Αγαπητοί μου
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !
«Ιδε υγιής γέγονας μηκέτι αμάρτανε, ίνα μη χείρον τι σοι γέγονε».
Ο παράλυτος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής είναι δείγμα της πολυσχιδούς αμαρτίας, η οποία αμαυρώνει, σκοτίζει και αλλοιώνει ψυχικά τον κατ’ εικόνα Θεού άνθρωπο και του δημιουργεί φοβερούς ψυχικούς πόνους και τέλος επιφέρει τον πνευματικό θάνατο που είναι ο χωρισμός του ανθρώπου από τον Θεό.
Αυτός ο άνθρωπος, τριάκοντα και οκτώ έτη, έπασχε ένεκα των πολλών αμαρτιών του «ασθενεί το σώμα, ασθενεί και η ψυχή» και ήταν καθηλωμένος επί της φοβεράς κλίνης και από της στρωμνής των κακώσεων, νεκρός άταφος, με αποτέλεσμα να ζεί την αιώνια κόλαση της ανομίας και των έργων αυτής και ενώ ήρχετο προς την κολυμβήθρα Βηθεσδά, μάταια περίμενε κάποιον άνθρωπο, ένα σπλαχνικό χέρι να τον ρίψει στην κολυμβήθρα, όταν θα ανεταράσσετο το ύδωρ.
Άταφος νεκρός ήταν ο παράλυτος και καμία βοήθεια δεν είχε από κανένα. Αλλά ο Μέγας Ιατρός της ψυχής και του σώματος τον ευσπλαχνίζεται, τον πλησιάζει και όχι μόνον θεραπεύει την φοβερή σωματική αυτού παραλυσία, αλλά και την ψυχική. Και ως Μέγας Ιατρός της ψυχής και του σώματος, του λέγει «ίδε υγιής γέγονας μηκέτι αμάρτανε, ίνα μη χείρον τι σοι γέγονε». Ω! του θαύματος, ο τέως παράλυτος σηκώθηκε και εντελώς υγιής πήρε στον ώμο του το κρεββάτι του πόνου, στο οποίο τόσα χρόνια κατέκειτο.
Αυτό το υπερφυές θαύμα του Αναστάντος Κυρίου ημών Ιησού καταγράφει στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ο Υψιπέτης αετός της αγάπης Ευαγγελιστής Ιωάννης. Ο Μέγας Ιατρός της ψυχής και του σώματος δια της θεϊκής αυτού δυνάμεως ενεργεί θαυματουργικώς προκειμένου να κάμει τον άνθρωπο προσεκτικό και άγρυπνο των θείων εντολών.
Ο Θεός, ο ετάζων καρδίας και νεφρούς, ως παντογνώστης γνωρίζει ότι, εν καιρώ των θλίψεών του ζητά ο άνθρωπος την βοήθεια, το έλεος και την ευσπλαχνία του πανοικτίρμονα Θεού, ο οποίος πλουσίως παρέχει το έλεος, την χάρη και την ευσπλαχνία του, σημεία και τέρατα, τα οποία επενεργούν στους πιστεύοντας και τότε δίδεται το ποθούμενο στον αιτούντα, κατ’ εικόνα Θεού άνθρωπο, αρκεί ο άνθρωπος να μετανοήσει ειλικρινώς και να είπει ως ο Προφήτης Ησαΐας «Κύριε, εν θλίψει εμνήσθημεν σου».
Είναι γεγονός ότι, ο πόνος και η θλίψη κάμνει τον άνθρωπο να πλησιάσει τον Θεό, του αναπτερώνει τον νουν και την διάνοια προς Εκείνον που έχυσε επί του Σταυρού το Πανάγιο Αίμα του, υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας», και ως ο Προφητάναξ Δαβίδ «εν ημέρα θλίψεώς μου τον Θεόν εξεζήτησα».
Η παραλυσία του ανθρώπου εκείνου της σημερινής ευαγγελικής περικοπής μας διδάσκει ο Ζωοδότης Κύριος ότι, προήλθε από τις πολλές αμαρτίες του, «μηκέτι αμάρτανε» και ότι, ο Θεός στέλνει ασθένειες δια τις αμαρτίες, αλλά στέλνει και άλλες συμφορές, λοιμούς, λιμούς, σεισμούς, καταποντισμούς, θανάτους και άλλα δεινά προς σωφρονισμό και μετάνοια. Εάν όμως μετά τις τιμωρίες αυτές ο άνθρωπος παραμείνει αμετανόητος και εξακολουθεί να αμαρτάνει, τότε τον αναμένει το χειρότερο «ίνα μη χείρον τι σοι γέγονε», ήτοι η αιώνια κόλαση.
Ο ενάρετος και πιστός άνθρωπος που έχει αγαθή συνείδηση αισθάνεται χαρά και ευφροσύνη, αυτός υπομένει στις θλίψεις και στενοχώριες, ελπίζει στον Θεό και δεν φοβάται τον θάνατο. «Μηδείς φοβείσθω τον θάνατον, ηλευθέρωσε γάρ ημάς ο του Σωτήρος θάνατος», λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος.
Αγαπητοί μου,
Ας αγαπήσουμε την αρετή και ας μισήσουμε την αμαρτία την αιτία πάντων των κακών. Ας ζητήσουμε μετά συντετριμμένης καρδίας παρά του Αναστάντος Ιησού την θεραπεία της ψυχής μας δια της μετανοίας και να μας διαφυλάξει από κάθε κακό.
Φιλάνθρωπε Ιησού, φώτισε ημάς να γνωρίσουμε το αληθές και αιώνιο ημών συμφέρον, οδήγησε ημάς στην οδό της αληθούς μετανοίας, ενίσχυσε ημάς στην τήρηση των θείων σου εντολών, ίνα γίνουμε άξιοι κληρονόμοι της ουρανίου βασιλείας σου. ΑΜΗΝ.
+ Ο Μητροπολίτης Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας Παΐσιος
