Ο Θεάνθρωπος Ιησούς, ο ετάζων καρδίας και νεφρούς και τα βάθη των ανθρώπων γινώσκων, ταπεινός και πράος και με το κάλυμμα της ανθρωπίνης φύσεως, από άπειρο αγάπη προς τον πεπτωκότα άνθρωπο, ήλθε εκουσίως εκ του ουρανού καταβάς και έπαθε τον εκούσιο και σταυρικό αυτού θάνατο, υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας.

Όμως, κατά τις αψευδείς Αυτού επαγγελίες, θα έλθει και πάλιν, εν δόξη και δυνάμει, δια να κρίνει τον κόσμο: «Και όψονται τον υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής». «Μέλλων πάλιν έρχεσθαι κρίναι την οικουμένην».

Τότε δεν θα έλθει την ημέρα εκείνη την μεγάλη και φωταυγή ως Αρχιερεύς, ως Προφήτης και Βασιλεύς. Δεν θα έλθει ως θύμα και χάρις, αλλά ως δικαιοσύνη, ως εξουσιαστής και αδέκαστος Κριτής.

Η πεποίθηση και η διδασκαλία της Εκκλησίας μας περί της μελλούσης κρίσεως, παρέχει την δύναμη στον πιστό να παραμυθεί στις θλίψεις και να τον ενισχύει στον αγώνα για πνευματική αρετή και τελειότητα.

Αντίθετα όμως, εάν υπάρχει η αμφιβολία και ακόμα απιστία περί κρίσεως και δικαίας ανταπόδοσης των πράξεων των πιστών, τότε επέρχεται χαλάρωση, ηθική πτώση και συντριβή και θάνατος της ψυχής. Θάνατος πνευματικός που είναι ο χωρισμός του ανθρώπου από τον Θεό.

Δυστυχώς η πίστη των χριστιανών χαλαρώνεται και πολλάκις πολλοί των χριστιανών ζουν και κινούνται σ’ αυτή την πρόσκαιρη ζωή και νομίζουν ότι οι αψευδείς λόγοι του Κυρίου, περί Δευτέρας Αυτού Παρουσίας και μελλοντικής κρίσεως, δεν θα επαληθευθούν – εν τη ημέρα εκείνη της κρίσεως – κατά την οποία βίβλοι ανοιγήσονται και πράξεις δημοσιεύονται.

Ποιός ζωγράφος ή ποιός ποιητής δύναται πιστά να ζωγραφίσει και να παραστήσει τη φοβερή και μοναδική εκείνη συνάθροιση; «Όταν έλθη ο Θεός, επί γης μετά δόξης, και τρέμουσι τα σύμπαντα, ποταμός δε του πυρός προ του βήματος έλκη, και βίβλοι ανοίγονται και τα κρυπτά δημοσιεύονται».

Η μέλλουσα κρίση είναι μεν επιθυμητή στους πιστούς και ενάρετους, φοβερή στους απίστους και αμαρτωλούς, γιατί αυτή θα φέρει την αποκατάσταση, τον θρίαμβο δηλαδή της δικαιοσύνης και την τιμωρία της αδικίας.

Τότε, ο Δίκαιος Κριτής εν δικαιοσύνη και ευθύτητι θα ανταμείψει τους δικαίους και ενάρετους και αγαθούς, οι οποίοι με γενναιότητα αγωνίστηκαν τον ιερό της αρετής αγώνα, θα τιμωρήσει όμως τους αδίκους και ασπλάχνους, οι οποίοι θυσίασαν στο εγώ τους κάθε δίκαιο και ιερό. «Αφοριεί αυτούς απ’ αλλήλων, ώσπερ ο ποιμήν αφορίζει τα πρόβατα από των ερίφων», όπως ακούσαμε στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα.

Τότε οι δίκαιοι και φιλάνθρωποι θα λάμψουν ως ο ήλιος, οι δε άδικοι και αφιλάνθρωποι θα ριφθούν στο σκότος το εξώτερον «εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων».

Ο Χριστιανός άνθρωπος πρέπει να έχει πάντοτε  υπ’ όψει του αυτή την εικόνα της μελλούσης κρίσεως και να προσπαθεί να πράττει έργα αγάπης, τα οποία είναι ευάρεστα στον Θεό και τα οποία θα του ζητηθούν εκείνη την ημέρα την μεγάλη και φωταυγή.

Αγαπητοί μου αδελφοί,

«Και πάλιν ερχόμενον κρίναι ζώντας και νεκρούς», ως σοφώς δογμάτισαν και κατέγραψαν οι Άγιοι και Θεοφόροι Πατέρες στο Σύμβολο της Πίστεως.

Οφείλουμε, λοιπόν, αδελφοί μου, όσο έχουμε χρόνο στην παρούσα ζωή, να εργαστούμε και να καθαρίσουμε την ψυχή μας με δάκρυα μετανοίας και εξομολογήσεως.

Ας μην αναβάλουμε, κανείς δεν γνωρίζει την ώρα του θανάτου του και ας μη λησμονούμε το μέγα και φοβερό κριτήριο της μελλούσης κρίσεως. Η ενθύμησή του θα μας ενισχύει στον αγώνα της αρετής κι έτσι θα μπορέσουμε καθαροί, άγιοι και τέλειοι να ακούσουμε της μακαρίας φωνής του Σωτήρος μας.

«Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου».  Γένοιτο.         Ο Λ.Κ.Α.Π.