Η Αγία μας Εκκλησία αυτήν την Κυριακή (16-7-2023) εορτάζει την μνήμη των Αγίων Ενδόξων 630 Θεοφόρων Πατέρων, οι οποίοι στην Χαλκηδόνα συνεκρότησαν την Δ’ Οικουμενική Σύνοδο (451 μ.Χ.) και κατεδίκασαν τον Μονοφυσιτισμό.

Η Αγία Εκκλησία, σήμερα, από περάτων έως περάτων της Οικουμένης, τιμά και γεραίρει την μνήμη των Αγίων Πατέρων της Τετάρτης Οικουμενικής  Συνόδου με ύμνους και ωδές πνευματικές.

Ο Σεπτός Ποιμενάρχης μας κ. Παΐσιος ελειτούργησε στον Ιερό Ναό του Σωτήρος Χριστού Λέρου, συμπαραστατουμένου υπό του εφημερίου π. Νικοδήμου Φωκά, Αρχιερατικού Επιτρόπου εν Λέρω.

Στο ιερό αναλόγιο έψαλε ο καλλίφωνος ιεροψάλτης Ισίδωρος Λιβανός.

Στο Κήρυγμά του ο Μητροπολίτης μας, ετόνισε, «την πολυσήμαντη προσφορά των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας μας, οι οποίοι προσέφεραν και προσφέρουν στο διηνεκές τον φωτισμό, με την χάρη του Αγίου Πνεύματος, στην Εκκλησία του Χριστού, ανεκτίμητες υπηρεσίες στις γενεές των ανθρώπων», και κάλεσε τον κάθε Χριστιανό «να φωτίζει με την αγία του ζωή και να συντηρεί πνευματικά με τον Ουράνιο Άρτο την τροφή του παντός κόσμου, τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, ο οποίος εκουσίως έγινε Θύμα και Θύτης από αγάπη προς το άνθρωπο, τον άνθρωπο της κάθε εποχής…».

Η Δ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ

Οἱ αὐτοκράτορες Οὐαλεντινιανός ὁ Γ΄ καί Μαρκιανός ἀπέστειλαν προσκλητήριο γράμμα, «σάκρα», στίς 16 Ἰουνίου τοῦ 451 μ.Χ., μέ τό ὁποῖο συγκαλοῦσαν Σύνοδο στήν Νίκαια τῆς Βιθυνίας. Ὁρίσθηκε ἔναρξη ἐργασιῶν ἡ 1η Σεπτεμβρίου τοῦ 451 μ.Χ., ὅμως ὁ αὐτοκράτορας γιά πολλούς λόγους παρεκάλεσε τούς Πατέρες νά μετακινηθοῦν στήν Χαλκηδόνα, ἡ ὁποία βρισκόταν ἐγγύτερα στήν πρωτεύουσα. Οἱ ἐργασίες τῆς Συνόδου ἄρχισαν τήν 8 Ὀκτωβρίου καὶ ἔληξαν τήν 1η Νοεμβρίου τοῦ ἔτους 451 μ.Χ.

Ἡ Σύνοδος καταδίκασε τούς Νεστοριανούς πού θεωροῦσαν τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό ψιλό ἄνθρωπο, ἀπέρριπταν τόν ὅρο «Θεοτόκος» καί διαιροῦσαν τό ἕνα Πρόσωπο τοῦ Κυρίου σέ δύο. Καταδίκασε τόν Εὐτυχῆ καί τούς ὀπαδούς τῆς μονοφυσιτικῆς αἱρέσεως πού πρέσβευαν σύγκραση καί σύγχυση τῶν δύο φύσεων, δέχονταν δύο φύσεις πρίν τήν ἕνωση, μία φύση μετά τήν ἕνωση καί ὅτι ὁ Χριστός δέν εἶχε ἀνθρώπινη φύση ὅμοια μέ ἐμᾶς.

Ἡ Σύνοδος τῆς Χαλκηδόνος ἀπετέλεσε τήν μεγαλύτερη σέ συμμετοχή Οἰκουμενική Σύνοδο, ἀφοῦ συμμετεῖχαν σέ αὐτή περίπου 630 Ἐπίσκοποι. Ἡ Σύνοδος, κατά τήν πρώτη συνεδρία, κήρυξε τήν Ληστρική Σύνοδο τῆς Ἐφέσου ὡς παράνομη καί καταδίκασε ἄμεσα τόν Διόσκορο γιά τά πεπραγμένα του κατά τήν διάρκειά της. Ἐπίσης, καταδίκασε τόν Εὐτυχῆ καί τίς ἀπόψεις του, ἐνῶ ἀποκατέστησε τούς ἀναθεματισμένους Ἐπισκόπους τῆς Ληστρικῆς Συνόδου. Ταυτόχρονα δικαίωσε καί τόν Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Φλαβιανό.

Μετά τήν ἀποκατάσταση τῆς τάξεως ἡ Σύνοδος προέβη στό κανονικό καί δογματικό της ἔργο. Βάση τοῦ δογματικοῦ Ὅρου ὑπῆρξε ἀναμφισβήτητα ὁ «Ὅρος τῶν Διαλλαγῶν» καθώς καί ἡ χριστολογική διδασκαλία τῶν Ἀλεξανδρινῶν θεολόγων καί μάλιστα τοῦ Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας. Ἡ σπουδαιότητα τῆς Συνόδου ἐντοπίζεται στό γεγονός ὅτι διατύπωσε μέ ἀκριβολόγο θεολογική ὁρολογία τό χριστολογικό δόγμα σχετικά μέ τήν ἕνωση τῶν δύο φύσεων τοῦ Χριστοῦ καί τόν τρόπο τῆς μεταξύ τους σχέσεως στή μία ὑπόσταση τοῦ Θεοῦ Λόγου.

Ἡ Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος ἐξέδωσε 30 Κανόνες. Τό κανονικό ἔργο τῆς Συνόδου ἦταν εὐρύ καί ἐπεκτάθηκε σέ διάφορα ἐκκλησιαστικά ζητήματα.

Ἡ Δ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος ἔπραξε ὅμως καί κάτι ἄλλο πολύ σημαντικό: ἀπέδωσε στόν θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἴσα πρεσβεῖα μέ αὐτά τοῦ θρόνου τῆς Ρώμης. Ὁ θρόνος τῆς Ρώμης ὑπερεῖχε τῶν ἄλλων θρόνων, γιατί μέ βάση τούς Κανόνες 3, 4, 5 τῆς Συνόδου τῆς Σαρδικῆς εἶχε τό δικαίωμα νά δέχεται ἐκκλήτους γιά διαφορές πού ἀνέκυπταν ἔξω ἀπό τήν δική του γεωγραφική δικαιοδοσία. Μέ τόν 28ο κανόνα τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὁ θρόνος τῆς Κωνσταντινουπόλεως αὐτονόητα ἀπέκτησε ἕνα ἀνάλογο προνόμιο.

Επιμέλεια-φωτογραφίες: Γεώργιος Ι. Χρυσούλης, γραμματεύς Ιεράς Μητροπόλεως