Αγαπητοί μου αδελφοί,

Βρισκόμαστε οκτώ ημέρες μετά την λαμπροφόρο Ανάσταση του Κυρίου μας και Τον βλέπουμε να εμφανίζεται και πάλι στους Μαθητές Του «όπου ήσαν συνηγμένοι διά τον φόβο των Ιουδαίων» και να τους απαγγέλει τον αναστάσιμο χαιρετισμό «Ειρήνη υμίν».

Η «ειρήνη» που εκφράζει ο Χριστός μας δεν είναι αυτή η ανθρώπινη όπου οι λαοί συνυπάρχουν ειρηνικά χωρίς βοές πολέμων, αλλά η εσωτερική ειρήνη που κυριαρχεί στον άνθρωπο που έχει μέσα στην καρδιά του τον Χριστό και νιώθει μια ηρεμία και γαλήνη, αποτέλεσμα της ένωσης μαζί Του.

Στην πρώτη εμφάνιση του Αναστημένου Χριστού στους μαθητές Του ο απόστολος Θωμάς έλειπε και στο άκουσμα των υπολοίπων μαθητών ότι «εωράκαμεν τον Κύριον» εκείνος εξέφρασε την «καλήν απιστίαν» κατά τους Πατέρες, ότι αν δεν Τον δει με τα ίδια του τα μάτια και να ψηλαφήσει με τα ίδια του τα χέρια «τον τύπον των ήλων και την πλευράν αυτού» δεν πιστεύει ότι ο Διδάσκαλός Του Αναστήθηκε εκ νεκρών. Αυτή η καλή απιστία του Θωμά είναι που μεταμορφώνεται σε ουσιώδη πίστη και αποκαλυπτική συνάντηση με τον Θεό εφόσον αναζητάμε την προσωπική συνάντηση μαζί Του.

Ο Θωμάς στην πραγματικότητα δεν είναι άπιστος, όπως έχει επικρατήσει στην λαϊκή παράδοση να αποκαλείται. Αντίθετα εκφράζει μέσα από το αίτημά του την πανανθρώπινη ανάγκη για την αμεσότητα της εμπειρίας, την γεύση του βιώματος και της ζωής. Ο απόστολος Θωμάς δεν αρκείται στην λεκτική διαβεβαίωση των υπολοίπων μαθητών ότι ο Χριστός Αναστήθηκε, αλλά αναζητά την προσωπική εμπειρία και συνάντηση του Αναστημένου Χριστού στον χώρο της καρδιάς του.

Ο απόστολος Θωμάς όπως και κάθε Χριστιανός διψά και πεινά την συνάντηση, την γεύση, την εμπειρία και το βίωμα του Αναστημένου Χριστού. Η πίστη κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας μας δεν είναι απλά μια πεποίθηση, μια στείρα αποδοχή κάποιων ιδεολογικών θρησκευτικών κανόνων και άρθρων τα οποία δέχεσαι ή απορρίπτεις. Αντιθέτως είναι κάτι πολύ βαθύτερο και ουσιαστικότερο. Είναι χάρισμα και άνοιγμα της ύπαρξης μας στην εμπειρία του μυστηρίου του Θεού. Δεν είναι κατάκτηση αλλά Χάρις, δώρο, εμπειρία και συνάντηση.

Αγαπητοί μου,

Εάν η Χριστιανική ζωή δεν είναι εμπειρία και βίωμα τότε καταντάει ιδεολογία, στείρος ηθικισμός και μισάνθρωπος νομικισμός, με απλά λόγια μια ζωή δίχως χαρά, γεύση και ευωδία. Και αυτό δεν είναι η ζωή του Χριστού, διότι ο Χριστός είναι η Ζωή και η Χαρά, επομένως η χριστιανική ζωή είναι χαρά. Γι’ αυτό και οι μαθητές όταν προσδοκώντας Τον, Εκείνος τούς εμφανίστηκε «εχάρησαν ότι ίδον τον Κύριον». Αυτή την χαρά εύχομαι να έχουμε όλοι μας σε κάθε Θεία Λειτουργία, όπου εκεί ο Χριστός είναι παρών και μάς καλεί όχι απλά να τον ακούσουμε και να τον ψηλαφήσουμε, αλλά να τον γευθούμε και να Τον πάρουμε μέσα μας, ανακαινίζοντας και φωτίζοντας τα βάθη της καρδιάς μας. ΑΜΗΝ.

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως +Μ.Μ.