ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ
Για δεύτερη συνεχή χρονιά η Ι. Μητρόπολης Λέρου Καλύμνου και Αστυπαλαίας πραγματοποίησε εκκλησιαστικές κατασκηνώσεις για τους μαθητές της Μητροπόλεως. Οι κατασκηνώσεις φιλοξένησαν 170 παιδιά (40 περισσότερα από την περσινή χρονιά), χωρισμένα σε τέσσερεις χρονικές περιόδους ως εξής:
Αγόρια Γυμνασίου – Λυκείου 29/06 – 04/07
Αγόρια Δημοτικού 04/07 – 07/07
Κορίτσια Γυμνασίου – Λυκείου 07/07 – 12/07
Κορίτσια Δημοτικού 12 /07 – 15/07.
Μετά την περσινή πετυχημένη χρονιά, οι κατασκηνώσεις φέτος βρήκαν το δικό τους σπίτι. Η Μονή Ευαγγελιστρίας Aργους παραχώρησε με αγάπη, χαρά αλλά κυρίως με ποιμαντικό ενδιαφέρον για τα παιδιά, τον χώρο της Αγ. Παρασκευής, που βρίσκεται επίσης στο Aργος Καλύμνου. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ηγουμένη της Ι. Μονής χάρηκε ιδιαιτέρως μιας και, σύμφωνα με τα λεγόμενά της, θα μπορέσει και αυτή να προσφέρει κάτι για τα παιδιά. Αναλογιζόμενα την δυσκολία ανεύρεσης κατάλληλου χώρου στην Κάλυμνο, που να ανταποκρίνεται στις δύσκολες απαιτήσεις μιας κατασκήνωσης, τα στελέχη των κατασκηνώσεων πιστεύουμε ότι της χρωστάμε τα μέγιστα.
Βέβαια, η επιλογή της τοποθεσίας και η επιμονή για τη καταλληλότητα του χώρου που απεδείχθη ορθότατη, ανήκει αποκλειστικά στον Σεβασμιότατο. Ο ίδιος έθεσε υπευθύνους, κινήθηκε προσωπικά και ανέβηκε πολλές φορές κατά την διάρκεια των εργασιών να βοηθήσει όπως μπορούσε. Μεγάλο εγχείρημα βέβαια, μιας και το να μετατρέψει κανείς ένα προσκύνημα σε κατασκήνωση είναι τουλάχιστον δύσκολο, αν αναλογιστεί κανείς και την εποχή οικονομικής κρίσης που διερχόμαστε. Η αναγκαιότητα όμως της κατασκήνωσης είναι τεράστια σε μια εποχή που τα παιδιά μοιάζουν σαν ακυβέρνητες βαρκούλες στο χάος της ευδαιμονιστικής κοινωνίας και της ψευτο-καλοπέρασης. Ούτως ή άλλως, η πνευματική κρίση και μεγαλύτερη είναι και από σοβαρότερες συνέπειες ακολουθείται.
Το πνεύμα στην κατασκήνωση της Μητροπόλεως φαίνεται καθαρά από τις ονομασίες. «Φίλοι Χριστού» για τα αγόρια και «Κοινωνία αγάπης» για τα κορίτσια. Ονομασίες που αποκαλύπτουν εύκολα τον σκοπό της κατασκήνωσης. Εμπειρία της χριστιανικής ζωής σε ένα περιβάλλον αγάπης, ομόνοιας, χαράς και παιχνιδιού, πλούσιας λειτουργικής ζωής παντρεμένη με την πραγματικότητα, συνύπαρξη με τον άλλο αλλά σε επίπεδο αγαπητικό – θυσιαστικό και όχι εγωκεντρικό και ανταγωνιστικό. Βέβαια τα παιδιά έκαναν διακοπές, και μάλιστα πολύ όμορφες, το σημαντικότερο όμως είναι ότι έκαναν μία διακοπή από τα πάθη τους.
Όσον αφορά στο ημερήσιο πρόγραμμα, αυτό περιείχε μπόλικο παιχνίδι όλη την ημέρα που συνεχιζόταν και το βράδυ με βραδινό παιχνίδι του δάσους, ασκήσεις «στίβου μάχης», αναρρίχηση σε ειδική πίστα αναρρίχησης, μπάνιο στην παραλία μαζί με πυρά και πολλούς διαγωνισμούς. Τα κορίτσια έδειξαν επιδεξιότητα σε χειροτεχνίες, κατασκευές που διακοσμούσαν άριστα τον κατασκηνωτικό χώρο ενώ διακρίνονταν για τη ζωντανή παρουσία τους στην τραπεζαρία με κραυγές, συνθήματα και τραγούδια. Δεν έλλειπαν ο χορός, τα σκετσάκια και οι καθημερινές επιθεωρήσεις που έδιναν στην κατασκήνωση έναν τόνο πανηγυρικό.
Ξεχωριστό τόνο στην κατασκηνωτική περίοδο έδωσε η γιορτή των κοριτσιών που πραγματοποιήθηκε για να πάρουν και οι γονείς μία γεύση των όσων έζησαν στην κατασκήνωση. Ιδιαίτερα τιμητική ήταν η παρουσία του Θεοφιλεστάτου που τόνισε στη σύντομη ομιλία του την αξία τέτοιων προσπαθειών στην εποχή που ζούμε.
Στα μέσα του καλοκαιριού όπου τα κατηχητικά έχουν σταματήσει η κατασκήνωση έρχεται να δώσει μία συνέχεια στο ποιμαντικό έργο που πραγματοποιείται κάνοντας τις διακοπές των παιδιών μέλημα της εκκλησίας. Την κατασκήνωση αυτή που τόσο επιμελήθηκε ο επίσκοπος, φρόντισαν οι ιερείς και αγάπησαν τα παιδιά ευχόμαστε να συνεχίσουν να εμπιστεύονται και οι γονείς αφήνοντας τα παιδιά τους στην στοργική αγκαλιά της μάνας εκκλησίας.
Τα στελέχη της κατασκήνωσης
