«Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού»

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Ο Απόστολος Παύλος, στην σημερινή αποστολική περικοπή που ακούσαμε, μας λέγει – αιρετικό άνθρωπο, πού επιμένει να δημιουργεί σκάνδαλα και διαιρέσεις στην Εκκλησία, μολονότι τον συμβουλεύεις για πρώτη και δεύτερη φορά, παράτησέ το και απόφυγέ το -.

Οι αιρετικοί δεν έπαυσαν να υπάρχουν και να ενοχλούν την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού, ο Οποίος έγινε άνθρωπος, για να ενώσει τα διεστώτα, να ενώσει τον άνθρωπο της κάθε εποχής με τον ουράνιο Πατέρα Του.

Χρειάζεται λοιπόν και σήμερα, που η Εκκλησία μας εορτάζει με ύμνους και ωδές πνευματικές την μνήμη των Αγίων και Θεοφόρων εξακοσίων τριάκοντα Πατέρων της Αγίας και Οικουμενικής Τετάρτης Οικουμενικής Συνόδου, που συνήλθε στην Χαλκηδόνα το έτος 451μ.Χ., να φέρουμε στην μνήμη μας τους αγώνες και την εν αγίω Πνεύματι σοφή αυτών διδασκαλία υπέρ της Ορθοδόξου και αμωμήτου ημών Πίστεως.

Η Αγία Τετάρτη Οικουμενική Σύνοδος, δογμάτισε ότι, ο Χριστός είχε δύο θελήματα, το ανθρώπινο και το θείο, και δύο φύσεις, την θεία και την ανθρώπινη.

«Εις εστίν Υιός, διπλούς την φύσιν αλλ’ ου την υπόστασιν, διό τέλειον Θεόν και τέλειον άνθρωπον, αληθώς κηρύττοντες, ομολογούμεν Χριστόν τον Θεόν ημών».

Η καρδιά εκείνη πού έχει μέσα της την αρετή είναι φως, είναι τελειότητα στην ηθική και χαλιναγωγείται από ευγενή αισθήματα προς το Φως το αληθινό, πού φωτίζει και αγιάζει πάντα άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο και πιστεύει στό Μονογενή Υιό  και Λόγο του Θεού Πατρός, τον εκ Παρθένου τεχθέντα.

Η καρδιά πού κλείνει μέσα της την κακία, είναι σκοτάδι που γεννά και παράγει αίσθημα αντίθετο προς το ορθό Φως, το αληθινό που δεν δέχεται τροπή ή αλλοίωση. Είχε τότε μέγα δίκαιο ο Θείος  Παύλος που έλεγε «αιρετικόν άνθρωπον μετά πρώτην και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού».

Ο Νεστόριος, ο Αποληνάριος και οι οπαδοί τους, ο μονοθελισμός και ο μονοενεργητισμός, αρνούνταν το ανθρώπινο του Χριστού, ότι έφερε τις δύο φύσεις, την θεία και την ανθρώπινη, και ότι ήταν και είναι στο διηνεκές Θεός και άνθρωπος. Θεάνθρωπος.

Κατ’ αυτούς, ο Σωτήρας είχε μόνο θέληση, μία μόνο φύση, την θεία. Κατά τους μονοφυσίτες ο Χριστός δεν ήθελε και δεν ενεργούσε ως άνθρωπος. Πιστεύουν και κηρύττουν δε ότι, η θεία φύσις απορρόφησε την ανθρώπινη.

Η αλλοίωση που προξενούν οι αιρετικοί δεν γίνεται εύκολα αντιληπτή, γιατί και τότε και σήμερα δυστυχώς προσπαθούν με ένδυμα προβάτου μέσα στους κόλπους της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας να σπείρουν την πεπλανημένη διδασκαλία τους.

Η γλώσσα των αιρετικών στάζει μέλι, στο βάθος όμως της ψυχής τους κρύβουν το δηλητήριο. Γι’ αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Οι τρόποι και τα μέσα των αιρετικών είναι ποικίλα και απατηλά. Χρησιμοποιούν όλα γενικώς τα μέσα, θεμιτά και αθέμιτα, να διαδώσουν την ψευδή διδασκαλία τους.

Αυτό ακριβώς το βλέπουμε και σήμερα, πού με μένος προσπαθούν με τα έντυπα, με τον λόγο, με το ραδιόφωνο, με την τηλεόραση, με την ηπιότητα και την επιθετικότητα, και στηριζόμενοι δυστυχώς τους νόμους της πολιτείας, προχωρούν στην αήθη επιθετικότητα κατά της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Αδελφοί μου,

Αν θέλουμε να κρατήσουμε την Ορθοδοξία μας καθαρή και αμίαντη από αιρετικές διδασκαλίες, πρέπει να προσέξουμε πολύ, οι ημέρες μας είναι πονηρές.

Όπως έλεγε, ο αοίδιμος Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος, «για να φυλάξουμε την υγεία μας, προσέχουμε να μην έρθουμε σε επαφή με φορείς μεταδοτικών ασθενειών, έτσι κι ακόμα μεγαλύτερη προσοχή χρειάζεται να μην έχουμε σχέσεις με αιρετικούς παντός είδους».

Ας ακούσουμε, λοιπόν, τον Απόστολο Παύλο, που στην σημερινή αποστολική περικοπή λέγει: «αιρετικόν άνθρωπον μετά πρώτην και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, ειδώς ότι εξέστραπται ο τοιούτος και αμαρτάνειν ών αυτοκατάκριτος », δηλαδή – γνώριζε, ότι ένας τέτοιος άνθρωπος, αιρετικός, έχει διαστραφεί και αμαρτάνει και δια την αμαρτία του αυτή ελέγχεται και κατακρίνεται από την συνείδησή του και τον ίδιο τον εαυτό του, και μένει τότε εκτός της Εκκλησίας, της μόνης πηγής σωτηρίας Του.  ΑΜΗΝ.     Ο Λ.Κ.Α.Π.