο Αδάμ προ της παραβάσεως. Βέβαια, ο Χριστός προσέλαβε σάρκα ποθητή και θνητή, όπως αυτή έγινε μετά την παράβαση του Αδάμ για να νικήσει την φθορά και τον θάνατο, αλλ’ όμως ήταν άκρως καθαρά και αμίαντος, όπως ήταν προ της παραβάσεως. Έτσι, η σάρκα του Χριστού από απόψεως καθαρότητος ήταν όπως το προ της παραβάσεως σώμα του Αδάμ, από απόψεως δε θνητότητος και φθαρτότητος ήταν το μετά την παράβαση σώμα του Αδάμ. Το γεγονός ότι η σύλληψη του Χριστού ήταν δημιουργική και όχι σπερματική συνδέεται στενότατα με το ότι η σύλληψη, κυοφορία και γέννηση του Χριστού από την Παναγία ήταν ανήδονος (χωρίς ηδονή), άκοπος και ανώδινος. Η Παναγία όπως συνέλαβε τον Χριστό χωρίς ηδονή, το ίδιο και τον κράτησε εννέα μήνες στην κοιλία της ακόπως και αβάρως. Δεν αισθανόταν βάρος, παρά το ότι το θείο βρέφος αναπτυσσόταν φυσιολογικά και είχε το βάρος ενός αναπτυσσομένου εμβρύου. Και επειδή το θείο βρέφος συνελήφθη εκ Πνεύματος Αγίου, αλλά μεγάλωσε κατά τον φυσικό τρόπο, δηλαδή σε κοινωνία με το σώμα της Παναγίας, γι’ αυτό και υπάρχει στενή σχέση μεταξύ του Χριστού και της Θεοτόκου. Η Παναγία δίνει το αίμα της στο Χριστό, αλλά και ο Χριστός την Χάρη και την ευλογία Του σε αυτήν. Κυοφορούμενος ο Χριστός δεν έπαυσε να βρίσκεται ταυτόχρονα στον θρόνο του Θεού ενωμένος με τον Πατέρα Του και το Aγιον Πνεύμα.
Η εορτή της Γεννήσεως του Χριστού αποτελεί, κατά τον Ιερόν Χρυσόστομο, την γενέθλια ημέρα της ανθρωπότητας και την μητρόπολη των εορτών. Από τη Γέννηση ακολουθούν όλες οι άλλες Δεσποτικές εορτές, τα Θεοφάνεια, η Μεταμόρφωση, τα Πάθη, ο Σταυρός, η Ανάσταση και η Ανάληψη του Χριστού. Χωρίς την Γέννηση δεν θα υπήρχε Ανάσταση, αλλά και χωρίς την Ανάσταση δεν θα εκπληρωνόταν ο σκοπός της Θείας Ενανθρωπήσεως. Kατά τον Μέγα Αθανάσιο ο Θεός έγινε άνθρωπος για να κάνει τον άνθρωπο θεό «γίνεται άνθρωπος Θεός, ίνα Θεόν απεργάσηται». Με την αμαρτία ο άνθρωπος γυμνώθηκε από τη Θεία Χάρη, έχασε την παρρησία του με τον Θεό, περιβλήθηκε τη νέκρωση, δηλαδή τη θνητότητα, εξορίστηκε από τον Παράδεισο, έγινε κατάκριτος του θανάτου και υποκείμενος στη φθορά. Ο Θεός με την ευσπλαγχνία και την φιλανθρωπία Του, τον παιδαγώγησε με πολλούς τρόπους. Τελικά όμως για να νικήσει τον θάνατο και να οδηγήσει τον άνθρωπο στη θέωση, ενηνθπρώπησε. Επομένως, η θέωση του ανθρώπου δεν είναι πολυτέλεια στην πνευματική ζωή, αλλά ο σκοπός και το τέλος του ανθρώπου. Αφού στον Χριστό θεώθηκε η προσληφθείσα ανθρώπινη φύση, όταν ο άνθρωπος ενώνεται μαζί Του, μπορεί να θεώσει και την δική του υπόσταση. Αφού βρέθηκε το φάρμακο της σωτηρίας, κάθε ασθενής άνθρωπος μπορεί να το λάβει και να θεραπευθεί.
Το ότι ο άκτιστος Θεός προσέλαβε το κτιστό της ανθρωπίνης φύσεως και το κτιστό ενώθηκε με το άκτιστο, αυτό είναι και λέγεται κένωση και πτωχεία του Χριστού. Χωρίς την κένωση δεν θα μπορούσε να γίνει η πλήρωση – θέωση του ανθρώπου. Aλλωστε, η θεία κένωση δείχνει και το τι ακριβώς είναι η αγάπη. Η αγάπη είναι συγκατάβαση, κένωση, θυσία, προσφορά και πρόσληψη του άλλου. Μήπως αυτό δεν είναι και το μήνυμα των Χριστουγέννων; Μαζί με το Θείο βρέφος γεννάται η ελπίδα μας, αναγεννάται η ζωή μας. Κανείς ας μην απελπίζεται. Ανέτειλε το φως από το Σπήλαιο που γεννήθηκε ο Χριστός. Κανείς ας μην φοβάται το θάνατο. Γεννήθηκε η ζωή η αθάνατος!!!
Αυτά τα Χριστούγεννα, αγαπητοί, ας μην εορτάσουμε ψυχρά, εξωτερικά, τυπικά. Ας μην αρκεστούμε σε στολισμούς και ευχές. Ας δεχθούμε ολόψυχα το δώρο που κάνει το Θείο βρέφος στον καθένα μας χωριστά. Τι είναι αυτό˙ η ελπίδα. Η ελπίδα της σωτηρίας πως καθώς ο Ενανθρωπήσας Χριστός και Θεός μας έγινε άνθρωπος από αγάπη για μας, έτσι και εμείς κοντά Του προσδοκούμε να γίνουμε ΄΄Κατά Χάριν Θεοί΄΄.
Καλά και Ευλογημένα Χριστούγεννα!!!
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 25.12.2008
Την Ημέρα των Χριστουγέννων, Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου, οι καμπάνες των Ιερών Ναών μας σήμαναν περί την 5ην πρωϊνήν και η προσέλευση των πιστών ήταν αρκετά ικανοποιητική, παρά το δυνατό ψύχος.
Ο ευσεβής λαός της Λέρου, αλλά και της Καλύμνου και της Αστυπάλαιας, ευλαβικά άναψε το κεράκι του, προ της Εικόνος της Γεννήσεως και η σκέψη όλων έτρεξε στο Σπήλαιο της Βηθλεέμ, εκεί όπου το άστρο ανέτειλε για να φωτίση τον κόσμο αυτής της παγκοσμιοποιημένης εποχής.
Ο Μητροπολίτης μας κ.Παίσιος λειτούργησε την Ιερά Νύχτα των Χριστουγέννων στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό «Ευαγγελισμό της Θεοτόκου» της Λέρου, όπου και ανεγνώσθη η Πατριαρχική Απόδειξις, η οποία απευθυνομένη στον σύγχρονο άνθρωπο, ο Πατριάρχης του Γένους, ζητά την γαλήνη και την ηρεμία του κόσμου, όπως αυτή πηγάζει από το αιώνιο Σπήλαιο της Βηθλεέμ.
Ο Μητροπολίτης μας, μετά το πέρας της Θ.Λειτουργίας, χειροθέτησε σε Αναγνώστη τον φερέλπιδα νέον κ.Γεώργιο Ελένη του Αναστασίου, τον συνεχάρη και του ευχήθη όπως τα Θεία Γράμματα τον σοφίσουν κατά τον Θείο Παύλο.
Τέλος ο ιερατικός προϊστάμενος του Ι.Ναού αρχιμ.Στέφανος Κατές μετά του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου, δεξιώθηκε τον Μητροπολίτη, τούς ιεροψάλτας, τον αναγνώστη και το ευσεβές εκκλησίασμα εις τον παρακείμενον Μητροπολιτικόν Οίκον.
Επιμέλεια: Γεώργιος Ι.Χρυσούλης, Γραμματεύς Ιεράς Μητροπόλεως
