Ο Κύριος συνήθιζε να τιμά την ημέρα του Σαββάτου και να προσέρχεται στην συναγωγή των Ιουδαίων. Στις συναγωγές έκανε μεγάλα θαύματα και ερμήνευε τον Νόμο του Θεού. Με αυτόν τον τρόπο έδειχνε στους Ιουδαίους ότι σέβεται τον Νόμο, είναι Αυτός που έδωσε τον Νόμο, είναι ο προφητευόμενος Μεσσίας για τον οποίο μίλησαν ο Μωυσής και οι προφήτες.

Μια γυναίκα συγκύπτουσα, δηλαδή κυρτωμένη από ασθένεια ως την γη, δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια, τον πλησιάζει και ζητάει θεραπεία. Ο Κύριος την ελευθερώνει από τα δεσμά της ασθένειας και της δίνει δύναμη και παρηγοριά, αποκαλώντας την κληρονόμο της σωτηρίας,  θυγατέρα του Αβραάμ.

Η γυναίκα ήταν δεσμευμένη από τον Σατανά και δεν μπορούσε να ανακύψει, προφανώς λόγω κάποιας ανομολόγητης αμαρτίας ή κάποιας δοκιμασίας για την υπομονή και τις αρετές της, όπως ο δίκαιος Ιώβ. Ο Κύριος την θεραπεύει σωματικά, αλλά και την δικαιώνει πνευματικά. Της φέρεται με διάκριση και τρυφερότητα. Την ονομάζει γυναίκα και κόρη του Αβραάμ, αντί να μεταχειριστεί υποτιμητικά και απαξιωτικά επίθετα, όπως συνηθίζουν να κάνουν οι ασφαλείς άνθρωποι με τα ταλαίπωρα πλάσματα της ζωής. Και λυτρώνει και την ψυχή της από τα δεσμά του Σατανά με αυτή την άπλετη αγάπη που της δείχνει. Όλοι δοξάζουν τον Θεό και όλοι συγχαίρουν  για την λύτρωση της γυναίκας.

Ο υπεύθυνος όμως της Συναγωγής, όχι μόνο δεν χαίρεται, αλλά πανικοβάλλεται, διότι φθονεί και μισεί τον Χριστό, γιατί αισθάνεται ότι απειλείται η εξουσία και η αυθεντία του ως διδασκάλου του νόμου. Επειδή όμως είναι δειλός δεν απευθύνεται στον Χριστό αλλά στον κόσμο, τον οποίο θεωρεί κατώτερό του. «Επτά ημέρες έχει η εβδομάδα! Να έρχεστε να θεραπεύεστε στις έξι και όχι την αργία του Σαββάτου». Ο Κύριος ως γνωστόν δεν στηλίτευσε κανέναν αμαρτωλό δημόσια, παρά μόνον τον υποκριτή. Με σκληρά λόγια αντιμετώπισε τους τυπολάτρες Φαρισαίους, οι οποίοι ξεγελούσαν και δυνάστευαν τον λαό με παράλογες απαιτήσεις, ενώ οι ίδιοι δεν τηρούσαν τα κύρια και ουσιαστικά του Νόμου. Έτσι λοιπόν στηλίτευσε άμεσα τον άρχοντα της συναγωγής: «Υποκριτή! Ο καθένας από εσάς δεν καταλύει την αργία του Σαββάτου για να ποτίσει το ζώο του και να μην αρρωστήσει; Δεν αξίζει λοιπόν και αυτή η γυναίκα φροντίδα θεραπείας το Σάββατο; Αυτή την οποία είχε δεμένη ο Σατανάς; Δεν συμπαθείς και δεν συμπάσχεις για το δράμα της αδελφής σου; Δεν χαίρεσαι και συ για την σωτηρία μιας ομόφυλης και ομόθρησκής σου; Άρα δεν είσαι πνευματικός άνθρωπος, αλλά τυπολάτρης, υποκριτής, άσπλαχνος. Γιατί και αυτή είναι γνήσια κόρη του Αβραάμ,  δηλαδή κληρονόμος της επαγγελίας του Θεού. Κύριος είναι ο Υιός του Ανθρώπου και του Σαββάτου». Πράγματι, ο Χριστός είναι ο Νομοθέτης. Ο Χριστός ο Κύριος. Ο Χριστός ήρθε να εκπληρώσει τον Νόμο με αυθεντικότητα, αυθεντία, κύρος και εξουσία και πέραν Αυτού δεν υπάρχει ούτε θα υπάρξει Μεσσίας, Κύριος ή διδάσκαλος άλλος! Όλος ο λαός τότε, ανακουφισμένος από τα δεσμά της τυπολατρείας και της καταπίεσης των υποκριτών άρχισε να δοξολογεί με ευφροσύνη τον Θεό.

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Σε λίγες ημέρες θα εορτάσουμε την Γέννηση του Θεανθρώπου. Ο Κύριος θα μας αποκαλυφθεί ως ταπεινό και ασήμαντο Βρέφος. Απλός, γυμνός, μικρός, φτωχός, ευάλωτος, ανυπόκριτος,  χωρίς προφανές ίχνος εξουσίας και χωρίς περιττά στολίδια καταναγκασμού της πίστης μας σε Αυτόν.  Ο Χριστός γεννήθηκε ανάμεσα στους πιο ταπεινούς της γης, ανάμεσα στα άλογα ζώα για να δώσει μεγαλείο και λόγο στην ανθρώπινη φύση. Πριν την γέννηση του Χριστού σίγουρα το ανθρώπινο γένος ήταν άλογο και αποκτηνωμένο από την αμαρτία και την αθεΐα, η οποία είναι η ειδωλολατρία και η ψευδής γνώση για τον Θεό. Αυτή η ταπείνωση του Χριστού μας διδάσκει, μας ελέγχει, επιστρέφει κενή την υποκριτική και μεγάλη ιδέα,   την οποία τυχόν έχει ο καθένας για τον εαυτό του. Καλούμαστε λοιπόν αυτές τις λοιπές ημέρες της προετοιμασίας να σμικρύνουμε και να ταπεινωθούμε όσο δυνατόν και εμείς. Να πετάξουμε από πάνω μας κάθε ίχνος θρησκευτικής βεβαιότητας για την όποια αρετή και υπεροχή μας. Αν δεν προετοιμαστούμε να υποδεχτούμε τον Χριστό με ευλάβεια, συναίσθηση αμαρτωλότητας και γύμνια από κάθε υπερηφάνεια, δεν θα Τον συναντήσουμε πότε.

Ο Χριστός γεννήθηκε για τους αδύναμους, τους μικρούς, τους αμαρτωλούς. Δεν ήρθε να καλέσει δίκαιους αλλά αμαρτωλούς στην μετάνοια. Άραγε αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας ανάμεσα σε αυτούς;

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως