«τι σοι θέλεις ποιήσω;» Αγαπητοί μου  αδελφοί, Στις απεγνωσμένες παρακλητικές κραυγές του τυφλού της  σημερινής ευαγγελικής περικοπής, έρχεται ο Μέγας ο Ιατρός, της  ψυχής  και του σώματος, και ερωτά «τί θέλεις να σου κάμω;» και εκείνος του λέγει «Κύριε, θέλω να αποκτήσω το φώς μου».

«Έν σοι λείπει, πάντα όσα έχεις πώλησον και διάδος  τοις πτωχοίς και έξεις θησαυρόν έν ουρανώ και δεύρο ακολούθει μοι». Αγαπητοί  μου  αδελφοί, Ο πλούσιος νέος, της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, όταν άκουσε αυτά τα λόγια από τον Κύριο, λυπήθηκε πάρα πολύ, «περίλυπος εγένετο», γιατί αγαπούσε τα πλούτη του κόσμου τούτου, τα πρόσκαιρα και μάταια αγαθά […]

«Τι ποιήσω, ότι ουκ έχω που συνάξω τους καρπούς μου» Αγαπητοί μου αδελφοί, Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή, ο Κύριος της αγάπης, ο χθες και σήμερα, ο αυτός και στους αιώνες, μας διδάσκει με την παραβολή του άφρονος πλουσίου, του ανθρώπου εκείνου που ευτύχησε να δεί τους αγρούς του να αποδίδουν πλούσια παραγωγή, την πλεονεξία.

«Και επεμελήθη αυτού» Ο Κύριος, αγαπητοί μου αδελφοί, στην σημερινή ευαγγελική περικοπή, την οποίαν ακούσαμε και είναι γνωστή ως η παραβολή του καλού Σαμαρείτη, αποκαλύπτει την αληθινή θρησκεία, την θρησκεία της αγάπης και της απολύτρωσης.

«Και επί πάσι τούτοις μεταξύ ημών και υμών, χάσμα μέγα εστήρικται» Αγαπητοί μου Χριστιανοί, Ο πλούσιος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, πορφυροστόλιστος και σαρκικός άνθρωπος, «ευφραινόμενος καθ’ ημέραν λαμπρώς», ενώ ο πτωχός Λάζαρος δεν είχε πού την κεφαλήν κλίνη, ασθενής, πεινασμένος, πονεμένος, εθεωρείτο από τους ανθρώπους ως ζώο ακάθαρτο και περιφρονημένο.