Αγαπητοί μου αδελφοί,

Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα είδαμε τον Κύριό μας να καλεί τους πρώτους μαθητές Του και να ξεκινάει το έργο της επαγγελίας του μηνύματος της σωτηρίας στους ανθρώπους. Στην πρόσκλησή Του τούς προτρέπει να Τον ακολουθήσουν λέγοντάς τους ότι θα γίνουν «αλιείς ανθρώπων».

Ο Κύριος μας, το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος έγινε άνθρωπος, πήρε πάνω Του την ανθρώπινη φύση εκτός της αμαρτίας, αφενός για να σταυρώσει την αμαρτία και το θάνατο πάνω στο Τίμιο Ξύλο του Σταυρού και αφετέρου για να συναναστήσει μαζί Του τον άνθρωπο χαρίζοντάς του την αιώνια Ζωή. Για το υψηλό και μεγάλο αυτό σωτηριολογικό έργο Του κάλεσε ως συνεργάτες τους Δώδεκα Αποστόλους.

Την ίδια όμως κλήση απευθύνει διαχρονικά και στον κάθε Χριστιανό. Μάς καλεί όλους ανεξαιρέτως να γίνουμε «αλιείς ανθρώπων», όπου με την δική μας ζωή και την βίωση του χριστιανικού μηνύματος θα γινόμαστε κήρυκες του Ευαγγελίου του Χριστού για τους υπόλοιπους ανθρώπους.

Ο Χριστός από εμάς δεν ζητάει να δώσουμε το αίμα μας ή να θυσιάσουμε τη ζωή μας για Εκείνον. Ζητά όμως να του δώσουμε την καρδιά μας, να εναρμονίσουμε την ζωή μας με τις εντολές του Ευαγγελίου, βιώνοντας την αγάπη του Χριστού προς κάθε άνθρωπο και έτσι με την πνευματική ζωή και τον αγώνα μας θα γινόμαστε «αλιείς ανθρώπων» προς την εν Χριστώ Ζωή. Και μέσα λοιπόν από την δική μας ζωή οι άνθρωποι θα διδάσκονται την μόνη οδό σωτηρίας και αλήθειας που είναι ο Χριστός.

Ο Χριστός «αλίευσε» τούς μαθητές Του, χωρίς δολώματα και χωρίς δίχτυα που υπονόμευαν την ελευθερία τους. Τους προσέλκυσε με την αλήθεια, αλλά και με την προετοιμασία τους για θλίψεις και πόνους, χωρίς ποτέ να τούς κρατά καταναγκαστικά κοντά Του. Και με την εμπειρία πού είχαν οι Μαθητές από τον τρόπο πού τούς αλίευσε ο Χριστός, τον ίδιο τρόπο εφάρμοσαν, όταν απλώθηκαν στις κοινωνίες των ανθρώπων. Μαρτυρούσαν την αλήθεια χωρίς εκπτώσεις. Δεν κολάκευαν τα πάθη των ανθρώπων. Τούς καλούσαν σέ μετάνοια, και ικανός για μετάνοια είναι μόνον αυτός πού είναι κύριος και υπεύθυνος των πράξεων του και που αναγνωρίζει τα σφάλματά του. Τούς συνέδεαν με τον Χριστό και όχι με τον εαυτό τους, φωτίζοντας με τον λόγο, την προσευχή και την χάρη των μυστηρίων τον νου και την καρδιά τους.

Αγαπητοί μου,

Ας δεχθούμε κι εμείς την κλήση του Χριστού ως πρόσκληση σωτηρίας, αλλά και ως πρόσκληση εργασίας στον αμπελώνα του Κυρίου. Χωρίς επιφυλάξεις ας εργαστούμε το μήνυμα της σωτηρίας και του ευαγγελίου, συμπορευόμενοι με τον Χριστό, ο Οποίος θέλει να Τον μιμούμαστε και με την δική Του φώτιση να γίνουμε ζωντανά παραδείγματα για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων. ΑΜΗΝ.

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως +Μ.Μ.