«Ουχί οι δέκα εκαθαρίσθησαν; Οι δε εννέα που;» 

Αγαπητοί μου  αδελφοί,

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή αναφέρεται στην είσοδο του Κυρίου σε μία κόμη, που ευρίσκετο μεταξύ Σαμάρειας και Γαλιλαίας. Στο σημείο εκείνο τον συνάντησαν δέκα λεπροί, που ενώ ευρίσκοντο  σε μεγάλη απόσταση, τον πλησιάζουν και του φωνάζουν με δυνατή  φωνή, «Ιησού αφέντη ελέησέ μας». Και αφού τους είδε ο Μέγας Ιατρός της ψυχής και του σώματος τους λέγει:  «πηγαίνετε να σας εξετάσουν οι ιερείς». Και καθώς πήγαιναν καθαρίστηκαν από την λέπρα!

Ένας απ’ αυτούς όταν είδε ότι θεραπεύτηκε, γύρισε πίσω δοξάζοντας με δυνατή φωνή τον Θεό, έπεσε με το πρόσωπο στα πόδια του Ιησού και τον ευχαριστούσε. Και αυτός ήταν Σαμαρείτης. Τότε ο Ιησούς είπε: «Δεν θεραπεύτηκαν και οι δέκα; Οι άλλοι εννέα πού είναι; Κανένας τους δεν βρέθηκε να γυρίσει να δοξάσει τον Θεό παρά τούτος ο αλλοεθνής». Και σ’ αυτόν είπε «σήκω και πήγαινε στο καλό η πίστη σου σε έσωσε».

Ο Θεάνθρωπος Ιησούς αποδοκιμάζει και μέμφεται την αχαριστία των εννέα λεπρών, προσδέχεται και επαινεί την ευγνωμοσύνη του ενός, και μάλιστα ενός αλλοεθνούς Σαμαρείτη, ξένου από τα ήθη και τα  έθιμα των Ιουδαίων.

Η αχαριστία είναι φοβερό νόσημα της ψυχής, αποχωρίζει και αποκόπτει τον άνθρωπο από της κοινωνίας  μετά του Θεού, όπως και των άλλων ανθρώπων. Ναι, η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία και κακό  μεγάλο, διότι αποστερεί στον άνθρωπο και αυτής της αιωνίου ζωής.

Ο αχάριστος άνθρωπος αθετεί και δεν δέχεται τους νόμους της λογικής, αλλά και αυτής της αλόγου φύσεως. Ενώ και αυτά τα άλογα ζώα ευεργετούμενα δεικνύουν την ευγνωμοσύνη τους προς τους ευεργέτες τους. Ο αχάριστος άνθρωπος όχι μόνο στον Θεό ασεβεί, αλλά και προς τους γονείς και προς τους φίλους και σε αυτόν τον συνάνθρωπό του γίνεται άδικος.

Έτσι, λοιπόν, τιμωρείται η αχαριστία, επαινείται δε και επιβραβεύεται η ευγνωμοσύνη, η οποία είναι   επαινετή αρετή παρά τον Θεό και από τους ανθρώπους, και την οποία ευγνωμοσύνη οφείλουμε πάντες να δεικνύουμε προς εκείνους που μας ευεργέτησαν ποικιλοτρόπως.

Αλλά εάν ο χριστιανός άνθρωπος οφείλει να αποδώσει ευγνωμοσύνη προς τους ευεργέτες του, πόσον μάλλον οφείλει να ευγνωμονεί τον Θεό, τον Πλάστη και Δημιουργό, ο οποίος συνεχώς και αδιαλείπτως ευεργετεί από τις θείες αυτού δωρεές την εικόνα Του, τον άνθρωπο. Τον άνθρωπο της κάθε  εποχής που πιστεύει ακράδαντα σ’ Αυτόν τον μόνον αληθινό Θεό.

Αδελφοί μου,

Ας μη φανούμε και εμείς, όπως οι εννέα λεπροί, της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, αχάριστοι και αγνώμονες προς τον Θεό, τον ευεργέτη και Σωτήρα μας. Ας μισήσουμε και ας αποστραφούμε την  θεομίσητο αχαριστία και ας αγαπήσουμε εξ όλης της ψυχής και της καρδίας την ευγνωμοσύνη, την αιτία πάντων των καλών και αγαθών, και ας μη λείψει ποτέ από την καρδιά μας η ευγνωμοσύνη και η ευχαριστία και η δοξολογία προς τον εν Τριάδι Θεό.

Ο των Εθνών Απόστολος Παύλος παραγγέλλει «Εν παντί ευχαριστείτε, τούτο γάρ θέλημα του Θεού, εν Χριστώ Ιησού, εις υμάς, ω! η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων». ΑΜΗΝ.

+ Ο Μητροπολίτης Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας Παΐσιος