Η Μεγάλη Δευτέρα είναι για την Εκκλησία αφορμή να θυμηθούμε τον Ιωσήφ.

Την Μεγάλη Δευτέρα κυριαρχούν δύο γεγονότα:

α) Η ζωή του Ιωσήφ, του 11^ου γιού του Πατριάρχη Ιακώβ. Ο Ιωσήφ προεικονίζει με την περιπέτειά του (που πουλήθηκε σκλάβος στην Αίγυπτο) τον ίδιο τον Χριστό και το πάθος Του. Ο Δίκαιος Ιωσήφ υπήρξε αδάμας αρετής, γι’ αυτό και ο Ιακώβ τον ξεχώριζε από τα άλλα παιδιά του. Τα αδέλφια του, που τον μισούσαν, σχεδιάζουν να τον βγάλουν από την μέση. Αρχικά τον έριξαν σ’ ένα λάκκο, κι’ έπειτα αποφάσισαν να τον πουλήσουν σε κάποιους Ισμαηλίτες αντί 30 νομισμάτων, κι έτσι φεύγει στην Αίγυπτο ως δούλος. Στην Αίγυπτο πουλήθηκε στον αρχιμάγειρα του Φαραώ, Πετεφρή. Από την ώρα που μπήκε στο σπίτι του Πετεφρή «ευλόγησεν Κύριος τον οίκον του Αιγυπτίου δια Ιωσήφ…». Ο νεαρός Ιωσήφ κέρδισε την εύνοια του κυρίου του και σε σύντομο χρόνο ανήλθε στο αξίωμα του αντιβασιλέως της Αιγύπτου! Στη  μεγάλη αυτή θέση τον βρήκαν τα αδέλφια του και ο γέροντας πατέρας του. Έτσι, όπως τονίζει ο υμνογράφος: «ο σώφρων και σεμνός Ιωσήφ παρουσιάστηκε δίκαιος ηγεμόνας και τροφοδότης του λαού, πόσο καλή θημωνιά, πόσο ωραίος είναι ο σωρός των καλών έργων!».

β) Το περιστατικό της άκαρπης συκιάς που ξέρανε ο Χριστός (Ματθ. 21, 18-22):
Συμβολίζει την Συναγωγή των Εβραίων και γενικά την ζωή του Ισραηλιτικού λαού που ήταν άκαρποι από καλά έργα.

Η Εκκλησία, προβάλλοντας το υπόδειγμα του Ιωσήφ, μας δείχνει το ήθος της, που δεν είναι άλλο από την προσπάθεια απόκτησης της εσωτερικής ελευθερίας, και τον παραλληλίζει με τον Χριστό.

Το πρωί της Μεγάλης Δευτέρας τελείται Θ.Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων «Τον νυμφώνα Σου βλέπω, Σωτήρ μου Κεκοσμημένον…».