«Παράδοξα σήμερον, είδον τα έθνη πάντα εν πόλει Δαυίδ, ότε το Πνεύμα κατήλθεν το Ἁγιον εν πυρίναις γλώσσαις».

Aγαπητοί μου αδελφοί,

Παράδοξα, υψηλά και μυστηριώδη γεγονότα είδαν όλα τα έθνη να τελεσιουργούνται στην Αγία Πόλη της Ιερουσαλήμ εκείνο το πρωινό μέσα σε εκείνο το υπερώο, όταν το Πνεύμα το Άγιο κατήλθε «εν πυρίναις γλώσσαις, καθώς ο θεηγόρος Λουκάς απεφθέγξατο».

Έκτοτε, αυτά τα παράδοξα, υψηλά, μυστηριώδη και σωτήρια γεγονότα, αυτά καθ’ εαυτά, που συγκροτούν τον θεσμό της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας είναι ωφέλημα και σωτήρια δια κάθε άνθρωπο που πιστεύει στον Τριαδικό Θεό.

Υψηλή και μυστηριώδης η σημερινή εορτή και απερίγραπτο το ύψος και το μεγαλείο αυτής για το ανθρώπινο γένος, το οποίο έως τότε βρισκόταν στο σκοτάδι της αγνωσίας και συγχρόνως στην κυριαρχία της φθοράς και του θανάτου.

Κατά τους αψευδείς λόγους του Κυρίου Ιησού, που απηύθυνε προς τους μαθητές Του εκείνο το εσπέρας της Μεγάλης Πέμπτης, «όταν έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, οδηγήσει υμάς εις πάσαν την αλήθειαν», γίνεται πλέον πραγματικότητα και εκπληρώνεται η επαγγελία του Σωτήρος Χριστού.

Και ώ! του θαύματος, η χάρη του Παναγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής κατέστησε αυτούς πανσόφους, επλήρωσε την διάνοιά τους και την καρδιά τους με θείο φωτισμό, ζήλο απαράμιλλο και δύναμη πολλή.

Οπλιζόμενοι με όλα αυτά τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, έγιναν οι διαπρύσιοι Κήρυκες της Θείας Χάριτος και της Αληθείας. Έγιναν τα πάγχρυσα στόματα του Θείου Λόγου, έγιναν οι Θεοκήρυκες Απόστολοι, που φώτισαν την οικουμένη με την θεία διδασκαλία τους και σαγήνευσαν όλους όσους θέλησαν  να γνωρίσουν τον Χριστόν, τον Σωτήρα και Λυτρωτή και την Εκκλησία Του.

Η Εκκλησία του Χριστού, που σήμερα εορτάζει τα γενέθλιά της, είναι η μόνη πηγή σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους, η οποία από τότε μέχρι και σήμερα καθοδηγείται από την χάρη του Παναγίου και Τελεταρχικού Πνεύματος, και σώζει και αγιάζει τους πιστεύοντας. Εκτός της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία, μας λέγει ο Άγιος Κυπριανός.

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο, ότι ο άνθρωπος ρέπει προς το κακό και είναι ένοχος ενώπιον του Θεού Πατρός γιά τις πράξεις και τα έργα του, και αμαρτάνει συνεχώς δια πονηρών λογισμών. Όμως, η συναίσθηση των ιδίων αμαρτημάτων, όχι μόνο φέρει την ταπείνωση και την ανοχή, την συμπαράσταση και την αγάπη προς τον πλησίον, αλλά και την κάθαρση δια του Αγίου Πνεύματος.

Ο ταπεινός άνθρωπος, εντός της Εκκλησίας του Χριστού, με την χάρη του Αγίου Πνεύματος, ουδέποτε αγανακτεί, ούτε ζητά εκδίκηση αδικούμενος, ούτε μνησικακεί, ούτε επιθυμεί το κακό του πλησίον του, ούτε επαίρεται ενώπιον των άλλων εν Χριστώ αδελφών του, αλλά εύχεται και προσεύχεται υπέρ αυτών στον Ουράνιο Πατέρα, Πλάστη και Δημιουργό του παντός.

Ο ταπεινός άνθρωπος είναι συμπαθής προς όλους, ευεργετικός προς τους πάσχοντες, εύσπλαχνος, ελεήμων, δίκαιος, αληθής, ειρηνοποιός, καλός και ενάρετος Χριστιανός. «Μακάριοι οι ταπεινοί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται».

Δεύτε, λοιπόν, αδελφοί μου και εμείς σήμερα με ταπείνωση ειλικρινή, και  φωτιζόμενοι από την χάρη του Παναγίου Πνεύματος, ως τίμια μέλη της Εκκλησίας, ψάλλοντες και λέγοντες το «Βασιλεύ ουράνιε, Παράκλητε αγαθέ, το Πνεύμα της αληθείας, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν, και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος, και σώσον, αγαθέ, τας ψυχάς ημών».

Έτι δε να κλίνουμε τα γόνατα, κατά την λαμπρά αυτή εορτή και πανήγυρη και γενέθλιο ημέρα της Εκκλησίας μας, και ταπεινωμένοι ας ζητήσουμε να επισκιάσει και σ’ εμάς η χάρη του Παναγίου Πνεύματος, που είναι «πύρ διαιρούμενον εις νομάς χαρισμάτων», και να πληρώνει την καρδιά μας από φωτισμό γνώσεως και ευσεβείας, πίστεως και αγάπης, και να μας καθοδηγεί  προς το λιμένα της σωτηρίας μας. ΑΜΗΝ.    Ο Λ.Κ.Α.Π.