«Γενηθήτω σοι ως θέλεις»
Ο άνθρωπος είναι ασθενής και αδύνατος και ως κάλαμος υπό του ανέμου σαλεύεται από τους πολλούς και ποικίλους πειρασμούς, και μάλιστα σ’ αυτή την δύσκολη εποχή που ζεί, κινείται και υπάρχει.
Τα πλούτη και η φτώχεια, οι δόξες και οι δυστυχίες, οι φιλίες και οι έχθρες, οι κοινωνικές σχέσεις είναι τόσοι πειρασμοί και παγίδες, δια των οποίων πολλάκις ο άνθρωπος ρίπτεται στην αμαρτία, η οποία τον απομακρύνει από τον Θεό.
Δια τούτο πάντοτε ο άνθρωπος έχει την απόλυτη ανάγκη της θείας βοηθείας, η οποία παρέχεται από τον Θεό, τον Πλάστη και Δημιουργό του παντός, δια της προσευχής και της παρακλήσεως.
Η προσευχή πράγματι είναι ανάγκη της ανθρωπίνης ψυχής, καθότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζεί σωματικά χωρίς να αναπνέει τον αέρα του φυσικού κόσμου, έτσι και η ψυχή πνευματικά καταστρέφεται εάν δεν έρχεται σε επικοινωνία με τον Θεό.
Η προσευχή είναι απαραίτητη, προκειμένου να τύχει ο άνθρωπος της ενισχύσεώς του υπό του Θεού στην αρετή και να επιτύχει στον αγώνα του τον πνευματικό, που αποβλέπει στην σωτηρία της ψυχής του.
Ο Θεός «οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος» άφθονα παρέχει τα αγαθά Του και την χάρη του εν Χριστώ Ιησού σ’ όλους εκείνους, οποίοι προσεύχονται με πίστη, με ευλάβεια και υπομονή.
Ο Ιερός Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει, «Ο μετά θερμότητος ευχόμενος καίεται και ου κατακαίεται, αλλ’ ώσπερ χρυσίον πυρί βασανιζόμενον, λαμπρότερος γίνεται», όποιος προσεύχεται με θερμότητα, καίγεται και δεν κατακαίγεται, αλλ’ όπως ακριβώς το χρυσάφι που δοκιμάζεται στη φωτιά, έτσι και αυτός γίνεται λαμπρότερος!
Αυτό ακριβώς καταφαίνεται στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, που ακούσαμε. Μία μάνα ζητά επιμόνως, υπό του Μεγάλου Ιατρού της Ψυχής και του σώματος, να θεραπεύσει την κόρη της από την φοβερή ασθένεια από την οποίαν έπασχε, «ελέησόν με, Κύριε, Υιέ Δαβίδ, η θυγάτηρ μου κακώς δαιμονίζεται».
Και ο ετάζων καρδίας και νεφρούς Κύριος, ω! του θαύματος, θεραπεύει την δαιμονιζομένη θυγατέρα, της ειδωλολάτρισσας γυναίκας και μάλιστα της λέγει, με ύφος ιλαρό, «Ω γύναι, μεγάλη η πίστις σου γενηθήτω σοι ως θέλεις, και ιάθη η θυγάτηρ αυτής από της ώρας εκείνης».
Μεγάλη η δύναμη της πίστης! Θαυμαστή η δύναμη της προσευχής! Η ειδωλολάτρισσα γυναίκα, δια της θερμής παρακλήσεώς της και πηγαίας πίστης προς τον Κύριον Ιησού, έτυχε την θεραπεία της κόρης της.
Ο Θεός παρέχει άφθονα τα αγαθά Του και τις δωρεές Του, αν εμείς οι άνθρωποι ζητούμε κυρίως τα πνευματικά αγαθά και ηθικά, εάν όμως ζητούμε μόνον τα υλικά αγαθά, τα γήινα και πρόσκαιρα του κόσμου τούτου, πάντα ταύτα είναι «πάντα κόνις, πάντα τέφρα, πάντα σκιά» κατά τον Άγιον Ιωάννη τον Δαμασκηνόν.
Στα πρόσκαιρα και μάταια αγαθά του κόσμου τούτου η αμαρτία σκιάζει το θείο ιλαστήριο και απωθεί την χάρη του Παναγίου Πνεύματος να κατοικήσει στις ψυχές των ανθρώπων. «Οίδομεν, ότι αμαρτωλών ο Θεός ούκ ακούει», δια τούτο οφείλει ο άνθρωπος να προσεύχεται με καθαρότητα, με ταπεινότητα και επιμονή ψυχής στον Ιησού Χριστό, τον Μονογενήν Υιόν και Λόγον του Θεού, «Οστις ενανθρώπησεν δια την του κόσμου σωτηρίαν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε Σταυρού».
Η προσευχή είναι ανάγκη της ανθρωπίνης ψυχής, η οποία δια της προσευχής ανυψώνεται στους ουρανούς και καθαρίζεται με την χάρη του Παναγίου Πνεύματος. Η προσευχή είναι όπλον ισχυρό κατά του Διαβόλου. Έλεγεν ο Αββάς Αμμώης τω Αββά Ησαΐα τη αρχή, «πώς με βλέπεις άρτι; Λέγει αυτώ, ως άγγελον, πάτερ. Και εις τα ύστερα έλεγε αυτώ, πως με νυν βλέπεις; Ο δε έλεγεν ως τον σατανάν κάν λόγον μοι λαλήσης αγαθόν, ως ρομφαίαν αυτόν έχω».
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Ας επιμένουμε ως η Χαναναία της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, και ας εγκαρτερούμε εν τη προσευχή και ας επιμένουμε στις παρακλήσεις μας, με πίστη και ταπείνωση, και ας παρακαλούμε συνεχώς τον Υιόν Δαβίδ, τον Κύριον της Δόξης Χριστόν, παρά του Οποίου πηγάζει αφθόνως «πάσα δόσις αγαθή και πάν δώρημα τέλειον» υπέρ της σωτηρίας της ψυχής μας και των αδελφών μας, δια να ακούσουμε και εμείς της γλυκείας και ιλαρής φωνής του Κυρίου μας, ως η Χαναναία γύνη, «γενηθήτω σοι ως θέλεις». ΑΜΗΝ.
+ Ο Μητροπολίτης Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας Παΐσιος
