Μόλις διήλθαμε με πολλή κατάνυξη την Ε΄ εβδομάδα των Νηστειών, την κορύφωση της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Οι ακολουθίες εκτενέστερες. Τα μετανοϊκά παραδείγματα κατανυκτικότερα. Όλα τώρα, λίγο πριν από το τέλος, καλύπτονται από ένα πέπλο σταυροαναστάσιμης ατμόσφαιρας, βαθιά συγκινητικής. Η ενδοσκόπηση είναι βαθύτερη. Ο αγώνας εντονότερος. Η προσευχή θερμότερη. Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσεγγίζουμε το Πάσχα. Το Πάθος του Χριστού πλησιάζει. Η πρόσκληση για εγρήγορση πνευματική, για να μη μείνουμε έξω του νυμφώνος Χριστού, είναι ήδη επιτακτικά επίκαιρη.
Η Αγία Μαρία η Αιγυπτία, η σημερινή Αγία, με την εκπληκτική της μεταστροφή, αποτελεί διαχρονικό σύμβολο μετάνοιας και ελπίδας. Η ζωή της, που ξεκίνησε από τα βάθη της αμαρτίας, μεταμορφώθηκε σε ένα φωτεινό παράδειγμα ασκητικής ζωής και αφοσίωσης στον Θεό. Η πορεία της μάς υπενθυμίζει ότι η μετάνοια είναι πάντα δυνατή, ακόμα και για τους πιο απελπισμένους, και ότι η αγάπη του Θεού είναι απεριόριστη. Η Αγία Μαρία, μέσα από την άσκηση και την προσευχή, κατάφερε να υπερβεί τα πάθη της και να φτάσει σε μια κατάσταση πνευματικής τελειότητας, δείχνοντάς μας τον δρόμο της σωτηρίας. Η περίπτωση της Αγίας Μαρίας είναι ένα αναστάσιμο πασχαλινό γεγονός, διότι ήταν νεκρή από την αμαρτία και ανέζησε. Η δύναμη του Σταυρού επέφερε συγκλονιστική επιστροφή στη ζωή της και την ανέβασε ψηλά. Αυτόν τον σταυρό, τον οποίο και εμείς σηκώνουμε κάθε ημέρα κατά την περίοδο της Τεσσαρακοστής, ήρθε η ώρα όχι να τον αποθέσουμε κάτω, τώρα που πλησιάζουμε στο τέλος του αγώνα, αλλά να τον ορθώσουμε ως νικητήρια δύναμη επί των παθών μας, διατρανώνοντας το θαύμα και της δικής μας ανάστασης.
Το Ευαγγέλιο της Ε΄ Κυριακής των Νηστειών, που αναφέρεται στην πορεία του Χριστού προς τα Ιεροσόλυμα για το Πάθος Του, μάς φέρνει αντιμέτωπους με το μυστήριο της θυσίας και της διακονίας. Ο Χριστός, γνωρίζοντας το τέλος που τον περιμένει, δεν διστάζει να ακολουθήσει την πορεία του, δείχνοντάς μας την απόλυτη υπακοή του στον Θεό Πατέρα. Η πορεία του προς τα Ιεροσόλυμα είναι μια πορεία προς τον Σταυρό, μια πορεία αγάπης και θυσίας για τη σωτηρία του κόσμου. Η διακονία του Χριστού, που εκφράζεται μέσα από τις θεραπείες και τα θαύματα, αποκαλύπτει την αγάπη και τη συμπόνια του Θεού για την ανθρωπότητα. Ο Χριστός δεν ήρθε για να κυριαρχήσει, αλλά για να διακονήσει, για να θεραπεύσει τις πληγές της ψυχής και του σώματος. Η πορεία του Χριστού προς τα Ιεροσόλυμα και η διακονία Του μάς καλούν σε μια βαθύτερη κατανόηση της αγάπης του Θεού και της θυσίας Του για εμάς. Μάς προτρέπουν να ακολουθήσουμε το παράδειγμά Του, διακονώντας τους αδελφούς μας με αγάπη και ταπεινοφροσύνη.
Οι βασιλείς και οι άρχοντες των εθνών καταδυναστεύουν τα έθνη, όπως παρατηρεί ο ίδιος ο Κύριος, αλλά γνωρίσματα αληθινού μαθητή είναι να μην αγαπά να εξουσιάζει αλλά να ταπεινώνεται, να σμικρύνεται ενώπιον όλων των αδελφών, ως ο έσχατος. Να γίνει υπηρέτης τους καθομοιώνοντας εαυτόν με τον Άγιο Δούλο του Θεού Πατέρα, τον Κύριο Ιησού, τον μόνο ταπεινό, τον φθάσαντα έως την εσχάτη ταπείνωση και την ακρότητα της αγάπης για τους φίλους και μαθητές Του, στο μυστήριο το σωστικό του Σταυρού. Αυτόν για τον οποίον λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, έως τέλους ηγάπησεν τους φίλους Του.
Ας θυμηθούμε ότι αυτή την ίδια σταυρική πορεία, το Ποτήριο της θλίψεως και το βάπτισμα του θανάτου γεύθηκε και ο δικός μας Άγιος Σάββας. Ήταν ο ταπεινός δούλος των δούλων του Θεού. Αυτός που κήρυξε και ακολούθησε τον Αμνό του Θεού, το αρνίο το άκακο, ο ακραιφνέστατος κανών της άσκησης, ο γνήσιος φίλος του Χριστού, ο ποιμένας των προβάτων του Καλού Ποιμένα, ο ίσιος των Αγγέλων, ο σταυροφόρος και παθοφόρος μάρτυρας και μιμητής της οδού και της ζωής του Ιησού Χριστού. Και αυτή του η ταπείνωση, η θυσία και η αγάπη τον υπερύψωσε υπεράνω των συγχρόνων του και του χάρισε τη δύναμη της θαυματουργίας και την απεριόριστη αγάπη των Καλυμνίων και όλου του κόσμου.
Ο άγιος Σάββας είναι η επιτομή του Ευαγγελίου. Ταπεινός και αφανής, εκρύβετο ως άγιος από τους ανθρώπους. Μόνο οι αγνοί και οι απλοϊκοί ελάμβαναν οσμή από την ευωδία της αγιότητάς του, όσο ήταν ζωντανός και ανάμεσά τους. Ένας ταπεινός και αφανής καλόγηρος, από αυτούς πού δεν γνωρίζει και δεν αναγνωρίζει ο πολύβουος και πλουραλιστικός κόσμος. Δεν ήταν εντυπωσιακός, υπερήφανος, πρωτοκάθεδρος, φιλόπρωτος, “δραστήριος”, αποτελεσματικός πολυπράγμων, όπως είναι οι “πετυχημένοι” και λαοφιλείς ποιμένες και κοσμικοί της σήμερον. Ήταν εκουσίως πτωχός, άξιος του πρώτου μακαρισμού. Ποιμήν των απλών αμνάδων. Εξομολογητής ταχύς, πρόθυμος και ακριβής. Φιλόπτωχος και φιλεύσπλαχνος. Εκινείτο όπου οι πληγές του κόσμου και αγαπούσε την ταφή την εκούσια και την απλότητα την περιφρονημένη. Αλλά σήμερον ενώπιον του ταπεινού καλογήρου, κλίνουν γόνυ ευλαβείας Αρχιερείς και Άρχοντες και πανήγυρις λαού υψώνει φωνή μεγαλυναρίου στην παναγία μνήμη του! Εις πάσαν την γην εξήλθε ο φθόγγος των κατορθωμάτων του και έως του θρόνου του Θεού η λάμψη των θαυμασίων του! Ίνα πληρωθή το ρηθεν “όποιος υψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί, ενώ όποιος ταπεινώνει τον εαυτό του θα υψωθεί!”.
Ο άγιος γνώριζε να κρύβει τον εαυτό του για να φαίνουν τον Χριστό! Το μόνο πού τους ένοιαζε και τους έκαιγε ήταν να θεραπεύσουν την πληγή άνθρωπο και να τον βάλουν στην βασιλεία του Χριστού. Μόνον Χριστός υπήρχε για αυτούς και η αγωνία να κληρονομήσουν όλοι την βασιλεία Του, να βρούν την πραγματική χαρά. Γι αυτό και τον εαυτό τους τον άφηναν απ’ έξω.
Ο άγιος Σάββας κοιμήθηκε σε ένα ταπεινό κελί, περιστοιχιζόμενος από απλούς ανθρώπους και αποκεκρυμμένος από το φως της δημοσιότητας. Όταν έφυγε πίσω του δεν άφησε επιστημονικά συγγράμματα ,συνεντεύξεις και οπαδούς ενθουσιώδεις, αλλά ένα μοναστήρι, παράδοση Χριστού στα πνευματικά του παιδιά και μηδενική – κυριολεκτικά μηδενική – υλική περιουσία, απόδειξη ιδανικής ακτημοσύνης και πλήρους εμπιστοσύνης στην πρόνοια του Θεού.
Αγαπητοί μου, εισερχόμαστε και πάλι στην βαϊφόρο εβδομάδα. Ο Κύριος προπορεύεται και όλη η Εκκλησία μετά των δώδεκα, συνακολουθεί έκθαμβη για τα φρικτά μεγαλεία τα οποία θα επακολουθήσουν. Οι ύμνοι των ημερών μας προσκαλούν να πλέξουμε τα βάια των αρετών και να εντείνουμε την καλλιέργεια του αγωνιστικού πνεύματος ακόμα περισσότερο. Να προσευχηθούμε με ένταση πνευματική να σηκώσει ο Κύριος από τις καρδιές μας τον βαρύ λίθο της απόγνωσης και της πνευματικής αναισθησίας, προκειμένου να εγερθεί η ψυχή προς τα ανώτερα. Ιδού ο Κύριος εισέρχεται Νικητής εις την Αγίαν Πόλιν. Να κάνουμε το παν να συνεισέλθουμε και εμείς νικητές κατά των παθών μαζί Του και ας μη ολιγωρήσουμε ή ραθυμήσουμε ούτε στιγμή. Αμήν. Γένοιτο.
π. Παντ.Κρ.
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως
