«Εξήλθεν ο σπείρων του σπείραι τον σπόρον αυτού»

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή ο Μέγας Διδάσκαλος μας μιλά δια τον σπόρο, τον σπόρο εκείνο πού πέφτει στην γη με την φροντίδα και την επιμέλεια του γεωργού, και άλλοτε ο σπόρος φυτρώνει, βλαστάνει και καρποφορεί, και άλλοτε παραμένει στην γη, σέπεται και χάνεται.

Με αυτά τα θεία λόγια ο Μέγας Διδάσκαλος, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, θέλει να διδάξει στους  ανθρώπους της κάθε εποχής την δύναμη που έχει ο λόγος του Θεού Πατρός, το Άγιο Ευαγγέλιο, το θείο  κήρυγμα, στην ψυχή του κάθε  ανθρώπου. Και εάν ο άνθρωπος εσωτερικώς είναι αγαθός και καθαρός, τότε θα βλέπει όλα τα πράγματα σαφώς και θα τα εννοήσει καλώς.

Ο Λόγος του Θεού, «όστις σάρξ εγένετο και εσκήνωσε εν ημίν», με το θείο κήρυγμά Του, το οποίο πρώτος στον κόσμο δίδαξε εν λόγοις και έργοις, ο Μονογενής ο Υιός, έχει την μεγίστη δύναμη να παράγει μεγάλους και εύχυμους καρπούς της αρετής και της αληθείας. Απαραίτητη, όμως, είναι η καθαρή διάνοια και η καλή διάθεση του ανθρώπου, να δεχθεί, αλλά και να ακούσει, μετά προσοχής, τον θείο λόγο, και τότε ο λόγος του Θεού καρποφορεί και αυξάνει στην ψυχή του καλού και αγαθού ανθρώπου, ενώ απεναντίας, στον αδιάφορο άνθρωπο θα παρουσιάζεται το θλιβερό κατάντημα της ξηρασίας και τέλος της πλήρους ακαρπίας.

Η αλήθεια του Ευαγγελίου έχει την δύναμη να φέρει μεγάλα αποτελέσματα και να διαμορφώνει αγνές και καθαρές ψυχές και όταν πέσει σε αγαθή ψυχή, θα βλαστήσει και θα καρποφορήσει καρπόν εκατονταπλασίονα. Και όπως ο σίδηρος, όταν τεθεί στην φωτιά, χάνει την σκουριά και γίνεται λευκός από την θερμότητα, τοιουτοτρόπως και ο άνθρωπος που έχει καλή προαίρεση και δια του κηρύγματος η ψυχή του καλλιεργείται και φωτίζεται με το θείο φώς, το ανέσπερο φώς του Ευαγγελίου.

Ο άνθρωπος όταν καθ’ ολοκληρία, δια του θείου λόγου, επιστρέψει στον Θεό, αφήνει την νωθρότητά του  και γίνεται νέος άνθρωπος, νικά τον εαυτό του τελείως και περιπατεί μετά θάρρους και παρρησίας στον δρόμο της χάρητος και της αληθείας, και τότε δεν υπολογίζει τις δυσκολίες, τις οποίες τις θεωρούσε    ανυπέρβλητες.

Όπως ο λόγος του Θεού, ο δημιουργικός «είπε και εγεννήθησαν» όλα τα κτίσματα και τα δημιουργήματα, έτσι και ο λόγος της σωτηρίας, τον οποίο περιέχει το Άγιο Ευαγγέλιο, έχει την μεγάλη και σωτήριο εκείνη δύναμη να παράγει νέα δημιουργία πνευματική και να ηρεμεί τον ταλαιπωρημένο  άνθρωπο αυτής την πρόσκαιρης και ματαίας ζωής.

Ο θείος λόγος, ο σοφός Σολομών, τον παρομοιάζει με παντοδύναμο πολεμιστή, που πηδά στο μέσο της γης, ο δε Απόστολος Παύλος τον παρομοιάζει με δίκοπο μαχαίρι, έχει την δύναμη να μεταβάλλει  και να δημιουργεί τις ανθρώπινες ψυχές καθαρές και αγνές.

Με το θείο κήρυγμα ο άνθρωπος ελευθερώνεται από τον σκοτισμό και την πλάνη της αμαρτίας και οδηγείται πλησίον του Θεού Πατρός, και γίνεται εργάτης των εντολών Του, τον δυναμώνει στον αγώνα κατά της αμαρτίας και των παθών και του παρέχει την γαλήνη στη συνείδηση και τον ειρηνεύει και τον χαροποιεί.

Να γιατί ο Κύριος, ο οποίος ήλθε  δια του λόγου του να καλέσει τον άνθρωπο σε μετάνοια και επιστροφή στην αγκαλιά του Θεού Πατέρα Του, διαβεβαιώνει ότι οι λόγοι Του είναι πνεύμα και ζωή, φώς και αλήθεια: «τα ρήματα α εγώ λαλώ υμίν, πνεύμα εστί και ζωή εστίν», και, «ο λόγος ο εμός αλήθεια εστίν». Και δια τούτο ο θείος λόγος, το κήρυγμα του Ευαγγελίου, από της επί γης παρουσίας του Μονογενούς Υιού και Λόγου του Θεού, μέχρι και σήμερα, κατέκτησε, μόρφωσε, γαλούχησε, αναρίθμητες ψυχές και καρδιές, παρουσίασε θαύματα αληθινά έδωκε στον κόσμο νέα ζωή, και αναγέννησε πνευματικά τους πιστεύοντας «εις Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα», «Τριάδα Ομοούσιον και αχώριστον».

Ο Απόστολος Πέτρος, στην πρώτη Επιστολή του, θέλοντας να τονίσει ότι ο λόγος του Κυρίου μένει αιωνίως, λέγει: «αδελφοί μου, τώρα που έχετε καθαρίσει τις ψυχές σας δια της υπακοής στην αλήθεια, δια του Πνεύματος προς μία ειλικρινή αγάπη προς τους αδελφούς, αγαπάτε ο ένας τον άλλο με όλη σας την καρδιά, αφού αναγεννηθήκατε, όχι από σπόρο φθαρτό, αλλά άφθαρτο, δια του λόγου του Θεού, που είναι ζωντανός και αιώνιος, «τούτο δε εστί το ρήμα το ευαγγελισθέν εις υμάς».

Και όμως, αν και εμπερικλείει ο θείος λόγος τόσες αλήθειες, μετά λύπης Του, παρατηρεί ο Κύριος στην σημερινή ευαγγελική περικοπή, ότι δεν φέρει πάντοτε τους θαυμάσιους καρπούς του, και γεννάται το ερώτημα: «ποία είναι τα αίτια εκείνα της ακαρπίας του λόγου του Κυρίου;». Ποία είναι τα αίτια εκείνα που ο λόγος του Κυρίου δεν εισέρχεται ως δρόσος αερμών να δροσίσει, να φωτίσει, να στηρίξει και να ενδυναμώσει στην πίστη του Ναζωραίου Χριστού τον αδιάφορο άνθρωπο;

Η κακή θέληση του ανθρώπου να ακούσει τον λόγο του Κυρίου, δημιουργεί την αδιαφορία - και σκληραίνει την καρδιά του ως την πέτρα, ως το ξηρό χώμα - και τα αγκάθια, δηλαδή την αμαρτία με όλες τις προεκτάσεις  της. Εκείνος που δεν  δέχεται την αλήθεια και την αρετή και παραμένει αδιάφορος και δεν θέλει να ακούσει  το θείο κήρυγμα, ξηραίνει την ψυχή του, την κάνει όχι επιδεκτική και πρόθυμη,  με αποτέλεσμα η αμαρτία, η κακία, τα ισχυρά πάθη να κυριαρχούν την ψυχή του, να φθείρεται, να χάνεται και προπάντων να ζεί μακριά από την πατρική εστία, μακριά από την αγκαλιά του Θεού Πατρός.

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Ας ανοίξουμε, λοιπόν, και εμείς τα αυτιά μας στην ακρόαση του λόγου του Θεού, και με καθαρή διάνοια  και απλή διάθεση, όπως τα άνοιξαν και οι σήμερα εορταζόμενοι υπό της Εκκλησίας μας θεοφόροι Πατέρες, «Τα πάγχρυσα εκείνα στόματα του λόγου της Νικαίας, το καύχημα και της οικουμένης το αγλάϊσμα», και να υπακούσουμε σε όσα ωραία, όσα σεμνά, όσα σωτήρια, όσα αληθή μας δίδαξαν με την σοφή, εν Αγίω Πνεύματι, διδασκαλία τους περί της Ορθοδόξου ημών Πίστης μας.

Ο Ιερός Χρυσόστομος μας λέγει: «Δια να σωθεί κανείς, πρέπει να ζητήσει. Για να ζητήσει πρέπει να πιστεύσει. Για να πιστεύσει πρέπει να ακούσει. Για να ακούσει πρέπει να υπάρχει κήρυγμα. Για να υπάρχει κήρυγμα πρέπει κάποιος να αποστείλει τον κήρυκα».

«Μακάριοι», λοιπόν είναι εκείνοι που ακούνε το λόγο του Θεού και εκείνοι που τον φυλάσσουν στις  καρδιές τους. Και εάν, αδελφοί μου, ο θείος λόγος, βλαστήσει και καρποφορήσει και στις δικές μας ψυχές, ο ανεκτίμητος αυτός ουράνιος καρπός, θα τύχουμε τότε κι εμείς της μακαρίας και ανεκλαλήτου ζωής στην ουράνιο του Θεού Βασιλεία.

«Μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν», μας λέγει Κύριος, ο Θεός ημών, ο Παντοκράτωρ.

ΑΜΗΝ    Ο.Λ.Κ.Α.Π.