Η Ιερά Μητρόπολις εόρτασε, με λαμπρότητα και κατάνυξη, την επέτειο του μαρτυρίου του Αγίου Ενδόξου Οσιομάρτυρος Ιωνά του Λερίου, Πολιούχου της Νήσου Λέρου.

Την Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου στις 4 το απόγευμα ετελέσθη ο πανηγυρικός εσπερινός, στον σημαιοστολισμένο Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου Θεολόγου στο Λακκί, υπό σύμπαντος του Ιερού Κλήρου, την δε πρωίαν του Σαββάτου 28 Φεβρουαρίου ετελέσθη η Θεία Λειτουργία.

Μετά το πέρας της Θ.Λειτουργίας ετελέσθη μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των κεκοιμημένων επισκόπων, ιερομονάχων, ιερέων, διακόνων, ιερέων, διακόνων, μοναχών και μοναζουσών της Νήσου Λέρου.

Ο βίος του Οσίου Ιωνά του Λερίου:

Από το «ΒΡΑΒΕΙΟΝ» της Ιεράς και Βασιλικής Μονής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου της Πάτμου, διαπιστώνομε ότι πολλοί Λέριοι τους πέντε προηγούμενους αιώνες, άφησαν την Λέρο και πήγαν στη Μονή της Πάτμου, δια να μονάσουν. Ένας από αυτούς ήταν και ο μοναχός ΙΩΝΑΣ, δια τον οποίον αναφέρονται τα εξής: «αφξα (1561) Φεβρουαρίου κη (28) εφονεύθη εις τόν Λειψόν ο δούλος του Θ(εο)ύ  Ιωνάς μοναχός ο Λέριος».

Ατομικά δια τον Οσιομάρτυρα αυτόν της Εκκλησίας μας, δεν έχομε συγκεκριμένες πληροφορίες. Όσα ακολουθούν, προέρχονται από το βιβλίο «Μακαριστοί γέροντες και πέντε οσιομάρτυρες στη νήσο Λειψώ της Δωδεκανήσου», του αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου π.Νικηφόρου Κουμουνδούρου, εφημερίου των Λειψών. Χάρις στον πατέρα Νικηφόρο έγιναν γνωστοί οι πέντε οσιομάρτυρες των Λειψών, μεταξύ των οποίων και ο Ιωνάς ο Λέριος.

Ο οσιομάρτυς Ιωνάς, μαζί με άλλους ασκητές – αναχωρητές, έφυγαν από το μοναστήρι της Πάτμου και έφθασαν στη νήσο Λειψώ στα 1550 μ.Χ.  Επέλεξαν τον ορμίσκο «Κοίμηση» και αποβιβάσθηκαν. Ζητούσαν να βρουν έναν τόπο που δεν θα τους ενοχλούσε ο κόσμος, που μόνοι θα υμνούσαν και θα συνομιλούσαν με τον Θεό. Έτσι διάλεξαν έναν χώρο έρημο και αφιλόξενο για να εγκατασταθούν.

Πρώτο τους μέλημα να χτισθεί ο Ναός του Ησυχαστηρίου, ψηλά από την θάλασσα σε δύσβατο σημείο, για τον φόβο των πειρατών. Εκεί πάλεψαν με τους βράχους, για να φτιάξουν μονοπάτια, πάλεψαν με την έλλειψη του νερού και της τροφής. Μα τι και αν δεν είχαν τίποτα απ’αυτά;  Είχαν και τους αρκούσε η Χάρη του Αγίου Θεού. Έφτιαξαν την Εκκλησία επ’ ονόματι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και μικρά κελιά για τους ίδιους. Πότισαν τον άγονο χώρο του ασκηταριού περισσότερο με τον ιδρώτα τους και λιγότερο με το νερό. Σεβάστηκαν τη φύση, λάτρευσαν, εδόξασαν και υμνολόγησαν τον Θεό, που δεν επέτρεψε στον διάβολο να πειράζει τους ανθρώπους, αλλά έδωσε και στους ανθρώπους την δύναμη να τον νικούν. Έγιναν «άγγελοι τον βίον», ενώ ήταν «άνθρωποι τη φύσει». Πολλοί από αυτούς θυσιάστηκαν για του Χριστού την πίστη την Αγία και της πατρίδος την ελευθερία.

Όσο ψηλά όμως και αν ήταν το ασκηταριό, το επισκέπτονταν με τις άγριες διαθέσεις τους οι πειρατές. Σε μία επιδρομή εφόνευσαν τον μοναχό Ιωνά από την Λέρο. Ήταν 28 Φεβρουαρίου του 1561. Έτσι ο Μοναχός Ιωνάς έγινε νεομάρτυρας της Εκκλησίας μας.

Δεν ήταν ο μόνος, πριν από αυτόν το 1558 είχαν φονεύσει τον Μοναχό Νεόφυτον τον Αμοργινόν. Το 1609 ο Μοναχός Νεόφυτος ο Φαζός εφονεύθει από τους αγαρινούς με σκεπάρνι. Το 1635 ο Πεκήρ Πασάς από δαρμό εφόνευσε τον Μοναχό Ιωνά τον Νισύριον και το 1696 ο αναχωρητής Μοναχός Παρθένιος εφονεύθη με καμάκι που του τρύπησε τον λαιμό. Και οι πέντε αδικοσκοτωμένοι μακαριστοί γέροντες κηδεύτηκαν με δάκρυα από τους συνασκητές τους και τους θρήνησαν οι ευσεβείς Λειψώτες και οι συμπατριώτες τους. Και όλοι μας τους διατηρούμε στη μνήμη μας με ευγνωμοσύνη και σεβασμό θεωρώντας τους καταξιωμένους οσιομάρτυρες.

Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον με την υπ’ αριθ.πρωτ. 693/2002 Πράξιν ανεκύρηξε τους πέντε ασκητάς «μετά των Οσίων και Αγίων της Εκκλησίας μας, τιμώμενοι παρά των πιστών και ύμνοις εγκωμίων γεραιρόμενοι κατ’ έτος τη πρώτη μετά την ι΄ Ιουλίου Κυριακή».

«Δεύτε, Ιωνάν, της Λέρου το καύχημα εγκωμιάσωμεν

τον σαφώς θεώμενον του Ζωοδότου Χριστού το πρόσωπον

ιδίοις όντως όμμασιν εν θείοις δώμασι

και μετέχων χαρμονής της κρείττονος

ως λαμπρός οσίαθλος πίστεως.

«Οσιόαθλε γενναίε, Ιωνά, Λέρου έκθρεμμα,

ήσκησας ενθέως εν Λειψώ και στέφος αθλήσεως

παρά Κυρίου εδέξω, τρισμακάριστε,

ως ομότροπος κλεινών μαρτύρων της πίστεως».

Επιμέλεια:  Γ.Ι.Χρυσούλης, Γραμματεύς Ιεράς Μητροπόλεως