Αγαπητοί μου αδελφοί, Χριστός Ανέστη!
Ο Κύριος των κυριευόντων και Βασιλεύς των βασιλεύντων, ο Κύριος της Δόξης Ιησούς Χριστός, κατά την επίγειο Αυτού ζωή, πάντοτε ειργάζετο το αγαθό, το δίκαιο· «αγαθός ο Κύριος και δικαιοσύνας ηγάπησε», και ως Μέγας ποταμός της θείας χάριτος, του ελέους και της ευσπλαχνίας Του, διέχεε τις ευεργεσίες Του στους πάσχοντες, υπό ποικίλων ψυχικών και σωματικών ασθενειών.
Ο Αγαθοδότης Κύριος, χωρίς καμία διάκριση, ευεργετούσε τους προστρέχοντας και τους επιζητούντας την χάρη και την ευλογία Του. Νεκροί, λεπροί, κουφοί, τυφλοί, χωλοί, δαιμονιζόμενοι, βρήκαν την σωματική και πνευματική υγεία τους με ένα λόγο Του.
Όλες οι μέρες της επιγείου ζωής του Αρχηγού της Ζωής και του θανάτου, ήταν ημέρες ευεργεσίας και θείας διδασκαλίας· «Εμέ δεί εργάζεσθαι τα έργα του πέμψαντός με Πατρός, έως ημέρα εστί».
Και να αγαπητοί μου αδελφοί. Ο των όλων Κύριος, καθώς βάδιζε «είδε άνθρωπον τυφλόν εκ γενετής», και τον ερώτησαν οι μαθητές Του: «Διδάσκαλε, ποιός αμάρτησε, αυτός ή οι γονείς αυτού και γεννήθηκε τυφλός;». Και ο Παντογνώστης Κύριος τους λέγει: «ούτε αυτός αμάρτησε, ούτε οι γονείς αυτού, αλλά για να φανερωθούν τα έργα του Θεού στον άνθρωπο».
Ο ποτέ τυφλός ήταν δυστυχής, γιατί, ως τυφλός, ήταν ζωντανός – νεκρός, και δεν μπορούσε να βλέπει τα προσφιλή του πρόσωπα, αλλά προπάντων να βλέπει τον ορατό τούτο κόσμο που δημιούργησε ο των πάντων Ποιητής και Δημιουργός. Ο πονεμένος και δυστυχισμένος αυτός άνθρωπος περνούσε τις ημέρες της ζωής του χωρίς να έχει καμία ελπίδα θεραπείας του, αλλά και το χειρότερο, είχε γίνει από τους ανθρώπους αντικείμενο περιφρόνησης, γιατί πίστευαν ότι αυτός γεννήθηκε τυφλός για τις αμαρτίες τις δικές του ή των γονέων του.
Ο Φωτοδότης, όμως, Κύριος, ο Μέγας Ιατρός της ψυχής και του σώματος, για να κάνει φανερό ότι ούτε αυτός αμάρτησε, ούτε οι γονείς του, αλλά να φανεί η δόξα του Θεού Πατρός, «έπτυσε χαμαί και εποίησε πηλόν εκ του πτύσματος και επέχρισε τον πηλόν επί τους οφθαλμούς αυτού» και του είπε να πάει στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ· και, ω, του θαύματος! ο ποτέ τυφλός, ο δυστυχισμένος και υπό των ανθρώπων περιφρονημένος, «ενίψατο και ήλθε βλέπων».
Διπλή ωφέλεια δέχεται σήμερα ο ποτέ τυφλός, σωματική και πνευματική. Αφ’ ενός βλέπει πλέον τον αισθητό ήλιο, το φώς της ημέρας, ως και πάντα όσα καλά λίαν εποίησε ο Θεός Πατέρας δια τον άνθρωπο, τον κατ’ εικόνα Θεού, και αφ’ ετέρου περιλούζεται από τον νοητό Ήλιο της Δικαιοσύνης , τον Κύριο και Σωτήρα του Κόσμου Χριστό.
Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι, οι του νόμου εραστές, δεν βλέπουν το θαύμα. Εθελοτυφλούν κάτω από τον φθόνο τους κατά του Υιού και Λόγου του Θεού. Οι μωροί και Τυφλοί, όχι μόνο δεν χαίρονται για το θαύμα που εποίησε ο Κύριος στον εκ γενετής τυφλό, αλλά με λόγους ψευδείς ζητούν να τυφλώσουν και τον λαό. Όμως, ο θεραπευθείς τυφλός φίμωσε το νούν, την καρδία και το ρυπαρό από το μίσος, κατά του ευεργέτου στόμα τους λέγοντάς τους: «εν οίδα, ότι τυφλός, άρτι βλέπω».
Ο Ιερός Χρυσόστομος όμως από τα βάθη των αιώνων – λέγει – είδες πως αναδείχτηκε ο πρώην τυφλός κήρυκας της αληθείας, είδες ότι η αγραμματοσύνη του δεν έγινε καθόλου εμπόδιο. Βλέπεις, πόσα αντιμετώπισε από τους φαρισαίους και πόσα έπαθε. Και εκείνος έδωσε την μαρτυρία του και με λόγια και έργα. Και έγινε κήρυκας της αληθείας.
Ω, πόσο, αδελφοί μου, η αμαρτία και η απιστία γεννά μίσος, πάθος, κακία, πλεονεξία, και ακόμα, αμαυρώνει και αυτό το φως του ανθρωπίνου λόγου, του λόγου των Αποστόλων και Μαθητών του Κυρίου, τον λόγο των Πατέρων της Εκκλησίας μας, με αποτέλεσμα πολλοί και σήμερα ψευδοδιδάσκαλοι και ψευδοπροφήτες να παραποιούν την αλήθεια και να παραχαράσσουν τον λόγο της αλήθειας με δικές τους θεωρίες και διδασκαλίες.
Αδελφοί μου, εμείς ας έχουμε τα αυτιά του σώματός μας κλειστά σε τέτοιες ανθρώπινες θεωρίες και την ψυχή μας καθαρή από αμαρτίες. Ο χρόνος είναι πολύτιμο δώρο του Θεού, ανεκτίμητος θησαυρός, τον οποίο οφείλουμε να χρησιμοποιήσουμε προς ωφέλεια της ψυχής μας. Κάθε μέρα, κάθε ώρα και στιγμή πού περνά είναι πολύτιμη και δεν πρέπει να χάνεται για μάταια και πρόσκαιρα πράγματα, αλλά να χρησιμοποιείται προς δόξαν, αίνο και ευχαριστία προς τον Τριαδικό Θεό και ωφέλεια της ψυχής μας, ως έπραξε και ο τυφλός, ο κήρυκας της αληθείας.
Ας ακούσουμε δε τον Θείο Παύλο που λέγει: «Βλέπετε πώς ακριβώς περιπατείτε, μη ως άσοφοι, αλλά ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισί· δια τούτο μη γίνεσθε άφρονες, αλλά συνιέντες τι το θέλημα του Κυρίου».
Έτσι, σαν παιδιά του ουράνιου Πατέρας μας, θα περάσουμε τον χρόνο της ζωής μας, εδώ στην γή, με χαρά πνευματική και στους ουρανούς θα τύχουμε της αιωνίου μακαριότητας. ΑΜΗΝ. Ο Λ. Κ .Α. Π.
