ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ ΤΟΥ ΕΝ ΚΑΛΥΜΝΩ 

Ευχαρίστοις άσμασι των Καλυμνίων η νήσος προσκαλείται σήμερον των Ορθοδόξων τα πλήθη μέγιστον  νεοφανέντα εγκωμιάσαι, καύχημα Ορθοδοξίας, εν εσχάτοις χρόνοις αναφανέντα, Σάββα τον θείον, τον ρύστην ταύτης ομού και πρόμαχον.

«Ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται».

Η ταπείνωση είναι η πρώτη αρετή της ψυχής και ο μέγας στολισμός αυτής και στην αρετή της ταπείνωσης έγκειται το ύψος και το μεγαλείο του ανθρώπου, ο οποίος αγωνίζεται τον αγώνα τον καλό προκειμένου να τύχει του προορισμού του, να αυξήσει το κατ’ εικόνα εις  καθ’ ομοίωση και να γίνει κατά χάρη ένας μικρόθεος, ένας άγιος, καθώς ο Πατήρ ημών ο ουράνιος Άγιος και τέλειος εστί.

Ο ταπεινός άνθρωπος ουδέποτε αγανακτεί, ούτε ζητεί εκδίκηση αδικούμενος, ούτε μνησικακεί, ούτε επιθυμεί το κακό του αδελφού του, ούτε επαίρεται ενώπιον των άλλων ανθρώπων, τουναντίον είναι συμπαθής προς πάντας, ευεργετικός προς τους πάσχοντας, εύσπλαχνος, ελεήμων,  δίκαιος, αληθής ειρηνοποιός.

Ο ταπεινός άνθρωπος έχει μέσα  στα βάθη της αγνής και άδολης καρδίας του την αγάπη και τον θείο φόβο και έλκει ούτω την αγάπη και το θείο έλεος του Πανοικτήρμονα Θεού, στον οποίο προσβλέπει εν ταπεινώσει ο άνθρωπος.

Αυτά τα κάλλιστα αποτελέσματα της ταπεινοφροσύνης, η οποία είναι η ρίζα και το θεμέλιο όλων των αρετών δέχθηκε δαψιλώς και ο Όσιος και Θεοφόρος Πατήρ ημών Σάββας, ο προστάτης, έφορος και  πρόμαχος αυτής της ευλογημένης της των Καλυμνίων Νήσου, παρά του ελεούντος Θεού.

Ο Όσιος Πατήρ ημών Σάββας, ως η διψώσα έλαφος, προσέτρεξε με ταπεινότητα ψυχής προς τις πηγές των υδάτων, ίνα επισφραγίσει μία ωραία, οσιακή και τα μάλιστα ασκητική ζωή, πλήρης πνευματικών αναβάσεων και καρπών πνευματικών.

Προς τον θείο αυτό και ιερό σκοπό της εν  Κυρίω αναζητήσεώς του, επεσκέφθη πλείστα όσα άγια μέρη ένθα η χάρις του Αγίου Πνεύματος ευωδίαζε.

Η υποταγή στους ασκητικούς αγώνες, η άκρα ταπείνωση, η ακτημοσύνη, η μετά διακρίσεως προς τους άλλους συναναστροφή, η αποδυνάμωση της σαρκός με την αυστηρή εγκράτεια, η μετά επιμελούς έρευνας εντόπιση των παγίδων του πονηρού, η μακάρια σιωπή και η συνεχής επικοινωνία  δια της εγκάρδιας προσευχής μετά του Κυρίου, πάντα ταύτα κατέστησαν τον ταπεινό Σάββα δοχείο της χάριτος και σκεύος άγιο και της Ορθοδοξίας νέο εντρύφημα.

Η ασκητική βιοτή του, αναβίβασε τον ταπεινό Σάββα, στα μεγάλα ύψη της πνευματικής ωριμότητας και τον κατέστησε έμπειρο μαχητή του Ενανθρωπήσαντος Υιού και Λόγου του Θεού, του οποίου παιδιόθεν εκ πόθου καρδίας φλεγόμενης από ένθεο ζήλο, ζητούσε την σκέπη και προστασία Του. Και ω, του θαύματος! Ποίας δόξης σε ηξίωσε η εκ του Θεού δοθείσα χάρις;

Και ο υμνογράφος του Οσίου, ο αείμνηστος Μητροπολίτης Λέρου, Καλύμνου και  Αστυπαλαίας κυρός Ισίδωρος, λέγει εν κατανύξει πολλή, «Των οσίων ο σύλλογος, μοναζόντων το καύχημα, συνελθόντες σήμερον ευφημήσωμεν, νήσου Καλύμνου το καύχημα, αστέρα τον άδυτον, τον ποιμένα τον καλόν, τον εν δόξη αστράψαντα ως τον ήλιον και βοήσωμεν πάντες ομοφώνως, την σήν ποίμνην εκ παντοίων πειρατηρίων εκλύτρωσαι».

Δεύτε λοιπόν, ω φιλέορτοι αδελφοί, ας κλίνωμεν γόνυ ψυχής και σώματος μετά συντετριμμένης καρδίας προ του Χαριτόβρυτου Λειψάνου του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών και Προστάτου Σάββα, «οσμήν ζωής αποπνέον και ευωδία θείαν αρωματίζον, ποικίλα παρέχει  ιάματα, ώ πίστει και δέει προσευχόμενοι», και ας τον παρακαλέσουμε ίνα πρεσβεύει υπέρ  πάντων ημών στον εν Τριάδι Θεώ, ού η χάρις και το άπειρον έλεος είη μετά πάντων ημών. ΑΜΗΝ.

+ Ο Μητροπολίτης Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας Παΐσιος