Αγαπητοί  μου  αδελφοί,

Ο Κύριος, των κυριευόντων και Βασιλεύς των βασιλευόντων, στην παρουσία των δύο δαιμονιζόμενων, της σημερινής περικοπής, εκδιώκει τα πονηρά και ακάθαρτα πνεύματα, τους κακοποιούς δαίμονες, που για πολλά χρόνια βασάνιζαν αυτές τις δύο ψυχές, σωματικά και ψυχικά - ασθενή το σώμα ασθενή και ψυχή -.

Οι δύο δαιμονιζόμενοι δυστυχείς, γυμνοί, βασανισμένοι από τις πονηρές δυνάμεις των ακαθάρτων πνευμάτων, εξερχόμενοι από μνημείων, πλησιάζουν τον Μέγα Ιατρό της ψυχής και του σώματος, και ζητούσαν την απαλλαγή τους από τις ενέργειες του Διαβόλου και έπεσαν και προσκύνησαν τον Σωτήρα τους τον Ιησού.

Ο Κύριος, βλέποντας την κατάσταση των δύο αυτών ανθρώπων και ακούοντας από τα στόματα  αυτών την φωνή του διαβόλου, «τι εμοί και σοί, υιέ του Θεού», δίδει την λύση στις πονεμένες σωματικά και ψυχικά ψυχές, κάνει το θαύμα Του.

Ω! Θαύμα υπερφυές, οι δύο δαιμονιζόμενοι, δια της θείας χάριτος, ελευθερώθηκαν από τα πονηρά δαιμόνια που τους βασάνιζαν σωματικά και ψυχικά επί έτη πολλά.

Τα πονηρά και ακάθαρτα δαιμόνια με την παρουσία του Ιησού χάνουν την δύναμή τους, χάνουν την εξουσία τους και ικετεύουν τον Χριστό να μην τα βασανίσει. «Ήλθες ώδε προ καιρού βασανίσαι ημάς», αλλά ζητούν την άδειά Του να εισέλθουν στους χοίρους που έβοσκαν σ’ εκείνη την περιοχή.

Με κακότητα και πονηριά, τα ακάθαρτα πνεύματα, σκέφθηκαν να βλάψουν τα συμφέροντα των κατοίκων εκείνης της περιοχής, αφού πλέον δεν είχαν καμία πλέον εξουσία στους ποτέ δαιμονιζόμενους. Ο Κύριος τους επέτρεψε, όχι γιατί θέλησε να υποχωρήσει στο αίτημα των πονηρών δαιμονίων, αλλά δια να δώσει στους Γεγερσηνούς ένα συγκλονιστικό μάθημα – σεβασμό στο νόμο του Μωϋσέως. Κατά τον Ιερό Χρυσόστομο «εν τω νόμω ο αμάρτημα έχων, κολάζεται» - στον Μωσαϊκό νόμο εκείνος που έχει αμαρτήσει, τιμωρείται-.

Οι Γεγερσηνοί καταπατούσαν με θρασύτητα τον Μωσαϊκό νόμο, και έτρεφαν χοίρους προς ίδιον όφελος και τιμωρήθηκαν. Οι άνθρωποι αυτοί, δοσμένοι ψυχή τε και σώματι στα πρόσκαιρα και μάταια αγαθά του κόσμου τούτου, δεν ήθελαν να σκεφτούν ότι τα χρήματα, τα κτήματα και όλοι οι θησαυροί του κόσμου, δεν μπορούν ποτέ να ικανοποιήσουν τις ορέξεις και την απληστία τους.

Οι χοιροβοσκοί έντρομοι που είδαν να χάνονται στη λίμνη οι χοίροι τους, αλλά από όσα είδαν, έτρεξαν και είπαν τα γεγονότα στους συμπατριώτες τους, και τότε πολλοί από τους κατοίκους πήγαν στην παραλία και είδαν με τα ίδια τους τα μάτια τα δύο θαύματα. Τους μεν συμπατριώτες τους ήσυχους, ήρεμους, ιματισμένους και σωφρονισμένους, τους δε χοίρους πνιγμένους να επιπλέουν στα νερά της λίμνης.

Η απληστία και η παρανομία κυριεύει τους ανθρώπους που είναι η παρακοή και έργο του διαβόλου, και οι άπληστοι και εργάτες της παρανομίας προτιμούν τα χρήματα της παρανομίας από τα δώρα της χάριτος, προτιμούν τον μαμωνά από τον Θεό! Και μάλιστα οικειοθελώς λησμονούν, το ότι αυτός ο κόσμος είναι πρόσκαιρος και μάταιος, και ότι όλα τα υλικά αγαθά μένουν εδώ.

Αδελφοί μου,

Οι δύο άνθρωποι ελευθερώθηκαν από την δαιμονική τυραννία, ανέπνευσαν τον αέρα της ελευθερίας και ευχαρίστησαν με όλη την καρδιά τους τον Κύριο, «και ιματισμένοι και σωφρονούντες εκάθησαν παρά τους πόδας του Ιησού».

Είναι φανερό ότι όταν ο απόστολος Παύλος δεν μιλά για την αμαρτία που προέρχεται από την παράβαση του νόμου, αλλά για εκείνη, που προέρχεται από την παρακοή του Αδάμ. Αυτή προκάλεσε την μεγάλη ζημιά την έξοδο του ανθρώπου από τον Παράδεισο.

Ας αφήσουμε τα υλικά αγαθά, αυτά είναι πρόσκαιρα, διαλύονται και χάνονται εν ριπή οφθαλμού. Ας εννοήσουμε, αδελφοί μου, ότι το πραγματικό μας συμφέρον είναι η σωτηρία της ψυχής μας. Δεν πρέπει ο άνθρωπος, εικόνα Θεού, να κλείνει τα αυτιά του στην στοργική πρόσκληση του Σωτήρος Χριστού πού λέγει: «δεύτε οπίσω μου και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών».

Σ’ αυτό μας προτρέπει ο Κύριος λέγοντας «ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην Αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν.     ΑΜΗΝ.    Ο Λ.Κ.Α.Π.