«Πορεύου και σύ ποίει ομοίως»
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Ο Κύριος, στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, την οποίαν ακούσαμε και είναι γνωστή ως η παραβολή του καλού Σαμαρείτη, παραγγέλλει δια του Ιερού Ευαγγελίου να αγαπήσουμε, πρώτο εξ’ όλης της ψυχής και της καρδιάς μας τον Θεό, ο οποίος μας έφερε στον κόσμο – εκ του μη όντος εις τον είναι – και μας δώρισε πάντα τα αγαθά του, και δεύτερο να αγαπάμε τον πλησίον μας, ως τον εαυτό μας και να ευεργετούμε κάθε άνθρωπο, καθώς ευεργέτησε και εμάς, ο Κύριος, ο αγαθός εν ελέει και πλούσιος εν οικτιρμοίς.
Αυτό το μεγαλείο διδάσκει ανά τους αιώνες η σημερινή ευαγγελική περικοπή και οφείλουμε κατά την θεία αυτή διδασκαλία να αγαπάμε κάθε άνθρωπο, ακόμα και τον εχθρό μας. Και να γνωρίζουμε ότι τύπος και υπογραμμός της αγάπης και της φιλανθρωπίας να είναι ο καλός Σαμαρείτης.
Δια της ωραίας αυτής παραβολής διδάσκει ο Θεάνθρωπος Ιησούς ποίος είναι ο πλησίον και συγχρόνως την εντολή της προς τον πλησίον αγάπης την οποίαν εφαρμόζει εκείνος ο άνθρωπος που ανιδιοτελώς παρέχει έλεος προς τον πάσχοντα, τον πτωχό αδελφό του και τον ευεργετεί και τον ελεεί ψυχικώς και σωματικώς δια λόγων και έργων. Η ανιδιοτελής αγάπη του καλού Σαμαρείτη έφερε τον πάσχοντα άνθρωπο στο πανδοχείο «και επεμελήθη αυτού».
«Η αγάπη προς τον πλησίον, κακόν έργον δεν εργάζεται», ούτε ανέχεται να βλέπει αυτόν πού πάσχει, και θλίβεται δια οιονδήποτε λόγο να είναι γυμνός, μόνος και έρημος και αβοήθητος, αλλά σπεύδει σε βοήθεια και ευεργεσία, και τούτο γιατί υπακούει στο αίσθημα της καρδιάς και τότε εκπληρώνει την παραγγελία του Σωτήρα προς τον νομικό της ευαγγελικής περικοπής «πορεύου και συ ποίει ομοίως».
Φωτεινό το παράδειγμα του καλού Σαμαρείτη, αξιομίμητος η πράξη του. Δεν έλειψαν ούτε και θα λείψουν ποτέ, οι τραυματισμένοι. Καθημερινά αντικρύζουμε τραύματα και τραύματα. Υπάρχουν τραύματα σωματικά και τραύματα ψυχικά. Θλίψεις σωματικές και οδύνες πνευματικές, «από των πολλών μου αμαρτιών ασθενεί το σώμα και η ψυχή», και τότε ο άνθρωπος προσφεύγει στο πανδοχείο της χάριτος στην Εκκλησία, τη μόνη πηγή σωτηρίας.
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Καλούμαστε και εμείς, ως χριστιανοί Ορθόδοξοι, να κάνουμε την Ορθοδοξία ορθοπραξία. Να γίνουμε και εμείς τραυματιοφορείς της αγάπης, ως ο καλός Σαμαρείτης, «επιχέοντες έλαιον και οίνον» στον πτωχό, στον πάσχοντα, στον δυστυχή, σ’ εκείνον τον αδελφό μας, που επιζητά και θέλει την προσφορά μας.
Καλούμαστε και εμείς στην σημερινή εποχή, στην οποία δυστυχώς πολλαπλά προβλήματα μαστίζουν τον άνθρωπο, να τον πλησιάσουμε, ως καλοί Σαμαρείτες και να του δείξουμε αγάπη, βοήθεια, συμπάθεια, φιλανθρωπία, έλεος και ευσπλαχνία, επιχέοντες επί τα τραύματα της ψυχής και του σώματος αυτού έλαιο και οίνο, ήτοι λόγους παραμυθίας και έργα συνδρομής και βοηθείας, όχι εξ’ ανάγκης και λύπης, αλλά από αγάπη Χριστού.
«Ιλαρόν δότη αγαπάν ο Θεός» τότε μιμούμαστε τον φιλάνθρωπο Σαμαρείτη, τότε αληθινά αγαπάμε τον πλησίον μας και τότε αξίως φέρουμε το όνομα του Χριστιανού και είμαστε αληθινά κατά χάρη αδέλφια του Ιησού Χριστού και παιδιά του Παναγάθου Θεού.
Καλούμαστε και εμείς να ακούσουμε τον πόνο του κάθε αδελφού μας, να τον πλησιάσουμε απρόσκλητοι με αγάπη Χριστού να τον βοηθήσουμε, να τον θεραπεύσουμε, και να τον απαλλάξουμε από τους πόνους, από τις κακουχίες που επιφέρουν τα διάφορα ψυχικά και σωματικά τραύματα, χωρίς να σκεπτόμαστε την ανταπόδοση από τον αδελφό μας, αλλά να είμαστε βέβαιοι ότι η ανταπόδοση θα έλθει παρά του ελεούντος Θεού.
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Η αγάπη είναι η πρώτη και κυρία του Κυρίου εντολή «ταύτα εντέλλομαι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους», λέγει στους Μαθητές του, και κατ’ επέκταση στους όπου γής Χριστιανούς, ο Θεάνθρωπος Ιησούς. Η πραγματική αγάπη δεν είναι μόνο αγάπη την οποία εκφράζουν τα χείλη, αλλά πρέπει να είναι και αγάπη της καρδιάς και των έργων.
Και εμείς ως χριστιανοί Ορθόδοξοι, ελεούμενοι υπό του Κυρίου και ευεργετούμενοι καθ’ εκάστη δια των ουρανίων και απείρων αυτού δωρεών, οφείλουμε να αγαπήσουμε τον πλησίον μας εκπληρώνοντας την θεμελιώδη του Ευαγγελίου εντολή «αγαπάτε αλλήλους» και έτσι θα αναδειχθούμε αληθείς μαθητές του Σωτήρος και κληρονόμοι της αιωνίου βασιλείας Του.
ΑΜΗΝ. Ο Λ.Κ.Α.Π.
