Μαζί με τις εόρτιες ευχές του για Χρόνια Πολλά και ευλογημένο το νέο έτος 2011, ο Μητροπολίτης Προικοννήσου Ιωσήφ μας έστειλε το παρακάτω ποίημα αφιερωμένο στους σφουγγαράδες της Καλύμνου: 

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΣΦΟΥΓΓΑΡΙΟΥ

Στὴν Κάλυμνο, στὴ Σύμη καὶ στὴν Κούταλη,

τὰ σφουγγαρονήσια τῆς Πονεμένης Ρωμιοσύνης.

Πές μου, σφουγγάρι, τὰ μυστικά σου!

Ἐξαγορέψου καὶ μολόγησέ τα ὅλα!

Μίλησε γιὰ τὰ ξέφρενα ἀπελπισμένα γλέντια,

πρὶν ἀπ΄ τὴν ἀναχώρηση τῶν σφουγγαράδικων.

Πές μου γιὰ τὸν ἁγιασμὸ τῶν καϊκιῶν,

γιὰ τὰ δάκρυα ποὺ πασκίζουνε νὰ κρύψουν οἱ παπάδες,

γιὰ τὶς καμπάνες ποὺ ταρακουνοῦνε τὰ νησιὰ μὲ βροντερὸ παράπονο.

Μίλα μου γιὰ τὰ παλληκάρια ποὺ κάνουν τὸ σταυρό τους

καὶ κινοῦν σὰν μελλοθάνατοι.

Πές μου γιὰ τὰ ταξίδια τὰ ἀλαργινὰ

τῶν στεναγμῶν καὶ τῆς πικρῆς ἐλπίδας

στὴ Μπαρμπαριά, στὸ Τούνεζι καὶ στὸ Ἀλγέρι.

Πές μου γιὰ τὶς Καλύμνιες μάννες,

τὶς Κουταλιανὲς συζύγους

τὶς Συμιακὲς ἀρραβωνιαστικὲς τῶν σφουγγαράδων,

γιὰ τὴν ἀγκούσα, τὰ τρομαγμένα ὄνειρα,

τοὺς φόβους καὶ τὰ μοιρολόγια τους

ὅσο κρατοῦσε τὸ φριχτὸ ταξίδι.

Πές μου, περίεργο ζωόφυτο,

γιὰ τὴν ἀνασομηχανή, τὸ σκάφανδρο καὶ τὸ σκαντάλι.

Πές μου γιὰ τὴ φριχτὴ φωνή

-τὴν ἄκουσες τόσες φορές!-

τοῦ καπετάνιου: -Ἤ σφουγγάρι, ἤ τομάρι!

Μίλα μὲ τὴν κοιλεντερώδη σου λαλιὰ

γιὰ τὴν κρύα βουτιὰ τῶν παλληκαριῶν,

γιὰ τὴν ἀπαίσια μοναξιά τους στὸ βυθό,

τὴν ἀγωνία τους νὰ σὲ ἀνακαλύψουν στὸ σκοτεινὸ βιότοπό σου.

Πές μου γιὰ τοὺς καβγάδες καὶ τ’ ἀλληλομαχαιρώματα

γιὰ τὸ χατήρι σου στοὺς ὑδατόστρωτους τάφους.

Μίλα γιὰ τὴ διατεταγμένη λήθη ὅσων καθυστεροῦσαν νὰ σὲ βροῦν,

καὶ γιὰ τὸ τρἐμουλο τὸ παραπονεμένο τῆς καρδιᾶς τους.

Πές μου τί ξέρεις γιὰ τὴν ἀποφώλια «νόσο τῶν δυτῶν»,

γιὰ τὰ ἀπελπισμένα δάκρυά τους.

Πές μου γι’ αὐτοὺς ποὺ βγῆκαν στὸν ἀφρὸ παράλυτοι, νεκρόζωοι,

μ’ ὅλα τὰ ὄνειρα σβησμένα.

Πές μου γιὰ ὅσους τοὺς κατάπιαν τὰ θερόψαρα

καὶ γιὰ τοὺς ἄλλους ποὺ βρῆκαν τάφο πρόχειρο

τὶς ἀμμουδιὲς τῆς Μπαρμπαριᾶς.

Πές μου γιὰ τὴ σημαία τὴ μετζάστα στὸ κατάρτι τοῦ γυρισμοῦ,

τὶς πένθιμες καμπάνες ποὺ τὴν ὑποδέχονταν,

τὰ οὐρλιαχτὰ καὶ τὰ μαλλιοτραβήγματα τῶν γυναικῶν,

τὰ κλάμματα καὶ τὰ τσιρίγματα τῶν ὀρφανῶν

καὶ τὶς κατάρες γιὰ τὸν λιθοκάρδιο καραβοκύρη.

Μίλα μου γιὰ τὰ πάνδημα μνημόσυνα

τῶν ψυχόβγαλτων στεναγμῶν,

ποὺ δὲν ἀφήνουν πράσινο φύλλο

νὰ στολίσῃ τὴν Κάλυμνο.

Ἔλα ἐδῶ, κοπάδικο, ἔλα, τσιμούχα, ἔλα, ματαπᾶ,

ἔλα, μελάθη, ἔλα καὶ ἐσὺ ψαθούρι, καὶ μιλῆστε μου ἀνοιχτά!

Πέστε τα μου ὅλα ἐνώπιον τοῦ Ἅη Νικόλα!

Δὲν ἀντέχω νὰ σᾶς νιώθω στὸ λουτρὸ νὰ μὲ χαϊδεύετε ἀνέμελα,

ὡσὰν νὰ μὴ συμβαίνει τίποτε!

+ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΡΟΙΚΟΝΝΗΣΟΥ ΙΩΣΗΦ 

Πειραιεύς, 28-12-2010