«Όπου βούλεται Θεός νικάται φύσεως τάξις»
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Η Εκκλησία μας εορτάζει σήμερα το μέγα γεγονός της γεννήσεως του Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, και καλεί από περάτων έως περάτων της γης τα Πνευματικά αυτής τέκνα να υμνούν και να δοξολογούν την γέννηση του Μείζονος των Προφητών, του Προδρόμου και να ψάλουν εν εκκλησία πολλή: «Νυν εβλάστησε ημίν, του Ζαχαρίου βλαστός και ευφραίνει νοερώς τας διανοίας των πιστών…».
Ως γράφει στην αρχή του ευαγγελίου του ο ευαγγελιστής Μάρκος την γέννηση, την παρουσία και την αποστολή του Προδρόμου προανήγγειλαν οι προφήτες.
Ο μεν Μαλαχίας είπε: «Ιδού εγώ αποστέλω τον Αγγελόν μου πρό προσώπου σου, ος κατασκευάσει την οδόν σου έμπροσθέ σου» - Στέλνω τον αγγελιοφόρο μου πριν από σένα για να προετοιμάσει τον δρόμο σου.
Ο δε Ησαΐας, ο μεγαλοφωνότατος των προφητών και πέμπτος ευαγγελιστής, όπως τον χαρακτηρίζει η Εκκλησία, λέγει δια τον Πρόδρομο: «φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ετοιμάσατε την οδόν του Κυρίου, ευθείας ποιήτε τας τρίβους αυτού» - Μια φωνή βροντοφωνάζει στην έρημο ετοιμάστε τον δρόμο για τον Κύριο κάνετε ίσια τα μονοπάτια να περάσει.
Και ο Ευαγγελιστής Λουκάς στην σημερινή ευαγγελική περικοπή, που ακούσαμε, καταγράφει το μέγα γεγονός της γεννήσεως του Προδρόμου λεπτομερώς: «Την εποχή που βασιλιάς στην Ιουδαία ήταν ο Ηρώδης, ζούσε κάποιος Ιερέας από την Ιερατική τάξη του Αβιά, που το όνομά του ήταν Ζαχαρίας, και η γυναίκα του λεγόταν Ελισάβετ, απόγονος του Ααρών. Ήταν και οι δύο άνθρωποι πιστοί στον Θεό και η ζωή τους ήταν άμεμπτη, σύμφωνα με τον νόμο και τις εντολές του Κυρίου. Δεν είχαν όμως παιδί, γιατί η Ελισάβετ ήταν στείρα και ήταν και οι δύο περασμένης ηλικίας. Ο Ζαχαρίας κατά την εφημερία του στον Ναό, είδε παρεστηκότα τον Άγγελο Κυρίου, εντός του θυσιαστήριου, κατά την ώρα του θυμιάματος, πλήθος δε λαού ήταν έξω προσευχόμενο και αναμένον την έξοδο του Ιερέως. Ο Άγγελος Κυρίου στον φοβισμένο και ταραγμένο εκείνον λευίτη, λέγει: «Μη φοβού Ζαχαρία», και του ανήγγειλε ότι «οι δεήσεις του, όπως αποκτήσει υιό εκ της στείρας συζύγου του Ελισάβετ, εισακούστηκαν και ότι ο υιός ούτος θα ονομάζετο Ιωάννης και θα έδιδε χαρά και αγαλλίαση, όχι μόνο στο πατέρα του παιδός, αλλά και σε πολλούς εν τω Ισραήλ, επειδή θα ήταν μέγας ενώπιον του Κυρίου, και πλήρης πνεύματος αγίου εκ κοιλίας μητρός του, και ότι επρόκειτο να επαναφέρει πολλούς εκ των υιών του Ισραήλ στον Θεό» (Λουκ ε΄5 κ εξ.).
Ο Ζαχαρίας χάρηκε για το άγγελμα του Αγγέλου, αλλά είχε και δυσπιστία. Εκείνος ο παλαιός πόθος δεν είχε χαθεί καθʼ ολοκληρία από μέσα του, αλλά η πραγματοποίηση του φαινόταν όνειρο, και τούτο γιατί η Ελισάβετ η γυναίκα του ήταν σε μεγάλη ηλικία, και ως εκ τούτου πως θα έφερνε σʼ αυτή τέκνο. «Αλλά όπου βούλεται Θεός νικάται φύσεως τάξις».
Η απιστία αυτή του Ζαχαρία δεν ματαίωσε το σχέδιο του Θεού, αλλά ο Άγγελος Κυρίου δήλωσε στον Ζαχαρία, ότι μέχρι να γεννηθεί το παιδί θα έμενε άφωνος. Μετά την επιστροφή του Ζαχαρία στην Ορεινή, την πατρίδα του, η Ελισάβετ μένει έγκυος και μετά από εννέα μήνες, η πρώην στείρα Ελισάβετ, γεννά υιό, το γεγονός τούτο, αφού έγινε πλέον γνωστό τοις πάσιν, οι συγγενείς και οι περίοικοι το θεώρησαν περιφανή ένδειξη θείου ελέους και συνέχαιραν αυτήν, του δε Ζαχαρία έλαμπαν εξαισίως οι οφθαλμοί του.
Και το όνομα αυτού Ιωάννης, παρά την ομοφωνία των συγγενών που πρότειναν το όνομα του Ζαχαρία. Κατά την Ιουδαϊκή συνήθεια, το όνομα το έδιδε η μάνα του παιδιού, η οποία το ονόμασε Ιωάννη. Απόρησαν όμως ο συγγενείς, καθότι κατά το Ιουδαϊκό έθος θα ονομάζετο Ζαχαρίας, το όνομα του Πατέρα. Ο κωφός έως τότε Ζαχαρίας επί πίνακος επιβεβαιοί το Ιωάννης και από την στιγμή εκείνη λύθηκε η γλώσσα του, κα επανήλθε η φωνή του.
Ο Ζαχαρίας πλημμύρησε από Πνεύμα Άγιο, και είπε λόγια προφητικά «ευλογητός Κύριος ο Θεός του Ισραήλ, ότι επεσκέψατο και εποίησε λύτρωσιν τω λαώ αυτού… Και σύ παιδίον προφήτης υψίστου κληθήση, προπορεύση γαρ προ προσώπου Κυρίου ετοιμάσαι οδούς αυτού».
Και το παιδί μεγάλωνε και το πνεύμα του δυνάμωνε. Ζούσε στις ερημιές, φορούσε ρούχα από τρίχες καμήλας και δερματίνη ζώνη στην μέση του, και έτρωγε ακρίδες και μέλι από αγριομέλισσες. Εκεί στην έρημο του Ιορδάνη βάπτιζε όσους πήγαιναν από την Ιουδαία και από τα Ιεροσόλυμα και ομολογούσαν τις αμαρτίες τους, τους κήρυττε και έλεγε στο Κήρυγμά του: «Έρχεται ύστερα από μένα αυτός που είναι πιο ισχυρότερος και που εγώ δεν είμαι άξιος να σκύψω να λύσω το λουρί από τα υποδήματά του. –Εγώ σας βάπτισα με νερό, εκείνος όμως θα σας βαπτίσει με Άγιο Πνεύμα».
Και ο των όλων Κύριος έδωκε την πανηγυρική μαρτυρία για το πρόσωπο του Ιωάννη και τον ανέδειξε ανώτερο και από τους προφήτες, και είπε ότι «ούκ εγήγερται, εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάννου του Βαπτιστού - «σας βεβαιώνω πώς μάνα δεν γέννησε έως τώρα άνθρωπο ποιο μεγάλο από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή».
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Την του Προδρόμου σήμερα χαροποιό γέννηση, από περάτων έως περάτων της Οικουμένης η Εκκλησία μας με ύμνους και ωδές πνευματικές διατρανώνει την μεγάλη παρουσία του μείζονος των προφητών Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστού, και μας καλεί να ψάλλουμε και εμείς μετά του υμνωδού της το δοξαστικό των αίνων της εορτής.
«Αστήρ αστέρων Πρόδρομος στειρωτικής εκ νηδύος, επί γής τίκτεται σήμερον, Ιωάννης ο θεοπόθητος, και Χριστού επιφαίνει την αυγήν ανατολήν την εξʼ ύψους, εις ευθείαν πιστοίς διάβασιν».
ΑΜΗΝ Ο Λ.Κ.Α.Π.
