ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΗΡΥΚΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΤΗΣ ΣΤΗ ΛΕΡΟ

Με λαμπρότητα εορτάθηκε και φέτος η μνήμη των Αγίων Κηρύκου και Ιουλίτης, στο ομώνυμο γραφικό εξωκλήσι της Λέρου, στη βουνοκορφή του ομώνυμου λόφου (Aγιος Κυρκός) στην περιοχή της Καμάρας.

Την Κυριακή 14.7 ετελέσθη Αρχιερατικός Εσπερινός υπό του Σεβ. Μητροπολίτου μας κ.κ. Παϊσίου, συμπαραστατουμένου υπό του εφημερίου της ενορίας π. Μαξίμου Λιβανού.

Κατά τον Εσπερινό παρέστησαν ο Δήμαρχος Λέρου κ. Μιχαήλ Κόλλιας και πολλοί πιστοί.

Τον θείο λόγο κήρυξε ο Μητροπολίτης, ο οποίος αναφέρθηκε στον βίο των εορταζώντων Αγίων Κηρύκου και Ιουλίτης, τονίζοντας ότι ήταν υποδείγματα χριστιανικής σταθερότητος, ομολογίας, πίστεως και αθλήσεως, παρακινώντας και τις σημερινές μητέρες να οδηγούν τα παιδιά τους στον δρόμο που βάδισε και ο εορτάζων Aγιος.

Δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τον Δήμαρχο Λέρου κ. Μιχ. Κόλλια για τις εργασίες καθαριότητος και βελτίωσης του δρόμου και των χώρων του Ναού, τον Εφημέριο π. Μάξιμο Λιβανό, το εκκλησιαστικό συμβούλιο, καθώς και όλους εκείνους που με κάθε υλική ή οικονομική βοήθεια συμβάλουν στην συντήρηση και ευπρέπεια του γραφικού αυτού εξωκκλησίου.

Μετά το πέρας του εσπερινού μοιράσθηκε άρτος, και με πρωτοβουλία του εφημερίου και των πιστών, ακολούθησε λέρικο πανηγύρι, μέχρι αργά το βράδι, με παραδοσιακούς οργανοπαίχτες, και πλούσιους ντόπιους μεζέδες (ψητά, τσίτσιρι, αγγουροντομάτα, ελιές, αναψυκτικά, κρασί, κλπ).

Βίος καὶ Μαρτύριον τῶν ῾Αγίων Κηρύκου καὶ ᾿Ιουλίττης τῆς μητρὸς αὐτοῦ

Ἡ Ἁγία Ἰουλίττα ἤκμασε κατὰ τοὺς δεινοὺς καὶ τρικυμιώδεις χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284-305), τοῦ φοβεροῦ αὐτοῦ διώκτου τῶν Χριστιανῶν.

Κατήγετο ἀπὸ τὸ Ἰκόνιον τῆς Λυκαονίας τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ ἦταν μία ἀπὸ τὶς πλέον εὐλαβεῖς καὶ πιστὲς Χριστιανές.

Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ συζύγου της, πολὺ νέα, ἀφιερώθηκε στὴν ἀνατροφὴ τοῦ βρέφους της, τὸ ὁποῖον ἐβάπτισε μὲ τὸ ὄνομα Κήρυκος.

Μέχρι δὲ τὴν ἡλικία τῶν τριῶν ἐτῶν τοῦ ἐδίδασκε μὲ περισσὴ φροντίδα καὶ ἐπιμέλεια, ἰδίως ὅμως μὲ τὸ παράδειγμά της, τὴν πίστη καὶ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, ἡ ὁποία ἐκδηλώνεται μὲ τὴν προσευχή, τὴν ἁγία καὶ ἐνάρετη ζωή, τὴν συμμετοχὴ στὰ Ἅγια Μυστήρια καὶ τὴν ὁμολογία τοῦ Ἁγίου Ὀνόματός Του.

Ὅταν τὰ θύματα τοῦ διωγμοῦ κατὰ τῶν Χριστιανῶν πολλαπλασιάσθηκαν, ἡ Ἁγία Ἰουλίττα πῆρε τὸν μικρὸ καὶ πολυαγαπημένο της Κήρυκο καὶ κατέφυγε στὴν Σελεύκεια τῆς Κιλικίας. Ἀλλὰ καὶ ἐκεῖ ἡ φλόγα τοῦ διωγμοῦ ἐμαίνετο...

Ἔτσι ἡ Ἁγία κατέφυγε στὴν Ταρσό, τὴν γενέτειρα τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν Παύλου. Ἐκεῖ ὁ ἡγεμόνας τῆς πόλεως, ὀνόματι Ἀλέξανδρος, ἄνθρωπος ἄγριος καὶ θηριώδης, ἔμαθε γιὰ τὴν Ἁγία καὶ τὴν ἐκάλεσε σὲ ἀπολογία.

Βλέποντας τὴν στοργή, ποὺ ἔτρεφε πρὸς τὸν μικρὸ χαριτωμένο ἄγγελό της, τὸν Κήρυκο, προσεπάθησε νὰ νικήσει τὴν Πίστη της μὲ τὴν ἀπειλὴ τοῦ θανάτου αὐτῆς καὶ τοῦ τέκνου της.

Ὅμως ἡ Ἁγία παρέμεινε σταθερὴ καὶ ἀπτόητη καὶ ἦταν ἕτοιμη νὰ προσφερθῆ θυσία ζῶσα καὶ ἄμωμος, μαζὶ μὲ τὸν μικρόν υἱόν της, παρὰ νὰ ἀρνηθῆ τὴν εὐσέβεια.

Τότε ὁ ἡγεμόνας ἅρπαξε μὲ θυμὸ ἀπὸ τὶς μητρικὲς ἀγκάλες τὸν μικρὸ Κήρυκο καὶ ἄρχισε νὰ τὸν καλοπιάνει, νὰ τὸν θωπεύει καὶ νὰ τὸν ἀσπάζεται, γιὰ νὰ κάμψει τὴν μητέρα καὶ νὰ τὸν ἑλκύσει μὲ τὸ μέρος του.

Ὅμως, ὁ Κύριός μας, ὁ σοφίζων καὶ φωτίζων τὰ νήπια, ἔδωσε διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος «στόμα καὶ σοφίαν» (Λουκ. κα΄ 15) στὸν μικρὸ στὴν ἡλικία καὶ μέγα στὴν ὁμολογία Κήρυκο. Τὸ θεοφώτιστο νήπιο ἄρχισε νὰ ἐπικαλῆται μὲ φωνὴ ὑποψελλίζουσα τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ φωνάζει: «Εἶμαι Χριστιανός! Ἄφησέ με νὰ πάω στὴν μητέρα μου»! Μάλιστα, γιὰ νὰ ξεφύγει ἀπὸ τὸν τύραννο, ἄρχισε νὰ τὸν κτυπᾶ καὶ νὰ τὸν κλωτσᾶ στὴν κοιλιά, λέγοντας καθαρὰ καὶ ἐπίμονα: «Ἐγὼ τὸν Χριστὸν ἀγαπῶ»!

Ὁ ἡγεμόνας Ἀλέξανδρος, μὴ ὑποφέροντας τὰ κτυπήματα τοῦ μικροῦ Κηρύκου καὶ ἰδίως τὴν ἧττα καὶ τὸ ὄνειδος ἀπὸ τὴν ὁμολογία του, ἐξεμάνη καὶ μὲ ἀγριότητα καὶ ἀπανθρωπία ἔρριψε τὸ νήπιο ἀπὸ τὶς σκάλες τοῦ κριτηρίου, λακτίζοντάς το μὲ δύναμη. Τὸ δὲ μακάριο νήπιο κτυπήθηκε στὴν κεφαλὴ θανάσιμα καὶ παρέδωσε στὸν Δεσπότη Χριστὸ τὴν ἁγία καὶ ἀθώα ψυχούλα Του. Ἔτσι ἀξιώθηκε νὰ λάβη ἐνδόξως τὸν στέφανο τῆς ὁμολογίας καὶ ἀθλήσεως.

Στὸ θέαμα αὐτό, ἡ τρισμακαρία μητέρα τοῦ παιδομάρτυρος, νικήσασα τὴν φύσι μὲ τὴν Πίστι στὸν Χριστὸ καὶ χαίρουσα καὶ εὐχαριστοῦσα τὸν Θεό, εἶπε στὸν τύραννο: «Ὅπως συνέτριψες τὴν κεφαλὴ τοῦ τέκνου μου, ἔτσι θὰ συντριβῆ, σκληρὲ καὶ κακοῦργε ἄρχοντα, ἡ ψευδοθρησκεία σου».

Ἡ μητρομάρτυς Ἁγία Ἰουλίττα, ἀφοῦ δοκιμάσθηκε μὲ φρικτὰ κολαστήρια καὶ δὲν ἀρνήθηκε τὸν γλυκύτατό μας Ἰησοῦ, τέλος ἀποκεφαλίσθηκε τὸ ἔτος 304 καὶ ἔλαβε τὸν στέφανο τοῦ Μαρτυρίου, γιὰ νὰ συναγάλλεται μὲ τὸν τριετῆ ἀμνό της Ἅγιο Κήρυκο καὶ νὰ δοξάζωνται μαζὶ στοὺς οὐρανοὺς ἀπὸ τοὺς Ἀγγέλους καὶ στὴν γῆ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους.

Ἡ Ἁγία μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τελεῖ τὴν μνήμη τους τὴν 15η Ἰουλίου.

Επιμέλεια-Φωτογραφίες:  Γεώργιος Ι. Χρυσούλης, Γραμματεύς Ιεράς Μητροπόλεως