«Και επεμελήθη αυτού»

Ο Κύριος, αγαπητοί μου αδελφοί, στην σημερινή ευαγγελική περικοπή, την οποίαν ακούσαμε και είναι γνωστή ως η παραβολή του καλού Σαμαρείτη, αποκαλύπτει την αληθινή θρησκεία, την θρησκεία της αγάπης και της απολύτρωσης.

Η εξ’ αποκαλύψεως θρησκεία του Ναζωραίου Χριστού, δεν είναι θρησκεία των τύπων και των μεγαλοπρεπών θυσιών, δεν είναι θρησκεία εξωτερικής μόνο λατρείας, αλλά είναι θρησκεία αγάπης και αγαθότητας, είναι θρησκεία ανυπόκριτης ευσέβειας και έργων φιλανθρωπίας, είναι θρησκεία πίστης δια αγάπης ενεργουμένης.

Ο Απόστολος Ιάκωβος μας λέγει: «θρησκεία καθαρή και αμόλυντη ενώπιον του Θεού Πατέρα είναι αυτή, να επισκέπτεται κανείς ορφανούς και χήρας στην θλίψη τους και να τηρεί τον εαυτό του αμόλυντο από τον κόσμο».

Αυτό το μεγαλείο διδάσκει ανά τους αιώνες η σημερινή ευαγγελική περικοπή της παραβολής του καλού Σαμαρείτη. Η αγάπη είναι η πρώτη των χριστιανικών αρετών, είναι η βάση και το θεμέλιο της αληθινής  χριστιανικής  ζωής.

«Ταύτα εντέλλομαι υμίν, ίνα αγαπάτε αλλήλους» μας λέγουν οι αψευδείς λόγοι του Θεανθρώπου Ιησού δια του Υψιπέτου αετού της αγάπης, του Ευαγγελιστού Ιωάννου.

Ο των όλων Κύριος, από άπειρο αγάπη προς τον πάσχοντα άνθρωπο, έγινε άνθρωπος και γεννήθηκε  στην φάτνη ταπεινά και ο οποίος από αγάπη έπαθε ως άνθρωπος, ο απαθής την θεότητα, επί του Σταυρού, για να σώσει τον άνθρωπο.

Και γεννάται το ερώτημα: «ποία αγάπη απαιτεί ο Κύριος της αγάπης, των οικτιρμών και του ελέους από  τους χριστιανούς της κάθε εποχής;».

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ο Μέγας Διδάσκαλος επέδειξε ότι απαιτεί αγάπη, η οποία δεν περιορίζεται μόνο στο βάθος της ψυχής, αλλά επεκτείνεται και εξωτερικά σε έργα φιλανθρωπίας, ευποιΐας προς τους πάσχοντας αδελφούς και ουχί μόνο, αλλά και προς τους εχθρούς.

Ο Δίκαιος Θεός δεν ζητά λατρευτές του αγίου Ονόματός του και τηρητές των τύπων, αλλά χριστιανούς αγνούς, καθαρούς και από αγάπη να τηρούν τις άγιες Αυτού εντολές, «έλεον θέλω και ου θυσίαν».

Δεν ζητά μόνο πίστη, αλλά και έργα, δεν ζητά μόνο προσευχή, αλλά και υπακοή στο νόμο της χάριτός Του.

Εκείνη την φοβερή ημέρα της κρίσης, της δευτέρας αυτού παρουσίας, που «βίβλοι ανοιγήσονται και πράξεις  δημοσιεύονται», θα εξετάσει εάν ο άνθρωπος έχει να παρουσιάσει φιλανθρωπία.

Μία, λέγει, και μόνη αρετή είναι για την οποία θα στεφανωθούν αιωνίως οι ευσεβείς, η φιλανθρωπία, η οποία φιλανθρωπία είναι ο γνήσιος καρπός της αγάπης.

Εάν οι χριστιανοί της κάθε εποχής εκδηλώνουν αγάπη «δι’ έργων ενεργουμένη», τουτέστι φιλανθρωπία τότε γίνονται μιμητές του Σωτήρος Χριστού, ο Οποίος «διήλθεν ευεργετών» την πάσχουσα ανθρωπότητα από τα βάρη της ζωής.

Η ανιδιοτελής αγάπη του καλού Σαμαρείτη, της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, έφερε τον πάσχοντα άνθρωπο στο πανδοχείο της αγάπης «και επεμελήθη αυτού».

Ω, πράξις Ιερή! Ω πράξις αγάπης και ανιδιοτελούς προσφοράς προς τον πάσχοντα άνθρωπο - της οποίας καλούμαστε και εμείς σήμερα, αυτήν την εποχή της άρνησης και της ισοπέδωσης των πάντων που ζούμε να γίνουμε φορείς - αγάπης και προσφοράς σ’ αυτή την πολυτραυματισμένη κοινωνία!

Καλούμαστε κι εμείς να γίνουμε τραυματιοφορείς αγάπης, ως ο καλός Σαμαρείτης, «επιχέοντες έλαιον και οίνον» στον πλησίον μας, στον αδελφό μας, ο οποίος επιζητά και θέλει την προσφορά μας.

Καλούμαστε να πλησιάσουμε κι εμείς τον πληγωμένο αδελφό μας, και πολύ περισσότερο τον εχθρό μας, και να δείξουμε αγάπη, βοήθεια, συμπάθεια, φιλανθρωπία, έλεος και ευσπλαχνία.

Καλούμαστε κι εμείς να ακούσουμε τον πόνο του κάθε αδελφού μας, χωρίς να σκεπτόμαστε την ανταπόδοση· η ανταπόδοσις θα έλθει παρά του ελεούντος Θεού.

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Η αγάπη είναι η πρώτη και κυρία του Κυρίου εντολή «ταύτα εντέλλομαι υμίν, ίνα αγαπάτε αλλήλους», λέγει στους Μαθητές του, και κατ’ επέκταση στους όπου γης Χριστιανούς, ο Θεάνθρωπος Ιησούς.

Η πραγματική αγάπη δεν είναι μόνο αγάπη την οποίαν εκφράζουν τα χείλη, αλλά πρέπει να είναι  και αγάπη της καρδιάς και των έργων.

Η αγάπη - η οποία κατά τον Απόστολο των Εθνών Παύλο: «μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ου ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει, η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει» - πρέπει να πηγάζει από την πίστη στον Θεάνθρωπο Ιησού· «δείξον μοι την πίστιν σου εκ των έργων σου…και η πίστις άνευ των έργων νεκρά εστίν», μας λέγει ο Απόστολος Ιάκωβος.

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Αν είμαστε ψυχροί και αδιάφοροι στις σωματικές και ηθικές πληγές των αδελφών μας, όπως ο Ιερεύς και ο Λευΐτης της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, θα τιμωρηθούμε από την θεία δικαιοσύνη και δεν θα τύχουμε της απείρου αγάπης του Πανοικτίρμονα Θεού και Πατρός.

Ας ομοιάσουμε, λοιπόν, και εμείς εκείνου του καλού Σαμαρείτη και ας βοηθούμε «εν έργοις και λόγοις» τους πάσχοντας αδελφούς μας με αγάπη αγνή, καθαρή και ανιδιοτελή, «επιχέοντες έλαιον και οίνον» γενόμενοι έτσι υιοί φωτός και κληρονόμοι της Ουρανίου Βασιλείας. ΑΜΗΝ.  Ο Λ.Κ.Α.Π.