«ΦΩΣ ΑΝΕΤΕΙΛΕΝ ΗΜΙΝ»
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Φόβο και τρόμο προκαλεί το σκοτάδι αλλά και προπάντων κατάθλιψη δημιουργείται στην ζωή των ανθρώπων χωρίς το ζωογόνο φώς.
Αντίθετα όμως είναι εκτάκτως ωφέλιμο, ευχάριστο και χαροποιό το φώς. Αυτό συνεργεί στην ζωτική και φυτική ζωή, συνθέτει την ποικιλία των δημιουργημάτων του Θεού και δίδει το κάλλος και την αρμονία στα έμψυχα και άψυχα όντα της θείας δημιουργίας.
Ακόμη όμως περισσότερο χρήσιμο, χρησιμότατο και απαραίτητο στον άνθρωπο της κάθε εποχής, είναι το άλλο ευεργετικό φως, το Φώς του Χριστού, πού φωτίζει, αγιάζει τον άνθρωπο πού καταθλίβεται βυθισμένος μέσα στο σκοτάδι της πλάνης, της αθεΐας και τέλος του πνευματικού θανάτου, του χωρισμού από τον Θεό.
Αυτό το αιώνιο Φως, τον Χριστό, ως φώς των σκοτισμένων λαών, προανήγγειλε ο προφήτης Ησαΐας προ οκτακοσίων ετών λέγοντας: «ο λαός ο καθήμενος εν σκότει και σκιά θανάτου, είδε φώς μέγα και τοις καθημένοις εν χαρά και σκιά θανάτου φως ανέτειλεν αυτοίς».
Ο Ιερός Χρυσόστομος λέγει: «φως ανέτειλε και έλαμψε και αυτό γιατί οι άνθρωποι βρίσκονταν στην εσχάτη κατάπτωση πριν από την παρουσία του Χριστού. Ούτε απλώς βάδιζαν μέσα στο σκοτάδι, αλλά κάθονταν μέσα στο σκοτάδι, και αυτό δείχνει την απελπισία τους, την πλήρη αδυναμία τους να απαλλαγούν από το σκότος».
Ο Θεάνθρωπος Ιησούς έρχεται στην Γαλιλαία των εθνών και αρχίζει από την πόλη αυτή του σκότους, της αμάθειας, της αθεΐας και της πλήρους σύγχυσης, την διδασκαλία του, δια της οποίας θείας διδασκαλίας Του έμελλε να φωτιστεί ο λαός ο «εν σκότει και σκιά θανάτου καθήμενος».
Ο νοητός Ήλιος της δικαιοσύνης, ο Ιησούς Χριστός, ανέτειλε επί της γης και διέχυσε και διαχέει στο διηνεκές τις φωτεινές ακτίνες Του σε ολόκληρη την οικουμένη, απ’ ακρο έως άκρο αυτής, και φωτίζει πάντα άνθρωπο, τον «θέλοντα εις επίγνωση αληθείας ελθείν».
Ο Ιησούς Χριστός είναι το φώς του κόσμου και κάτω από τις φωτεινές ακτίνες Του λάμπει και διαλάμπει ανά τους αιώνες η αλήθεια, ανθεί η αρετή και δημιουργούνται οι μεγάλες και αιώνιες αρετές της πίστης, της αγάπης, της ελπίδας, όπου με τις αρετές αυτές ο άνθρωπος αναγεννιέται «εις νέον άνθρωπον κατ’ εικόνα του Κτίσαντος αυτόν».
Δικαίως, λοιπόν, η στρατευομένη του Χριστού Εκκλησία, εν χαρά και αγαλλιάσει πολλή, ψάλλει μετά του υμνωδού «Επεφάνης εν τω κόσμω, ο τον κόσμον ποιήσας, ίνα φωτίσης τους εν σκότει καθημένους, Φιλάνθρωπε δόξα σοι».
Δυστυχώς υπάρχουν και σήμερα άνθρωποι «καθήμενοι εν σκότει και σκιά θανάτου». Οι άνθρωποι αυτοί έχουν κλειστά τα μάτια της ψυχής τους και δεν βλέπουν και δεν γνωρίζουν που βαδίζουν, δεν ξέρουν γιατί υπάρχουν και ζουν και κινούνται μέσα σ’ αυτό τον κόσμο και τελικά δεν αντιλαμβάνονται ποιος είναι ο τελικός προορισμός της παρουσίας τους εδώ στην γη.
Οι του κόσμου αυτού ποιητές αγνοούν την αξία ως ανθρώπου και πολλές φορές, όσο σοφοί και αν είναι κατά κόσμο, υποβιβάζουν τον εαυτό τους και τον κατατάσσουν στην τάξη των αλόγων ζώων και αγνοούν το ότι η ψυχή τους έχει ανεκτίμητη αξία. Οι άνθρωποι αυτοί τέλος δεν είναι σε θέση να διακρίνουν το καλό από το κακό, το αληθές από το ψεύδος. Οι άνθρωποι αυτοί ανήκουν στο «λαόν το καθήμενον εν σκότει και σκιά θανάτου».
Αγαπητοί μου αδελφοί.
Το φώς το νοητό, ο Ήλιος της Δικαιοσύνης, υπάρχει «χθές και σήμερα ο Αυτός και στους αιώνες» και φωτίζει και αγιάζει κάθε άνθρωπο πού το πιστεύει, τον ακολουθεί και γίνεται στρατιώτης Αυτού. Αυτός εκουσίως έγινε άνθρωπος για να απαλλάξει τον άνθρωπο από το κράτος του Διαβόλου και να τον θεώσει, και να σχίσει επάνω στο Σταυρό του μαρτυρίου Του το χειρόγραφο των αμαρτιών του ανθρωπίνου γένους.
Και εμείς, σήμερα πού ζούμε, κινούμεθα και υπάρχουμε, «χάριτι θεία», φωτιζόμενοι, βαπτιζόμενοι και αναγεννημένοι «εν ύδατι και πνεύματι αγίω» από την Κολυμβήθρα της Αγίας μας Εκκλησίας, ας ακούσουμε την φωνή του Νοητού Ήλιου της Δικαιοσύνης, του Σωτήρος Χριστού, πού καλεί σε σωτηρία πάντα άνθρωπο ερχόμενο στον κόσμο αυτό.
Ο Ήλιος της Δικαιοσύνης, ανέτειλε επί της γης δια να φωτίσει, να αγιάσει και να καθαρίσει δια του λουτρού της παλιγγενεσίας τις ψυχές μας και καθαρές να τις οδηγήσει στην σωτηρία και την μακαριότητα, εκεί που πηγάζει το φώς, η ζωή και η αλήθεια, στην αγκαλιά του Θεού των Φώτων, παρά του Οποίου πάσα δόσης αγαθή και πάν δώρημα τέλειον. ΑΜΗΝ. Ο Λ.Κ.Α.Π.
