Αγαπητοί μου  αδελφοί,

Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή, τον Μέγα Ιατρό της ψυχής και του σώματος, τον Κύριο των κυριευόντων και βασιλέα των βασιλευόντων, τον συνάντησαν δέκα λεπροί άνδρες, και αυτοί στάθηκαν από μακριά και του φώναζαν δυνατά: «Ιησού, αφέντη, ελέησέ μας !».

Και ο καρδιογνώστης Κύριος, βλέποντας την  δυστυχία, το πόνο και την ταλαιπωρία των δέκα αυτών ανθρώπων, τους λέγει: «πηγαίνετε να σας εξετάσουν οι Ιερείς», και καθώς πήγαιναν να συναντήσουν τους ιερείς, καθαρίστηκαν από την φοβερά αρρώστια της λέπρας.

Ο ένας από τους δέκα βασανισμένους από την φοβερή και ανίατη ασθένεια της λέπρας, δεν ήταν Ιουδαίος, αλλά Σαμαρείτης. Αυτός ο αλλοεθνής, ο Σαμαρείτης, όταν είδε ότι στο σώμα ήταν υγιής, γύρισε πίσω και με δυνατή φωνή ευχαρίστησε τον Θεό για την θεραπεία του σώματός του, αλλά και την σωτηρία της ψυχής του. «Και έπεσεν επί  πρόσωπον παρά του πόδας του Ιησού ευχαριστών αυτώ».

Και ο Μέγας Ιατρός της ψυχής και του σώματος λέγει στον ευγνώμονα εκείνο Σαμαρείτη:  «Σήκω και πήγαινε στο καλό, η πίστη σου σε έσωσε».

Πόσο λαμπρό και όλως διδακτικό είναι για τον άνθρωπο της κάθε εποχής το παράδειγμα του ευγνώμονος Σαμαρείτη! Σπουδαία η κίνηση και λίαν συγκινητική η απόφαση του ευγνώμονα Σαμαρείτη να πέσει με το πρόσωπο στα πόδια του Ιησού και να ευχαριστήσει τον Μέγα Ιατρό της ψυχής και του σώματος για την μεγάλη ευεργεσία που του έκαμε να τον θεραπεύσει στην ψυχή και στο σώμα.

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι οι καθαροί στην καρδιά άνθρωποι, απολαμβάνουν το πλήθος των ευεργεσιών του Θεού και ζουν και κινούνται μέσα στον απέραντο ωκεανό των θείων δωρεών, γνωστών και αγνώστων, φανερών και αφανών.  «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται».

Οι ευγνώμονες άνθρωποι έχουν αγαθά συναισθήματα, αγαπούν τον ευεργέτη τους και ανταποδίδουν το καλό, το αγαθό, και μάλιστα παροτρύνουν και τους αγαθούς ανθρώπους να πράττουν το αυτονόητο για την σωτηρία της ψυχής τους.

Ο Θεός, ο Πλάστης και Δημιουργός του παντός, ιδιαιτέρως στο πλάσμα του, στον κατ’ εικόνα και ομοίωση άνθρωπο, πού είναι το μέγιστο των θείων δημιουργημάτων, από άπειρο πατρική αγάπη κινούμενος του έδωκε την ύπαρξη και τον προίκισε με ψυχή αθάνατη.

Για την σωτηρία αυτής της αθάνατης ψυχής του αγαθού ανθρώπου της κάθε εποχής, ο Θεός Πατέρας  παρέδωσε τον Μονογενή Υιό Του «γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε Σταυρού».

Ο Μέγας Βασίλειος λέγει: «ας γνωρίσουμε καλά τον ευεργέτη Θεό μας, ας προσκυνήσουμε τον Δημιουργό μας, ας υπηρετήσουμε τον Κύριό μας, ας δοξάσουμε τον Πατέρα μας. Τον τροφοδότη μας να ευχαριστήσουμε, τον ευεργέτη μας να σεβαστούμε, τον αρχηγό της παρούσης και μελλούσης ζωής ας μη παύσουμε να τον προσκυνούμεν».

Η αναφορά του αγαθού ανθρώπου προς τον Δωροδότη Κύριο του ουρανού  και της γης, είναι αρετή, είναι ένδειξη ευγενικής και αγαθής καρδιάς και εκδηλώνεται «εν έργοις και λόγοις αγαθοίς».

Και ο χρυσούς την γλώσσα Ιερός Χρυσόστομος, από του ιερού άμβωνος της βασιλευούσης των πόλεων, μας υπενθυμίζει το «να είμαστε ευγνώμονες και να αναγνωρίζουμε πάντοτε τον Αίτιον όλων των προς ημάς ευεργεσιών και να επιδείξουμε ζωή αξία των ευεργεσιών Του».

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Το παράδειγμα του ευγνώμονος λεπρού Σαμαρείτη της σημερινής ευαγγελικής περικοπής πού ακούσαμε, ας είναι και για μας ένα ζωντανό παράδειγμα προς μίμηση πάσας τις ημέρες της ζωής μας, και τότε θα ακούσουμε και εμείς από τον Κύριο της Δόξης το «αναστάς, πορεύου, η πίστις σου σέσωκέ  σε»._

ΑΜΗΝ.  Ο Λ.Κ.Α.Π.