Μ Η Ν Υ Μ Α

ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ

ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥκ. κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ

ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΝ ΗΜΕΡΑΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ (5 ουνίου 2010)

πί τη πολλά σχολουμένη μετέρα Μετριότης περί τά προβλήματα τά σχέσιν χοντα πρός τόν περιβάλλοντα μς κόσμον, διεπίστωσεν τι βασικόν ατιον πασν τν καταστροφν ν τ δημιουργί εναι πλεονεξία καί συνεχής τάσις κράτου πλουτισμο τν κατοίκων τν λεγομένων «νεπτυγμένων» χωρν.         

Ο γιοι τς κκλησίας μν Πατέρες δίδαξαν λλά καί ζησαν τόν Παύλειον λόγον «χοντες διατροφάς καί σκεπάσματα, τούτοις ρκεσθησόμεθα» (Α’ Τιμ. 6, 8) κολουθοντες ν ταυτ τήν Σολομώντειον προσευχήν «πλοτον καί πενίαν μή μοι δς, σύνταξόν δέ μοι τά δέοντα καί ατάρκη» (Παροιμίαι ΚΔ’). Τά περαιτέρω τούτων «ες τήν πηγορευμένην περπερίαν κπίπτουσιn», ς διδάσκει φωστήρ τς Καισαρείας, μέγας Βασίλειος.

Καθά δέ λέγει τς μετέρας Μετριότητος προκάτοχος, ερός Χρυσόστομος ωάννης, «φεύγωμεν ν πασι τος πράγμασι τήν πλεονεξίαν καί τό τήν χρείαν περβανον» (μιλία ΛΖ’ ες τήν Γένεσιν), διότι ατη «πρός σχάτην μότητα καί πανθρωπίαν γυμνάζει τούς λόντας» (μιλία ΠΓ’ ες Ματθαον) καί «οκ φίησιν νθρώπους εναι τούς νθρώπους, λλά θηρία καί δαίμονας» (μιλία ΛΘ’ ες Α’ Κορινθίους).

χοντες λοιπόν κατά νον τι ρθοδοξία σημαίνει τήν πόρριψιν παντός περιττο καί τι ρθόδοξος Χριστιανός εναι «οκονόμος καλός ποικίλης χάριτος Θεο» (Α’ Πέτρου 4, 10), περαίνομεν τό πλον τοτο μήνυμα διά τινος παλαις μικρς στορίας, ξ ς πς νοήμων δύναται νά ντιληφθ πς ο παλαιοί, νευ πτυχίων, λλ᾿ ν θερμ πίστει καί σεβασμ πρός τήν δημιουργίαν, ντελαμβάνοντο τήν οσίαν το τί στι περιβάλλον καί πς διατηρεται νέπαφον καί εί κμάζον:

 

κ το Γεροντικο το Σιν, «περί Γεωργίου˙ Τούτ τ δικαί Γεωργί παρέβαλόν ποτε κτώ Σαρακηνοί πεινντες, καί μηδέν τό σύνολον το αἰῶνος τούτου σχηκώς δοναι ατος, τήν γάρ κάππαριν τήν γρίαν ν μήν σθιε, δυναμένην καί κάμηλον ποκτεναι τ πικρότητι, οκ δύναντο σθίειν. ρν ον ατούς δεινς λιμώττοντας, λέγει νί ξ ατν˙ Λαβέ τό τόξον καί πέρασον τόν βουνόν τοτον˙ ερήσεις γέλην αγαγρίων καί τόξευσον ν ξ ατν, οον θέλεις καί μή δοκιμάσς τοξεσαι λλο. πελθών ον Σαρακηνός καθώς επεν ατ γέρων καί τοξεύσας καί σφάξας τό ν, δοκίμασε τοξεσαι καί τερον, καί εθέως κλάσθη τό τόξον ατο. λθών ον καί νέγκας τό κρέας διηγήσατο τος ταίροις ατο τό γεγονός ες ατόν».