ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΤΡΩΝΗΣ ΤΗΣ ΧΙΟΠΟΛΙΤΙΔΟΣ (ΑΓΙΑΣ ΚΙΟΥΡΑΣ)

Την Κυριακή 20 Οκτωβρίου εορτάσθηκε η μνήμη της Αγίας Ματρώνης της Χιοπολίτιδος (Αγίας Κιουράς).

Στο κατάλευκο και σημαιοστολισμένο παρεκκλήσι της Αγίας Κιουράς, στο Παρθένι της Λέρου, την παραμονή το απόγευμα (Σάββατο 19.10), ετελέσθη πανηγυρικός Εσπερινός μετΆ αρτοκλασίας υπό του Αιδεσιμωτάτου πρωτ. Μαξίμου Λιβανού.

Πλήθος πιστών κατέκλισε το ιστορικό παρεκκλήσι της Λέρου, ενώ ιδιαίτερη ήταν η παρουσία του Δημάρχου Λέρου κ. Μιχ. Κόλλια και του υποδιοικητού της μεραρχίας Ρόδου Ταξιάρχου Ευάγγελου Λιακόπουλου.

Μετά το πέρας του Εσπερινού ακολούθησε ιερά παράκληση.

Το πρωί της Κυριακής, στον ίδιο Ι.Ναό, ετελέσθη Θ.Λειτουργία.

Επιμέλεια-Φωτογραφίες:  Γεώργιος Ι.Χρυσούλης, Γραμματεύς Ιεράς Μητροπόλεως

Φωτογραφίες απο την ιερά πανήγυρη: 

ΑΓΙΑ  ΚΙΟΥΡΑ (ΜΑΤΡΩΝΑ)

Ο Ι.Ναός της Αγίας Ματρώνας-Κιουράς, είναι ένα από τα καλύτερα συντηρημένα εκκλησιαστικά μνημεία της Λέρου.

Βρίσκεται στο βορειότερο άκρο του νησιού, σε μια υπέροχη τοποθεσία, πίσω από τον κόλπο του Παρθενίου.

Η Αγία Ματρώνα, σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση, ήτανε μια αρχοντοπούλα της Χίου, που πριν 550 περίπου χρόνια έφυγε κρυφά από τους δικούς της και έγινε μοναχή.

Αγία Κιουρά την ονόμασαν οι κάτοικοι της Λέρου (παραφθορά της κυράς) και έτσι την ξέρουν όλοι στο νησί. Μέσα στο εκκλησάκι σώζεται και η εικόνα της, που σύμφωνα με την παράδοση έχει φιλοτεχνηθεί στη Χίο.

Η Εκκλησία της Αγίας Κιουράς έχει χαρακτηριστεί ως διατηρητέο μνημείο και έργο τέχνης από το Υπουργείο Πολιτισμού.

Είναι ένα μονόχωρο καμαροσκέπαστο κτίσμα του 18ου αιώνα, κτισμένο στα λείψανα παλαιότερου ναού.

Στα βόρεια και στα νότια φέρει δύο προκτίσματα νεώτερων χρόνων (πιθανόν μετά την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου), στεγασμένα με πλάκες από οπλισμένο σκυρόδεμα.  Έτσι, εσωτερικά παρουσιάζεται σαν μία τρίκλιτη εκκλησία.

Η Εκκλησία αγιογραφήθηκε στα χρόνια 1969 – 1970, από τον Σαλονικιό Αντώνη Καραγιάννη και τους Τάκη Τζανετέα και Κυριάκο Τσακίρη. Ανάμεσα στους κρατούμενους της Λέρου βουλευτές, στελέχη της Αριστεράς και άλλων πολιτικών χώρων, αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, επιστήμονες, διανοούμενοι και καλλιτέχνες, ανάπηροι, ηλικιωμένοι, μωρομάνες.

Το γεγονός αυτό καθιστά την Αγία Ματρώνα Κιουρά «μοναδικό μνημείο της σύγχρονης ιστορίας που αποτυπώνει την αγωνία και τη στέρηση της ελευθερίας του ελληνικού λαού στα χρόνια της δικτατορίας».

Βιογραφία

Η Οσία Ματρώνα ονομαζόταν, αρχικά, Μαρία και γεννήθηκε στο χωριό Βολισσός της Χίου από γονείς ευσεβείς και πλουσίους, τον Λέοντα και την Aννα.

Έξι άλλες αδελφές της Μαρίας, μεγαλύτερες της, παντρεύτηκαν η μία μετά την άλλη, περιζήτητες νύφες για την ομορφιά, την ανατροφή και για την καλή προίκα τους. Η μικρότερη αφοσιώθηκε στη μελέτη των θείων και ασχολείτο θερμά με φιλανθρωπικά καθήκοντα. Έτσι θέλησε να ακολουθήσει άλλο δρόμο.

Η τακτική επαφή της με τις καλογριές των γυναικείων μοναστηριών του νησιού, έκανε τη Μαρία να ποθήσει την αγνή μοναχική ζωή. Αλλά η αγάπη προς τους γονείς της, τη συγκρατούσε στο πατρικό της σπίτι. Όταν όμως αυτοί πέθαναν η Μαρία δοκίμασε τη μοναχική ζωή κοντά σε μια ευσεβή χήρα, που ασκήτευε με τις δύο θυγατέρες της.

Μετά απ' αυτή τη μοναχική εμπειρία, αποφάσισε να προσχωρήσει στις μοναχικές τάξεις. Χειροτονήθηκε λοιπόν μοναχή και μετονομάσθηκε Ματρώνα. Η διαγωγή της μέσα στη μικρή αδελφότητα ήταν άριστη. Η διάθεση της πάντοτε αγαθή, φιλάδελφη, ταπεινή και εγκάρδια. Μάλιστα, από τα έσοδα της πώλησης της περιουσίας της, κτίστηκε στο μοναστήρι ωραιότατος ναός.

Μετά από κάποιο χρόνο, πέθανε η γυναίκα που κοντά της η Ματρώνα γυμνάστηκε στη μοναχική ζωή. Τότε όλες οι μοναχές από κοινού, εξέλεξαν ηγουμένη - παρά τη θέληση της - τη Ματρώνα. Υπό τις οδηγίες της η αδελφότητα ζούσε με πολλή εγκράτεια, υπακοή και ευσέβεια. Το 1462 η Ματρώνα πέθανε, αφού έζησε ζωή πραγματικά αγία.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γΆ. Τὴν ὡραιότητα.
Χριστοῦ τοῖς ἴχνεσιν, ἀκολουθήσασα, κόσμου τερπνότητα, Ὁσία ἔλιπες, καὶ ἐμιμήσω ἐν σαρκί, Ἀγγέλων τὴν πολιτείαν· ὅθεν ταῖς τοῦ Πνεύματος, δωρεαῖς κατεφαίδρυνας, τὴν ἐνεγκαμένην σε, νῆσον Χίον πανεύφημε· διὸ χαρμονικῶς ἐκβοᾷ σοι· χαίροις Ματρῶνα πανολβία.

Κοντάκιον
Ἦχος γΆ.
Οὐδαμῶς τὸ θῆλύ σοι, ἐμποδὼν ὤφθη Ματρῶνα, πρὸς τοὺς ὑπὲρ ἄνθρωπον, ἀγῶνας ὄντως καὶ ἄθλους· ᾔσχυνας, διὸ τὸν μέγαν νοῦν θεοφόρε· εὔφρανας, τὸ γυναικεῖον μεγάλως γένος, τὸ ἐκείνου ταῖς σαῖς νίκαις, προσαφελοῦσα τῆς ἥττης ὄνειδος.

Μεγαλυνάριον
Έχοντες Εικόνα σου την σεπτήν, ένδοξε Ματρώνα, ως προπύργιον οχυρόν προσφεύγομεν ταύτη, εν πάσι τοις κινδύνοις, και εκ παντοίας βλάβης, απολυτρούμεθα.