Σήμερα, η Κυριακή του Παραλύτου, μας καλεί να σταθούμε μπροστά σε μια συγκλονιστική εικόνα, μια ιστορία γεμάτη ελπίδα, πίστη και την απέραντη ευσπλαχνία του Θεού.
Βλέπουμε έναν άνθρωπο, έναν παράλυτο, καταβεβλημένο από τη σωματική του αδυναμία, να βρίσκεται για πολλά χρόνια καθηλωμένος στην άκρη της Προβατικής Κολυμβήθρας. Αυτή η κολυμβήθρα, σύμφωνα με την παράδοση, δεχόταν κατά καιρούς την επίσκεψη ενός αγγέλου Κυρίου, ο οποίος ανατάρασσε τα νερά της, και όποιος έμπαινε πρώτος στα νερά μετά την ανατάραξη, θεραπευόταν από οποιαδήποτε ασθένεια τον ταλαιπωρούσε.
Φανταστείτε την απελπισία αυτού του ανθρώπου. Χρόνια ολόκληρα να βρίσκεται εκεί, ανίκανος να κινηθεί, να εξαρτάται από την καλοσύνη των άλλων για τις στοιχειώδεις ανάγκες του. Χρόνια να βλέπει άλλους να μπαίνουν στην κολυμβήθρα και να βρίσκουν τη θεραπεία που εκείνος τόσο ποθούσε, αλλά πάντα να μένει πίσω, ανήμπορος να φτάσει πρώτος. Η εικόνα του παραλύτου είναι μια δυνατή υπενθύμιση της ανθρώπινης αδυναμίας, της ευθραυστότητας της ύπαρξής μας και της βαθιάς μας ανάγκης για βοήθεια, για λύτρωση.
Ωστόσο, μέσα σε αυτή την εικόνα της αδυναμίας, υπάρχει και μια ακτίνα ελπίδας. Ο παράλυτος περίμενε. Δεν είχε χάσει την πίστη του, δεν είχε εγκαταλείψει την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα ερχόταν και για αυτόν η ευκαιρία της θεραπείας. Αυτή η καρτερικότητα, αυτή η επιμονή στην αναμονή, αποτελεί ένα ισχυρό παράδειγμα για όλους εμάς. Στη δική μας ζωή, συχνά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με δυσκολίες, με δοκιμασίες που μας φαίνονται αξεπέραστες. Μπορεί να αισθανόμαστε παράλυτοι από τις περιστάσεις, ανίκανοι να προχωρήσουμε, να αλλάξουμε την κατάστασή μας. Όμως, το παράδειγμα του παραλύτου μας διδάσκει την αξία της υπομονής, της επιμονής στην προσευχή και της ακλόνητης πίστης στην πρόνοια του Θεού.
Και η σημερινή ευαγγελική περικοπή συνδέεται άρρηκτα με δύο πολύ σημαντικά γεγονότα για την πνευματική μας ζωή: το Άγιο Βάπτισμα και την επερχόμενη εορτή της Πεντηκοστής. Το βάπτισμα είναι η δική μας Προβατική Κολυμβήθρα, αλλά με μια διάσταση πολύ ανώτερη και πνευματική. Μέσα από τα ιερά νερά του βαπτίσματος, δεν επιδιώκουμε απλώς μια σωματική θεραπεία, αλλά βιώνουμε κάτι πολύ βαθύτερο και πιο ουσιαστικό: την πνευματική μας αναγέννηση. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης, «το βάπτισμα είναι κάθαρση αμαρτιών, άφεση παραπτωμάτων, αναγέννηση του ανθρώπου, δεύτερη γέννηση». Στο βάπτισμα, καθαριζόμαστε από την προπατορική αμαρτία, ενδυόμαστε τον Χριστό, γινόμαστε μέλη του Σώματός Του, της Αγίας μας Εκκλησίας, και υιοθετούμαστε ως παιδιά του Θεού. Λαμβάνουμε τη σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος, την πρώτη γεύση της χάριτος και των δωρεών Του. Το βάπτισμα είναι η αφετηρία της νέας μας ζωής εν Χριστώ, το θεμέλιο πάνω στο οποίο οικοδομούμε την πνευματική μας πορεία.
Όμως, όπως είδαμε στην ιστορία του παραλύτου, η θεραπεία δεν είναι ένα στιγμιαίο γεγονός, αλλά συχνά απαιτεί αναμονή, πίστη και την έλευση της κατάλληλης στιγμής. Έτσι και στη δική μας πνευματική ζωή, το βάπτισμα είναι η αρχή, αλλά η ολοκλήρωση έρχεται με την πληρότητα του Αγίου Πνεύματος, την οποία προσμένουμε με την εορτή της Πεντηκοστής.
Η Πεντηκοστή είναι η ημέρα κατά την οποία το Άγιο Πνεύμα κατήλθε στους Αγίους Αποστόλους με τη μορφή πύρινων γλωσσών, γεμίζοντάς τους με δύναμη και σοφία για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο σε όλο τον κόσμο. Είναι η ημέρα της γεννήσεως της Εκκλησίας ως Σώματος Χριστού, εμψυχωμένου από το Άγιο Πνεύμα.
Η αναμονή της Πεντηκοστής μας καλεί σε μια περίοδο πνευματικής εγρήγορσης και προετοιμασίας. Όπως ο παράλυτος περίμενε την ανατάραξη των υδάτων, έτσι κι εμείς καλούμαστε να ετοιμάσουμε τις καρδιές μας για να δεχτούμε την πλούσια δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Αυτή η προετοιμασία περιλαμβάνει την προσευχή, τη μετάνοια, τη συμμετοχή στα ιερά μυστήρια, την ενίσχυση της πίστης μας και την καλλιέργεια των αρετών.
Ο Χριστός, όταν πλησίασε τον παράλυτο, δεν τον ρώτησε αν είχε κάνει βάπτισμα. Τον ρώτησε αν ήθελε να γίνει υγιής. Και όταν ο παράλυτος εξέφρασε την επιθυμία του, ο Χριστός τον θεράπευσε με ένα Του λόγο: «Σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα». Αυτά τα λόγια του Χριστού είναι γεμάτα δύναμη και εξουσία. Μας δείχνουν ότι η θεραπεία, η λύτρωση, έρχεται από τον ίδιο τον Χριστό. Και το βάπτισμα είναι ο τρόπος που εμείς ενωνόμαστε με Αυτόν, που δεχόμαστε τη χάρη Του και τη δύναμή Του στη ζωή μας.
Καθώς λοιπόν βαδίζουμε προς την Αγία Πεντηκοστή, ας αναλογιστούμε τη σημασία του βαπτίσματός μας. Ας θυμηθούμε τις υποσχέσεις που δώσαμε και ας ανανεώσουμε την αφοσίωσή μας στον Χριστό. Ας αφήσουμε στην άκρη κάθε πνευματική παράλυση, κάθε αμφιβολία και φόβο, και ας σηκωθούμε με πίστη και ελπίδα για να συναντήσουμε το Άγιο Πνεύμα. Ας προσευχηθούμε με θέρμη να μας αξιώσει ο Κύριος να δεχτούμε την πληρότητα των δωρεών Του, ώστε να μπορέσουμε να ζήσουμε μια ζωή άγια, γεμάτη αγάπη, χαρά και ειρήνη, προς δόξαν του Αγίου Τριαδικού Θεού. Αμήν. π. Παντ. Κρ.
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως
