Αγαπητοί μου αδελφοί,

«ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ»!

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή, μας καταγράφει το θαύμα του παραλύτου της Βηθεσδά, ο οποίος επί 38 ολόκληρα χρόνια προσπαθούσε να βρεί την ποθούμενη υγεία του.

Ο Μέγας Ιατρός της ψυχής και του σώματος βλέποντας τον παράλυτο να επιζητά και να ελπίζει την θεραπεία του πονεμένου σώματός του στην κολυμβήθρα της Βηθεσδά, όπου κατά καιρούς ο άγγελος Κυρίου κατέβαινε στην δεξαμενή και ανατάραζε τα νερά, τον ρωτά: «θέλεις υγιής γενέσθαι;».

Και ο πονεμένος, ταλαιπωρημένος και «επί κλίνης οδυνηράς και στρωμνής κακώσεων» άνθρωπος λέγει στον Κύριο: «Κύριε, άνθρωπον ουκ έχω, ίνα, όταν ταραχθή το ύδωρ, βάλη με εις τήν κολυμβήθραν».

Και πράγματι ο άνθρωπος αυτός ήταν μόνος του, δεν  είχε κανέναν κοντά του να τον βοηθήσει να μπεί πρώτος στην κολυμβήθρα της σωτηρίας του και ο Γλυκύς και Πράος Ιησούς του λέγει: «έγειρε άρον τον κράββατόν σου και περιπάτει, και ευθέως εγένετο υγιής ο άνθρωπος».

Η ημέρα που έγινε το θαύμα ήταν Σάββατο, ημέρα αργίας κατά τον Μωσαϊκό νόμο· και έλεγαν οι Ιουδαίοι άρχοντες, οι δήθεν τηρητές του Νόμου, στον ποτέ παράλυτο: «Σάββατο είναι και δεν επιτρέπεται να σηκώνεις το κρεβάτι σου», και αυτός τους απάντησε με ηρεμία ψυχής: «ο ποιήσας με υγιή, εκείνος μοι είπεν, άρον τον κράββατόν σου και περιπάτει».

Η θεραπεία του παράλυτου δεν ήταν παράβαση της αγίας εντολής του Σαββάτου, και τούτο διότι δεν ήταν εργασία υλική, εργασία κέρδους. Ήταν εργασία ηθική, ήταν εργασία ελέους και φιλανθρωπίας, παρά του Σωτήρος Χριστού προς τον πονεμένο και δυστυχισμένο άνθρωπο.

Ο Κύριος, ο οποίος έκλινε Ουρανούς και ήλθε στην γή, δεν ήλθε να καταργήσει τον Νόμο ή τους Προφήτες, αλλά να πληρώσει, και με τον αψευδή λόγο Του να ερμηνεύσει ορθώς την αγία εντολή του Μωσαϊκού Νόμου, το «εξ ημέρας εργά και ποιήσεις πάντα τα έργα σου, τη δε ημέρα τη εβδόμη Σάββατα Κυρίω τω Θεώ σου».

Αυτός ο αληθής Θεός διέταξε τους Ιουδαίους, δια του Μωσαϊκού νόμου, ως ημέρα ανάπαυσης και προσευχής την εβδόμη ημέρα της εβδομάδος. Στον Χριστιανισμό η ημέρα αυτή αντικαταστάθηκε από την Κυριακή, διότι κατά την ημέρα αυτή αναστήθηκε από τον Τάφο και κατέλυσε την δύναμη της αμαρτίας, ο αρχηγός της ζωής και του θανάτου, ο του Άδου σκυλεύσας βασίλεια και την Οικουμένην ζωοποιήσας, ο Κύριος της Δόξης.

Έκτοτε, από τους αποστολικούς χρόνους, καθιερώθηκε η εορτή αυτή της Κυριακής αργίας κατά την οποία ο χριστιανός αναπαυόμενος από την εξαήμερο εργασία του μεταβαίνει στο Ναό προς δοξολογία και αίνο και ευχαριστία προς τον Θεό, και δια ηθική ωφέλεια της ψυχής του.

Η Κυριακή αργία είναι αναγκαία σε κάθε άνθρωπο, ο οποίος εργάζεται, κοπιάζει και μοχθεί προς απόκτηση υλικών αγαθών. Άλλωστε ο άνθρωπος δεν είναι άψυχος μηχανή συνεχώς και αδιακόπως εργαζομένη.

Ο άνθρωπος έχει ανάγκη ανάπαυσης, έχει ανάγκη να ανακτήσει τις σωματικές του δυνάμεις, δια να μπορέσει να εργαστεί επί το καλύτερο τις άλλες ημέρες της εβδομάδας.

Όμως, εκτός από την σωματική ανάπαυση η Κυριακή αργία είναι δια κάθε άνθρωπο ωφέλιμος και αναγκαία και δια την θρησκευτική και ηθική κατάρτισή του, δια την πνευματική καλλιέργεια αυτής της ψυχής του.

Ο άνθρωπος, εικόνα του Θεού, έχει ύψιστο σκοπό να επιτελέσει επί της γής, να μορφωθεί πνευματικά και ηθικά και να φθάσει στο καθ’ ομοίωση, να φθάσει την τελειότητα, να φθάσει την αγιότητα, να φθάσει να γίνει άγιος, να φθάσει την Θεία έλλαμψη και να γίνει ένας μικρόθεος.

Δυστυχώς, πολλοί από εμάς τους Χριστιανούς απεμπολούμε, με προφάσεις εν αμαρτίαις, αυτήν την πνευματική και ηθική τελείωσή μας και προσπαθούμε, προσκολλημένοι μόνο στα γήινα, πρόσκαιρα, εφήμερα και μάταια αγαθά του κόσμου τούτου, εν μερίμναις βιοτικές να ζούμε στον κόσμο αυτόν μη εργαζόμενοι διά την σωτηρία της  ψυχής μας.

Κι έτσι, θέλοντας και μη είμαστε παραβάτες του Νόμου της χάριτος και της τελειότητας, του Νόμου του Θεού και ομοιάζουμε ωσάν τους Ιουδαίους άρχοντες, οι οποίοι εν ονόματι του Μωσαϊκού Νόμου κατέκριναν τον πονεμένο, τον δυστυχισμένο, τον παράλυτο της σημερινής ευαγγελικής περικοπής λέγοντες: «Σάββατον εστίν, ουκ έξεστί σοι άραι τον κράβαττον».

Όμως, αυτός, μετά την θεραπεία του από τον Μέγα ιατρό της ψυχής και του σώματος, πήγε στο Ιερό, πήγε στον Ναό και «ευρίσκει αυτόν ο Ιησούς εν τω Ιερώ και είπε αυτώ, ίδε υγιής γέγονας, μηκέτι αμάρτανε, ίνα μη χείρον σοί  τι γένηται».

Αγαπητοί μου αδελφοί, ας αφιερώσουμε και εμείς την πρώτη ημέρα της εβδομάδας, την Κυριακή αργία, δια την σωτηρία της ψυχής μας.

Ο Ιερός Χρυσόστομος μας λέγει ότι, «η Κυριακή αργία είναι αύτη αληθής εορτή, ένθα ψυχών σωτηρία, ένθα ειρήνη και ομόνοια και γαλήνη».

Ας τιμούμε τις αγίες εορτές με ανυπόκριτο ευσέβεια και αγάπη και δικαιοσύνη. Ας μελετούμε κατ’ αυτές τον Θείο λόγο, καθώς και ηθικά βιβλία. Ας φροντίζουμε να διαπαιδαγωγούμε τους νέους μας «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου». Ας βοηθούμε τους πάσχοντες, τους αδυνάτους, τους ασθενείς και ενδεείς αδελφούς μας.

Έτσι μόνο θα έχουμε ειρήνη στην ψυχή μας, ομόνοια και γαλήνη, και  προπάντων θα έχουμε μέρος στην Ουράνια Βασιλεία, στην ουράνια κολυμβήθρα της χάριτος του Πανοικτίρμονος Θεού, του Πατρός των Φώτων.  Αμήν.

+ Ο Μητροπολίτης Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας Παΐσιος