«Έν σοι λείπει, πάντα όσα έχεις πώλησον και διάδος  τοις πτωχοίς και έξεις θησαυρόν έν ουρανώ και δεύρο ακολούθει μοι».

Αγαπητοί  μου  αδελφοί,

Ο πλούσιος νέος, της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, όταν άκουσε αυτά τα λόγια από τον Κύριο, λυπήθηκε πάρα πολύ, «περίλυπος εγένετο», γιατί αγαπούσε τα πλούτη του κόσμου τούτου, τα πρόσκαιρα και μάταια αγαθά και δεν ήθελε να αποχωριστεί από αυτά, «ήν γάρ πλούσιος σφόδρα».

Βαρύς και ασήκωτος φάνηκε ο λόγος του Κυρίου. Δύσκολος και ακατόρθωτος ο δρόμος του ουρανού. Ο νέος βέβαια ποθούσε την ουράνιο ζωή, εκεί πού δεν υπάρχει λύπη, ούτε στεναγμός, αλλά ζωή χαράς και ευλογίας.

Ο πλούσιος αυτός νέος, ενώ τηρούσε κατά γράμμα τις εντολές του νόμου και την εξωτερική λατρεία, δεν ήταν, όμως, φίλος της αγάπης, ήταν σκληρόκαρδος στις ανάγκες των πτωχών και των πονεμένων. Η αγάπη του προς τον υλικό πλούτο δεν τον άφηνε να σκεφτεί και τους ανθρώπους εκείνους που είχαν ανάγκη κάποιας βοήθειας του υλικής.

Ήθελε να έχει το μαμωνά, αλλά χωρίς να χάσει και τα δικαιώματα του ουρανού. Ήθελε να γίνει μέτοχος  της ουρανίου βασιλείας, αλλά ήταν πωρωμένος στα πρόσκαιρα και μάταια του κόσμου τούτου, και δεν γνωρίζει το «ότι ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύει».

Ήθελε να είναι φίλος του κόσμου τούτου, αλλά ήθελε και συγχρόνως να είναι και παιδί του Θεού. Ήθελε δυστυχώς «ο ανόητος και βραδύς τη καρδία», να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα! Να συμβιβάσει τα ουράνια αγαθά με τα επίγεια και ευήμερα.

Η εικόνα αυτή της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, του νεανίσκου σφόδρα πλούσιου, επαναλαμβάνεται και σήμερα. Είναι γεγονός ότι απουσιάζει από πολλούς των ανθρώπων ο ένθερμος ζήλος να δημιουργούν έργα αγάπης, έργα φιλανθρωπίας, έργα φιλαλληλίας, να κάνουν την Ορθοδοξία  ορθοπραξία.

Πόσοι άνθρωποι και στις ημέρες μας ομοιάζουν με τον νεανίσκο πλούσιο του ευαγγελίου, πού ενώ θέλουν και επιζητούν την αιώνιο βασιλεία των ουρανών, είναι προσκολλημένοι στους τύπους και την εξωτερική λατρεία και δεν προσφέρουν αγάπη, δεν εργάζονται το αγαθό, δεν βοηθούν τους πτωχούς και πάσχοντας συνανθρώπους τους.

Πόσοι από τους έχοντες και κατέχοντες στην σημερινή εποχή  πράττουν το ευαγγελικό, «διάδος πτωχοίς και έξεις θηαυρόν εν ουρανώ», που με την προσφορά αγάπης τους να ανακουφίζουν και να βοηθούν τις ανάγκες των ενδεών αδελφών.

Πόσοι πλούσιοι, ωσάν τον πλούσιο του σημερινού ευαγγελίου, μένουν ασυγκίνητοι, στον πόνο, στη δυστυχία του πτωχού, του αρρωστημένου, του πονεμένου, του πεινασμένου, του γυμνού, του φυλακισμένου, του πρόσφυγα, του κατατρεγμένου από τη ζωή αυτή.

Πόσοι πλούσιοι του λαού δεν θέλουν να κατανοήσουν την αλήθεια του ψαλμού ότι, «πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελλαττωθήσονται παντός  αγαθού».

Πλούτος χωρίς πίστη στο Θεό και αγάπη προς τον πλησίον είναι μάλλον βάρος και όχι άνεση. Ποτίζει με πικρία και λύπη και δεν προσφέρει χαρά, γαλήνη και αγαλλίαση.

Ο άπιστος και ανελεήμων πλούσιος είναι πάντοτε «περίλυπος» παρά τα πλούτη, και τις απολαύσεις και επιθυμίες του. Ο πλούτος στα χέρια του ανελεήμονα ανθρώπου, δεν μπορεί ποτέ να δώσει χαρά, αληθινή ειρήνη και να κάμει την καρδιά του να ευφραίνεται και το πρόσωπό του να ακτινοβολεί.

Και τούτο είναι ηθικά και ψυχολογικά επόμενο, γιατί ο άνθρωπος δεν αποτελείται μόνο από σώμα, δεν είναι ένα σύνολο αισθήσεων που επιζητούν απολαύσεις, που διψούν τέρψη. Είναι και πνεύμα. Και το πνεύμα η ψυχή, δηλαδή ο κυρίως άνθρωπος, δεν είναι ποτέ δυνατό να βρεί την χαρά στις απολαύσεις, στα καλά φαγητά, στα πανάκριβα και στα πολυτελή αυτοκίνητα, στα πολυτελή ενδύματα, στις πολυτελείς βίλες με όλα εκείνα τα επακόλουθα.

Όλα αυτά και άλλα πολλά, δεν παρέχουν χαρά, όλα αυτά είναι μία πρόσκαιρη χαρά, είναι μία προσωρινή γεύση και απόλαυση, έρχεται όμως αιφνίδιος ο θάνατος και πάντα ταύτα εξαφανίζονται και τότε «πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα, όσα ουχ υπάρχει μετά θάνατον, ου  παραμένει ο πλούτος, ου συνοδεύει η δόξα».

Η ψυχή όμως ποθεί και επιζητεί κάτι το ανώτερο, το υψηλότερο. Η ψυχή έχει ωραίους και ευγενείς οραματισμούς και  πνευματικές εφέσεις και όταν όλα αυτά δεν εκπληρώνονται, τίποτε δεν μπορεί από όλα τα πρόσκαιρα και μάταια να ικανοποιήσει τον κατ’ εικόνα Θεού άνθρωπο, ούτε τα πλούτη ούτε τα αγαθά αυτού του κόσμου.

Αδελφοί μου,

Τι κέρδισε ο νεανίσκος πλούσιος του σημερινού ευαγγελίου, ο οποίος εξαιτίας του πλούτου κατεφρόνησε την πρόσκληση του Χριστού; Την θλίψη και την απαγοήτευση, την καταδίκη. Όμως, τι θα κέρδιζε εάν  ακολουθούσε τον Χριστό, τα πάντα τα εν ουρανοίς και θα τον τιμούσαν οι άνθρωποι εν εκκλησία πολλή;

Ας ακούσουμε, αδελφοί μου, μετά της δεούσης προσοχής τα θεόπνευστα λόγια που είπε ο Κύριος στον πλούσιο νέο της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, και εάν επιποθούμε να έχουμε θησαυρό εν ουρανοίς, ας μη καταφρονήσουμε τα ουράνια, αντί των επιγείων.  ΑΜΗΝ.      Ο Λ.Κ.Α.Π.