Με λαμπρότητα εορτάστηκε στα νησιά της Μητροπόλεως η εορτή του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλύτου.

Το εσπέρας της Κυριακής 25/10, ετελέσθη Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός υπό του Σεβ. Μητροπολίτου μας κ.κ. Παϊσίου, και το πρωί 26/10, ανήμερα της εορτής, ετελέσθη Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, στο ιερό παρεκκλήσιο του Αγίου Δημητρίου, στην περιοχή «Ελιές» στην Κάλυμνο.

ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΣΤΗ ΛΕΡΟ

Και στη Λέρο ετελέσθη Αρχιερατικός Εσπερινός στο εορτάζον Ιερό Παρεκκλήσιο του Αγίου Δημητρίου, στην περιοχή "Μύλοι-Πλάκες", της ενορίας Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, χοροστατούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Στρατονικείας κ.Στεφάνου, συμπαραστατουμένου υπό του αρχιμ. Γεδεών και του ιεροδιακόνου Γεωργίου.

Βιογραφία

Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περί το 280 - 284 μ.Χ. και μαρτύρησε επί των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού το 303 μ.Χ. ή το 305 μ.Χ. ή (το πιο πιθανό) το 306 μ.Χ.

Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανελίχθηκε στις βαθμίδες του Ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του χιλιάρχου. Ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 303 μ.Χ., διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει κύκλο νέων προς μελέτη της Αγίας Γραφής.

Στη φυλακή ήταν και ένας νεαρός χριστιανός ο Νέστορας, ο οποίος θα αντιμετώπιζε σε μονομαχία τον φοβερό μονομάχο της εποχής Λυαίο. Ο νεαρός χριστιανός πριν τη μονομαχία επισκέφθηκε τον Δημήτριο και ζήτησε τη βοήθειά του. Ο Άγιος Δημήτριος του έδωσε την ευχή του και το αποτέλεσμα ήταν ο Νέστορας να νικήσει τον Λυαίο και να προκαλέσει την οργή του αυτοκράτορα. Διατάχθηκε τότε να θανατωθούν και οι δύο, Νέστορας και Δημήτριος.

Οι συγγραφείς εγκωμίων του Αγίου Δημητρίου, Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Γρηγόριος ο Παλαμάς και Δημήτριος Χρυσολωράς, αναφέρουν ότι το σώμα του Αγίου ετάφη στον τόπο του μαρτυρίου, ο δε τάφος μετεβλήθη σε βαθύ φρέαρ που ανέβλυζε μύρο, εξ ου και η προσωνυμία του Μυροβλύτου. Στις βυζαντινές εικόνες αλλά και στη σύγχρονη αγιογραφία ο Άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται αρκετές φορές ως καβαλάρης με κόκκινο άλογο να πατά τον άπιστο Λυαίο.

Ένα από τα πολλά θαύματα του Αγίου είναι και το εξής. Το 1823 μ.Χ. οι Τούρκοι που ήταν αμπαρωμένοι στην Ακρόπολη της Αθήνας ετοίμαζαν τα πυρομαχικά τους για να χτυπήσουν με τα κανόνια τους, τους Έλληνες που βρισκόντουσαν στον ναό του Αγίου Δημητρίου, μα ο Άγιος Δημήτριος έκανε το θαύμα του για να σωθούν οι Χριστιανοί και η πυρίτιδα έσκασε στα χέρια των Τούρκων καταστρέφοντας και τμήμα του μνημείου του Παρθενώνα. Για να θυμούνται αυτό το θαύμα, ο ναός λέγεται από τότε Άγιος Δημήτριος Λουμπαρδιάρης, από την λουμπάρδα δηλαδή το κανόνι των Τούρκων που καταστράφηκε.

Σήμερα ο Άγιος Δημήτριος τιμάται ως πολιούχος Άγιος της Θεσσαλονίκης.

«Αρχηγόν Στρατού.

Παραγγέλλεσθε να αποδεχτείτε προσφερομένην υμίν παράδοσιν της Θεσσαλονίκης και να εισέλθητε εις ταύτην άνευ χρονοτριβής. Καθιστώ υμάς υπεύθυνον δια πάσαν αναβολήν έστω και στιγμής.

Υπουργός Στρατιωτικών Ε. Βενιζέλος».

Στις 11 το πρωί της 26ης Οκτωβρίου του 1912, ημέρα της γιορτής του πολιούχου της Θεσσαλονίκης, Αγίου Δημητρίου, υπογράφηκε το πρωτόκολλο παράδοσης της πόλης στον Ελληνικό Στρατό, το οποίο εκτίθεται στο Πολεμικό Μουσείο, ενώ την επόμενη ημέρα υπογράφηκε συμπληρωματικό πρωτόκολλο με το οποίο παραδιδόταν στους Έλληνες όλη η φρουρά της και το ίδιο απόγευμα εισήλθαν στη Θεσσαλονίκη τα δύο πρώτα ελληνικά ευζωνικά τμήματα.

Έκτοτε για την πόλη της Θεσσαλονίκης η 26η Οκτωβρίου αποτελεί διπλή γιορτή. Η γιορτή της απελευθέρωσής της από τον οθωμανικό ζυγό και η γιορτή του προστάτη και πολιούχου της Αγίου Δημητρίου.

Επιμέλεια:  Γεώργιος Ι. Χρυσούλης, Γραμματέας Ιεράς Μητροπόλεως