Αγαπητοί μου αδελφοί,

«Χαίρετε εν Κυρίω και ενδυναμούσθε εν τω κράτει της ισχύος Αυτού».

Ο άφρων πλούσιος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, δεν ακούει την φωνή της αλήθειας, ούτε πείθεται και δεν ενδυναμώνεται από τον ορθό λόγο του Κυρίου, αλλά σκεπτόμενος στη ματαιότητα του κόσμου του, δίδει μόνος του τη λύση.

Λέγει ο βραδείς στην καρδιά πλούσιος, «τούτο θα κάμω, θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου και θα οικοδομήσω άλλες μεγαλύτερες, ώστε εκεί να συνάξω όλα τα αγαθά μου και τότε θα πω στην ψυχή μου, ψυχή μου έχεις πολλά αγαθά, για πολλά χρόνια, αναπαύου, φάγε, πίε ευφραίνου».

Ο άνθρωπος αυτός δεν ευχαριστεί τον Θεό για τα αγαθά που του έδωσε, και ούτε ζητά την εξ’ ύψους δύναμη για να ζήσει όσα χρόνια του έχει δώσει ο Θεός κάνοντας καλή χρήση αυτών των αγαθών και μάλιστα υπέρ των εχόντων ανάγκη, αλλά σκέπτεται τον εαυτό του, νομίζοντας ότι θα ζήσει αιώνια.

Αυτά τα μάταια σκέπτεται ο άφρων πλούσιος, αυτά δυστυχώς σκέπτονται και σήμερα οι όμοιοί του, οι οποίοι λατρεύουν την ύλη και την σάρκα και δεν βλέπουν την πέρα του τάφου ζωή, όπως δεν την είδε και ο άφρων πλούσιος.

Πολλοί λένε  και σήμερα με τρόπο εγωιστικό, «εγώ δεν έκλεψα, ούτε αδίκησα κανένα, ούτε κακό έπραξα σε κανένα, ακόμα και στον εχθρό μου, επομένως είμαι καλός χριστιανός και θα έχω μέρος στον παράδεισο».

Ας ακούσουν όμως τι λέγει η αλήθεια.

Ο Θεός παρέχει στον άνθρωπο τη ζωή, την υγεία, την ευτυχία, τη δύναμη, τη σοφία και τα λοιπά αγαθά και τα διατηρεί αυτά «εν τω κράτει της θείας της ισχύος  αυτού» κατά τον Απόστολο Παύλο, προκειμένου ο άνθρωπος να ζει στον κόσμο και να μεγαλύνη το όνομα του Δωρεοδώτου Θεού Πατρός.

Ο φρόνιμος και δίκαιος άνθρωπος, ο ελεήμων και φιλάνθρωπος, ο ευσεβής και ενάρετος, ο ταπεινός και πράος, ο υπάκουος, δεν επαίρεται ως ο άφρων πλούσιος και δεν λέγει «ούκ έστι Θεός», αλλά λέγει «ο Κύριός μου και ο Θεός μου, δόξα σοι».

Όταν όμως ο παράφρων, ο εκτός εαυτού άνθρωπος, νομίζει ότι, τα δώρα του Θεού τα απέκτησε με τις δικές του ικανότητες και τα μεταχειρίζεται ουχί όπως ορίζει ο Θεός, αλλά ως θέλει η αφροσύνη και ο εγωισμός του, και το σπουδαιότερο όλων, η ανυπακοή, αυτή η δαιμονική υπεροψία, που κυριεύει τον άνθρωπο, τότε σφετερίζεται ό,τι υλικά  του έδωκε ο Θεός, και το σπουδαιότερο, είναι ολίγος, αλλά είναι και κατώτερος των θείων δώρων και καθίσταται ένοχος ενώπιον της θείας δικαιοσύνης.

Αδελφοί μου,

Το μόνο βέβαιο και η αληθινή χαρά και ευδαιμονία είναι η αιώνιος ζωή και η βασιλεία του Θεού. Στα  αγαθά που παρέχει η χρηστότητα του Θεού πρέπει, οι πάντες άρχοντες, κλήρος και λαός να γίνουμε καλοί και πιστοί οικονόμοι, προκειμένου την μεγάλη εκείνη ημέρα και επιφανή, της Δευτέρας και θείας Αυτού Παρουσίας, να ακούσουμε ,το «εύ δούλε αγαθά και πιστέ είσελθεν εις την χαράν του Κυρίου σου», και όχι εκείνο του άφρωνος πλουσίου «άφρον, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου, ά δε ητοίμασας ,τίνι έσται. Ούτως ο θησαυρίζων εαυτώ και μη εις Θεόν πλουτών».

ΑΜΗΝ

+Ο Λ.Κ.Α Παΐσιος