Κυριακή Τετάρτη των Νηστειών και ο Ευαγγελιστής Μάρκος στην σημερινή ευαγγελική περικοπή μας καταγράφει τον πόνο, την θλίψη και την δυστυχία ενός πατέρα, που έβλεπε το παιδί του να βασανίζεται από τις ενέργειες του διαβόλου.

Σε πολλούς γιατρούς είχε προσφύγει ο ταλαίπωρος πατέρας και ήταν πρόθυμος να ξοδέψει ακόμα και όλη την περιουσία του, προκειμένου να δει το παιδί του υγιές. Μα από πουθενά δεν έβλεπε την θεραπεία του βασανισμένου από πολλά χρόνια παιδιού του, τα πάντα μαύρα και σκοτεινά, ο πόνος του και η δυστυχία του δεν περιγράφονται με λόγια.

Στον δυστυχή πατέρα μια ελπίδα απομένει να πλησιάσει τους μαθητές του Μεγάλου Ιατρού της ψυχής και του σώματος· και το αποφασίζει, πλησιάζει δειλά-δειλά και τους παρακαλεί, τους ικετεύει να βοηθήσουν το παιδί του, μα ούτε και αυτοί δεν μπόρεσαν να του δώσουν την χαρά και την ευτυχία.

Τότε ο πονεμένος πατέρας προσφεύγει με μια κραυγή απόγνωσης στον Κύριο και του λέγει: Κύριε σου έφερα το παιδί μου, «ει τι δύνασαι, βοήθησον ημίν, σπλαγχνισθείς εφ ημάς», δηλαδή, «εάν μπορείς να κάμεις κάτι , λυπήσου μας και βοήθησέ μας».

Και ο Παντογνώστης Κύριος, ο οποίος ήλθε εξ ουρανού δια να καταργήσει το κράτος του διαβόλου και των αγγέλων αυτού, λέγει στον πονεμένο πατέρα: «ει δύνασαι πιστεύσαι, πάντα δυνατά τω πιστεύοντι».

Και αμέσως ο πονεμένος και ταλαίπωρος πατέρας γονυπετεί και φωνάζει με δάκρυα στα μάτια: πιστεύω Κύριε ότι έχεις την δύναμη να με βοηθήσεις να απαλλαγώ από την  απιστία μου ,  «πιστεύω Κύριε βοήθει μοι τη απιστία».

Και ω! του θαύματος, τω λόγω Κυρίου το ακάθαρτο, το πονηρό, το μιαρό και εμφωλεύον πνεύμα στην ψυχή του παιδιού εξέρχεται απ’ αυτό και ευθύς έπεσε κάτω ο νέος σαν νεκρός και ο κραταιός και δυνατός - εν έργοις και λόγοις Κύριος - αφού έπιασε το παιδί από το χέρι, το σήκωσε και εκείνο στάθηκε όρθιο.

Η από παιδική ηλικία ταλαιπωρία και θλιβερή κατάσταση του παιδιού να κυριαρχείται από το δαιμόνιο, να αφρίζει, να τρίζει τα δόντια του και να ξηραίνεται ήταν επακόλουθο της απιστίας και της αδιαφορίας του πατέρα, δια την ηθική, την πνευματική ζωή και την αρίστη ανατροφή του παιδιού του.

Και σήμερα, δυστυχώς, σε αυτήν την δήθεν πολιτισμένη εποχή η σημερινή ευαγγελική εικόνα, όπως μας την καταγράφει ο ευαγγελιστής Μάρκος, επαναλαμβάνεται· και τούτο διότι πολλοί γονείς αμελούν το ύψιστο καθήκον της ανατροφής των παιδιών τους, και δεν προσπαθούν να τα μορφώσουν «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου».

Πολλοί νέοι στην σημερινή εποχή περιφέρονται τήδε κακείσε υπό την επήρεια, την επίδραση και την εξάρτηση των δαιμονικών παθών και όλως ιδιαιτέρως υπό των συγχρόνων εξαρτήσεων και τούτο διότι οι γονείς τους τα εγκαταλείπουν στην τύχη τους, θα έλεγε κανείς, και ουδόλως ενδιαφέρονται δια την ηθική και πνευματική τελείωσή τους, δια την Ελληνοχριστιανική  μόρφωση και διαπαιδαγώγησή τους.

Πολλοί γονείς, και σήμερα, μακριά από την εκκλησία, την μόνη πηγή σωτηρίας, εργάζονται μόνο προς απόκτηση πρόσκαιρων και μάταιων αγαθών, και τυρβάζουν περί πολλών και προσπαθούν και τα παιδιά τους να τους μιμηθούν και να σκέπτονται και αυτά κατά τον ίδιο τρόπο, να αδιαφορούν για το αύριο, για μία χρηστή ζωή, για μία ευνοούμενη κοινωνία κατά την οποία να συνυπάρχουν προς ίδιο πνευματικό όφελος.

Υπ’ αυτές τις συνθήκες δεν δημιουργούνται νέοι άνθρωποι, κατά Χριστό, και εμφορούμενοι από ελληνοχριστιανικά ιδεώδη και να οραματίζονται μια καλύτερη ζωή απαλλαγμένη από την δυστυχία, τον πόνο, την κακουχία και την στέρηση.

Σήμερα, δυστυχώς, με τις τόσες προκλήσεις προς τους νέους, το απάνθρωπο περιβάλλον, οι διάφορες θεωρίες, η αχαλίνωτη τηλεόραση, το ίντερνετ, τα βίντεο με κάθε είδους εικόνες, επιδρούν στην εγκύκλιο αγωγή των νέων και καθιστούν δύσκολη την ηθική, πνευματική και  παιδαγωγική ανατροφή τους.

Ο Ιερός Χρυσόστομος γράφει ότι, «καμία ωφέλεια δεν μεταδίδεται δια της διδασκαλίας, όταν τα έργα δεν συνοδεύουν τους λόγους,… και ότι δεν υπάρχει τίποτε ψυχρότερο και περισσότερο ανούσιο από εκείνο, τον κληρικό ή τον λαϊκό  που με τα λόγια επιχειρεί να διδάξει την πίστη και την αρετή στους άλλους, ενώ ο ίδιος ούτε πιστεύει, ούτε εφαρμόζει», αυτά πού λέγει και αυτά που διδάσκει.

Αγαπητοί μου γονείς,

Δεν πρέπει δια τους λόγους αυτούς να υπάρχει εφησυχασμός, δεν πρέπει να υπάρχει αδράνεια, αλλά χρειάζεται επαγρύπνηση εκ μέρους της οικογένειας, της ευνομούμενης Πολιτείας, του Σχολείου και της Εκκλησίας προκειμένου η νεολαία μας σήμερα να ξεπεράσει τους σκοπέλους πού την συνθλίβουν και την οδηγούν σε ξένους δρόμους, σε καταστάσεις ξένες προς τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη.

Επαγρυπνείτε, λοιπόν, και  προσεύχεστε, προσέχετε και εμπνεύσετε τα βλαστάρια σας, τα αγαπητά παιδιά σας, και παιδιά μας πνευματικά με τα υψηλά ιδεώδη και χρηστά ήθη και ενδιαφέροντα, με τον φόβο του Θεού, την αγάπη προς το αγαθό, το ωραίο, το ευγενές και το δίκαιο.

Η καλή ανατροφή των τέκνων είναι η ωραιότερη και ωφελιμότερη πράξη, είναι η υψηλοτέρα και εθνικοτέρα εργασία.

Ας ακούσουμε τους λόγους του Αποστόλου των Εθνών Παύλου που λέγει προς τους Εφεσίους: «Γονείς, εκτρέφεται τα τέκνα υμών εν παιδία και νουθεσία Κυρίου».  ΑΜΗΝ.

+Ο Μητροπολίτης Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας Παΐσιος