ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΑΓΙΟΥ ΙΣΙΔΩΡΟΥ

Με λαμπρότητα εορτάσθηκε η μνήμη του Αγίου Ισιδώρου, στο γνωστό ομώνυμο γραφικό εκκλησάκι της Λέρου.

 

Το απόγευμα της Τετάρτης 13 Μαΐου, ετελέσθη υπό του Μητροπολίτου, συμπαραστατουμένου υπό των αιδεσιμωτάτων π.Μαξίμου Λιβανού, π.Εμμανουήλ Οθίτου και του Διακόνου Νικολάου Κλήμη, ο Εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας και το πρωί της Πέμπτης ετελέσθη η Θ.Λειτουργία.

Τόσο στον Εσπερινό όσο και κατά την Θ.Λειτουργία πλήθος πιστών συνέρρευσε στο νησάκι του Αγίου Ισιδώρου για να τιμήσουν την χάρη του, να προσκυνήσουν και να προσευχηθούν.

 

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΣΙΔΩΡΟΥ

Ο άγιος Ισίδωρος καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και ήταν ναύτης του βασιλικού στόλου, στα χρόνια του αυτοκράτορα Δεκίου. Μεγάλωσε σε ειδωλολατρική οικογένεια, αλλά δεν τον ικανοποιούσε και δεν τον γέμιζε εσωτερικά η θρησκεία των ειδώλων. Ήταν ανήσυχο πνεύμα και έψαχνε να βρη την αλήθεια, να βρη εσωτερική πληρότητα και νόημα ζωής.

Επειδή ήταν καλοπροαίρετος άνθρωπος δεν άργησε να βρη την αλήθεια στο Πρόσωπο του Χριστού, ο Οποίος είναι η ενυπόστατη αλήθεια. Γιατί η αλήθεια δεν είναι αφηρημένη έννοια, αλλά υπόσταση – πρόσωπο. Ο Πιλάτος, όταν δίκαζε τον Χριστό, τον ερώτησε τι είναι αλήθεια και ο Χριστός δεν του απάντησε, αλλά και ο ίδιος δεν περίμενε απάντηση.

Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης λέγει ότι, εάν ο Πιλάτος ενδιαφερόταν πραγματικά να μάθη τι είναι η αλήθεια η μάλλον ποιός είναι η αλήθεια και έθετε διαφορετικά το ερώτημα, δηλαδή εάν ερωτούσε «τις εστίν αλήθεια», ο Κύριος θα του έδινε την απάντηση: «Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή».

Ο άγιος Ισίδωρος βρέθηκε κάποτε στο μυροβόλο νησί της Χίου μαζί με τον βασιλικό στόλο και εκεί έφτασε στα αυτιά του ειδωλολάτρη Ναυάρχου Νουμέριου η καταγγελία ότι ο ναύτης Ισίδωρος είναι Χριστιανός. Αμέσως συνελήφθη ο άγιος και οδηγήθηκε μπροστά στον Νουμέριο. Αλλά παρά τις προσπάθειές του να τον πείση να θυσιάση στα είδωλα, πρώτα με κολακείες και ύστερα με απειλές, ο άγιος έμεινε σταθερός στην πίστη του και γι’ αυτό τον βασάνισαν σκληρά και στην συνέχεια τον έριξαν στην φυλακή.

Ο πατέρας του, όταν πληροφορήθηκε το γεγονός κατέφθασε εσπευσμένα στην Χίο, και προσπάθησε να τον μεταπείση, στην αρχή με χάδια και γλυκόλογα. Τον ασπάσθηκε πατρικά και τον παρακάλεσε θερμά να επιστρέψη στην ειδωλολατρεία. Αλλά και ο Ισίδωρος προσπάθησε με την σειρά του να τον πείση να εγκαταλείψη την λατρεία των ειδώλων, που στην πραγματικότητα είναι λατρεία των δαιμόνων, και να πιστέψη στο Τριαδικό Θεό, τον μόνον αληθινό Θεό, ο οποίος είναι το φως, η αλήθεια και η ζωή των ανθρώπων. Ο πατέρας του τότε πέταξε το προσωπείο και έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο. Αγρίεψε ξαφνικά, η όψη του αλλοιώθηκε, άφησε τα χάδια και τα γλυκόλογα, μίλησε άσχημα στον γιο του και γεμάτος οργή τον καταράσθηκε, παρότρυνε δε τον Νουμέριο να τον θανατώση. Τότε εκείνος τον βασάνισε και πάλι σκληρά και επειδή έβλεπε ότι παρά τα φρικτά βασανιστήρια εξακολουθούσε να ζη, τον αποκεφάλισε και έτσι η ψυχή του πέταξε στα ουράνια σκηνώματα, «όπου ήχος καθαρός εορταζόντων» και «ζωή ατελεύτητος».

Επιμέλεια: Γ.Ι.Χρυσούλης, Γραμματεύς Ιεράς Μητροπόλεως