Α Ν Τ Ι Φ Ω Ν Η Σ Ι ΣΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

 

κ. κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ

 

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΕΞΙΩΣΙΝ ΕΠΙ Τ ΠΡΩΤ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ  (1 ανουαρου 2009)*** 

 

ερτατοι γιοι δελφο,ντιμότατε κ. Γενικέ Πρόξενε τς λλάδος,ντιμολογιώτατε ρχων Διδάσκαλε το Γένους κ. Δημήτριε Φραγκόπουλε, καί λοιποί ντιμολογιτατοι ρχοντες το Θρόνου,γαπητοί δελφοί καί τέκνα ν Κυρί πιπόθητα,          

 

Κατ᾿ ρχάς εχαριστομεν θερμότατα, τόσον τόν ερώτατον γιον Χαλκηδόνος, προσφωνήσαντα ορτίως κ μέρους τς σεβασμίας εραρχίας το Θρόνου, σον καί τόν ντιμολογιώτατον ρχοντα κ. Φραγκόπουλον, εχηθέντα τά εκότα κ μέρους τς μογενείας καί νταποδίδομεν τάς καλάς εχάς πηυξημένας πολλαπλασίως.   

 

Τό παρελθόν τος ζήσαμεν καί πολλάς δυσκολίας, καί ρκετάς χαράς. Δέν γνωρίζομεν ποαι ποίων εναι εεργετικώτεραι. Θεός μόνον γνωρίζει. μες φειλετικς λέγομεν πρός τόν ψιστον: «Εχαριστομέν Σοι πέρ τν φανερν καί φανν εεργεσιν τν ες μς γεγενημένων κατά τό 2008». Καί βεβαίως ες Ατόν, διά τς Θεοτόκου, τήν πσαν λπίδα μν διά τό ρξάμενον 2009 νατιθέμεθα. 

 

Εμεθα, γαπητοί, μικροί ες να κόσμον μεγάλον ες τάς φαντασιώσεις του. Εμεθα ταπεινοί ες μέρας που περισσεύει «βρις», μέ τήν φιλοσοφικήν ννοιαν τς λέξεως, τήν ποίαν φέσιος φιλόσοφος (ράκλειτος) θεωρε περισσότερον πικίνδυνον πό τήν πυρκαϊάν. Εμεθα λίγοι μέσα ες να πλθος γνοούντων τό Εαγγέλιον, π᾿ κρου ες κρον τς γς. Εμεθα διά τόν κόσμον μελητέοι, καθ᾿ ν στιγμήν Χριστός ερίσκεται ες διαρκ ναζήτησίν μας μέ περίσσειαν γαπητικς φροντίδος. Συχνάκις σμικρότης, ταπείνωσις, τό λιγάριθμον καί γνοια καί πόρριψις μς κάμπτουν καί μς δημιουργον γχος, γωνίαν, κάποτε καί πελπισίαν. μως εμεθα ο τελευταοι πού πιτρέπεται νά γχωνώμεθα, νά γωνιμεν νά πελπιζώμεθα. Καί ς μεμονωμένα πρόσωπα, καί ς Γένος, καί ς κκλησία, καθ᾿ λην τήν στορίαν μας, προσωπικήν καί συλλογικήν, ζήσαμεν ποφασιστικήν τήν πέμβασιν τς Θείας Προνοίας, εδομεν τήν νατροπήν πολλν ρνητικν δεδομένων, σθάνθημεν ντονον τήν παράκλησιν τς Θείας γάπης, ρρύσθημεν πό πολλν κινδύνων, δυνήθημεν νά επωμεν ες τόν Κύριον: «Διήλθομεν διά πυρός καί δατος καί ξήγαγες μς ες ναψυχήν». κόμη περισσότερον: οκ λίγας φοράς «κ κοιλίας δου ρρύσατο μς» καί κε πού φαίνετο τι νδεχομένως τό πν πώλετο, αφνης «ζωή πολιτεύετο». Τοιουτοτρόπως, Θεός ν τ γάπ Του πήντα πάντοτε πειστικς ες τήν πίστιν μας καί βεβαίωνεν «ν χειρί κραται καί ν βραχίονι ψηλ» τήν λπίδα μας.         

 

Δέν εναι μυστικόν τι ο τελευταοι καιροί εναι κατ᾿ ξοχήν δύσκολοι δι᾿ λην τήν νθρωπότητα. ρξαμένη πέρυσι παγκόσμιος οκονομική κρίσις, α κατά τόπους ντάσεις, ξαρσις τς τρομοκρατίας, τά πολλαπλασιαζόμενα θερμά πεισόδια, τόσον ες πίπεδον τοπικν κοινωνιν σον καί ες διεθνές, σφαλς καί δέν προοιωνίζονται νθόσπαρτον καί νέφελον τό 2009. Ο πιστοί μως δέν παύομεν νά τό νομάζωμεν, λλά καί νά τό κλαμβάνωμεν καί νά τό θεωρμεν ς «τος τς χρηστότητος το Κυρίου», τό ποον, ες τελευταίαν νάλυσιν, σημαίνει τι ξ ντικειμένου εναι «τος σωτήριον». πομένει πό μέρους μας νά οκειωθμεν τόν σωτήριον χαρακτρα του, μπιστευόμενοι περισσότερον τόν αυτόν μας, τήν μογένειάν μας, λον τό εσεβές Γένος μας καί τήν Μητέρα κκλησίαν, τό Οκουμενικόν μας Πατριαρχεον, ες τήν πρόνοιαν, τήν φιλόστοργον μέριμναν καί τήν γάπην το Θεο τν Πατέρων μν. Χωρίς νδοιασμούς, χωρίς κρατούμενα, χωρίς μικροψυχίαν.         

 

Πρός τούτοις, εμεθα βέβαιοι τι κατά τό νέον τος σύμπνοια, μόνοια, γάπη, μοιβαία μπιστοσύνη, καί λληλοσεβασμός θά χαρακτηρίζουν τάς σχέσεις τς τε σεπτς εραρχίας καί το εσεβος πληρώματος μετά τν κοινοτικν του καί κπαιδευτικν ρχν, πρός ξασφάλισιν καλλίστων καί θεοφιλν πιτευγμάτων ες λους τούς τομες, πρός δόξαν Θεο, εκλειαν το νόματος το Γένους καί πολλήν χαράν πατρικήν το Πατριάρχου.         

 

Εχαριστοντες καί αθις, διαιτέρως τήν περί μς σεβασμίαν εραρχίαν, διά τε τήν φοσίωσιν ατς ες τό καθκον καί ες τά ερά συμφέροντα τς ποτνίας Μητρός κκλησίας, καί διά τήν καλήν καί ν γάπ καί ελικρινεί καρδίας συνεργασίαν μεθ᾿ μν ν τ διοικήσει, ς πέδειξαν ο γιοι δελφοί μέχρι σήμερον, καί τάς ποίας χομεν βεβαίαν τήν λπίδα τι θά συνεχίσουν καί κατά τό ρξάμενον νέον τος «περισσεύοντες μλλον» κατά τάς παιτήσεις τν περιστάσεων, πονέμομεν ες λους, κλρον καί λαόν, λόθυμον τήν Πατριαρχικήν μν εχήν καί ελογίαν, δεόμενοι κτενς το Κυρίου «πέρ λέους, ζως, ερήνης, γιείας, πισκέψεως, μακροημερεύσεως καί σωτηρίας» νός κάστου.            

 

Χρόνια πολλά!