Αγαπητοί μου  αδελφοί,

Το Ιερό ευαγγελικό ανάγνωσμα σήμερα που ακούσαμε μας λέγει ότι, ο Κύριος Ιησούς Χριστός βάδιζε προς  την Ιεριχώ, ακολουθούμενος από τους μαθητές του και από πλήθος λαού. Όταν πλησίαζε την  πόλη της Ιεριχούς, τότε ένας τυφλός που καθόταν παρά την οδό και ζητούσε ελεημοσύνη από τους διαβάτες, όταν άκουσε τον θόρυβο του πλήθους που ακολουθούσε τον Χριστό, ρώτησε τι συμβαίνει, και του λέγουν οι παρεστώτες ότι, ο Ιησούς ο Ναζωραίος περνά από εκεί. Ο πτωχός και αόμματος και ζητιάνος αμέσως σηκώνεται και με δυνατή φωνή, κραυγάζει, «Ιησού υιέ Δαβίδ ελέησόν με».

Ο τυφλός αυτός άνθρωπος είχε ακούσει και είχε μάθει για τα θαύματα που έκανε ο Ιησούς, και πίστεψε με όλη την καρδιά του ότι, αυτός είναι ο προσδοκώμενος Μεσσίας, ο υιός του Δαβίδ, και ότι δύναται να δώσει σ’αυτόν το φώς των οφθαλμών του και για τούτο φωνάζει «Ιησού υιέ του Δαβίδ ελέησόν με».

Οι περί τον Κύριο ευρισκόμενοι νόμιζαν ότι, ο παρά την οδό καθήμενος τυφλός ζητούσε ελεημοσύνη και τον επέπλητταν και μάλιστα του έλεγαν επιτακτικά να σιωπήσει, αυτός όμως με πιο βροντερή φωνή ζητούσε το φώς του.

Ο Παντογνώστης  Κύριος, όταν άκουσε την κραυγή του τυφλού στάθηκε και είπε να τον φέρουν πλησίον του, και τον ερωτά «τι ζητείς και τι θέλεις ίνα ποιήσω σοί;». «Το φώς των οφθαλμών μου ζητώ Κύριε, το γλυκύτατο πάντων των επιγείων αγαθών, τούτο ζητώ και θέλω να μου το δώσεις για να ιδώ σε τον ποιητή, τον ευεργέτη και σωτήρα μου και να δοξάσω την φιλανθρωπία σου».

Ο Κύριος υπακούει στο αίτημα του τυφλού, ένεκα της πίστης του, η οποία ήταν προς την θέληση του Θεού, και τούτο διότι η πίστη του ανθρώπου έρχεται σε συμφωνία  προς την θέληση του Θεού, όταν η ψυχή πιστεύει ότι ο Χριστός είναι ο Μονογενής Υιός του Θεού, ο οποίος ήλθε στον κόσμο δια να σώσει τον κόσμο από την αμαρτία.

Ιδού η αγαθότητα και η δύναμη του Ιησού Χριστού. Και ερωτάται ο άνθρωπος της κάθε εποχής ποίος άλλος μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του τυφλού και να φωτίσει  αυτά με ένα και μόνο λόγο «ανάβλεψον», μόνον, αυτός ο Νοητός Ήλιος της Δικαιοσύνης, ο Θεάνθρωπος Ιησούς και μάλιστα του αποκαλύπτει, ότι «η πίστις σου σ’ έσωκέ σε», η πίστις σου στον Θεό σε έσωσε.

Είναι γεγονός ότι, καθώς υπάρχει φυσικό φώς και σκότος, έτσι υπάρχει και το ηθικό φως και το ηθικό σκότος. Και το μεν ηθικό φως είναι η αρετή, το δε ηθικό σκότος είναι η αμαρτία. Και το μεν ηθικό φώς ακτινοβολεί εκ της πηγής του αϊδίου φωτός, τον Χριστό, που είναι, Φως εκ Φωτός, Ζωή και Αλήθεια, το δε ηθικό  σκότος εκπορεύεται εκ του ανθρωποκτόνου Διαβόλου, που προσιδιάζει το ψεύδος, την αδικία, την ανομία, την βλασφημία και ασέβεια προς το Θεό.

Ο άνθρωπος που έχει το πνεύμα του Χριστού, βλέπει το φως, την ζωή και αλήθεια και φωτίζεται εν Χριστώ Ιησού. Αυτός όμως που δεν έχει τον φωτισμό του Χριστού περιπατεί στο σκοτάδι της αμαρτίας και δεν γνωρίζει τι εστί το πνεύμα του Θεού, καθότι τα οψώνια της αμαρτίας έχουν διαγράψει απ’ αυτό τον άνθρωπο το πνευματικό φως, το φως της ζωής.

Η αμαρτία σκοτίζει τον νουν και την διάνοια, τυφλώνει τους οφθαλμούς της ψυχής και οδηγεί τον άνθρωπο δυστυχώς στην αιώνιο απώλεια. Το μόνο που θα τον σώσει απ’ αυτή την πτώση την πνευματική είναι να ζητήσει την θεραπεία της ψυχής του δια της μετανοίας και θερμής προσευχής.

Αδελφοί μου,

Ο τυφλός της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, ζήτησε επιτακτικά από τον Μέγα Ιατρό της ψυχής και του σώματος, από τον νοητό Ήλιο της Δικαιοσύνης το φώς των οφθαλμών του και έλαβε πλουσιοπάροχα  ουχί μόνο το φώς το σωματικό, αλλά και το φως της ψυχής του,«ανάβλεψον, λάβε το φώς των οφθαλμών σου, η πίστις σου σέσωκέ σε».

Ας ακούσουμε κι εμείς εκείνο το φιλόθεο, «η πίστις σου σέσωκέ σε». ΑΜΗΝ.

+ Ο Μητροπολίτης Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας Παΐσιος