Σκληρή και απάνθρωπη η εικόνα που μας καταγράφει στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα ο Απόστολος και ευαγγελιστής Λουκάς.

Μας λέγει για ένα δυστυχισμένο άνθρωπο «ός είχε δαιμόνια εκ χρόνου ικανού».

Η ψυχική και σωματική κατάσταση του δυστυχισμένου αυτού ανθρώπου της πόλεως των Γαδαρηνών ήταν ελεεινή και μάλιστα προκαλούσε τον φόβο και τον τρόμο στους συμπατριώτες του που περνούσαν εκείνη την περιοχή.

Το λογικό του ανθρώπου αυτού κάτω από την κυριαρχία του φοβερού και αοράτου εχθρού του μνησίκακου Διαβόλου και των αγγέλων αυτού, είχε χαθεί, θα έλεγε κανείς, βλέποντας αυτή την οικτρά  κατάσταση αυτού του ανθρώπου.

Ο Κύριος, που ήλθε να καταλύσει τα έργα του Σατανά και την δύναμή του, θεραπεύει τον δυστυχισμένο αυτόν άνθρωπο. «Παρήγγειλε γάρ τω πνεύματι τώ ακαθάρτω εξελθείν από του ανθρώπου».

Και ω! του θαύματος. «Και απήλθε καθ’ όλην την πόλι κηρύσσων όσα εποίησε αυτώ ο Θεός».

Ο άλλοτε δούλος των δαιμόνων και γυμνός στην ψυχή και το σώμα, απαίσιος στην μορφή και τις πράξεις και συνάμα επιθετικός στους πάντες, αποβαίνει σώφρων, λογικός και καθαρός στην καρδιά και μάλιστα, καθήμενος «παρά τους πόδας του Ιησού», παρακαλεί τον Σωτήρα Του να μείνει πάντοτε μετ’ Αυτού.

Ριζική εσωτερική μεταβολή φέρνει στον άνθρωπο η δύναμη και η χάρη του Ιησού Χριστού. Ο άνθρωπος δια Ιησού Χριστού μεταμορφώνεται, ηρεμεί, βρίσκει τον αληθινό δρόμο της σωτηρίας του, με άλλα λόγια αναγεννάται πνευματικά και γίνεται χριστοφόρος και θεοφόρος.

Ο άλλοτε ασθενής στο σώμα και στη ψυχή συνήλθε, ανάπνευσε, αισθάνθηκε ότι, πλέον είναι υγιείς και ψυχικά και σωματικά και η άλλοτε σκληρή καρδιά του πλημμύρισε από ευγνωμοσύνη προς τον ευεργέτη Χριστό. Και το σπουδαιότερο ζητούσε να ευχαριστήσει τον Μέγα Ευεργέτη Του, τον Σωτήρα του  Χριστό.

Μεγάλη αρετή η ευγνωμοσύνη, θα μας διδάξει η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Όσον αποκρουστική  είναι η αχαριστία, τόσο ελκυστική, ευχάριστος, και ικανοποιητική είναι η ευγνωμοσύνη και μαρτυρεί ευαισθησία στη καρδιά, ευγένεια ήθους και χαρακτήρα του κατά Χριστόν ανθρώπου.

Ο άνθρωπος, που πιστεύει στον Κύριο της Δόξης Χριστό, γίνεται αληθινά κατά χάρη παιδί του Θεού Πατέρα και είναι φίλος και αδελφός του Ιησού Χριστού. Η ψυχή του ανθρώπου αυτού θερμαίνεται και αγιάζεται από την αγάπη του Θεού Πατρός.

Ο χριστιανός άνθρωπος, που με την θέλησή του συμφιλιώνεται με το Θεό της ειρήνης, του ελέους, των οικτιρμών και της αγάπης, βρίσκει την ειρήνη της ψυχής του, την ανεκλάλητο ευφροσύνη, την γαλήνη των λογισμών του, μόνο στην θερμή αγκαλιά του Θεού Πατέρα, του Πλάστη και Δημιουργού παρά του Οποίου «πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειο».

Ο θεραπευθείς δαιμονιζόμενος της σημερινής Ευαγγελικής Περικοπής, όχι μόνο δεν ήθελε να απομακρυνθεί από τον Θεάνθρωπο Ιησού, τον Σωτήρα και Λυτρωτή του, αλλά δόξαζε τον Θεό και τον ευχαριστούσε με όλη την δύναμη της καρδιάς του.

Και όχι μόνο αυτό, αλλά προέβαλλε τον Χριστό, τον μέγα Ιατρό της ψυχής και του  σώματος ως τον Λυτρωτή που ήλθε να καταλύσει την εξουσία και τα έργα του διαβόλου και ταυτόχρονα γίνεται ένας καλός ιεραπόστολος και καλούσε, όχι μόνο τους οικείους του, αλλά και πάντες, να πιστέψουν στον Θεό.

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Ο Ιερός Χρυσόστομος μας λέγει – δεν εξετάζει ο Χριστός με ακρίβεια τα αμαρτήματά μας, δεν περιεργάζεται ούτε απαιτεί ευθύνες. Είναι δωρεά και γενναιόδωρη η χάρις του Κυρίου μας. Ένα μόνο ζητάει από εμάς – τα αδέλφια Του – να ξεχάσουμε και να αφήσουμε το παρελθόν και να εκφράζουμε την ευχαριστία μας – θα λέγαμε ως έπραξε και ο τέως δαιμονιζόμενος του ευαγγελίου.

Ο άνθρωπος, που μένει κοντά στον Χριστό, αυξάνει και ενδυναμώνεται στα έργα της αγάπης και απολαμβάνει των ευλογιών του Θεού εδώ στην γή, αλλά και συγχρόνως προγεύεται και της αιωνίου και ανεκλαλήτου ζωής, την οποίαν «ητοίμασεν ο Κύριος τοις αγαπώσιν Αυτόν».

Δια τούτο η καρδιά μας, αδελφοί μου, πρέπει να πλημμυρίζει από ευγνωμοσύνη και ιεραποστολικό ζήλο  και στον καθένα από εμάς λέγει ο Κύριος «διηγού όσα εποίησέ σοι ο Θεός». ΑΜΗΝ.   Ο Λ.Κ.Α.Π.