«Τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίου σου»
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Ο Ιατρός της ψυχής και του σώματος θεραπεύει τον παράλυτο της σημερινής ευαγγελικής περικοπής και με τον θείο και σωτήριο λόγο Του τον αναγεννά πνευματικά και σωματικά και του παρέχει το δικαίωμα να επιστρέψει υγιής στο σπίτι του.
Το «αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου», προϋποθέτει μετάνοια και ειλικρινή εξομολόγηση, πράγμα το οποίο βλέπει κανείς στο πρόσωπο του παραλυτικού εκείνου ανθρώπου της Καπερναούμ.
Το ιερό μυστήριο της εξομολόγησης είναι θεοσύστατο, το παρέδωσε ο Ιησούς Χριστός, ο αιώνιος δομήτωρ της Εκκλησίας μας: «Αμήν, λέγω υμίν, όσα εάν δήσητε επί της γής, έσται δεδεμένα εν τω Ουρανώ και όσα εάν λύσητε επί της γής, έσται λελυμένα εν τω Ουρανώ».
Η αληθινή εξομολόγηση σώζει τον άνθρωπο από την αμαρτία, η οποία αμαρτία είναι παράβαση και παρακοή του Θείου Νόμου και ριζώνει μέσα στην ψυχή του ανθρώπου και την καταστρέφει, ως ο σκόρος το ρούχο και ο σκώληκας το φυτό.
Ευλογία και συνάμα χαρά και αγαλλίαση δια τον εξομολογούμενο από την ώρα αυτή, κατά την οποίαν αναμορφώνεται ηθικά και μέσα του κυριαρχεί ηρεμία, βασιλεύει ο Χριστός, ο Σωτήρας και Λυτρωτής, διότι η αμαρτία νικήθηκε, έχασε την εξουσία της, απώλεσε την δύναμή της.
Με την ειλικρινή μετάνοια και εξομολόγηση ο άνθρωπος ελευθερώνεται από την αμαρτία, γίνεται νέος άνθρωπος κατά Χριστό και με την Θεία Χάρη και το άπειρο έλεος του Θεού Πατρός λαμβάνει, ως δώρο πολύτιμο, την ειρήνη της ψυχής του και την δύναμη να πράττει την αρετή, το καλό, το τέλειο, το αγαθό. Όπως το δένδρο γνωρίζεται από το καρπό που προσφέρει, έτσι και η αληθινή μετάνοια και εξομολόγηση καταφαίνεται από τα έργα και τις πράξεις του μετανοούντος. «Μετάνοια», λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος, είναι «πάσης ψυχικής και σωματικής ασθενείας ιατρείον και σωτήριον φάρμακον».
Η κολυμβήθρα του Σιλωάμ και η οικία της Καπερναούμ δεν βρίσκονται μακριά από εμάς και δεν είναι ανάγκη να δαπανήσουμε χρήματα, μια και σήμερα υπάρχει πρόβλημα οικονομικό (!), είναι πλησίον μας, αρκεί να επιδείξουμε θέληση αγαθή και να συναισθανθούμε το βάρος των αμαρτιών μας. «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς».
Μας καλεί πάντοτε, ιδιαιτέρως τις άγιες αυτές ημέρες της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, να προστρέξουμε στον πνευματικό και εν μετανοία και εξομολογήσει να εναποθέσουμε σ’ αυτόν το βάρος των αμαρτιών μας, δια να λάβουμε παρ’ αυτού την άφεση και συγχώρηση.
Έτσι θα γνωρίσουμε και εμείς την ανόρθωση και ανακαίνιση της ψυχής και του σώματός μας, που είναι θείο δώρο και έτσι, υγιείς στην ψυχή και το σώμα θα διανύσουμε τον χρόνο της ζωής μας στον κόσμο αυτό ως τέκνα φωτός.
Ας μην αναβάλουμε για το τέλος της ζωής μας την ιερά εξομολόγηση, διότι δεν γνωρίζουμε την ώρα του θανάτου μας, ο οποίος ως κλέπτης εν νυκτί έρχεται. Μετά τον θάνατο δεν υπάρχει μετάνοια και διόρθωση. Μετά θάνατον υπάρχει κρίση και ανταπόδοση.
Ας μην απελπιζόμαστε, εάν πράξαμε πολλές αμαρτίες. Ο Θεός Πατέρας μας, αγαθός, πολυεύσπλαχνος και οικτίρμων, θα συγχωρήσει δια του αίματος του Μονογενούς Υιού Αυτού όλες τις αμαρτίες μας· «έστιν ελπίς και μετά την αμαρτίαν, έστιν ίασις και μετά το έλκος», μας λέγει ο Μέγας Βασίλειος.
Αδελφοί, ιδού καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού καιρός μετανοίας.
Ας προσέλθουμε, λοιπόν, τώρα που υπάρχει καιρός στο λουτρό της Ιεράς Εξομολόγησης με συντετριμμένη την καρδιά και με ειλικρινή ταπείνωση ενώπιοι ενωπίω στον πνευματικό πατέρα μας, κάτω δε από το πετραχήλι του με λουτρό δακρύων και με ειλικρίνεια να εναποθέσουμε τις αμαρτίες μας, δια να ακούσουμε από τα χείλη του, εκείνο πού άκουσε και ο παράλυτος της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής από το αψευδές στόμα του Θεανθρώπου Ιησού: «τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου, άρον τον κράββατόν σου και περιπάτει». ΑΜΗΝ. Ο Λ.Κ.Α.Π.
