«Λέγει  τω παραλυτικώ, τέκνον  αφέωνταί σοι  αι  αμαρτίαι σου».

Αγαπητοί μου  αδελφοί,

Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Μάρκος, μας καταγράφει μία διήγηση αξιάκουστη και άκρως συγκινητική, και η οποία συγκινεί κάθε πιστό άνθρωπο που την ακούει και η οποία ωφελεί ψυχικά τον άνθρωπο της κάθε  εποχής, και τούτο γιατί  ο λόγος του Κυρίου Ιησού είναι ο αυτός πάντοτε και που σκοπό έχει την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους.

Η παραλυσία του σώματος είναι νόσημα φοβερό, το οποίο φέρει πολλά δεινά στον άνθρωπο, τον ταλαιπωρεί, και το σπουδαιότερο, τον καθηλώνει στο κρεβάτι του πόνου και των δακρύων, αλλά ακόμα περισσότερο θλίβει και την ψυχή του.

Ο παράλυτος καθηλωμένος στο κρεβάτι του πόνου και στο στρώμα των πολλών κακώσεων ταλαιπωρείται και θλίβεται πολύ περισσότερο από εκείνον που βρίσκεται στα δεσμά της φυλακής και τούτο γιατί το παράλυτο σώμα του καθίσταται ανίκανο προς πάσα ενέργεια η οποία προϋποθέτει κίνηση.

Ο παράλυτος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, βρισκόμενος υπό μία τέτοια δεινή σωματική και  ψυχική κατάσταση, και ως εκ τούτου θέση όλως αξιοθρήνητη, προκαλεί το αίσθημα της αγάπης τεσσάρων τραυματιοφορέων, τεσσάρων πιστών ανθρώπων.

Τέσσαρες άνθρωποι της αγάπης δεν διστάζουν, και τίποτε δεν τους ενοχλεί, αλλά σκέπτονται το πώς θα   προσπαθήσουν να φέρουν τον παράλυτο αδελφό τους στην οικία, εκεί που βρίσκεται ο Μέγας Ιατρός της ψυχής  και του σώματος, ο Θεάνθρωπος Ιησούς.

Η προσπάθεια της αγάπης των τεσσάρων τραυματιοφορέων φέρει το ποθούμενο στον παράλυτο. «Ιδών  δε ο Ιησούς την πίστιν αυτών λέγει τω παραλυτικώ, τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου».

Ο ψυχοσώστης και καρδιογνώστης Κύριος βλέπει τα έσω και τα έξω, τα κρυφά και τα φανερά και ως παντογνώστης εννοεί πρώτα το μεγαλύτερο κακό που ταλαιπωρεί τον παράλυτο, βλέπει πρώτα την αμαρτία να κυριαρχεί στη ψυχή του και για το λόγο αυτό λέγει: «παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου».

Ο Παράλυτος πλέον υγιής στην ψυχή και το σώμα, κατά τους λόγους του Κυρίου Ιησού, σηκώνεται  παίρνει το κρεβάτι του και πηγαίνει στο σπίτι  του: «σε σένα λέγω σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου».

Και ώ, του  θαύματος! Ο ποτέ παράλυτος «ηγέρθη ευθέως και άρας τον κράβαττόν του εξήλθεν εναντίον πάντων, ώστε εξίστανται πάντας και δοξάζειν τον Θεόν λέγοντας ότι ουδέποτε ούτως είδομεν».

Τούτο όμως το γεγονός έγινε και σημείο αντιλεγόμενο από τους εκεί Γραμματείς, για να πάρουν και  αυτοί την απάντηση από τον Μέγα Διδάσκαλο – ο οποίος δεν ήλθε να καταλύσει το Μωσαϊκό νόμο, αλλά να τον πληρώσει – και λέγει στους ανόητους εκείνους Γραμματείς και υποκριτές του νόμου: «τί είναι ευκολότερο να πώ στον παράλυτο, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες ή να του πώ, σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα;».

Ο παράλυτος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής είναι τύπος και εικόνα της σημερινής ψυχικής κατάστασης των χριστιανών. Όταν σήμερα ακούει κανείς, βλασφημίες, ψευδομαρτυρίες, επιορκίες, αδικίες, κλοπές, ληστείες, ασωτίες, παραλυσίες, πάθη, εχθρότητες, μίση,  ερίθειες, διχοστασίες,  χαρτοπαιξίες, τυχερά παιγνίδια, φόνους, και, το πάντων χειρότερο, αυτοκτονίες, όλα αυτά μήπως δεν μαρτυρούν μία κοινωνική παραλυσία και μία ηθική εξαθλίωση του κοινωνικού ιστού;

Ο παράλυτος όμως δια της πίστεως των τεσσάρων τραυματιοφορέων του, βρίσκει την ψυχική  και σωματική θεραπεία του· την ιδία ωφέλεια θα δυνηθεί να βρεί και ο κάθε παράλυτος στην ψυχή και στο σώμα άνθρωπος της σημερινής εποχής εάν θέλει να λάβει άφεση και των δικών του ψυχικών και σωματικών προβλημάτων.

Αυτός πού θέλει να απαλλαγεί από τις αμαρτωλές επιθυμίες και πράξεις που αμαυρώνουν την ψυχή του και ταλαιπωρούν το σώμα του, πρέπει να πλησιάσει με συντριβή καρδίας το λουτρό της παλιγγενεσίας, το μυστήριο των δακρύων.

Εκεί, στο εξομολογητήριο, και ενώπιος ενωπίω του εντεταλμένου δικαστού, του πνευματικού, αφού με  συντριβή καρδίας εξαγορεύσει τις αμαρτίες του, θα λάβει την θεραπεία της ψυχής του και θα ακούσει το «τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου» δυνάμει του νόμου και εν ονόματι του νομοθέτου Σωτήρος  Χριστού.

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Εμείς που με την χάρη και την ευλογία του ενανθρωπήσαντος Υιού και Λόγου του Θεού, ο οποίος λέγει μετά την εκ νεκρών ανάστασή του στους μαθητές του «αν τινών αφήτε τάς αμαρτίας αφίενται αυτοίς, αν τινών κρατήτε  κεκράτηνται», γνωρίζουμε το νόμο της ψυχικής θεραπείας μας και οφείλουμε να σπεύσουμε στο ιαματικό λουτρό της  μετανοίας  και της εξομολόγησης κατά τις ημέρες αυτές της προσευχής και της νηστείας της αγίας και μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Δια να απαλλαγούμε κι εμείς από το βαρύ φορτίο των αμαρτιών που παραλύουν την ψυχή και το σώμα μας,  πρέπει να προσέλθουμε, χωρίς φόβο, ενώπιον του ιατρού των ψυχών και των σωμάτων.

Υπάρχουν και για εμάς τραυματιοφορείς της αγάπης για να μας βοηθήσουν και να μας οδηγήσουν στο Μέγα Ιατρό της ψυχής και του σώματος, είναι οι  τέσσαρες μεγάλες αρετές:   η πίστη, η προσευχή, η νηστεία και η εξομολόγηση.

Χωρίς αυτές τις σωτήριες αρετές, είναι αδύνατο να φθάσουμε μπροστά στον Νυμφίο Χριστό για να μας θεραπεύσει από κάθε ψυχικό και σωματικό αμάρτημα, το οποίο μας οδηγεί στην απομάκρυνση και την αποξένωση από την αγκαλιά του Θεού των Φώτων.

Ο Κύριος των κυριευόντων και Βασιλεύς των βασιλευόντων, ο οποίος «ούκ ήλθεν καλέσαι δικαίους αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοια», θέλει να ευεργετήσει και εμάς – ευσπλάγχνω όμματι – αλλά οφείλουμε  και εμείς να ζητούμε τη σωτηρία μας· και αν αυτό το κάνουμε με ειλικρινή μετάνοια, τότε θα ακούσουμε  και εμείς, ο καθ’ ένας έκαστος, το «θάρσει τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου». ΑΜΗΝ. Ο.Λ.Κ.Α.Π.