ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ – Η ΤΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ   (14.4.2017)

 

Η Μεγάλη Παρασκευή, είναι ημέρα απόλυτης αργίας και νηστείας. Σχεδόν ολόκληρη η μέρα, αφιερώνεται στην Αποκαθήλωση του Εσταυρωμένου και στην Ακολουθία του Επιταφίου.

Από τα ξημερώματα, άνδρες και γυναίκες, με τα θυμιατά και με λουλούδια μυρωδάτα ανεβαίνουν σιωπηλά το δρόμο των κοιμητηρίων. Εκεί οι Ιερείς με μαύρο πετραχήλι από τάφο σε τάφο ψάλλουν τρισάγια και μακαρίζουν τους κεκοιμημένους αδελφούς μας και οι συγγενείς συνέχεια μοιρολογούν και κλαίνε λέγοντες «Θεός συχωρέσει σας».

 

Την Μεγάλη Παρασκευή το πρωί οι καμπάνες των Ναών κτυπούν πένθιμα, με τον ξεχωριστό ήχο της καμπάνας αναγγέλλουν τον θάνατο του Θείου Λυτρωτού και καλούν τους πιστούς για την Ακολουθία των Μεγάλων Ωρών και του Μεγάλου Εσπερινού της Αποκαθήλωσης.

 

Συγκινητική είναι η προσέλευση των πιστών στις Ενορίες τους για να παρακολουθήσουν το Μέγα Δράμα και να προσκυνήσουν τον Θεάνθρωπο Ιησού εντός του Τάφου, ψάλλοντες τον συγκλονιστικό ύμνο «Δος μοι τούτον τον Ξένον, ον η Μήτηρ ορώσα νεκρωθέντα εβόα… Ω Υιε και Θεέ μου, ει και τα σπλάχαν τιτρώσκομαι και καρδίαν σπαράττομαι, νεκρόν Σε καθορώσα, αλλά τη ση αναστάσει θαρρούσα μεγαλύνω».

 

Ο λαός ζει με κατάνυξη το θείο δράμα. Η έντονη του επιθυμία να συμμετάσχει στο πάθος του Κυρίου, διαφαίνεται και από κάποιες απλές, ωστόσο χαρακτηριστικές του πράξεις, τη Μεγάλη Εβδομάδα.

 

Είναι έθιμο να πίνουν ξύδι για να δείξουν την αγάπη τους στο Χριστό, που τον πότισαν ξύδι.

Το μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής, γίνεται η Αποκαθήλωση και εκτίθεται σε προσκύνημα η χρυσοΰφαντη παράσταση του νεκρού Ιησού.

ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΩΝ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ ΛΕΡΟΥ:

 

 

ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ ΛΕΡΟΥ:

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΕΩΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΣΤΡΟΥ ΛΕΡΟΥ

 

 

ΟΙ ΕΠΙΤΑΦΙΟΙ ΤΗΣ ΛΕΡΟΥ

ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ Ι.ΜΗΤΡ.ΝΑΟΥ “ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ” ΛΕΡΟΥ

 

ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΛΕΡΟΥ

 

ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΑΓΙΩΝ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΑΛΙΝΤΩΝ ΛΕΡΟΥ

 

ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΛΑΚΚΙΟΥ ΛΕΡΟΥ

 

ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ ΞΗΡΟΚΑΜΠΟΥ ΛΕΡΟΥ

 

ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΑΣΤΡΟΥ ΛΕΡΟΥ

 

ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ Ι.ΝΑΟΥ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΛΕΡΟΥ

 

ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΠΙΚΠΑ ΛΕΡΟΥ

 

 

 

 

ΠΕΡΙΦΟΡΑ ΕΠΙΤΑΦΙΩΝ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ ΛΕΡΟΥ

 

ΠΕΡΙΦΟΡΑ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ 588ΤΕ ΛΕΡΟΥ

 

 ΠΕΡΙΦΟΡΑ ΕΠΙΤΑΦΙΩΝ ΤΩΝ ΕΝΟΡΙΩΝ ΑΓ.ΜΑΡΙΝΑΣ-ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ-ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ (13.4.2017)

Την Αγία και Μεγάλη Πέμπτη εορτάζουμε τον Ιερό Νιπτήρα, το Μυστικό Δείπνο, την υπερφυά Προσευχή και την Προδοσία. Τις τέσσερις αυτές πράξεις μας προβάλλει η Αγία μας Εκκλησία, οι οποίες έγιναν η μία μετά την άλλη το ίδιο βράδυ.

Ο Ιησούς σκύβει και πλένει τα πόδια των μαθητών του, ταπεινά σαν δούλος, ψιθυρίζοντας «ουκ ήλθον διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι».

Έπειτα, στο «Μυστικό Δείπνο», ο Χριστός συντρώγει με τους μαθητές Του. Εκεί έγινε η παράδοση των φρικτών Μυστηρίων, η προσφορά της Θείας Κοινωνίας στους ανθρώπους. «Τούτο εστί το Σώμα μου το υπέρ υμών διδόμενον· τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν· ωσαύτως και το ποτήριον μετά το δειπνήσαι λέγων· τούτο το ποτήριον η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου, το υπέρ υμών εκχυνόμενον…». Τους λέει ότι θα σταυρωθεί και ότι κάποιος θα τον προδώσει.

Έπειτα ο Ιησούς, μέσα στο σκοτάδι της νύχτας εκείνης, πηγαίνει στο όρος των Ελαιών με τους μαθητές του και προσεύχεται γεμάτος αγωνία. «Πάτερ, ει βούλει παρενεγκείν τούτο το ποτήριον απ᾿ εμού· πλην μη το θέλημά μου, αλλά το σον γινέσθω». Πατέρα, αν θέλεις, απομάκρυνε αυτό το ποτήρι από εμένα. Όμως όχι το θέλημά μου, αλλά το δικό σου να γίνει. Φανερώθηκε τότε σΆ Αυτόν άγγελος από τον ουρανό που τον ενίσχυε.  Και επειδή έπεσε σε αγωνία, εντονότερα προσευχόταν. Και έγινε ο ιδρώτας του σαν θρόμβοι αίματος που κατέβαιναν στη γη…

Τέλος, ακολουθεί το γεγονός της προδοσίας του Ιούδα. Έχει πολλές προδοσίες να παρουσιάσει η ιστορία, καμία όμως δεν μπορεί να συγκριθεί σε κακότητα και δολιότητα, με εκείνη που διέπραξε ο μαθητής του Ιησού, ο Ιούδας, ο οποίος για 30 αργύρια, έγινε σύμβολο κακίας, αχαριστίας και διεφθαρμένης ψυχής.

Την Μεγάλη Πέμπτη, το πρωί γίνεται ο Εσπερινός και η Θεία Λειτουργία σε όλους τους Ιερούς Ναούς. Γεμάτες οι Εκκλησίες μας. Όλοι οι πιστοί σήμερα μιμούνται τους μαθητές του Χριστού μας. Λαμβάνουν το Σώμα και το Αίμα Του.

Από την Μεγάλη Πέμπτη, αρχίζουν κυρίως τα πασχαλινά έθιμα.

Από το πρωί οι νοικοκυρές καταγίνονται με το ζύμωμα. Ζυμώνουν τυρόπιτες, κουλουράκια, τσουρέκια και τις κουλούρες της Λαμπρής, με διάφορα μυρωδικά και τις στολίζουν με ξηρούς καρπούς και με στολίδια από ζυμάρι.

Βασική ασχολία της ημέρας είναι και το βάψιμο των αυγών. Πάσχα δίχως κόκκινα αυγά δε γίνεται. Για αυτό και η Μεγάλη Πέμπτη λέγεται επίσης και «Κόκκινη Πέμπτη».

Τοπικό έθιμο είναι και «οι Λαμπρές». Μικροί και μεγάλοι από όλες τις Ενορίες, κρατώντας σημαίες και λάβαρα, βγαίνουν στις εξοχές και μαζεύουν «λαμπρές», ένα ωραίο αρωματικό λουλούδι χρώματος μώβ, που ανθίζει αυτή την εποχή, και το σκορπίζουν στις πλατείες, στους δρόμους και στις αυλές των Ναών.

“ΛΑΜΠΡΕΣ”, ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ

 

“ΛΑΜΠΡΕΣ”, ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

Την Μεγάλη Πέμπτη, τελείται η Ακολουθία των Παθών, διαβάζονται τα δώδεκα Ευαγγέλια, γίνεται η τελετή της Σταύρωσης του Χριστού, και σε όλες τις Ενορίες γίνεται ο στολισμός των Επιταφίων. Η συγκίνηση της λαϊκής ψυχής για το θείο δράμα κορυφώνεται. «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την γην κρεμάσας…»

Κατά το έθιμο, γυναίκες μαυροφορεμένες, σε όλες τις Ενορίες, διανυκτερεύουν στην εκκλησία, ξενυχτούν, φυλάγουν και μοιρολογούν το Χριστό, όπως συνηθίζουν να κάνουν για κάθε αγαπημένο τους νεκρό. «Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα….».

Η εξαιρετική ιερότητα των όσων τελούνται στις λειτουργίες της Μεγάλης Πέμπτης και της Μεγάλης Παρασκευής, προσδίδει ξεχωριστή θεία δύναμη.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ – Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΜΝΟ:

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ – Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΛΥΜΝΟΥ

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ – Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΛΥΜΝΟΥ

 

 

 

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ – Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΛΕΡΟΥ

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ – Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΛΕΡΟΥ

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ – Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΛΕΡΟΥ

 

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ – Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΛΕΡΟΥ

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΣΤΟΝ Ι.ΝΑΟ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΛΕΡΟΥ

 

 

 

ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΗΝ ΝΗΣΟ ΨΕΡΙΜΟ 2017

 

Με ιδιαίτερη κατάνυξη και το αρμόζων ορθόδοξο ήθος, τελέστηκαν οι ιερές Ακολουθίες του Νυμφίου στην ακριτική νήσο Ψέριμο, στην οποία φέγγει λαμπρώς ο φάρος της Ελλάδος και της Ορθοδοξίας.

 

Οι ολιγοστοί κάτοικοι του μικρού νησιού προσήλθαν με ευλάβεια προς την εικόνα του Νυμφίου Χριστού και με προεξάρχων τον αιδεσιμώτατο πατέρα Νικόλαο Κλήμη, προσευχήθηκαν στον γλυκύ Ιησού να τους δώσει δύναμη να πορευθούν και εκείνοι από τα πάθη και τις δυσκολίες αυτής της ζωής προς τη θεία Ανάσταση.

 

Επιμέλεια:  Γεώργιος Ι. Χρυσούλης, Γραμματέας Ιεράς Μητροπόλεως

Κείμενο – Φωτογραφίες : Μιχαήλ-Νικήτας Μακαρούνας, πτυχιούχος του τμήματος Θεολογίας Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσ/νίκης

 

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ – Της αλειψάσης τον Κύριον μύρω  (12.4.2017)

 

«Σε τον της Παρθένου Υιόν, πόρνη επιγνούσα θεόν…»

 

Την Μεγάλη Τετάρτη η Εκκλησία μνημονεύει την πόρνη γυναίκα που αλείφει με μύρο τον Χριστό.

Η πράξη αυτή της γυναίκας δείχνει την αγάπη και την ταπείνωσή της.

Το γεγονός διαδραματίσθηκε λίγο πριν το πάθος του Κυρίου, στο σπίτι του Σίμωνα Φαρισαίου, όπου είχε προσέλθει να συμφάγει μαζί του ο Ιησούς.

Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα, και μια νέα γυναίκα εμφανίστηκε κρατώντας στα χέρια της ένα αλαβάστρινο βάζο με μύρο, πλησίασε τον Ιησού και με ανείπωτη συγκίνηση αδειάζει το πολύτιμο μύρο στα πόδια Του και τα σκουπίζει με τα μαλλιά της. Ήταν τόσο αμαρτωλή, που και μόνο η παρουσία της προκαλούσε απέχθεια.

Ασφαλώς θα είχε πολλά να πει η μετανοούσα αυτή γυναίκα μπροστά στο Χριστό, που συγχωρεί όλες τις αμαρτίες, όμως σταματά εδώ και σιωπά. Μόνο τα μάτια της τρέχουν ασταμάτητα με δάκρυα μετανοίας.

Από το στόμα του Ιησού άκουσε ότι «αφέωνται αι αμαρτίαι αυτής αι πολλαί, ότι ηγάπησε πολύ».

 

Ο Μητροπολίτης μας ετέλεσε την Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγίου Φανουρίου Ξηροκάμπου Λέρου.

 

 

Την Μεγάλη Τετάρτη τελείται το Μυστήριο του Ιερού Ευχελαίου σε όλες τις Ενορίες.

Εντυπωσιακή είναι η προσέλευση του κόσμου, μικρών και μεγάλων, οι οποίοι παρηκολούθησαν με ευλάβεια το ¶γιο Μυστήριο και στο τέλος εχρήσθησαν από τους ιερείς μας.

 

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΕΥΧΕΛΑΙΟΥ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΛΑΚΙΟΥ ΛΕΡΟΥ, ΟΠΟΥ ΧΟΡΟΣΤΑΤΗΣΕ Ο ΘΕΟΦ. ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΤΡΑΤΟΝΙΚΕΙΑΣ Κ. ΣΤΕΦΑΝΟΣ

 

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΕΥΧΕΛΑΙΟΥ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΛΑΚΙΟΥ ΛΕΡΟΥ

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΕΥΧΕΛΑΙΟΥ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΛΑΚΙΟΥ ΛΕΡΟΥ

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΕΥΧΕΛΑΙΟΥ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΛΑΚΙΟΥ ΛΕΡΟΥ

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΕΥΧΕΛΑΙΟΥ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΛΑΚΚΙΟΥ ΛΕΡΟΥ

 

 

 

ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΜΝΟ

 

Ιερό Ευχέλαιο μετά του Όρθρου της Μεγάλης Πέμπτης, στην Ιερά Μονή Αγίων Πάντων Καλύμνου, στον περικαλλή Ιερό Ναό Αγίου Σάββα, όπου εχοροστάτησε ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ.κ. Παΐσιος.

 

 

 

Επιμέλεια-Φωτογραφίες-βίντεο: Γεώργιος Ι. Χρυσούλης, γραμματεύς Ιεράς Μητροπόλεως

Φωτογραφίες από Κάλυμνο:  Μιχαήλ-Νικήτας Μακαρούνας, πτυχιούχος Θεολογίας Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσ/νίκης

 

 

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ – TΩΝ 10 ΠΑΡΘΕΝΩΝ  (11.4.2017)

 

«Την Αγίαν και Μεγάλην Τρίτην, της των Δέκα Παρθένων παραβολής, της εκ του Ιερού Ευαγγελίου μνείαν ποιούμεθα».

 

Την Μεγάλη Τρίτη ζούμε δύο παραβολές:

 

α) Των δέκα παρθένων (Ματθ. 25,1-13), που μας διδάσκει να είμαστε έτοιμοι και γεμάτοι από πίστη και φιλανθρωπία.

 

β) Των Ταλάντων (Ματθ. 25,14-30), που μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί και πρέπει να καλλιεργούμε και να αυξήσουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα.

 

Η παραβολή των 10 παρθένων, που διαβάζεται την Μεγάλη Τρίτη, έρχεται να τονίσει ότι ο Νυμφίος Χριστός έρχεται την εβδομάδα αυτή, για να μπει θριαμβευτικά στον Νυμφώνα του Ουρανού.

Η παραβολή αυτή μιλάει για όσα πρόκειται να συμβούν σχετικά με την Βασιλεία των Ουρανών και θα είναι όμοια με εκείνα που συνέβησαν στις 10 παρθένες.

Κατά την συνήθεια της εποχής, λοιπόν, οι 10 παρθένες βγήκαν έξω μέσα στη νύχτα με τα φανάρια τους και περίμενα να υποδεχθούν τον Νυμφίο. Οι ώρες όμως περνούσαν και ο Νυμφίος αργούσε να φανεί. Τα φανάρια τους έσβησαν και οι παρθένες αποκοιμήθηκαν. Τότε ξαφνικά μέσα στη νύχτα ακούστηκε μια φωνή να λέει: «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται…» και όλες ξύπνησαν αμέσως.

Όμως μόνο οι πέντε (φρόνιμες) άναψαν τις λαμπάδες τους και ήταν έτοιμες για την υποδοχή, προβάλλοντας δηλαδή το φως των καλών τους έργων. Οι άλλες πέντε (μωρές), ζητούσαν να πάρουν λάδι από τις φρόνιμες, μα το λάδι δεν έφθανε και τότε έφυγαν για να αγοράσουν λάδι.

Εν τω μεταξύ, έφθασε ο Νυμφίος, και οι πέντε φρόνιμες παρθένες μπαίνουν μαζί Του στο Νυμφώνα. Μετά από λίγη ώρα έφθασαν και οι άλλες πέντε, μα ήταν ήδη αργά, η πόρτα είχε κλείσει. Κλείσθηκαν για πάντα έξω από την πόρτα του Παραδείσου.

ΓιΆ αυτό ο Κύριος μας τονίζει: «Γρηγορείτε».

 

Επίσης, η Μεγάλη Τρίτη είναι για την Εκκλησία αφορμή να θυμηθούμε την παραβολή των ταλάντων.

Κάποιος άρχοντας πραγματοποιεί ένα μακρινό ταξίδι, και πριν φύγει μοιράζει στους δούλους του τμήματα από την περιουσία του. Στον ένα δίνει πέντε τάλαντα, στον άλλο δύο, στον τρίτο ένα.

Μετά την επιστροφή του οι δούλοι του δίνουν λογαριασμό. Αυτός που πήρε πέντε τάλαντα, εργάστηκε και παραδίδει συνολικά δέκα, αυτό που πήρε δύο παραδίδει τέσσερα, ενώ αυτός που πήρε ένα, το επιστρέφει, διότι θεωρεί ότι ο κύριος του είναι σκληρός και θέλει να θερίσει εκεί που δεν έσπειρε.

Τότε ο άρχοντας διατάσσει να του πάρουν το τάλαντο και να το δώσουν σ’ αυτόν που έχει τα δέκα και να τον τιμωρήσουν, αποκόπτοντάς τον ουσιαστικά από την κοινωνία με τους άλλους!

 

Η Εκκλησία προτείνει στον άνθρωπο να συνειδητοποιήσει πως ότι ξεχωριστό έχει, του δόθηκε από τον Θεό για να το καλλιεργήσει προς όφελος δικό του, αλλά κυρίως, προς όφελος των άλλων.

 

Το πρωί της Μεγάλης Τρίτης, κατά την Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων, ο Μητροπολίτης χοροστάτησε στον ενοριακό Ιερό Ναό της Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου Δρυμώνος Λέρου.

 

 

Το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης, κατά την Ακολουθία του Νυμφίου, ο Μητροπολίτης χοροστάτησε στον ενοριακό Ιερό Ναό της Αγίας Μαρίνης, όπου με κατάνυξη η χορωδία του Ναού απέδωσε με βυζαντινό ύφος τους ύμνους καθώς και το τροπάριο της Κασσιανής, «Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή…».

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΝΥΜΦΙΟΥ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΟΥ ΤΡΟΠΑΡΙΟΥ ΤΗΣ ΚΑΣΣΙΑΝΗΣ:

 

 

 

 

 

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΜΝΟ

Μεγάλη Τρίτη βράδυ στον κατάμεστο Ιερό Ναό του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Καλύμνου

 

 

 

 

Επιμέλεια-Φωτογραφίες-Βίντεο:  Γεώργιος Ι. Χρυσούλης, γραμματεύς Ιεράς Μητροπόλεως

ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ  (10.4.2017)

 

Η Μεγάλη Δευτέρα είναι για την Εκκλησία αφορμή να θυμηθούμε τον Ιωσήφ.

 

Την Μεγάλη Δευτέρα κυριαρχούν δύο γεγονότα:

 

α) Η ζωή του Ιωσήφ, του 11ου γιού του Πατριάρχη Ιακώβ. Ο Ιωσήφ προεικονίζει με την περιπέτειά του (που πουλήθηκε σκλάβος στην Αίγυπτο) τον ίδιο τον Χριστό και το πάθος Του.

Ο Δίκαιος Ιωσήφ υπήρξε αδάμας αρετής, γιΆ αυτό και ο Ιακώβ τον ξεχώριζε από τα άλλα παιδιά του. Τα αδέλφια του, που τον μισούσαν, σχεδιάζουν να τον βγάλουν από την μέση. Αρχικά τον έριξαν σΆ ένα λάκκο, κιΆ έπειτα αποφάσισαν να τον πουλήσουν σε κάποιους Ισμαηλίτες αντί 30 νομισμάτων, κι έτσι φεύγει στην Αίγυπτο ως δούλος.

Στην Αίγυπτο πουλήθηκε στον αρχιμάγειρα του Φαραώ, Πετεφρή. Από την ώρα που μπήκε στο σπίτι του Πετεφρή «ευλόγησεν Κύριος τον οίκον του Αιγυπτίου δια Ιωσήφ…». Ο νεαρός Ιωσήφ κέρδισε την εύνοια του κυρίου του και σε σύντομο χρόνο ανήλθε στο αξίωμα του αντιβασιλέως της Αιγύπτου! Στη  μεγάλη αυτή θέση τον βρήκαν τα αδέλφια του και ο γέροντας πατέρας του.

Έτσι, όπως τονίζει ο υμνογράφος: «ο σώφρων και σεμνός Ιωσήφ παρουσιάστηκε δίκαιος ηγεμόνας και τροφοδότης του λαού, πόσο καλή θημωνιά, πόσο ωραίος είναι ο σωρός των καλών έργων!».

 

β) Το περιστατικό της άκαρπης συκιάς που ξέρανε ο Χριστός (Ματθ. 21, 18-22):
Συμβολίζει την Συναγωγή των Εβραίων και γενικά την ζωή του Ισραηλιτικού λαού που ήταν άκαρποι από καλά έργα.

Η Εκκλησία, προβάλλοντας το υπόδειγμα του Ιωσήφ, μας δείχνει το ήθος της, που δεν είναι άλλο από την προσπάθεια απόκτησης της εσωτερικής ελευθερίας, και τον παραλληλίζει με τον Χριστό.

 

Το πρωί της Μεγάλης Δευτέρας, κατά την Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων, ο Μητροπολίτης μας κ.Παΐσιος χοροστάτησε στον Ενοριακό Ιερό Ναό των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων Αλίντων Λέρου.

Κατανυκτικά έψαλλαν οι ιεροψάλτες και ο εφημέριος του Ναού πρωτ. Μάξιμος Λιβανός, με την μελωδική και βροντερή φωνή του αποδίδοντας τα τροπάρια των Αίνων με τη λέρικη χροιά.

«Τον νυμφώνα Σου βλέπω, Σωτήρ μου Κεκοσμημένον…».

Το βράδυ της Μεγάλης Δευτέρας, κατά την Ακολουθία του Νυμφίου, σύμφωνα με το επίσημο πρόγραμμα της Ιεράς Μητροπόλεως, ο Μητροπολίτης χοροστάτησε στον ενοριακό Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Λακκίου Λέρου.

 

 

ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΜΝΟ:

Το πρωί της Μεγάλης Δευτέρας, κατά την Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Στρατονικείας χοροστάτησε στον Ενοριακό Ιερό Ναό του Αγίου Βασιλείου Καλύμνου.

 

Επιμέλεια-Φωτογραφίες-Βίντεο:  Γεώργιος Ι. Χρυσούλης, γραμματεύς Ιεράς Μητροπόλεως

 

Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΝΥΜΦΙΟΥ  (Κυριακή 9.4.2017)

 

«Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός…»

 

Το εσπέρας της Κυριακής ετελέσθη η Ακολουθία του Νυμφίου.

Ο Μητροπολίτης μας κ.Παΐσιος χοροστάτησε στον Ι.Μητροπολιτικό Ναό «Ευαγγελισμός της Θεοτόκου» Λέρου.

Κατανυκτική η Ακολουθία του Νυμφίου, ιδίως όταν έσβησαν τα φώτα του Ναού και άναβαν μόνο τα κεράκια των πιστών.

«Τα πάθη τα σεπτά η παρούσα ημέρα, ως φώτα σωστικά, ανατέλλει των κόσμω».

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΝΥΜΦΙΟΥ:

 

 

 

 

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΝΥΜΦΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΜΝΟ:

Ο πρωτ. Γερβάσιος Πέτρου στον Ενοριακό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Καλύμνου

 

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΝΥΜΦΙΟΥ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ

 

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΝΥΜΦΙΟΥ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΚΑΛΥΜΝΟΥ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΝΥΜΦΙΟΥ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΚΑΛΥΜΝΟΥ

 

Επιμέλεια-Φωτογραφίες-Βίντεο:  Γεώργιος Ι. Χρυσούλης, γραμματεύς Ιεράς Μητροπόλεως

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ (9 Απριλίου 2017)

«Η εις Ιερουσαλήμ είσοδος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού»

 

Η Κυριακή αυτή της Μεγάλης Εβδομάδας ονομάζεται έτσι, γιατί «μετά Βαΐων και κλάδων» έγινε η υποδοχή του Χριστού στα Ιεροσόλυμα.

Ο Χριστός μπαίνει στην πόλη χωρίς την βασιλική πολυτέλεια, καθισμένος επί πώλου όνου, ενώ ο κόσμος και τα μικρά παιδιά, σε μια ατμόσφαιρα χαράς και αγαλλιάσεως, βγήκαν στους δρόμους για να Τον προϋπαντήσουν με ζωηρούς αλαλαγμούς και κρατούν βάγια των φοινίκων. «Ωσαννά τω Υιώ Δαβίδ, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ!». Έτσι εκπληρώθηκε η προφητεία του Δαβίδ «εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων κατηρτίσω αίνον».

Την Κυριακή των Βαΐων, σε όλες τις Ενορίες της Ιεράς Μητροπόλεως ετελέσθη Θεία Λειτουργία, ενώ ο Μητροπολίτης μας κ.Παισιος τέλεσε την Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Σωτήρος Χριστού στη Λέρο.

Στον θείο λόγο του τόνισε τα εξής:

«Κυριακή των Βαΐων σήμερα και ο Κύριος της Δόξης Χριστός, ο Κύριος των Κυριευόντων και Βασιλεύς των Βασιλευόντων, πράος και ταπεινός εισέρχεται στην Αγία Πόλη καθήμενος επί πώλου όνου και ο λαός κράζει και βοά: «ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου».

Εισέρχεται σήμερα στην Αγία Πόλη Σιών το Εσφαγμένο αρνίο της Αποκαλύψεως, ο επί πώλου όνου καθεζόμενος, σφαγιασθήναι και δοθήναι πρός βρώσιν τοις πιστοίς. Αυτό το μέγιστο γεγονός της μεγάλης θυσίας ήταν άγνωστον στους  μαθητές του Μεγάλου Διδασκάλου και Σωτήρος Χριστού.

 

Έρχεται σήμερα πράος, αγαθός και δίκαιος στην αγία Πόλη Σιών, Εκείνος που θα σώσει το ανθρώπινο γένος από την πλάνη, από την φθορά, από την αμαρτία, καθότι δια της αμαρτίας εισήλθε ο θάνατος στον κόσμο, ο θάνατος ο πνευματικός, που είναι ο χωρισμός του ανθρώπου από τον Πλάστη και Δημιουργό.

Έρχεται σήμερα το άκακο αρνίο της Αποκαλύψεως Εκείνος που έκλινε ουρανός και ήλθε στην γή, δια να συναλλαγεί με το ανθρώπινο γένος και να το ανυψώσει στην άνω Ιερουσαλήμ μετά το θείο Πάθος Του.

Έρχεται σήμερα στην αγία Πόλη Σιών ο Βασιλεύς των ουρανών, Εκείνος πού δεν ήλθε να ιδρύσει επίγειο βασιλεία, αλλά ουράνιο και της οποίας βασιλείας αυτού «ουκ έστι τέλος».

Έρχεται σήμερα μετά των μαθητών του στην αγία Πόλη Σιών ο γεννηθείς προ των αιώνων και εκ της Παρθένου Μαρίας σαρκωθείς, καθήμενος επί πώλου όνου, και ο λαός, ο καθήμενος εν σκότει και σκιά θανάτου, που άκουσε το σωτήριο κήρυγμά Του και είδε τα θαύματά Του επί τρία έτη, τον επευφημεί επισείοντας κλάδους φοινίκων και ψάλλει δόξα στον Θεό.

Έρχεται σήμερα στην πόλη των ονείρων του Αβραάμ, του Ισαάκ, του Ιακώβ και των Βασιλέων Δαυίδ, Σολομώντος και των Προφητών στην Αγία Πόλη ο δρακί έχων την πάσα κτίση, η άκρα ταπείνωση, ο Θεάνθρωπος Ιησούς.

Έρχεται σήμερα στην Αγία Πόλη Σιών ο πράος και ταπεινός τη καρδία Θεός των όλων και Κύριος, και ο λαός στρώνει στο διάβα Του ιμάτια σε ένδειξη σεβασμού, και κρατά στα χέρια του μυρτιές, δάφνες και κλάδους ελαίας, σύμβολα θανάτου, νίκης και θριάμβου.

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Κι εμείς σήμερα, κατά την αγία αυτή ημέρα της εισόδου του Κυρίου και Θεού μας στην αγία Πόλη, ως ο λαός και τα παιδιά των Ιουδαίων, ως ο νέος Ισραήλ της χάριτος, ας υποδεχθούμε τον Ιησού Χριστό με αγνότητα ψυχής, με ανοικτή καρδιά, με πίστη και ευλάβεια.

Ο Κύριος έρχεται, πραΰς και σώζων, να μπεί στην πνευματική Ιερουσαλήμ, στην ψυχή δηλαδή, ενός εκάστου εξΆ ημών, έρχεται να κατασκηνώσει και να την απαλλάξει από το βαρύ φορτίο της αμαρτίας και του αιωνίου θανάτου, έρχεται να την καταστήσει μέτοχο αιωνίου ζωής και αιωνίου δόξης και μακαριότητας.

Έρχεται και κρούει την θύρα της ψυχής μας, ο ελκώμενος Κύριος σε αυτή την δύσκολη ώρα, που ολόκληρος η ανθρωπότητα βράζει ωσάν ηφαίστειο που δυστυχώς, εάν εκραγεί θα δημιουργήσει πολλαπλά τραύματα, ψυχικά και σωματικά σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.

«Ιδού έστηκα επί την θύραν και κρούω, εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν και εισελεύσομαι πρός αυτόν και δειπνήσω μετΆ αυτού και αυτός μετΆ εμού». Αυτά τα θεία λόγια, δυστυχώς, ο άνθρωπος, ο πωρωμένος στην ψυχή και στο σώμα, δεν τα αντιλαμβάνεται και προπάντων δεν θέλει να ταπεινωθεί, προκειμένου μέσα του να ανάψει η φλόγα της πίστης στον Ιησού Χριστό, στον Σωτήρα και Λυτρωτή.

Ο άνθρωπος, δυστυχώς, αυτής της δήθεν πεπολιτισμένης εποχής ζεί μακριά από την πηγή της σωτηρίας του, την Εκκλησία, ζει και κινείται σε άλλους κόσμους, και, τελικά, η θύρα της ψυχής του είναι ερμητικά κλεισμένη, αλλά και δοσμένη στα του κόσμου τούτου μάταια και ψευδή.

Είναι γεγονός ότι, «ο χθές και σήμερον ο Αυτός και εις τους αιώνας Κύριος», καθήμενος επί πώλου όνου, έρχεται και πάλιν πράος, ταπεινός κατά την αγία αυτή ημέρα της αμωμήτου πίστεώς μας, να σώσει πάσα ανθρώπινη ψυχή και να την οδηγήσει στους κόλπους του Πατρός του εν ουρανοίς.

Έρχεται και σήμερα, με την θεία χάρη Του εκουσίως ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού Πατρός να κατασκηνώσει στην πνευματική Ιερουσαλήμ, ενός εκάστου εξΆ ημών, στην πονεμένη και ταλαιπωρημένη ψυχή μας και να την σώσει από την αμαρτία.

Ας εξέλθουμε, λοιπόν, και εμείς σήμερα να προϋπαντήσουμε τον Κύριο και Θεό μας με μετάνοια ειλικρινή και αγάπη, σείοντες και επισείοντες τα βάγια των φοινίκων και τους κλάδους της ελαίας, κράζοντες και λέγοντες το «ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος» με όλη την δύναμη της ψυχής μας.

Ας ακολουθήσουμε και εμείς τον Σωτήρα Χριστό και να αγωνιστούμε τον ωραίο της αρετής αγώνα και με την χάρη του Θεανθρώπου  Ιησού να θριαμβεύσουμε. Ο θρίαμβος αυτός είναι ο ωραιότερος και υψηλότερος θρίαμβος, διότι δια του θριάμβου αυτού θα πληρωθεί η καρδιά μας από χαρά και ευφροσύνη και έτσι, με πολλή ψυχική αγαλλίαση, θα πλησιάσουμε να προσκυνήσουμε και τα ¶για Αυτού Πάθη, τον Τίμιο Σταυρό Του, και θα φωτιστούμε από το ανέσπερο Φως της Αναστάσεώς Του».

 

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΗΝ Θ.ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

 

 

Χαρακτηριστικό έθιμο της ημέρας είναι ο στολισμός των Εκκλησιών με βάγια, ενώ μετά τη λειτουργία ο παπάς ευλογεί και δίνει στους πιστούς σταυρούς από βάγια και μικρά κλαδάκια ελιάς, τα οποία φυλάττουμε στα εικονίσματα, ή οπουδήποτε αλλού, για ευλογία (στα καΐκια, πλοία, αυτοκίνητα, κλπ). Την Κυριακή των Βαΐων είναι έθιμο να τρώμε ψάρι.

 

Οι Ναοί, από το μεσημέρι της Κυριακής, παίρνουν πένθιμη όψη, όπου επικρατεί, κατά το Πατινιώτικο τυπικό, το βυσσινί χρώμα (Αίμα Χριστού). Το βυσσινί, σύμβολο πένθους, κυριαρχεί παντού. Πένθος και σεβασμός προς τον «Ερχόμενον».

 

ΣΤΗΝ  ΚΑΛΥΜΝΟ

Ο Θεοφ. Επίσκοπος Στρατονικείας κ. Στέφανος την Κυριακή των Βαΐων τέλεσε την Θεία Λειτουργία  στον Ιερό Ναό Παναγίας Κεχαριτωμένης Χώρας Καλύμνου.

Μετά τη Θ.Λειτουργία έγινε επιμνημόσυνη δέηση στην προτομή του π.Μιχαήλ Τσουγκράνη, πρωτοστάτη της αντίστασης, γνωστού ως Πετροπόλεμου των Καλυμνίων γυναικών, ενάντια στην προσπάθεια των Ιταλών κατακτητών να επιβάλλουν νέο καθεστώς στην Εκκλησία της Δωδεκανήσου.

Παρέστησαν Πολιτικές, Στρατιωτικές Αρχές καί πολύς κόσμος.

Ομιλητής ήταν ο καθ. μουσικής κ.Γεώργιος Χατζηθεοδώρου.

Τιμές απέδωσε η Δημοτική Φιλαρμονική, ενώ στεφάνια κατέθεσε ο κ.Δήμαρχος καί εκπρόσωπος της Βουλής των Ελλήνων.

 

 

 

Επιμέλεια-Φωτογραφίες-Βίντεο:  Γεώργιος Ι. Χρυσούλης, γραμματεύς Ιεράς Μητροπόλεως

Φωτογραφίες: Ν.Μαμάκας – «Αλήθεια FM»

ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΕ ΥΜΝΟΥΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΣΤΗΝ ΛΕΡΟ

 

Το Σάββατο του Λαζάρου, 8 Απριλίου 2017, στις 7 το απόγευμα, πραγματοποιήθηκε μουσική εκδήλωση, με ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας, στο Πνευματικό Κέντρο του Ενοριακού Ιερού Ναού Αγίας Μαρίνας Λέρου.

Στο πρώτο μέρος της εκδήλωσης παρουσιάστηκε δεκάλεπτο βίντεο, σχετικό με τα ¶για Πάθη του Κυρίου μας.

Κατόπιν, η παιδική χορωδία της Ενορίας, υπό την διεύθυνση του εφημερίου πρωτοπρεσβυτέρου Σωφρονίου Χατζηλάρη, απέδωσε ωραιότατα ύμνους της Μ.Εβδομάδας, ενώ σχετικά κείμενα απήγγειλε η κα Αικατερίνη Ασβεστά.

Στο δεύτερο μέρος, ομίλησε η θεολόγος Καλλιόπη Κύρου-Χατζηλάρη, αναφερόμενη στην πορεία για τα ¶για Πάθη του Κυρίου.

Μετά την ομιλία, η μεγάλη χορωδία των ιεροψαλτών, υπό την διεύθυνση του Μουσικοδιδασκάλου Ελευθερίου Χατζηλάρη, απέδωσε εξαιρετικά και με βυζαντινό ύφος, ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδος.

Τέλος ο Μητροπολίτης ευχαρίστησε και συνεχάρη τον εφημέριο π. Σωφρόνιο, την μικρή χορωδία, τους μεγάλους ιεροψάλτες, ευχόμενος «Καλό Πάσχα» σε όλους τους παρισταμένους.

 

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ:

 

Επιμέλεια-φωτογραφίες-βίντεο:  Γεώργιος Ι. Χρυσούλης, γραμματεύς Ιεράς Μητροπόλεως

ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ 2017

 

Το Σάββατο του Λαζάρου, 7/4/2017 στις 6:30΄το απόγευμα, τελέστηκε ο εσπερινός του αγίου Λαζάρου, στο παρεκκλήσιο που βρίσκεται κάτω από την αυλή του αγίου Μάμαντος Καλύμνου.

Στον εσπερινό χοροστάτησε ο Μητροπολίτης μας κ. Παΐσιος, ο οποίος αφού τέλεσε την αρτοκλασία, ευλόγησε τα «λαζαράκια» και τα μοίρασε ο ίδιος στο εκκλησίασμα.

 

 

Επιμέλεια:  Γεώργιος Ι. Χρυσούλης, γραμματεύς Ιεράς Μητροπόλεως

Κείμενο:   π. Κων/νος Σμαλιός

Φωτογραφίες:  Κλεάνθης Μαρτίνος

ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΕ ΥΜΝΟΥΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΜΝΟ

 

Την Πέμπτη 6 Απριλίου 2017 πραγματοποιήθηκε μουσική εκδήλωση στο ισόγειο του Αναγνωστηρίου Καλύμνου «ΑΙ ΜΟΥΣΣΑΙ».

Η εκδήλωση διοργανώθηκε από το Αναγνωστήριο σε συνεργασία με την Ιερά Μητρόπολη.

Περιείχε δύο μέρη.
Στο πρώτο μέρος η χορωδία ιεροψαλτών Καλύμνου, με τη διεύθυνση του ¶ρχοντος Μαϊστορος της Μ.Τ.Χ. Εκκλησίας κ. Γεωργίου Χατζηθεοδώρου, απέδωσε βυζαντινούς ύμνους της Μεγάλης Πέμπτης. Τους ύμνους προλόγισε ο κ. Εμμανουήλ Γιαμαίος.

Στο δεύτερο μέρος ανέβηκε στη σκηνή η διεθνούς φήμης σολίστ και ψάλτρια κα. Νεκταρία Καραντζή και τραγούδησε μοιρολόγια και ύμνους παραδοσιακούς.

Συνόδευε την κ. Νεκταρία η χορωδία του κ. Γεωργίου Καραφύλλη με παραδοσιακά όργανα και ο πολύ γνωστός μουσικός και ειδικός στο κόντρα μπάσο Γεώργιος Γαλόπουλος.

Μετά τους παραδοσιακούς ύμνους, η κ. Νεκταρία τραγούδησε και ένα παραδοσιακό καλύμνικο τραγούδι για τον ερχομό των σφουγγαράδων!

Τόσος ήταν ο ενθουσιασμός και το ένθερμο χειροκρότημα, ώστε ο Μητροπολίτης μας την παρακάλεσε να τραγουδήσει το τραγούδι:  «το κάστρο της Αστροπαλιάς».

Τέλος, ο διευθυντής του αναγνωστηρίου χάρισε στην κ. Νεκταρία ένα βιβλίο των Καλυμνιακών χρονικών και την ευχαρίστησε ενώ, απεκόμισε την υπόσχεση εκ μέρους της, ότι θα ξανάρθει το καλοκαίρι.

Στην εκδήλωση παρέστησαν, ο Μητροπολίτης μας, αρκετοί ιερείς, ο Δήμαρχος του νησιού, ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο περιφερειακός σύμβουλος κ. Κ.Σταυλάς , αρκετοί δημοτικοί σύμβουλοι και πολύς λαός!

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ:

 

 

Ηχολήπτης ήταν ο άξιος κ. Μικές Κουλλιάς!

Την εκδήλωση κάλυψε το «Αιγαίο TV» με τον κ. Μάμμα και την κ. Εύη, το «TV ΘΑΡΡΙ» με τον π. Νεκτάριο Πόκκια, το «αλήθεια FM», και αρκετοί ιδιώτες.

Ευχαριστούμε τον κ. Κλέανθη Μαρτίνο για τις φωτογραφίες.

 

Επιμέλεια:  Γεώργιος Ι. Χρυσούλης, γραμματεύς Ιεράς Μητροπόλεως

Κείμενο:   π. Κων/νος Σμαλιός

Φωτογραφίες:  Κλεάνθης Μαρτίνος

Βίντεο:  «Αλήθεια FM» Ν.Μαμάκας

ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΟΣΙΟΥ ΣΑΒΒΑ ΤΟΥ ΕΝ ΚΑΛΥΜΝΩ 2017

 

Με λαμπρότητα και κατάνυξη εορτάστηκε και εφέτος η πάνσεπτος μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών, Σάββα του εν Καλύμνω ασκήσαντος.

Την Ε΄ Κυριακή των Νηστειών, ημέρα της κοιμήσεώς του και της ανακομιδής των αγίων λειψάνων του, όρισε η Αγία μας Εκκλησία να τελείται η μνήμη του εξΆ Ανατολικής Θράκης καταγωμένου συγχρόνου Αγίου μας Σάββα του νέου, του και μαθητού γενομένου του Αγίου Νεκταρίου επισκόπου Πενταπόλεως του θαυματουργού.

 

Την παραμονή της εορτής, Σάββατο 1η Απριλίου 2017, ετελέσθη Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός, στο οποίο χοροστάτησε ο Θεοφ. Επίσκοπος Στρατονικείας κ. Στέφανος, ο οποίος κήρυξε και τον θείο λόγο, στον οποίο τόνισε το ασκητικό φρόνημα του Οσίου Σάββα. Κατά τον Εσπερινό συγχοροστάτησε και ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Παΐσιος.

 

ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ 1/4/2017

 

 

Στον εσπερινό παραβρέθηκαν ο βουλευτής Δωδεκανήσου Μάνος Κόνσολας και από τις τοπικές Αρχές ο Δήμαρχος Καλυμνίων Ιωάννης Γαλουζής, οι Αντιδήμαρχοι Γιώργος Ψαράς και Μικές Ρήγας, ο Πρόεδρος της ΑΝΕΚ Γιάννης Διαμαντής και δημοτικοί σύμβουλοι. Επίσης ο έπαρχος Κω Γ.Χαλκιδιός. Από τις στρατιωτικές Αρχές ο Διοικητής της 80 ΑΔΤΕ Ταξίαρχος Δημήτριος Χούπης και ο Διοικητής του 5/42 ΣΕ Συνταγματάρχης Νικόλαος Καζαντζής.

Μετά το πέρας του Εσπερινού και περί ώρα 10:00΄ μ.μ., ξεκίνησε η τέλεση  Ιεράς  Αγρυπνίας (Μικρόν Απόδειπνον, οι Χαιρετισμοί του Αγίου, Μεσονυκτικόν, Όρθρος, και Νυκτερινή Θεία Λειτουργία), χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας κ. Παϊσίου, (ώρα 10:00΄ μ.μ. με 2:00΄ πρωινή).

 

Το πρωί της Κυριακής, 2/4 ετελέσθη τρισαρχιερατική Θεία Λειτουργία, συλλειτουργούντων των Σεβ. Μητροπολιτών Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας κ. Παϊσίου, Μητροπολίτου Κώου κ. Ναθαναήλ, ο οποίος προεξήρχε κατά την Θεία Λειτουργία, και Θεοφ. Επισκόπου Στρατονικείας κ. Στεφάνου.

ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ:

 

 

Τον θείο λόγο κήρυξε ο Σεβ. Μητροπολίτης Κώου κ. Ναθαναήλ, ο οποίος ομίλησε περί του πνευματικού αγώνος του Οσίου Σάββα, αναφερθείς παράλληλα και στην συνεορταζομένη Αγία Μαρία την Αιγυπτία.

 

Ακολούθησε λιτάνευσις της Ιεράς Εικόνος του Αγίου στον αύλειο χώρο της Μονής, με την συνοδεία στρατιωτικού αγήματος, και εψάλη δέησις στον τάφο του Οσίου Σάββα.

 

Τον εορτασμό του Οσίου Σάββα, τίμησαν με την παρουσία τους οι τοπικές πολιτικές και στρατιωτικές Αρχές και πλήθος πιστών, από όλη την Ελλάδα, που συνέρρευσαν στην Ιερά Μονή Αγίων Πάντων Καλύμνου, όπου και φυλάσσεται το ιερό σκήνωμα του Αγίου.

 

Το απόγευμα της Κυριακής ετελέσθη ο τελευταίος Κατανυκτικός Εσπερινός στον Ιερό Ναό του Αγίου Σάββα, χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου μας κ.Παϊσίου.

ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΟ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΣΤΟΝ Ι.Ν.ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ 2/4/2017

 

 

Τον θείο λόγο κήρυξε ο Θεοφ. Επίσκοπος Στρατονικείας κ. Στέφανος, αναφερόμενος στα στοιχεία αγιότητος του Οσίου Σάββα.

 

Ευχόμεθα, όπως ο ¶γιος Σάββας ο εν Καλύμνω, συνεχίζει να είναι ο προστάτης και φύλακας όλων των Καλυμνίων και όλων όσοι τον επικαλούνται. Αμήν.

 

Επιμέλεια:  Γεώργιος Ι. Χρυσούλης, Γραμματεύς Ιεράς Μητροπόλεως

Φωτογραφίες:  «Αλήθεια FM» -Ν.Μαμάκας, Μ.Μπιλλήρη, π.Κων/νος Σμαλιός, Μ.Μέρης

 

«ΤΑ  ΚΛΗΜΑΤΑ» 2017

EΝΑ  ΠΑΛΑΙΟ  ΕΘΙΜΟ  ΤΟΥ  ΜΕΓΑΛΟΥ  ΚΑΝΟΝΟΣ ΑΝΑΒΙΩΝΕΙ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΣΤΗ ΛΕΡΟ

 

Στη Λέρο, κάθε Τετάρτη, παραμονή του Μεγάλου Κανόνος, νωρίς το απόγευμα, συνεχίζεται μέχρι και σήμερα ένα πολύ παλαιό έθιμο, «τα κλήματα».

Έτσι και φέτος, στις Ενορίες του Σωτήρος Χριστού στον Πλάτανο και της Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου στο Δρυμώνα, την Τετάρτη 29/3/2017, σύμφωνα με το έθιμο, νωρίς το μεσημέρι, κτύπησε η καμπάνα της Εκκλησίας, μαζεύτηκαν τα παιδιά των Κατηχητικών, νέοι και νέες, αλλά και ενορίτες κάθε ηλικίας, πήραν τις ελληνικές και βυζαντινές σημαίες και τις ποδιές των Εικόνων σε κοντάρια και ξεκίνησαν με πομπή για την εξοχή.

Εκεί μάζεψαν τις βέργες από τα κλήματα που κλαδεύτηκαν, τις έκαναν δεμάτια, φόρτωσαν υποζύγια και τις πλάτες τους και ψάλλοντας επέστρεψαν στις Εκκλησίες τους:

«Της Παναγιάς τα κλήματα,

και του Χριστού τα ξύλα

και της Αγιάς Παρασκευής

τα κόκκινα καντήλια.

Ντήλια – ντήλια τα κόκκινα καντήλια».

ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΤΩΝ “ΚΛΗΜΑΤΩΝ” ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΛΕΡΟΥ

 

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΤΩΝ “ΚΛΗΜΑΤΩΝ” ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΛΕΡΟΥ: 

 

Οι καμπάνες ήχησαν χαρμόσυνα και όλοι ευχήθηκαν το «Καλό Πάσχα».

Στις Εκκλησίες, αποθέτουν τις βέργες σε ειδικό χώρο, όπου όταν ξεραθούν θα φτιαχτεί πρόχειρο καμίνι και τα κλήματα θα γίνουν καρβουνάκια για το θυμιατό.

Στη συνέχεια αρχίζει η Ακολουθία του Μεγάλου Κανόνος, το υπέροχο αυτό ποίημα του Αγίου Ανδρέου, Επισκόπου Κρήτης.

ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΤΩΝ “ΚΛΗΜΑΤΩΝ” ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΟΣΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ ΛΕΡΟΥ

 

Επιμέλεια: Γεώργιος Ι.Χρυσούλης, Γραμματεύς της Ιεράς Μητροπόλεως

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

«ΤΑ ΚΛΗΜΑΤΑ» ΕΝΑ ΠΑΛΑΙΟ ΕΘΙΜΟ ΠΟΥ ΑΝΑΒΙΩΝΕΙ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΣΤΗ ΛΕΡΟ

 

Από τον Ιερό Ναό του Σωτήρος Χριστού Λέρου, ανακοινώνεται ότι την Τετάρτη 29/3, όπως κάθε χρόνο, θα πραγματοποιηθεί το έθιμο των «κλημάτων».

Στις 3 μ.μ. τα παιδιά θα ξεκινήσουν από τον Ναό του Σωτήρος Χριστού με προορισμό τον Βρομόλιθο και θα επιστρέψουν με πομπή, μετά την συλλογή των κλημάτων.

Τα κλήματα θα μεταφερθούν στον αυλόγυρο της Εκκλησίας, όπου σύμφωνα με το έθιμο θα φτιαχτεί πρόχειρο καμίνι και τα κλήματα θα γίνουν καρβουνάκια για το θυμιατό της Εκκλησίας.

Στις 5 μ.μ. θα αρχίσει η Ακολουθία του Μεγάλου Κανόνος, και εν συνεχεία θα τελεσθεί η Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων.

 

Εκ του Εκκλ. Συμβουλίου του Ι.Ν.Σωτήρος Χριστού Λέρου

ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ Δ΄ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΝΗΣΤΕΙΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΜΝΟ ΚΑΙ Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ π.ΕΦΡΑΙΜ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΥ

 

Την Κυριακή 26/3/2017, τελέστηκε στον Ιερό Ναό Παναγίας Ευαγγελίστριας Καλύμνου, ο Κατανυκτικός Εσπερινός της Δ΄ Κυριακής των Νηστειών, στον οποίο χοροστάτησε ο Θεοφ. Επίσκοπος Στρατονικείας κ. Στέφανος, παρουσία του Ιερού Κλήρου και πλήθους πιστών.

Κατά τον Εσπερινό ομίλησε ο πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Σισανίου και  Σιατίστης π. Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλος.

 

 

Προσκεκλημένος τῆς Μητροπόλεως ὁ Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σισανίου καὶ Σιατίστης π. Ἐφραίμ Τριανταφυλλόπουλος.
Ὁ π. Ἐφραὶμ ἀνέλυσε τὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς ἡμέρας ἀπὸ τὸ 9ο κεφάλαιο τοῦ εὐαγγελιστοῦ Μάρκου, τὸ ὁποῖο μᾶς πληροφορεῖ γιὰ τὴν θεραπεία τοῦ δαιμονισμένου παιδιοῦ, γιὰ τὸ ὁποῖο παρακαλοῦσε ὁ πατέρας του γονυπετῶν τὸν Χριστό.

Καταρχὴν ὁ ὁμιλητὴς ἀνέλυσε τὸ “γονυπετῶν” μιλώντας γιὰ τὶς γονυκλισίες καὶ τὴ θεολογική τους σημασία καὶ τὴ μεγάλη πνευματικὴ ἐνδυνάμωση ποὺ χαρίζουν στὸν πιστό. Ἔψεξε ἐπίσης τὴν ἐσχάτως ἐμφανισθεῖσα “μόδα” τῶν πιστῶν νὰ ἐπισκέπτονται τὰ γυμναστήρια, ἀντὶ νὰ κάνουν – ὅσοι ἔχουν τὴν ὑγεία τους – πολλὲς μετάνοιες, ὅπως παρώτρυνε καὶ ὁ ἅγιος Παϊσιος ὁ ἁγιορείτης. Θεώρησε ὅτι στὸ βάθος αὐτῆς τῆς τάσης ὑπάρχει ναρκισσισμός, φιλαυτία καὶ φιλαρέσκεια.

Ἀκολούθως διέκρινε τὸν δαιμονισμό ἀπὸ τὴν ἐπιληψία καὶ τὴν ψυχασθένεια, μὲ βάση κείμενα τῶν Πατέρων, ἰδίως τοῦ ἁγίου Νεκταρίου. Ὁ ἅγιος Νεκτάριος, ἐνῶ ὁ ἴδιος εἶχε ὁράσεις δαιμόνων – κάποτε μάλιστα ἀντιπάλαισε πρὸς ἕναν ὁ ὁποῖος τοῦ ἐπετίθετο μὲ τὴν μορφὴ ἁρπακτικοῦ πτηνοῦ – καὶ ἄλλοτε θεράπευσε ὁ ἴδιος πάλι δαιμονισμένο καὶ μάλιστα διέγνωσε ὅτι ἐπρόκειτο περὶ δαιμονίου “μαντικοῦ” (πνεύματος πύθωνος), στὴν περίπτωση μιᾶς μοναχῆς ἡ ὁποία τοῦ παρεπονεῖτο ὅτι εἶχε δαιμόνιο, ἦταν ἁπόλυτος: ἡ ἀσθένειά σου εἶναι σωματική, ὀνομάζεται “ὑστερία”, νὰ πάρεις φάρμακα γιὰ ὑστερικὲς γυναῖκες καὶ σὺν τῶ χρόνω θὰ βρεῖς τὴν ἡρεμία σου. Δὲν εἶναι ἀσθένεια τῆς ψυχῆς καθ’ ἑαυτὴν αὐτὸ ποὺ ἔχεις. Εἶναι ἀσθένεια τοῦ σώματος καί, κατ’ ἀντανάκλασιν ἢ κατὰ “συμπάθεια” πρὸς τὸ σῶμα πάσχει καὶ ἡ ψυχή σου. Ἐκμεταλλεύεται ὁ Πονηρὸς τὴν ἐλαττωματικὴ σωματική σου κατάσταση καὶ σοῦ βάζει περισσότερους λογισμούς κακούς τώρα. Δὲν εἶναι μέσα σου, δὲν κατοικεῖ ὑποστατικῶς στὴν καρδιά σου ὅπως στοὺς δαιμονισμένους, ἀλλὰ ἔξωθεν σὲ πειράζει. Ἡ γνωμάτευση τοῦ Ἁγίου εἶναι καὶ ἀπὸ πλευρᾶς ψυχιατρικῆς καὶ ἀπὸ πλευρᾶς πνευματικῆς ἄψογη.

Τὸν θαυμάζει καὶ ὁ γέρων Ἰωσὴφ ὁ σπηλαιώτης, ὁ ὁποῖος λέει ὅτι δὲν εἰσακούεται πιὰ ἀπὸ τὸν Θεό, ὥστε μὲ μόνη τὴν προσευχὴ νὰ θεραπεύει ὅπως παλιά. Τὸ κάνει ὁ Θεὸς γιὰ νὰ τὸν ταπεινώσει καὶ νὰ μάθει τοὺς γιατροὺς καὶ τὰ φάρμακα, ὅπως ὁ ἅγιος Νεκτάριος, “ἕνας τόσον μεγάλος ἅγιος!” λέει.

Ὁ γέρων Ἰάκωβος ὁ Τσαλίκης πάλι, ἔλεγε βλέποντας κάποιον μὲ τέτοιοιυ εἴδους προβλήματα: “ἐσὺ θὲς διάβασμα, ὁ ἄλλος θέλει γιατρό”!

Καὶ συμπέρανε ὁ ὁμιλητής: ἄλλα τοῦ παπᾶ, ἄλλα τοῦ γιατροῦ, οὔτε ὅλα τοῦ παπᾶ, ούτε ὅλα τοῦ γιατροῦ. Εἶναι καὶ κάποια ποὺ χρειάζονται τὴ συνεργασία καὶ τῶν δύο.

Ἀνέλυσε ἐπίσης τὴν φράση «γενεὰ ἄπιστος τοῦ Χριστοῦ» καὶ εἶπε ὅτι ἀναφερόταν στὴν ἀνώριμη πίστη τῶν Μαθητῶν καὶ στὴν συμφεροντολογικὴ πίστη τοῦ γονέα ποὺ πλησίασε καὶ φώναξε τὸ Χριστό, μὲ ὑποσυνείδητο πόθο νὰ λάβει αὐτὸ ποὺ ἐπιθυμοῦσε: νὰ γίνει καλὰ τὸ παιδί του.

Μίλησε στὸ «ἀνέξομαι ὑμῶν» γιὰ τὴν ἀπεριόριστη ἀνοχὴ τοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν Ἄνθρωπο καὶ τὴν μακροθυμία Του.

Ἀνέλυσε τὴ συμβολικὴ σημασία «τοῦ πυρὸς καὶ τοῦ ὕδατος», λέγοντας ὅτι σύμφωνα μὲ τοὺς Πατέρες τὸ “πῦρ” συμβολίζει τὴν καυστικὴ ἐνέργεια τοῦ φθόνου καὶ τῆς σάρκας στὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα τοῦ πιστοῦ, ἐνῶ τὸ “ὕδωρ” τὴν βύθιση στὴν ἀπελπισία. Εἶπε ἐπίσης ὅτι μὲ τὴν προαίρεσή του κάποιος μπορεῖ νὰ γίνει “κωφὸς καὶ ἄλαλος” ὅταν ὑπακούει στὰ πάθη του. Τότε χαλάει ἡ ἀκοὴ καὶ ἡ ὅραση τοῦ νοῦ του, διότι σύμφωνα μὲ τοὺς ἀρχαίους “νοῦς ὁρᾶ καὶ νοῦς ἀκούει”.

Παρότρυνε ἐπίσης τοὺς πιστοὺς νὰ ζητοῦν ἀδιάλειπτα δύναμη ἀπὸ τὸ Χριστό.

Ἀνέλυσε κατόπιν τὸ κράξας ὡς κραυγὴ προσευχῆς ποὺ συνοδεύεται ἀπὸ δάκρυα. Στὸ πιστεύω Κύριε ἀντιστοίχισε τὸ δογματικὸ μέρος τῆς εὐχῆς “ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ”, ἐνῶ στὸ βοήθει μου τῆ ἀπιστία ἀντιστοίχισε τὸ ἱκετευτικὸ μέρος τῆς εὐχῆς, “ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ”.

Ἀναφέρθηκε κατόπιν στὴν προφορική, νοερά, καρδιακὴ προσευχή, τὴ σχέση της, τὴν ἐναλλαγὴ καὶ τὴν τροφοδοσία της ἀπὸ τὶς Ἀκολουθίες καὶ τόνισε τὴν ὑποχρέωση τῶν πιστῶν νὰ συχνάζουν στὶς ἀκολουθίες γιὰ νὰ τροφοδοτοῦνται. “Ἐδῶ εἶναι ὁ φυσικός σας χῶρος” τόνισε.

Συνέδεσε τὴν προσευχὴ καὶ τὴ νηστεία μὲ τὴν αἴσθηση χρεωκοπίας, ἀποτυχίας καὶ ἀκαταλληλότητας ποὺ γεμίζουν τὸν Ἄνθρωπο καὶ τὸν “ἀσφαλίζουν” πνευματικά, μέχρις ὅτου γίνει “τελώνης” καὶ “μετανοημένος ἄσωτος”.

Τόνισε τὴν ἀνάγκη νὰ καθαριστεῖ τὸ “ὀπτικὸν” τῆς ψυχῆς μας μὲ ὅλα ὅσα προαναφέρθηκαν, μέχρις ὅτου ὁ Ἄνθρωπος, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ μεγάλου Καλλιτέχνη καὶ Συντηρητῆ εἰκόνων Θεοῦ (τῶν ἀνθρώπων), τοῦ Χριστοῦ, ἀποκαλυφθεῖ τὸ πρωτόκτιστον κάλλος μας καὶ συγγενέψουμε κατὰ τὸ φρόνημα μὲ τοὺς ἁγίους τῶν εἰκονισμάτων μας.

Εὐχήθηκε – τέλος – «καλὸ ὑπόλοιπο Σαρακοστῆς καὶ καλὴν Ἀνάσταση», ἐνθαρρύνοντας τοὺς πιστοὺς νὰ ἐπικαλοῦνται συνεχῶς τὸ Χριστό, καί, μὲ ἐμπιστοσύνη νὰ Τοῦ ἀναθέτουν ὅλα τους τὰ προβλήματα. Τοὺς ὑπενθύμισε μάλιστα τοὺς στίχους τοῦ λαϊκοῦ ἄσματος “ἕνας Χριστὸς τῆς γειτονιᾶς ποὺ ξέρει τὶ θὰ πεῖ χιονιᾶς”, ὅπως καὶ τὸν στίχο τοῦ νομπελίστα ποιητῆ μας Γιώργου Σεφέρη “πήραμε τὴ ζωή μας λάθος καὶ ἀλλάξαμε ζωή”.

 

π. Ἐφραίμ Τριανταφυλλόπουλος

Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σισανίου καὶ Σιατίστης

 

 

 

Επιμέλεια:  Γεώργιος Ι. Χρυσούλης, Γραμματέας Ιεράς Μητροπόλεως

Φωτογραφίες: π.Κ.Σμαλιός

ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ   25ΗΣ  ΜΑΡΤΙΟΥ  2017

 

Με μεγαλοπρέπεια, εθνική υπερηφάνεια και τον προσήκοντα σεβασμό, εορτάσθηκε στα νησιά της Μητροπόλεώς μας στις 25 Μαρτίου, η μεγάλη διπλή εορτή:  

Α) του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου και

Β) η 196η επέτειος από την έναρξη του ενδόξου επαναστατικού αγώνα του 1821, που είχε σαν αποτέλεσμα την δημιουργία και συγκρότηση του νέου Ελληνικού Κράτους.

 

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου αποτελεί μεγάλη θρησκευτική εορτή του χριστιανισμού, κατά την οποίαν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ έφερε την χαρμόσυνη είδηση στην Παναγία μας για την ενσάρκωση του Υιού του Θεού. «Ιδού νυν ευαγγελίζομαι χαράν μεγάλην».

 

Για την Ελλάδα, την Πατρίδα μας, ένα άλλο μεγάλο γεγονός πραγματοποιόταν το 1821, η έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης! Ως ημερομηνία κήρυξής της, ορίστηκε η 25η Μαρτίου 1821. Ήθελαν οι ηγήτορες της επανάστασης να ταυτίσουν την ευχάριστη είδηση του Αγγέλου προς τη Θεοτόκο με τον Ευαγγελισμό του Έθνους, που λαχταρούσε με τη βοήθεια του Θεού να γνωρίσει και πάλι την ελευθερία του. Ήταν πεποίθηση των Ελλήνων η συνέργεια του Θεού για την ελευθερία, το πολύτιμο δώρο.

 

ΣΤΗΝ ΛΕΡΟ

ΜΕΓΑΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Στη Λέρο, οι μαθητές των εκπαιδευτήριων μας, με ποιήματα, εθνικά θούρια, θεατρικά σκέτς, ομιλίες, και καταθέσεις στεφάνων στις προτομές ηρώων, έδωσαν τον πανηγυρικό τόνο.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα του Δήμου, του Φρουραρχείου Λέρου και σε συνεργασία με την Ιερά Μητρόπολη, έλαβε χώρα γενικός σημαιοστολισμός οικιών, καταστημάτων, δημοσίων κτιρίων, στρατιωτικών μονάδων και ναυλοχούντων πλοίων.

Με την αρμόζουσα λαμπρότητα και την εκκλησιαστική τάξη, ετελέσθη το εσπέρας της Παρασκευής 24.3.2017, ο Μέγας Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός, εις τον εορτάζοντα Ιερό Μητροπολιτικό Ναό «Ευαγγελισμός της Θεοτόκου» Λέρου, χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου μας κ.κ. Παϊσίου, συμπαραστατουμένου υπό ολοκλήρου του Ιερού Κλήρου της Νήσου.

 

ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ – ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ – ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΕΠΕΤΕΙΟΥ 25ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ

Το πρωί του Σαββάτου 25 Μαρτίου, ετελέσθη ο Όρθρος και η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον κατάμεστο Ιερό Μητροπολιτικό Ναό.

Βάσει του επισήμου προγράμματος, στις 8 το πρωί έγινε η έπαρση της Σημαίας στο Δημαρχείο, όπου τιμές απέδωσαν άγημα του Στρατού και η Δημοτική Φιλαρμονική, ενώ στις 10:30΄π.μ. ετελέσθη η επίσημος Δοξολογία παρουσία των τοπικών πολιτικών και στρατιωτικών Αρχών, Σωμάτων Ασφαλείας, Εκπαιδευτικών, αντιπροσωπειών μαθητών με τις σημαίες των σχολείων όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης, εκπροσώπων φορέων και συλλόγων, και πλήθος κόσμου.

Μετά το πέρας της Δοξολογίας, Κλήρος, Αρχές και Λαός, κατευθύνθηκαν στην Αγία Μαρίνα, όπου προ της προτομής του παπα-Αναστάση Ζαφειρόπουλου, εψάλλη επιμνημόσυνος δέησις και έγιναν οι καταθέσεις στεφάνων. Τιμές απέδωσε η Φιλαρμονική του Δήμου Λέρου και άγημα του Στρατού.

Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε η εκπαιδευτικός του Δημοτικού Σχολείου Αγίας Μαρίνας κα Μαρία Σκουπάκη.

Ο τέλειος καιρός είχε ως αποτέλεσμα πολύς κόσμος να κατακλίσει την Αγία Μαρίνα και να καταχειροκροτήσει τα νιάτα του νησιού μας που παρέλασαν.

Μεγάλη εντύπωση προκάλεσε η άψογη εμφάνιση της Δημοτικής Φιλαρμονικής, των Σχολείων, Συλλόγων, ενώ εθνικό ενθουσιασμό προκάλεσε η παρέλαση δύο αγημάτων του Ελληνικού μας Στρατού σε άψογο σχηματισμό.

Μετά το πέρας της παρέλασης, μαθητές του «Μπελλενείου» Γυμνασίου χόρεψαν παραδοσιακούς χορούς.

 

 

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΗΣ 25ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΗ ΛΕΡΟ:

 

 

ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΜΝΟ

Με  την ίδια πατριωτική υπερηφάνεια, πολύ καλό καιρό και άριστη οργάνωση, γιορτάστηκε η εθνική επέτειος της 25ης Μαρτίου του 1821 και στην Κάλυμνο.

Το πρωί της 25ης Μαρτίου τελέσθηκε επίσημος δοξολογία στο Ιερό Μητροπολιτικό  Ναό του Σωτήρος Χριστού,  χοροστατούντος του Θεοφ. Επισκόπου Στρατονικείας κ.Στεφάνου, συμπαραστατουμένου υπό του Ιερού Κλήρου της νήσου και την παρουσία των τοπικών Αρχών.

Ο πανηγυρικός της ημέρας εκφωνήθηκε από την εκπαιδευτικό Σβίγκου Αγγελική, δασκάλα του 3ου Δημοτικού Σχολείου Πόλεως Καλύμνου.

Μετά τη δοξολογία ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στο Ηρώον.

Κατά σειρά κατέθεσαν στεφάνια ο Δήμαρχος Καλυμνίων Ιωάννης Γαλουζής, εκ μέρους της Περιφερειακής Ενότητας Καλύμνου ο Περιφερειακός σύμβουλος Μιχαήλ Μπούκης,για την εθνική αντίσταση ο Πρόεδρος του ΔΣ Καλύμνου Ποθητός Μαγκούλιας, ο Διοικητής του 5/42 ΣΕ Συνταγματάρχης Νικόλαος Καζαντζής, ο Λιμενάρχης Καλύμνου Πλωτάρχης ΛΣ Καρατζιούνης Ιωάννης, ο Διοικητής του Α.Τ.Καλύμνου Υπαστυνόμος Α΄ Δάσκαλος Κωνσταντίνος, ο εκπρόσωπος του  Εφέδρων Αξιωματικών Μανώλης Λοίζος και τέλος  εκ μέρους των Παλαιών Πολεμιστών o Αντώνης Βαζανέλης.

Με σύμμαχο την ηλιόλουστη ημέρα, ο κόσμος κατέκλυσε την παραλιακή προκειμένου να χειροκροτήσει την μαθητιώσα νεολαία, τα αθλητικά και πολιτιστικά σωματεία του νησιού, τους προσκόπους, το Λύκειο Ελληνίδων, και φυσικά τα στρατιωτικά τμήματα που στο πέρασμά τους σε άψογο σχηματισμό σκόρπισαν ρίγη συγκίνησης.

Στο χώρο της παρέλασης επικράτησε υποδειγματική και απόλυτος τάξη και αξίζουν συγχαρητήρια τα στελέχη του Λιμεναρχείου που είχαν την ευθύνη.

ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΗΣ 25ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΜΝΟ:

 

 

ΣΤΗΝ  ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑ

Με τον ίδιο πατριωτικό παλμό και θρησκευτική λαμπρότητα έλαβαν χώρα παρόμοιες εκδηλώσεις και στο νησί της Αστυπαλιάς.

 

Επιμέλεια: Γεώργιος Ι. Χρυσούλης, Γραμματεύς Ιεράς Μητροπόλεως

Φωτογραφίες-Βίντεο:

Για την Λέρο: ¶ννα Χονδρογιάννου

Για την Κάλυμνο:  «Αλήθεια-FM» – Νικόλαος Μαμάκας, π.Κ.Σμαλιός, “Kalymnos news”.

1821 – 2017

196η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821

 

Η Επανάσταση του 1821 άρχισε στις 25 Μαρτίου, όταν ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ευλόγησε τα όπλα των αγωνιστών και ύψωσε την επαναστατική σημαία.

 

Η τουρκική αντίδραση ήταν σφαγές, διωγμοί και βασανιστήρια, έχοντας απώτερο στόχο να κάμψει το ηθικό των Ελλήνων. Έτσι απαγχονίστηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄.

 

Πρώτη επαναστάτησε η Πελοπόννησος, και ακολούθησαν  Ύδρα, Σπέτσες, Ψαρά, Στερεά Ελλάδα, Θεσσαλία, Μακεδονία.

 

Τον πρώτο χρόνο ελευθερώθηκε η Καλαμάτα, υψώθηκε το λάβαρο της Επανάστασης, δόθηκαν οι μάχες στο Βαλτέτσι, στην Τρίπολη, στην Αλαμάνα, στο Χάνι της Γραβιάς, στα Βρυσάκια της Εύβοιας, στα Βασιλικά και κάηκε η τουρκική φρεγάτα στην Ερεσό. Τον ίδιο χρόνο έγινε στην Επίδαυρο και η πρώτη Εθνοσυνέλευση.

 

Το 1822 προσχώρησε στην Επανάσταση η Χίος, η οποία πλήρωσε το τόλμημά της με την ολοκληρωτική καταστροφή της που διέταξε ο Σουλτάνος και εκτέλεσε ο Καρά Αλής. Για τους Χιώτες εκδικήθηκε ο Κανάρης, καίγοντας τη ναυαρχίδα και την υποναυαρχίδα του τουρκικού στόλου, σκοτώνοντας τον Καρά Αλή και 3600 Τούρκους.

 

Στις 25 Ιουλίου 1822 σημειώθηκε μία ακόμα μεγάλη νίκη των Ελλήνων, όταν ο Κολοκοτρώνης παρέσυρε τη στρατιά των 30.000 ανδρών του Δράμαλη στα Δερβενάκια και τους κατατρόπωσε. Το 1823 έγινε στο ¶στρος, η δεύτερη Εθνοσυνέλευση.

 

Τον επόμενο χρόνο, το 1824,  ο Σουλτάνος ζήτησε τη βοήθεια της Αιγύπτου. Ο τουρκικός και αιγυπτιακός στόλος κατέπνιξαν την Επανάσταση στην Κρήτη, την Κάσο και τα Ψαρά, όπου και έσφαξαν τους περισσότερους κατοίκους του νησιού.

Στις 20 Αυγούστου του 1824 δόθηκε μια από τις μεγαλύτερες ναυμαχίες στον κόλπο του Γέροντα στα Δωδεκάνησα (μεταξύ Λέρου και Καλύμνου).

 

Τα επόμενα χρόνια (1825-1826), ο Σουλτάνος ανακατέλαβε μέρος της Πελοποννήσου, με τη βοήθεια του Ιμπραήμ. Σημαντικές μάχες ήταν στο Κρεμμύδι (Φεβρουάριος 1825), στη Σφακτηρία (Μάρτιος 1825) και η μάχη στο Μανιάκι (Μάιος 1825), όπου σκοτώθηκε ο Παπαφλέσσας.

 

Στις 25 Απριλίου 1825 άρχισε η πολιορκία του Μεσολογγίου, η οποία τελείωσε στις 11 Απριλίου του 1826 μετά την ηρωική έξοδο των εξαντλημένων από την πείνα κατοίκων.

Τον ίδιο μήνα, κατά την πολιορκία της Ακρόπολης από τον Κιουταχή, ο Καραϊσκάκης θα χάσει τη ζωή του στο Φάληρο.

 

Το 1827, μετά τη ναυμαχία στο Ναυαρίνο, όπου μαζί με τους Έλληνες πολέμησαν και οι Μεγάλες Δυνάμεις, άρχισε η σταδιακή αποχώρηση των Τούρκων από την Ελλάδα.

Τον ίδιο χρόνο γίνεται και η τρίτη Εθνοσυνέλευση στην Τροιζήνα που εκλέγει κυβερνήτη τον Ιωάννη Καποδίστρια.

Η ανεξαρτησία του Ελληνικού Κράτους επισημοποιήθηκε στις 10 Μαρτίου του 1829, με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου.

Λίγους μήνες μετά δίνεται η τελευταία μάχη της επανάστασης στην Πέτρα της Βοιωτίας.

 

Επιμέλεια:  Γεώργιος Ι. Χρυσούλης, Γραμματέας Ιεράς Μητροπόλεως

ΓΟΝΟΣ ΓΕΓΟΝΑΣ ΓΑΝΟΥ ΚΑΙ ΧΩΡΑΣ, ΜΕΓΑ ΚΑΥΧΗΜΑ ΝΗΣΟΥ ΚΑΛΥΜΝΟΥ, ΠΑΜΜΑΚΑΡΙΣΤΕ ΣΑΒΒΑ, ΠΑΤΗΡ ΗΜΩΝ.

ΚΑΙ ΓΑΡ ΟΔΟΝ ΔΙΕΛΘΩΝ ΤΗΣ ΑΣΚΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΚΡΟΤΑΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΕΠΕΤΥΧΕΣ.

ΔΙΟ ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΧΡΙΣΤΩ ΤΩ ΘΕΩ ΣΩΘΗΝΑΙ ΤΑΣ ΨΥΧΑΣ ΗΜΩΝ.

 

Πρόγραμμα

Εορτής του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Σάββα, του εν Καλύμνω Ασκήσαντος.

 

Την εορτήν θα λαμπρύνουν με την παρουσίαν των:

οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίται Ρόδου κ.κ.Κύριλλος, και Κώου-Νισύρου κ.κ.Ναθαναήλ, και ο Θεοφ.Επίσκοπος Στρατονικείας κ.Στέφανος.

 

Την Ε΄ Κυριακήν των Νηστειών, 2 Απριλίου 2017, εορτάζει η τοπική Εκκλησία μας την μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Σάββα, του εν Καλύμνω Ασκήσαντος.

Το Εσπέρας του Σαββάτου 1η Απριλίου και ώρα 7:00΄ μ.μ. θα τελεσθεί εις την  Ιεράν Μονήν των Αγίων Πάντων, όπου φυλάσσεται το χαριτόβρυτον Σκήνος του Αγίου μας, Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός χοροστατούντος Αρχιερέως, ο οποίος και θα κηρύξει τον Θείον Λόγον, παρουσία του Ιερού Κλήρου της Νήσου.

Μετά το πέρας του Εσπερινού και περί ώρα 10:00΄ μ.μ., θα τελεσθεί Ιερά  Αγρυπνία (Μικρόν Απόδειπνον, οι Χαιρετισμοί του Αγίου, Μεσονυκτικόν, Όρθρος, και Νυκτερινή Θεία Λειτουργία), όπου θα χοροστατήσει ο Σεβ. Μητροπολίτης μας Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας κ. Παΐσιος, ώρα 10:00΄ μ.μ. με 2:00΄ πρωινή.

Το πρωΐ της Κυριακής 2 Απριλίου, θα τελεσθεί Τρισαρχιερατική Θεία Λειτουργία και η Λιτάνευσις της Αγίας Εικόνος του Αγίου, εντός της Ιεράς Μονής και πρό της Ιεράς Λάρνακος, ένθα  αναπαύεται το χαριτόβρυτον Λείψανον του Οσίου και θα  τελεσθεί δέησις υπέρ υγείας και Θείου φωτισμού πάντων των όπου γής και εν θαλάσση πλεόντων Καλυμνίων. Τον Θείον Λόγον θα κηρύξει ο προεξάρχων Μητροπολίτης Ρόδου κ.κ.Κύριλλος.

Το Εσπέρας της Κυριακής και περί ώραν 6.30 μ.μ., θα τελεσθεί ο Κατανυκτικός  Εσπερινός και θα κηρύξει τον Θείον Λόγον ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Στρατονικείας κ.κ. Στέφανος.

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως

 

 

ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΣΑΒΒΑ

 

Ο ΟΣΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΕΝ ΚΑΛΥΜΝΩ ΚΑΤΑΓΩΓΗ – ΜΟΡΦΩΣΗ – ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ.

 Ο θεόφρων πατήρ ημών Σάββας ο νέος ο εν Καλύμνω, γεννήθηκε το έτος 1862 στην Ηρακλείτσα (αναφέρεται και η Γάνου Χώρα της περιφέρειας Αβδίμ) της Ανατολικής Θράκης, από πτωχούς γονείς, τον Κωνσταντίνο, που ασκούσε το επάγγελμα του μικροπωλητή και τη Σμαραγδή. Ήταν μοναχοπαίδι και κατά το βάπτισμα έλαβε το όνομα Βασίλειος. Από μικρής ηλικίας ήταν πιστός και ευσεβής, αλλά και ένθερμος εραστής της αγγελικής μοναχικής ζωής. Αφού τελείωσε τα εγκύκλια μαθήματα και φύλαξε τον εαυτό του καθαρό από κάθε μολυσμό, δεν συνέχισε τις σπουδές του στο γυμνάσιο, είτε διότι δεν είχε τη δύναμη ο πατέρας του, είτε διότι ο ίδιος ο Βασίλειος δεν είχε διάθεση περαιτέρω μορφώσεως. Κατόπιν τούτου, οι γονείς του, του άνοιξαν ένα μικρό κατάστημα. Ο Βασίλειος, άγοντας το 12ο έτος της ηλικίας του, διαπίστωνε καθημερινά, ότι το επάγγελμα που ασκούσε δεν ήταν στη φύση του. Έπρεπε, λοιπόν, να κόψει το δεσμό που του δημιουργούσε αυτό με τον υλικό κόσμο και να προχωρήσει στο πέλαγος της χάριτος του Θεού. Ήθελε να ζήσει για τον Χριστό και μόνο. Η μητέρα του, μόλις πληροφορήθηκε τους πόθους του τον εβεβαίωσε ότι «αν το κάνεις αυτό θΆ αποθάνω».

ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΕΙ ΤΑ ΕΓΚΟΣΜΙΑ.

Στην απαλή ηλικία των 12 ετών αντιμετωπίζει τον μέγα τούτο προβληματισμό. Η έλξη του Θεού είναι ισχυρότατη, όπως και η κλίση του. Το «φύγε και σώζου» κυριάρχησε και έτσι, μία ημέρα ιστορική, αλλά και λαμπρή, έβαλε το κλειδί του καταστήματος κάτω από μία πέτρα και κατέβηκε στο λιμάνι για να πραγματοποιήσει την απόφασή του. Ως ελάφι, τώρα, κατευθύνεται προς το ευώδες περιβόλι της Παναγίας, το ¶γιον Όρος. Εκεί, εγκαταβιώνει στη Σκήτη της Αγίας ¶ννης, όπου και απολαμβάνει τους πρώτους καρπούς των ιερών πόθων του. (ΚατΆ άλλη γνώμη, που στηρίζεται σε διηγήσεις, πρώτα πήγε στα Ιεροσόλυμα). Στη Σκήτη αυτή δέχθηκε το βάρος της μοναστικής δοκιμασίας επί 12 έτη (κατΆ άλλους επί 6 έτη) και ασκήθηκε στο έργο της αγιογραφίας και της βυζαντινής μουσικής.

ΜΕΤΑΒΑΙΝΕΙ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ.

Μετά από προσευχή παίρνει την απόφαση να πάει στα Ιεροσόλυμα. Διέρχεται από την γενέτειρά του, επισκεπτόμενος δε τους γονείς του, αναγνωρίζεται από κάποιο σημάδι του μετώπου του. Ο πειρασμός θερμαίνεται και πάλι. Πάλι εμπόδια από τη μητέρα του. Φεύγει ο ακτήμων με τη βοήθεια πλουσίου ανδρογύνου, που πηγαίνει στους Αγίους Τόπους. Ως χρόνος αφίξεώς του στα Ιεροσόλυμα αναφέρεται το έτος 1887, σε έγγραφο του Αρχιγραμματέως του ομωνύμου Πατριαρχείου. Αφού προσκύνησε με δέος και ευλάβεια τους Αγίους Τόπους, εισέρχεται στην ιστορική Μονή του Χοτζεβά και γίνεται αδελφός αυτής.

ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΟΝΑΧΟΣ ΚΑΙ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ.

Μετά τριετή ενάρετο και οσιακό βίο στη Μονή αυτή κείρεται το έτος 1890 Μοναχός. Οπλισμένος με την αγιαστική χάρη και θωρακισμένος με την αήττητη πανοπλία του αγγελικού σχήματος, το 1894 αποστέλλεται από τον Καθηγούμενο της Μονής στο ¶γιον Όρος για να ασκηθεί στην Ιερά Σκήτη της Αγίας ¶ννης, υπό την καθοδήγηση του αειμνήστου Αρχιμανδρίτου Ανθίμου, εις την αγιογραφία, προφανως να ειδικευθει στην τέχνη. Επανέρχεται μετά 3ετίαν στην Ι. Μ. Χοτζεβά και το 1902 προχειρίζεται σε διάκονο και το επόμενο έτος σε πρεσβύτερο. Διατελεί επί ένα έτος (1906) εφημέριος της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού, όπου γνωρίζεται με τον Χρυσόστομο Παπαδόπουλο, τον μετέπειτα καθηγητή του Πανεπιστημίου και Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος. Ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος ως Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, αποφαινόμενος περί του Αγίου Σάββα, πριν ακόμα κοιμηθεί και αναγνωρισθεί η αγιότητά του, έλεγε στον Καλύμνιο φίλο του Γεράσιμο Ζερβό: «Να ξέρεις, Γεράσιμε, ότι ο πατήρ Σάββας είναι άγιος άνθρωπος». Το 1907 επανέρχεται στην Ιερά Μονή Χοτζεβά και ασχολείται, παράλληλα προς την έντονη πνευματική ενάσκησή του, με το ευλογημένο εργόχειρο της αγιογραφίας.

ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

Το 1916, ύστερα από 26 χρόνια περίπου παραμονής στους Αγίους Τόπους επέστρεψε στην Ελλάδα. Έτσι σφραγίζει μια ωραία ασκητική ζωή, πλήρη πνευματικής καρποφορίας. Έφυγε από την έρημο του Ιορδάνου, όπου ζούσε «ως υψιπέτης αετός», τρεφόμενος ως πτηνό με μια κουταλιά βρεγμένο σιτάρι την ημέρα και νερό από τον ποταμό, διότι οι ¶ραβες πολεμούσαν τον ευλογημένο ερημικό βίο. Ευρισκόμενος στην Ελλάδα αναζητεί νέα γη ασκήσεως. Κατά το έτος της επιστροφής του, φαίνεται ότι μετέβη στη νήσο Πάτμο. Αφού παραμένει εκεί επί 2 έτη, πηγαίνει στο ¶γιον Όρος, απΆ όπου κατέρχεται στην Αθήνα για να αγοράσει υλικά αγιογραφίας. Κατά το διάστημα αυτό και μέχρι μεταβάσεώς του στην Αίγινα φαίνεται ότι μετέβη στο ξερονήσι Παραμπόλα και στην Ύδρα.

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ ΣΤΗ ΑΙΓΙΝΑ.

Στην Αθήνα συναντά υποτακτικό του Αγίου Νεκταρίου, ο οποίος τον πληροφορεί ότι τον αναζητεί. ΑπΆ αυτό συνάγεται ότι οι δύο άγιοι είχαν προηγούμενη γνωριμία. Από την Αθήνα, λοιπόν, πηγαίνει στην Αίγινα, όπου διακονεί τον άγιο Νεκτάριο μέχρι την κοίμησή του. Η μετά του αγίου Νεκταρίου συγκαταβίωσή του συνέβαλε πολύ στην περαιτέρω πνευματική πρόοδο του οσίου. Εγνώρισε την αυστηρά άσκηση του αγίου Νεκταρίου, τους πολέμους των μικρών ανθρώπων, αλλά και την αναμφισβήτητη αρετή του, την παροιμιώδη ταπείνωση και απλότητά του. Είδε τη θεία κοίμησή του, η οποία εβεβαίωσε την ευαρέσκεια προς αυτόν του Παναγάθου Θεού με τα έκδηλα σημεία του αγίου μύρου και της ευωδίας, αλλά κυρίως της θαυματουργικής χάριτος. Εις την Αίγινα παραμένει μέχρι το έτος 1926. Αναχωρεί για την Αθήνα, διότι στη Μονή προσέρχεται πολύς κόσμος και ο θόρυβος τον κουράζει. Στην Αθήνα συναντά τον Γεράσιμο Ζερβό, ο οποίος τον φιλοξενεί στο σπίτι του και τον πείθει τελικά να μεταβεί στην Κάλυμνον.

ΜΕΤΑΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΜΝΟ.

Το ίδιο έτος (1926) φθάνει στην Κάλυμνο, όπου μετά από κάποια έρευνα-περιπλάνηση εγκαταβιώνει οριστικά στην Ιερά Μονή Αγίων Πάντων. ΣΆ αυτή τη Μονή, της οποίας τυγχάνει κτήτορας, είχε ασκητεύσει και ο ενάρετος και διορατικός Ιερομόναχος π. Ιερόθεος Κουρούνης. Ο θεσπέσιος αυτός λειτουργός του Υψίστου, προ της κοιμήσεώς του, παρηγορώντας τις λυπημένες αδελφές είπεν: «μετΆ ολίγον θα έλθη εδώ ανώτερός μου». Και πράγματι επαληθεύθηκαν τα λόγια του. Ο π. Σάββας, ευθύς μετά την εγκατάστασή του στην Ιερά Μονή των Αγίων Πάντων, κτίζει με τη βοήθεια του Γεράσιμου Ζερβού τα επάνω κελιά και αρχίζει μία έντονη πνευματική ζωή. Αγιογραφεί, τελεί τα θεια Μυστήρια και τις ιερές Ακολουθίες, εξομολογεί, διδάσκει με το στόμα και το παράδειγμά του και βοηθεί χήρες, ορφανά και φτωχούς. Ζει με ταπείνωση, άσκηση και προσφορά, ώστε το αγγελικό παράδειγμά του να ενθυμούνται με δάκρυα και συγκίνηση όσοι τον εγνώρισαν. Πάντοτε δε θα επικαλούνται με πίστη τη χάρη του στις ποικίλες δοκιμασίες της ζωής τους. Πρόθυμος όταν ζούσε, προθυμότατος μετά την κοίμησή του.

ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ.

Ήταν επιεικής και εύσπλαχνος στις αμαρτίες των άλλων, δεν ανεχόταν τη βλασφημία και την κατάκριση. Αυτά τα δύο πολύ τον ετάρασσαν. Η σκληρά άσκησή του, του χάρισε την ευωδία του σώματός του, αλλά και την ασθένεια. Το πέρασμά του ήταν ευώδες. Αυτή η ευωδία θα εξέλθει και από το μνήμα του κατά την εκταφή του. Όπως σΆ όλους τους ανθρώπους του Θεού, έτσι και από τον π. Σάββα δεν έλλειψε «ο σκόλοψ τη σαρκί». Υπέφερε από προστάτη και σοβαρά κοιλιακή πάθηση. Για τον προστάτη έκανε εγχείρηση και θεραπεύτηκε. Όταν του έλεγαν να πάει στην Αθήνα να θεραπευθεί και για το κοιλιακό νόσημα, απαντούσε: «Αυτό, παιδί μου, θα μας σώση, τίποτε άλλο δεν κάναμε. Αυτό είναι το καλό που θα μας πάει στον Παράδεισο. Ο Θεός είναι μεγάλος». Ο π. Σάββας αγαπούσε όλους τους ανθρώπους και κατέβαλλε προσπάθεια για τη μετάνοιά τους και επιστροφή τους στον Χριστό. Η αγάπη του ήταν ειλικρινής και πηγαία. Ήταν δε αφιλοχρήματος. Ουδέποτε κρατούσε χρήματα. Από την αγιογραφία και τα μυστήρια ό,τι ελάμβανε τα έδινε στους πτωχούς, στις χήρες και τα ορφανά. Η ζωή του ήταν μία συνεχής κατάσταση αγίας υπακοής. Ενδεικτικό αυτού είναι και η υπακοή του να δεχθεί κατά την περίοδο σοβαράς ασθενείας, ο ακρότατος αυτός ασκητής (στο ¶γιον Όρος κατΆ εντολή του γέροντά του) τον Δεκαπενταύγουστο κρέας πετεινού. Ο μακάριος, για κάθε πνευματικό πρόβλημα ελάμβανε άνωθεν την πληροφορία και έτσι βάδιζε επί του ασφαλούς. Είχε πολλούς πειρασμούς και χάλασε πολλές παγίδες του διαβόλου. Κάποτε, και συγκεκριμένα μία Καθαρά Δευτέρα, για να μη τελέσει τις ακολουθίες του, τον έκλεισε επί τρεις ημέρες στο κελί του. Ήταν χαριτωμένος και ευλογημένος από τον Κύριο. Πράος, ανεξίκακος, άδολος, υπάκουος και πονετικός.

ΤΟ ΟΣΙΑΚΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ.

Εδόξασε τον άγγελο στη γη και τον άνθρωπο στους ουρανούς. Ήταν άγγελος και άνθρωπος και αντιστρόφως. Κατά τον τρόπο αυτό εκπλήρωσε τις ημέρες της επί γης πορείας του μέχρι της 7ης Απριλίου 1948, ότε παρέδωκε την αγία του ψυχή στον Κύριο. Περί το τέλος της ζωής του ευρίσκεται σε άκρα περισυλλογή και ιερά κατάνυξη. Επί τρεις ημέρες δεν εδέχθη ουδένα. Ευρίσκετο πλέον στο στάδιο της ιεράς μεταστάσεώς του. Έδωκε τις τελευταίες συμβουλές και εζήτησε γην εν Χριστώ αγάπη και υπακοή. Όταν ο επιθανάτιος ρόγχος τον κατέλαβε και επί μακρόν συνεχίζετο, ξαφνικά λαμβάνει δυνάμεις, ενώνει τα μικρά ευλογημένα χέρια του και χειροκροτεί επανειλημμένα, ενώ από τα χείλη του εξέρχονται οι τελευταίες ιερές φράσεις: «Ο Κύριος, ο Κύριος, ο Κύριος». Ήταν η βεβαίωση της θείας μεταφυσικής πορείας του. Ήταν το κύκνειο άσμα της θεοφιλούς ζωής του. Την ώρα εκείνη ολίγες μόνον μοναχές περιέβαλαν μία αγία μορφή, έναν θαυμάσιο αγωνιστή της πίστεως και της ευσεβείας, έναν οικιστή του Παραδείσου. Ο ουρανός εγνώρισε τη μετάστασή του και επανηγύριζε. Έτσι, η γη εχάρισε στον ουρανό τον άγιο αυτό βλαστό της και ο ουρανός αποδέχθηκε την ιερά αυτή προσφορά.

Είθε και εμείς, μιμούμενοι, κατά το δυνατόν, τις αρετές του Αγίου Σάββα του νέου, του θαυματουργού, αλλά και με τις πρεσβείες του να αξιωθούμε της Ουρανίου Βασιλείας. Αμήν.

 

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως

 

ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ Γ΄ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΝΗΣΤΕΙΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΜΝΟ

 

Την Κυριακή 19/3/2017, τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Χαραλάμπους Καλύμνου, ο Κατανυκτικός Εσπερινός της Γ΄ Κυριακής των Νηστειών, στον οποίο χοροστάτησε ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Παΐσιος.

Πριν το τέλος, ο Μητροπολίτης, ανέγνωσε τους χαιρετισμούς του Τιμίου Σταυρού και στη συνέχεια πραγματοποίησε ομιλία με θέμα : «Το Πανσεβάσμιον Ξύλον».

 

 

 

ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

 

Πατέρες και αδελφοί μου

Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως σήμερα και η Εκκλησία μας προβάλλει  στο μέσα  των Ναών τον Παμμακάριστο, τον Πανσεβάσμιο, και Ζωοποιό Σταυρό του Κυρίου μας, με σκοπό να μας ενισχύσει στον πνευματικό αγώνα μας στο μέσο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, και ψάλλει «Τον Σταυρόν Σου προσκυνούμε Δέσποτα και την Αγία Σου Ανάσταση δοξάζομεν».

Στη Θεία Λειτουργία το πρωί ακούσαμε το ευαγγελικό ανάγνωσμα του Ευαγγελιστή  και Αποστόλου Μάρκου (κεφ. Η – στίχοι  34 -38 κεφ. θ- στίχος. 1).

«Είπεν ο Κύριος, όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι», κ.λ.π. Δύο φορές το χρόνο διαβάζεται η ευαγγελική αυτή περικοπή που ακούσαμε σήμερα, την Κυριακή μετά την ύψωση και την σημερινή Κυριακή.

Το Ευαγγέλιο είναι ένα, μα είναι πολύπλευρο και πολύπτυχο. Κάθε φορά μπορούμε να το βλέπουμε από άλλη πλευρά και να αποκαλύπτουμε καινούργια πράγματα. Αυτό είναι ζήτημα κάθε φορά δική μας διάθεσης.

Κατά πώς το ρωτάμε κάθε φορά, το ευαγγέλιο μας απαντά. Η αποκάλυψη του Θεού στις γραφές, όσο ποιο πολύ μιλάει μέσα μας, τόσο και πιο πολύ μας φανερώνεται.

Σε κείνους που δεν πιστεύουν το ευαγγέλιο είναι «κεκαλυμμένο», πάει να πει πως ο Θεός αποκαλύπτεται σΆ εκείνους που ανοίγουν τα μάτια τους και επιζητούν την  σωτηρία της ψυχής τους, δια του ευαγγελίου. Με όσο πιο καθαρά μάτια βλέπει κανείς  τα πράγματα τόσο πιο εύκολα γνωρίζει την αλήθεια, γνωρίζει το ευαγγέλιο της  σωτηρίας του.

Με όσο πιο καθαρή διάθεση και προθυμία ακούμε το λόγο του Θεού, το ευαγγέλιο,  τόσο καλύτερα και τον καταλαβαίνουμε. Εκείνον πού είπε «εγώ ειμί άμπελος η αληθινή και ο Πατήρ μου ο Γεωργός εστίν». Αν προσπαθήσει κανείς να εξηγήσει το  ευαγγέλιο ως φιλόλογος, δεν θα το καταλάβει, δεν θα το κατανοήσει. Μα και ο θεολόγος εάν το εξηγήσει με τον δικό του τρόπο, ίσως να το παρερμηνεύσει. Η  θεολογία δεν θα πεί να ξέρεις θεολογικά.

Η Θεολογία δεν είναι επιστήμη και γνώση μόνο, αλλά κατά τον Γρηγόριο τον Θεολόγο – η Θεολογία είναι τέχνη τεχνών και επιστήμη επιστημών – είναι δηλαδή πίστη και αγιοσύνη.

Αν ο Ιησούς Χριστός ξεκινούσε με σκοπό να κηρύξει εύκολα και ξεκούραστα πράγματα δεν θα έλεγε όσα ακούσαμε στο σημερινό ευαγγέλιο ανάγνωσμα. Ο Χριστός δε θέλησε ποτέ να καλοπιάσει τους ανθρώπους με γλυκόλογα, για να κάνει οπαδούς.

Οι οπαδοί του κόσμου τούτου είναι για να φωνάζουν στους δρόμους, στις πλατείες και σήμερα στα χαζοκούτια τις τηλεοράσεις για τους αρχηγούς τους. Οι πιστοί όμως  που πιστεύουν στον Κύριο της Δόξης Χριστό, φωνάζουν και λέγουν – τον Σταυρό σου προσκυνούμε Δέσποτα και την Αγία σου Ανάσταση δοξάζομεν.

Αυτό το κήρυγμα του Σταυρού, μπορεί κανείς να το κάνει απλό και πρακτικό; Ο σταυρός είναι σταυρός. Όσο κι αν το ομορφύνουμε, ο Σταυρός παραμένει το ματωμένο ξύλο, το θανατικό όργανο, το σύμβολο του χρέους, της αυταπάρνησης και της θυσίας.

Δεν κερδίζει κανείς τίποτε και λέει λόγια στον αέρα, όταν θέλει να παρουσιάσει  το κήρυγμα του σταυρού για εύκολο πράγμα. Το πιο προσωπικά υπεύθυνο, το πιο άξιο και το πιο ηρωϊκό είναι να σηκώνει κανείς τον σταυρό του και να πεθαίνει για τον Χριστό και το ευαγγέλιο.

Να πεθαίνει κανείς, όχι για να ωφεληθεί ο Χριστός, μα να ζήσει κανείς, εν Χριστώ  Ιησού. Αυτή είναι άλλη μία διαφορά μεταξύ του οπαδού και του πιστού. Ο οπαδός φωνάζει και σκοτώνεται για τον αρχηγό του, ο πιστός όμως σηκώνει το σταυρό του για τη σωτηρία του. Ο Χριστός δεν είναι δημαγωγός, ο Χριστός είναι σωτήρας και λυτρωτής.

Ο λόγος για το σταυρό δεν ακούεται ευχάριστα. Όχι μόνο γιατί έρχεται σε αντίθεση με την φιλαυτία μας, την καθΆ υπερβολή αγάπη και τον εγωισμό μας, μα γιατί στα μάτια μας και κάτω από την λογική μας ο σταυρός είναι σκάνδαλο, παγίδα στημένη από τον διάβολο και μωρία, ανοησία.

Ο μεγάλος Απόστολος Παύλος έγραψε στους Κορινθίους: «Εκείνοι πού πιστεύουν μόνο στις  αισθήσεις τους, αυτοί θέλουν να δούν σημείο. Κι εκείνοι πού έχουν εμπιστοσύνη μόνο στο μυαλό τους, αυτοί ζητάνε να βρούν σοφία, «ημείς  κηρύσσομεν Χριστόν εσταυρωμένον».

ΣΆ αυτά τα λόγια του Αποστόλου συνίσταται όλη η αλήθεια του κηρύγματος, όλη η πίστη της Εκκλησίας, όλο το δράμα της ζωής του πιστού. Γιατί αλήθεια, είναι και δράμα και δοκιμασία η επί γης ζωή μας. Η πίστη είναι αγώνας και αγωνία. Ο σταυρός, είναι ηρωισμός και θυσία και σταύρωση.

Όταν λέμε πίστη κι όταν λέμε σταυρό, δεν εννοούμε την πίστη σαν ιδεολογία και το σταυρό σαν σύμβολο, αλλά τα ζούμε και τα δύο στην πράξη της σταύρωσης. Ο Χριστός σταυρωμένος για μας κι εμείς σταυρωμένοι για τη σωτηρία μας.

Τις αλήθειες αυτές όποιος τις καταλαβαίνει αλλιώτικα, ξεγελάει τον εαυτό του και νομίζει πως η πίστη και ο σταυρός δεν είναι σταύρωση και θυσία. Αυτός ο άνθρωπος βρίσκεται έξω από την Εκκλησία και πιστεύει ότι η αγωνία της σταύρωσης και ο πόνος της θυσίας είναι όλο και όλο κάρφωμα στο ξύλο. Μα δεν είναι αυτό μόνο.

Πολλοί καρφώθηκαν και πολλοί θυσιάστηκαν κι ο κόσμος τους τιμά για ήρωες. Ο Χριστός δεν μας θέλει σταυρωμένους μαζί του για να δείξουμε ότι είμαστε ήρωες, αλλά θέλει να σωθούμε, γιατί και Εκείνος, ο Οποίος «άπαξ δια παντός» σταυρώθηκε δεν είναι ήρωας, αλλά Σωτήρας του κόσμου και Λυτρωτής.

Το πιο σκληρότερο κάρφωμα, κι ο πιο επώδυνος θάνατος, ο πιο αγωνιώδης αγώνας και η πιο αιματηρή πάλη είναι να ξεπεράσει κανείς τις αισθήσεις του και το λογισμό του.

Ο Ιερός Χρυσόστομος λέγει: «Όσοι αφιέρωσαν τον εαυτό τους εξΆ ολοκλήρου στο Χριστό, νέκρωσαν τελείως κάθε κακή επιθυμία πού γεννιέται στη σάρκα για να καταστρέψει όλες τις  ενέργειες της ψυχής. Ας ακολουθήσουμε και εμείς το παράδειγμά τους. Ας καταστήσουμε  τα μέλη μας αδρανή προς την τυραννία της διαβολικής ενεργείας πού επαναστατεί εναντίον μας.

Ο άνθρωπος, ο κατΆ εικόνα Θεού, πρέπει να πιστεύει ακράδαντα πως ο σταυρωμένος είναι ο Θεός, πώς ο σταυρός είναι η κλίμακα για τον ουρανό, και πως η σταύρωση κάθε ανθρώπου είναι η σωτηρία του.

Πολλοί άνθρωποι θεωρούν πως η σταύρωση είναι σωματικός πόνος, μα πιο πολύ είναι ψυχική οδύνη. Να πεθάνει κανείς δεν είναι τίποτε, μιας και όλοι θα πεθάνουν, το πώς πεθαίνει κανείς είναι το παν, είναι το ζητούμενο στον άνθρωπο της κάθε  εποχής.

Ο Χριστός είπεν: «ένεκεν εμού και του ευαγγελίου». Κι είναι εδώ το όριο πού όταν το ξεπεράσει κανείς, νικά όχι μόνο τον πόνο του σώματος, αλλά και την ψυχική οδύνη.

Από δω και  πέρα ο σκεπτόμενος λογικός άνθρωπος νικητής εισέρχεται στην ανάσταση, αγωνίζεται και δεν αγωνιά, αλγεί και δεν πονά, θλίβεται και δεν στενοχωριέται. Και όχι μόνο αυτά, αλλά και χαίρεται ως ο Ληστής ,ως ο Πέτρος, ως ο Ζακχαίος, ως ο Τελώνης.

Παράδειγμα προς μίμηση ο άσωτος υιός, χαλινούς αποπτύξας τους πατρικούς, εγκαταλείπει την πατρική του εστία και φεύγει μακράν. Και όμως εις εαυτόν  σηκώνει τον προσωπικό σταυρό του, μετανοεί και επιστρέφει στον πατρικό του οίκο και ξεπερνά τον πόνο του «αστάτω φρενί» σώματός του, αλλά και την ψυχική οδύνη που είχε αμαυρώσει την ψυχή του από το βάρος των αμαρτιών του.

«Αναστάς πορεύσομαι προς τον πατέρα μου, και ερώ αυτώ πάτερ. Ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου και ουκέτι ειμί άξιος κληθήναι υιός σου, ποίησόν μεν ως ένα τον μισθίον σου». Απόφαση εσωτερικής ανάστασης.

Ο Χριστός μιλάει για τον σταυρό του και τον ονομάζει φορτίο ελαφρό, η Εκκλησία προσκυνάει το ζωομύριστο ξύλο, τον Σταυρό του Κυρίου και ψάλλει: «Ω τρισμακάριστε Σταυρέ και πανσεβάσμιε, σε προσκυνούμεν οι πιστοί και μεγαλύνομεν αγαλλόμενοι τη θεία σου ανυψώσει.  ΑλλΆ ως τρόπαιον και όπλον απροσμάχητον, περιφρούρει τε και σκέπε τη σή χάριτι, τους επι σοί κράζοντας. Χαίρε, Ξύλον μακάριον».

Ο Ιερός Χρυσόστομος μας λέει από τα βάθη των αιώνων – ξύλο και ξύλο. Το δένδρο του Αδάμ έφερε τον θάνατο. Ύστερα από την παράβασή του μπήκε στον κόσμο ο θάνατος. Το ξύλο όμως Σταυρού χάρισε την αθανασία.

Εκείνο μας έβγαλε από τον παράδεισο. Αυτό μας ωδήγησε στον παράδεισο. Εκείνο για μια παράβαση, τιμώρησε τόσο πολύ τον Αδάμ. Αυτό (ο Σταυρός) εξαφάνισε τα μύρια φορτία των αμαρτιών μας και μας χάρισε την παρρησία προς τον Θεό. Είδετε, λοιπόν, την διαφορά του ενός ξύλου από το άλλο;

Πατέρες και αδελφοί μου, τελειώνω με τον Ιερό Χρυσόστομο να λέγει:

«Ο Σταυρός άνοιξε τις κλεισμένες πόρτες, και για τους προγόνους μας και για μας.

Ο Σταυρός κατάργησε όσα μας δηλητηρίαζαν.

Ο Σταυρός κατάργησε την δύναμη που είχε το κώνειο.

Ο Σταυρός γιάτρεψε τις πληγές από τα φαρμακερά θηρία.

Ο Σταυρός άνοιξε τις πύλες του ¶δη.

Ο Σταυρός άνοιξε τις αψίδες των ουρανών.

Ο Σταυρός άνοιξε την είσοδό μας στον παράδεισο.

Ο Σταυρός κατέστρεψε το κράτος του διαβόλου.

Ο Σταυρός επέστρεψε και έσωσε την οικουμένη.

Ο Σταυρός εξαφάνισε την πλάνη, επανέφερε την αλήθεια, έκανε την γη ουρανό, τους ανθρώπους τους μετέβαλε σε αγγέλους.

Οι δαίμονες δεν είναι πλέον φοβεροί, είναι ευκαταφρόνητοι.

Ο θάνατος δεν είναι πλέον θάνατος, αλλά είναι ύπνος.

Όλα όσα μας πολεμούσαν ηττήθηκαν και κονιορτοποιήθηκαν.

Ο Σταυρός του Χριστού φαίνεται, ότι είναι πράγμα που σκανδαλίζει, αλλΆ όμως όχι  μόνο δεν σκανδαλίζει, αλλά και ελκύει.

Ο Χριστός είπε πως «η βασιλεία του Θεού βιάζεται» και αυτό θα πεί ότι ξέγνοιαστα και χωρίς να σηκώσουμε ο καθένας από εμάς τον ατομικό σταυρό, Βασιλεία των Ουρανών δεν θα γευθούμε.

Χωρίς σταυρό αδελφοί και πατέρες, Εκκλησία δεν γίνεται. Ο λόγος για τον σταυρό είναι πολύς και δυσερμήνευτος. Ο σταυρός είναι μυστήριο, και για το μυστήριο δεν μιλάμε, σωπαίνομε, προσκυνάμε και ψάλουμε όλοι μαζί.

«Τον Σταυρόν Σου προσκυνούμεν Δέσποτα και την Αγίαν Σου Ανάστασιν δοξάζομεν».

+ Ο Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας Παΐσιος

 

 

 

 

Επιμέλεια:  Γεώργιος Ι. Χρυσούλης, Γραμματέας Ιεράς Μητροπόλεως

Κείμενο – Φωτογραφίες :  π.Κ.Σμαλιός – Κλεάνθης Μαρτίνος

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ 2017

 

Την Κυριακή 19 Μαρτίου 2017, με κατάνυξη εορτάσθηκε στη Μητρόπολή μας η Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως.

Σε όλες τις Ενορίες την παραμονή ετελέσθη ο Εσπερινός και ανήμερα της εορτής η Θεία Λειτουργία.

 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΝΗΣΟ ΤΕΛΕΝΔΟ

Στη νήσο Τέλενδο εόρτασε ο Μητροπολίτης μας κ. Παΐσιος την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, στον Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής, όπου ετέλεσε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, παρουσία των ολίγων κατοίκων του νησιού.

Στο τέλος έγινε η έξοδος του Τιμίου Σταυρού, ο οποίος Τίμιος Σταυρός ήταν ευπρεπισμένος με άνθη εντός δίσκου κατά την τάξιν του τυπικού της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας.

Στον θείο λόγο του ο Μητροπολίτης είπε τα εξής:

«Κατά την σημερινή Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, την Γ΄ Κυριακή των Νηστειών, η Αγία μας Εκκλησία προβάλλει το τρισμακάριστο Ξύλο, τον αιματοβαμμένο Σταυρό του Κυρίου στο μέσο των Ναών, για να μας υπενθυμίσει ζωηρώς το μέγιστο αντάλλαγμα που εδόθη για τη ψυχή μας, ως λύτρο αντί πολλών, η σταυρική, άπαξ δια παντός, θυσία, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Η πίστη προς τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό και η προσκύνησή του, παρέχει στους πιστούς της κάθε εποχής εκείνη την κραταιή δύναμη ενάντια στον Διάβολο και την νίκη κατά της θεοστυγούς αμαρτίας· «Κύριε, όπλον κατά του Διαβόλου τον Σταυρόν σου ημίν δέδωκας».

Όπως το χαράκωμα φυλάττει τον στρατιώτη από τις σφαίρες του εχθρού, τοιουτοτρόπως και ο Πανάγιος Σταυρός του Κυρίου Ιησού φυλάττει τον χριστιανό από τις σφαίρες και τις ύπουλες δυνάμεις και ποικίλες ενέργειες του Διαβόλου και των σκοτεινών αυτού αγγέλων.

Από του Σταυρού του Κυρίου ξεχύθηκε ανά τον κόσμο πλούσια «η χάρις του Θεού, η σωτήριος πάσιν ανθρώποις», ανέτειλε το καθαρό της αληθείας και σοφίας του Θεού φως, αναπτύχθηκε η ακαταμάχητος δύναμη και ζωή, δια της οποίας κατέπεσε η πλάνη της αμαρτίας και ανυψώθηκε από τον βούρκο της αμαρτίας ο κατΆ εικόνα Θεού άνθρωπος.

Χωρίς την χάρη και την δύναμη του Τιμίου Σταυρού, ο άνθρωπος είναι ασθενής, αδύνατος και αδύναμος και δεν μπορεί να εκτελέσει τις ηθικές εντολές και να σωθεί. Χωρίς της χάριτος του Τιμίου Σταυρού, ο άνθρωπος απομακρύνεται από του υψηλού του προορισμού και τιμωρείται από τα πάθη του.

Αυτή είναι η διδασκαλία της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, αυτός είναι ο νόμος του  Σταυρού, ο νόμος της σωτηρίας, το θέλημα του Θεού δια κάθε άνθρωπο που πιστεύει στον Θεό και θέλει να εισέλθει νικητής στην Ουράνιο Βασιλεία. Εάν ο άνθρωπος δεν θελήσει να υποτάξει το εγώ του και να επιζητήσει να βρεί το Σύ, που είναι ο Σταυρωθείς και Αναστάς,  υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας Κύριος, είναι αδύνατο να εισέλθει στην Ουράνιο Βασιλεία.

Το θέλημα του Θεού Πατρός των Φώτων, το οποίο έγινε φανερό, δια του Θεανθρώπου Ιησού, στον πεπτωκότα άνθρωπο, καλείται Θείος Νόμος, και αυτός ο Θείος Νόμος παρέχει πάντοτε δια του Τιμίου Σταυρού το αγαθό, το δίκαιο, το αληθινό και σωτήριο δια τον άνθρωπο της  κάθε εποχής που επιζητεί, ως η διψώσα έλαφος, την χάρη, το έλεος και την ευσπλαχνία του  Παντοδυνάμου Θεού.

Δια της Σταυρικής θυσίας του Μονογενούς Υιού και Λόγου του Θεού ανέτειλε νέος πνευματικός και ηθικός νόμος, ως νέα ζωή και αθανασία. Δια της δυνάμεως του Σταυρού αναγεννήθηκε ο άνθρωπος πνευματικά και ηθικά και υψώθηκε στον πνευματικό κόσμο και στον ουρανό, αφού δια του Σταυρού νίκησε τον Διάβολο και την αμαρτία. Και δια του Σταυρού ο άνθρωπος γίνεται μέτοχος της Βασιλείας των Ουρανών.

Ανήλθε επί του Σταυρού και υψώθηκε, εκουσίως, ο αναμάρτητος Ιησούς Χριστός και επάνω στο Σταυρό έχυσε το πανάχραντο αίμα Του, και το έδωκε λύτρο αντί πολλών για την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Ανήλθε εκουσίως επί του Σταυρού ο άκακος, «ο αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτία του κόσμου», ο Οποίος «τις αμαρτίες μας σηκώνει και για εμάς υποφέρει», ως άνθρωπος ο Μόνος αναμάρτητος.

Επί του Σταυρού τελέστηκε η μυστηριώδης θυσία, άπαξ  δια παντός, η οποία θεραπεύει τις  ψυχικές και σωματικές ασθένειες, σηκώνει το φορτίο των αμαρτιών παντός ανθρώπου, παρέχει ζωή και δύναμη στους αδυνάτους προς επιτέλεση του αγαθού και αποβαίνει πηγή πάσης  χάριτος και αληθείας.

Ο Απόστολος Παύλος στην προς Κορινθίους Α΄ Επιστολή του λέγει ότι: «το μωρόν του Θεού σοφώτερον των ανθρώπων εστί και το ασθενές του Θεού ισχυρότερον των ανθρώπων εστί» (Κορ. Α΄,25).

Ο Ιερός Χρυσόστομος ερμηνεύοντας το χωρίο αυτό του Απόστολου Παύλου, λέγει: «αυτό πού θεωρείται μωρία του Θεού, είναι πιο σοφό από την σοφία του ανθρώπου, και εκείνο πού θεωρείται αδυναμία του Θεού είναι πιο δυνατό από την δύναμη των ανθρώπων». Μωρία και αδυναμία ονομάζει τον Σταυρό. Όχι διότι πράγματι είναι μωρία, αφού δεν υπάρχει μεγαλύτερη  σοφία από τον Σταυρό, ούτε διότι είναι αδυναμία, αφού είναι ό,τι πιο δυνατό, αλλά για να κάνει γνωστή την σκέψη πού είχαν οι άπιστοι για τον Σταυρό.

Το κήρυγμα για τον σταυρικό θάνατο του Χριστού είναι μωρία γιΆ αυτούς πού πάνε προς την εξαφάνισή τους, γιΆ αυτούς όμως που επιζητούν τον δρόμο της σωτηρίας τους είναι δύναμη του Θεού. Ο Θεός διακηρύττει στην Γραφή θα αφανίσω την σοφία των σοφών και των έξυπνων την εξυπνάδα θα καταπατήσω.

Δια της πίστεως στο Πανσεβάσμιο Ξύλο, από τον τετραμερή Σταυρό του Κυρίου πηγάζει η θεία χάρις, η οποία ενδυναμώνει και ενισχύει τον άνθρωπο της κάθε εποχής, αναγεννά και καθαρίζει την ψυχή του από τα πάθη και τα οψώνια της αμαρτίας και ατενίζοντας το ακαταμάχητο όπλο κατά του Διαβόλου υπομένει τις θλίψεις, τους  διωγμούς και κάθε ενέργεια του αντικειμένου και των αγγέλων αυτού.

Ο Ιερός Χρυσόστομος από τον ιερόν άμβωνα της Βασιλευούσης των Πόλεων, έλεγε τότε και σήμερα, «ο Σταυρός διέλυσε την έχθρα του Θεού προς τους ανθρώπους, έφερε την συμφιλίωση, έκανε την γη ουρανό, ένωσε τους ανθρώπους με τους αγγέλους, γκρέμισε το κάστρο του θανάτου, παρέλυσε την δύναμη του διαβόλου, εξαφάνισε την δύναμη της αμαρτίας, απάλλαξε την γή από την πλάνη, ξανάφερε την αλήθεια, εδίωξε τους δαίμονας, φύτεψε την αρετή, θεμελίωσε την Εκκλησία».

Η Εκκλησία μας καλεί σήμερα να προσκυνήσουμε μετά πολλών δακρύων τον αιματοβαμμένο  Σταυρό του Κυρίου ψάλλοντες και λέγοντες: «Τον Σταυρόν Σου προσκυνούμεν Δέσποτα και την Αγίαν σου Ανάστασιν δοξάζομεν». ΑΜΗΝ».

 

ΣΤΗ ΛΕΡΟ

Με θρησκευτική λαμπρότητα εορτάσθηκε και στη Λέρο η Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, στον ιστορικό Ιερό Ναό του Τιμίου Σταυρού, όπου αφΆ εσπέρας μεν ετελέσθη Αρχιερατικός Εσπερινός, την δε πρωΐαν Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, υπό του Θεοφ. Επισκόπου Στρατονικείας κ. Στεφάνου, παρουσία των τοπικών Αρχών και πυκνού εκκλησιάσματος.

Στο τέλος έγινε η έξοδος του Τιμίου Σταυρού, ο οποίος Τίμιος Σταυρός ήταν ευπρεπισμένος με άνθη εντός δίσκου κατά την τάξιν του τυπικού της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας.

Μετά το πέρας, κατά το έθος, ο Θεοφιλέστατος μοίρασε στο εκκλησίασμα «τα Λέρικα ματσάκια».

 

Επιμέλεια-Φωτογραφίες:  Γεώργιος Ι.Χρυσούλης, Γραμματεύς Ιεράς Μητροπόλεως

 

ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΑΓΙΩΝ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ ΜΑΡΤΥΡΩΝ 2017

 

Με λαμπρότητα και κατάνυξη εορτάσθηκε η μνήμη των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, την Πέμπτη 9 Μαρτίου 2017.

Στην ομώνυμη Ενορία, στην περιοχή των Αλίντων της νήσου Λέρου, το απόγευμα της Τετάρτης 8 Μαρτίου, ετελέσθη υπό του Θεοφ. Επισκόπου Στρατονικείας κ. Στεφάνου, εόρτιος πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός, μετΆ αρτοκλασίας, επί τη μνήμη των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων των εν πόλει Σεβαστεία μαρτυρησάντων, συμπαραστατούμενος υπό των Αιδεσιμωτάτων πρωτ.Νικοδήμου Φωκά, Αρχιερατικού Επιτρόπου, πρωτ. Μαξίμου Λιβανού, εφημέριου του πανηγυρίζοντος Ι.Ναού, πρωτ. Σωφρονίου Χατζηλάρη και πρωτ. Δαμασκηνού Παλαπουγιούκ.

Κατά τον Εσπερινό παρέστη ο Έπαρχος κ.Ι.Θεμέλαρος και πλήθος πιστών.

Τον θείο λόγο κήρυξε ο αρχιμ. Δανιήλ Αεράκης, ο οποίος έκανε εκτενή αναφορά στον βίο και το μαρτύριο των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων.

Το πρωί της Πέμπτης 9 Μαρτίου, ετελέσθη Όρθρος και Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, όπου εκκλησιάσθηκαν όλοι οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου της περιοχής και κοινώνησαν των Αχράντων Μυστηρίων.

Μετά το πέρας του Εσπερινού και της Θ.Λειτουργίας, στο παρακείμενο Κέντρο Νεότητος του Ιερού Ναού, εκ μέρους του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου, προσεφέρθη τσάι και παραδοσιακά νηστίσιμα κεράσματα.

 

ΒΙΟΣ ΑΓΙΩΝ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ ΜΑΡΤΥΡΩΝ

Οι ¶γιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες, οι οποίοι κατάγονταν από διάφορους τόπους και μαρτύρησαν στην λίμνη της Σεβαστείας, το έτος 320 μ.Χ., είναι οι :

Αγγίας, Αγλάιος, Αειθαλάς, Αέτιος, Αθανάσιος, Ακάκιος, Αλέξανδρος, Βιβιανός, Γάιος, Γοργόνιος, Γοργόνιος, Δομετιανός ή Δομέτιος, Δόμνος, Εκδίκιος, Ευνοϊκός, Ευτύχιος, Ηλιάδης ή Ηλίας, Ηράκλειος, Ησύχιος, Θεόδουλος, Θεόφιλος, Ιωάννης ή Κάνδιδος, Κλαύδιος, Κύριλλος, Κυρίων, Λεόντιος, Λυσίμαχος, Μελίτων, Νικόλαος, Ξανθίας, Ουαλέριος, Ουάλης, Πρίσκος, Σακερδών ή Σακεδών, Σεβηριανός, Σισίνιος, Σμάραγδος, Φιλοκτήμων, Φλάβιος και Χουδίων.

Οι ¶γιοι ήταν στρατιώτες επί αυτοκράτορα Λικινίου (308-323 μ.Χ.) και ηγεμόνος Αγρικολάου. Επειδή αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, συνελήφθησαν και ομολόγησαν ότι ήταν Χριστιανοί. Και επειδή δεν πείσθηκαν να αρνηθούν την πίστη τους, τους συνέτριψαν με πέτρες τα σώματά τους και σε καιρό χειμώνα τους καταδίκασαν να στέκονται όλη την νύχτα μέσα στην λίμνη που είχε παγώσει από το κρύο και είχε κρυσταλλώσει.

Εκεί, όταν ένας λιποψύχησε και έτρεξε προς το κοντινότερο λουτρό για να ζεσταθεί, ο Καπικλάριος που τους φύλαγε, όταν είδε από τον ουρανό να κατεβαίνουν οι στέφανοι για τους τριάντα εννέα Μάρτυρες και ένα στεφάνι να περισσεύει, το οποίο ανήκε σε εκείνον που λιποψύχησε, αφού απέβαλε την στολή του, έτρεξε προς τους Αγίους και πίστεψε στον Χριστό. Το πρωί, όσους δεν είχαν πεθάνει ακόμη, αφού οι φύλακες τους οδήγησαν στην ακτή και τους έσπασαν τα πόδια, τους έκαψαν και έριξαν τα ιερά σκηνώματά τους στην λίμνη.

Τα μαρτυρικά λείψανα ευρέθησαν από τους Χριστιανούς σε κάποιο γκρεμό, όπου είχαν συναχθεί κατά θεία οικονομία και ενταφιάσθηκαν με ευλάβεια.

Στον Ευεργετινό αναφέρεται ότι ενώ οι ¶γιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες βρίσκονταν στο στάδιο της αθλήσεως έχοντας παραμείνει όλη τη νύχτα μέσα στην παγωμένη λίμνη και καθώς τους έσερναν στον αιγιαλό για να τους συντρίψουν τα σκέλη, η μητέρα ενός Μάρτυρος παρέμενε εκεί πάσχουσα με αυτούς, βλέποντας το παιδί της που ήταν νεότερο στην ηλικία από όλους, μήπως και λόγω του νεαρού της ηλικίας και της αγάπης προς την ζωή, δειλιάσει και βρεθεί ανάξιο της τιμής και της τάξεως των στρατιωτών του Χριστού. Στεκόταν λοιπόν, εκεί και άπλωνε τα χέρια της προς το παιδί της λέγοντας: «Παιδί μου γλυκύτατο, υπόμεινε για λίγο και θα καταστείς τέκνο του Ουράνιου Πατέρα. Μην φοβηθείς τις βασάνους. Ιδού, παρίσταται ως βοηθός σου ο Χριστός. Τίποτε δεν θα είναι από εδώ και πέρα πικρό, τίποτα το επίπονο δεν θα απαντήσεις. Όλα εκείνα παρήλθαν, διότι όλα αυτά τα νίκησες με τη γενναιότητά σου. Χαρά μετά από αυτά, άνεση, ευφροσύνη. Όλα αυτά θα τα γεύεσαι, διότι θα είσαι κοντά στον Χριστό και θα πρεσβεύεις εις Αυτόν και για μένα που σε γέννησα».

Τα λείψανα των Αγίων βρήκε με θεία οπτασία, το έτος 438 μ.Χ., η αυτοκράτειρα Πουλχερία κρυμμένα στο ναό του Αγίου Θύρσου, πίσω από τον άμβωνα, στον τάφο της διακόνισσας Ευσέβειας σε δύο αργυρές θήκες, οι οποίες κατά την διαθήκη της Ευσέβειας, είχαν εναποτεθεί στον τάφο της στο μέρος της κεφαλής της. Στην συνέχεια η Πουλχερία οικοδόμησε ναό έξω από τα τείχη των Τρωαδησίων. Σπουδαία από ιστορικής απόψεως θεωρείται από νεότερους ερευνητές η Διαθήκη των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, η οποία αποσκοπεί στο να παρεμποδίσει τον διασκορπισμό των ιερών λειψάνων τους μεταξύ των Χριστιανών.

 

Επιμέλεια – φωτογραφίες:  Γεώργιος Ι.Χρυσούλης, Γραμματεύς Ιεράς Μητροπόλεως

ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ  7ΗΣ  ΜΑΡΤΙΟΥ  (1948 – 2017)

69 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ

 

Με πατριωτικό ενθουσιασμό και θρησκευτική λαμπρότητα εορτάστηκε την Τρίτη 7 Μαρτίου 2017, η 69η επέτειος της ενσωματώσεως της Δωδεκανήσου με την Μητέρα Ελλάδα, στα νησιά της Μητροπόλεως Λέρου-Καλύμνου-Αστυπαλαίας.

 

ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΜΝΟ

Μεγαλειώδης παρέλαση πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 7 Μαρτίου 2017 το πρωί, στην Κάλυμνο, στα πλαίσια του εορτασμού για την 69η επέτειο της Ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου με τη μητέρα Ελλάδα, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου.

Εντυπωσιακή η συμμετοχή του κόσμου που παρακολούθησε την παρέλαση και που από νωρίς είχε κατακλύσει την παραλιακή οδό.

¶ψογη η παρουσία των τμημάτων της μαθητιώσας νεολαίας όλων των Σχολείων Α/βάθμιας και Β/βάθμιας εκπαίδευσης, Αθλητικών συλλόγων, του Λυκείου Ελληνίδων και των προσκόπων. Τα στρατιωτικά τμήματα που συμμετείχαν εντυπωσίασαν και δίκαια απέσπασαν τα αυθόρμητα χειροκροτήματα του κόσμου.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος έφτασε στο αεροδρόμιο Καλύμνου με στρατιωτικό ελικόπτερο στις 10.15  το πρωί. Αμέσως μετά προσήλθε τον Ιερό Ναό του Χριστού όπου τον ανέμενε ο Δήμαρχος Ι.Γαλουζής και οι Τοπικές Αρχές του νησιού. Ακολούθησε Δοξολογία χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας κ.κ. Παισίου. Τον Πανηγυρικό εκφώνησε ο νέος Πρόεδρος του Δ.Σ. καθηγητής φιλόλογος Ποθητός Μαγκούλιας.

 

 

 

Στη συνέχεια πεζή ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μετέβη στο  Μνημείο των Πεσόντων όπου κατέθεσε στεφάνι.

Ακολούθησε η Παρέλαση μαθητικών και στρατιωτικών τμημάτων, την οποία ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρακολούθησε από ειδική εξέδρα που είχε στηθεί στο χώρο αριστερά του μνημείου.

Μετά την παρέλαση ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έκανε δηλώσεις στα ΜΜΕ και συνοδευόμενος από το Δήμαρχο περπάτησε ανάμεσα στον κόσμο χαιρετώντας τον.

Από τον χώρο της παρέλασης μετέβη στο Δημαρχιακό Μέγαρο όπου ενημερώθηκε από το Δήμαρχο και ακολούθησε η μετάβαση στο ισόγειο του Πνευματικού Κέντρου- Αναγνωστηρίου «ΑΙ ΜΟΥΣΑΙ», στην είσοδο του οποίου υπήρχε Έκθεση Φωτογραφίας και εγγράφων για τα 70 χρόνια «Ελεύθερα Δωδεκάνησα» (1947-2017).

Στην αίθουσα του ισογείου του Αναγνωστηρίου, πραγματοποιήθηκε ειδική τελετή ανακήρυξης της Α.Ε. του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου σε επίτιμο δημότη Δήμου Καλυμνίων.

Μετά το πέρας  της τελετής  ο Πρόεδρος επισκέφτηκε τον Ιερό Ναό Αγίου Σάββα του εν Καλύμνω.

Ακολούθως επιβιβάστηκε σε σκάφος της ΛΣ-ΕΛ/ΑΚΤ και επισκέφτηκε την νήσο Ψέριμο.

Μετά την επιστροφή του από Ψέριμο μετέβη στο Ξενοδοχείο «Πλάζα» Μασούρι, όπου ο Δήμος Καλυμνίων παράθεσε επίσημο γεύμα.

Λίγο μετά τις 16.00 αναχώρησε για Ρόδο.

Να σημειώσουμε ότι την Κυβέρνηση εκπροσώπησε ο Υφυπουργός Ναυτιλίας Νεκτάριος Σαντορινιός, ενώ από τη ΝΔ παρών ήταν ο βουλευτής Ρεθύμνου Ιωάννης Κεφαλογιάννης. Τις Ένοπλες Δυνάμεις εκπροσώπησε ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Ναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης ΠΝ. Παρόντες επίσης ο βουλευτής Δωδεκανήσου Ηλίας Καματερός, ο αντιπεριφερειάρχης Χαρ.Κόκκινος και ο πρώην Υπουργός Αριστοτέλης Παυλίδης.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΗΣ 7ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΜΝΟ :

 

 

ΣΤΗ ΛΕΡΟ

Οι εκδηλώσεις περιελάμβαναν γενικό σημαιοστολισμό και φωταγώγηση των δημοσίων κτιρίων, καταστημάτων, οικιών, ναυλοχούντων πλοίων, κλπ., ενώ σε όλα τα σχολεία της Λέρου πραγματοποιήθηκαν σχετικές εκδηλώσεις, για την ιστορική σημασία του μεγάλου γεγονότος της Ενσωματώσεως της Δωδεκανήσου με την Μητέρα Ελλάδα.

 

Την Τρίτη 7 Μαρτίου, στις 10:00΄ το πρωί, στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Λακκίου Λέρου, τελέσθηκε επίσημος Δοξολογία υπό του Θεοφ. Επισκόπου Στρατονικείας κ. Στεφάνου και του Ιερού Κλήρου της Νήσου, παρουσία τοπικών πολιτικών και στρατιωτικών Αρχών, Σωμάτων Ασφαλείας, φορέων και συλλόγων, της μαθητιώσας νεολαίας με τις σημαίες των σχολείων τους, των εκπαιδευτικών και πολλών πολιτών.

Μετά το πέρας της Δοξολογίας, στην σημαιοστολισμένη πλατεία «Π.Ρούσσου», τελέσθηκε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων, ενώ τιμές απέδωσε η Φιλαρμονική του Δήμου και άγημα του 588ΤΕ.

Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο Διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Αλίντων κ. Αναστάσιος Χατζηλάρης.

 

7η Μαρτίου 2017 ,  Ημέρα τιμής και μνήμης

Η ομιλία του κ. Αναστασίου Χατζηλάρη, Διευθυντή Δημοτικού Σχολείου Αλίντων Λέρου

 

Θεοφιλέστατε, σεβαστό ιερατείο,Πολιτική, στρατιωτική και αστυνομική ηγεσία του τόπου μας φίλοι και κάτοικοι του απομακρυσμένου νησιού μας.

Τα Δωδεκάνησα από την αρχαιότητα είναι δεμένα με το ελληνικό στοιχείο.

Εξαιτίας της γεωγραφικής τους θέσης (σταυροδρόμι στην Ανατολική Μεσόγειο), δέχθηκαν επιδρομές κατά καιρούς από πολλούς επίδοξους κατακτητές: Πέρσες, Σαρακηνούς, Βενετούς, Γενουάτες, Σταυροφόρους και Τούρκους, Σελτζούκους και Οθωμανούς.

Το 1309 περιήλθαν στην εξουσία του λεγόμενου «φιλάνθρωπου Τάγματος των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη» με πρωτεύουσα τη Ρόδο και έμειναν υπό την κυριαρχία τους έως το 1522, οπότε καταλήφθηκαν από τους Οθωμανούς Τούρκους, 70 χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης.

Οι επιδρομείς και κατακτητές όμως δεν μπόρεσαν παρά να ενισχύσουν ακόμη περισσότερο την ιστορική στερεή αλυσίδα της ελληνικότητας των νησιών μας, επαληθεύοντας έτσι τους στίχους του νομπελίστα ποιητή μας Οδυσσέα Ελύτη:

Ήρθαν ντυμένοι “φίλοι”
Αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
Το παμπάλαιο χώμα πατώντας.
Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους.

Με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1830, τα Δωδεκάνησα έμειναν έξω από τα όρια του νεοσύστατου ελληνικού κράτους , γιατί ανταλλάχτηκαν με τη Εύβοια.

Παρέμειναν υπό τουρκική κατοχή μέχρι το 1912 όταν τα κατέλαβε ξαφνικά και χωρίς μεγάλη προσπάθεια ο ιταλικός στόλος με αφορμή τον ιταλοτουρκικό πόλεμο του 1911 στην Κυρηναïκή.

Το 1911 στο ιστορικό προσκήνιο μπαίνει η Ιταλία, η οποία εντείνει τις επεκτατικές της βλέψεις και ζητά με τελεσίγραφο από την Τουρκία να της παραχωρήσει την Τριπολίτιδα και την Κυρηναϊκή της Λιβύης. Οι Τούρκοι απορρίπτουν το αίτημα και στις 29 Σεπτεμβρίου του 1911 κηρύσσεται ο Ιταλοτουρκικός πόλεμος, ο οποίος έλαβε μεγάλη έκταση στην Ανατολική Μεσόγειο και ήταν καθοριστικός για την τύχη των νησιών μας, καθώς στις 22 Απριλίου του 1912 οι Ιταλοί αποβιβάζονται στην Αστυπάλαια, στις 4 Μαΐου του ίδιου έτους, με ισχυρό στόλο καταλαμβάνουν τη Ρόδο και στις 13 Μαΐου κυριεύουν τη Λέρο.

Επιθυμία τους; να καρπωθούν τα ωφελήματα από την στρατηγική θέση των Δωδεκανήσων στην Αν. Μεσόγειο.

Η Λέρος, μάλιστα, εξελίχθηκε στη μεγαλύτερη στρατιωτική ναυτική βάση των Ιταλών στο Αιγαίο.

Μετά το τέλος του Α΄ Παγκόσμιου πολέμου, με τη Συνθήκη των Σεβρών, τα Δωδεκάνησα παραχωρούνται στην Ελλάδα, με εξαίρεση τη Ρόδο, που θα παρέμενε για ένα διάστημα υπό ιταλική διοίκηση.

Όμως, η ατυχής για τους Έλληνες έκβαση της μικρασιατικής εκστρατείας, η Μικρασιατική Καταστροφή του ΅22, έδωσε την ευκαιρία στους Ιταλούς να υπαναχωρήσουν και με την άνοδο του Μουσολίνι να προσπαθήσουν να τα εξιταλίσουν

Με την Συνθήκη της Λοζάνης στις 24 Ιουλίου του1923, οι Ιταλοί «νομιμοποιούν» πλέον την κατάκτηση των Δωδεκανήσων

Ακάθεκτοι εφαρμόζουν τώρα ένα σχέδιο για πλήρη εξιταλισμό της Δωδεκανήσου, πλήττοντας κυρίως την εκκλησία και την Παιδεία, τους δυο παράγοντες που κράτησαν πάντα ξάγρυπνο το φρόνημα του Ελληνικού λαού. Επιχειρούν να αποσπάσουν την εκκλησία από το Πατριαρχείο, κάνοντάς την αυτοκέφαλη, να την αποκόψουν από το λαό.

Περίφημος έμεινε στην Ιστορία ο Πετροπόλεμος της Καλύμνου

Στους Δωδεκανήσιους χορηγείται η ιταλική υπηκοότητα διαφοροποιημένη όμως από εκείνη των γνησίων Ιταλών .

Η ιταλική γλώσσα διδασκόταν υποχρεωτικά στα σχολεία, ενώ η ελληνική ως μάθημα προαιρετικό χωρίς βιβλία.

Αλλά ο δωδεκανησιακός λαός αντιστάθηκε με πείσμα. Συσπειρώθηκε γύρω από την εκκλησία και την παιδεία. Στη Λέρο δάσκαλοι φωτισμένοι, δίδασκαν κρυφά την ελληνική γλώσσα και κρατούσαν ψηλά το ελληνικό φρόνιμα στο διαρκή αυτό αγώνα για λευτεριά.

Στις 28 Οκτωβρίου του 1940 ξεσπά ο ελληνοϊταλικός πόλεμος .Λεριοί εθελοντές υπηρέτησαν στο Σύνταγμα Δωδεκανησίων Εθελοντών που πήρε θέση στη Φλώρινα, μέχρι την κατάρρευση του μετώπου

Δωδεκανήσιοι υπηρέτησαν στον Ιερό Λόχο, στην Ορεινή Ταξιαρχία ΡΙΜΙΝΙ, στον Ελληνικό Στρατό, Ναυτικό και Αεροπορία.

Στις 12 Νοεμβρίου 1943 η Λέρος καταλαμβάνεται από τους Γερμανούς μετά την σκληρή 4ήμερη Μάχη της Λέρου.

Στη Σύμη, 8 Mαΐου 1945 υπογράφεται η παράδοση των γερμανικών φρουρών.

Παρίσι, 10 Φεβρουαρίου 1947: Αναγνωρίζεται με τον πιο επίσημο τρόπο η ελληνικότητα της Δωδεκανήσου. Στο άρθρο 14 της Συνθήκης Ειρήνης μεταξύ Ιταλίας και των Συμμάχων αναφέρεται ότι η Ιταλία παραχωρεί στην Ελλάδα σε πλήρη κυριότητα τα νησιά της Δωδεκανήσου: Αστυπάλαια, Ρόδο, Χάλκη, Κάρπαθο, Κάσο, Επισκοπή (Τήλο), Νίσυρο, Κάλυμνο, Λέρο, Πάτμο, Λειψούς, Σύμη, Κω και Καστελλόριζο καθώς και «τας παρακειμένας νησίδας».

Η είδηση για την απόδοση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα χαιρετίστηκε με μεγάλο ενθουσιασμό, σε μια περίοδο που η χώρα βρισκόταν στη δίνη του Εμφυλίου Πολέμου.

Πρώτος διοικητής των Δωδεκανήσων ανέλαβε ο αντιναύαρχος Περικλής Ιωαννίδης

Η τελετή παράδοσης των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα από τις βρετανικές αρχές έγινε στις 31 Μαρτίου 1947

Την ημέρα εκείνη, όπως σΆ όλα ταΆ άλλα νησιά ο αέρας της λευτεριάς έπνεε απΆ άκρο εις άκρο.

Μια λαοθάλασσα από Λεριούς πλημμύρισαν την πλατεία και το χώρο κάτω από το Δημαρχείο .

Στην εξέδρα των επισήμων ξεχώριζε ο ηρωικός Παπαναστάσης, μαζί με τους άλλους περίμενε υπομονετικά τη μεγάλη στιγμή.

Ο ταγματάρχης Dolan, ως εντολοδόχος των συμμάχων διαβάζει αργά το πρωτόκολλο , με το οποίο η Βρετανική στρατιωτική διοίκηση των νησιών Λέρου, Πάτμου Λειψών, Γαιδουρονησίου, Αρκιών, Λεβίθων και Φαρμακονησίου, παραδίδεται στον Υπολοχαγό Γεωργαντά, της Ελληνικής στρατιωτικής Διοίκησης ως εκπρόσωπο της Ελλάδας.

Δώδεκα ακριβώς!

Η σάλπιγγα σημαίνει προσοχή!

Ο ¶γγλος αξιωματικός, με αργή επισημότητα, υποστέλλει την Αγγλική σημαία.

Στη θέση της ο υπολοχαγός Γεωργαντάς ανεβάζει το ίδιο αργά και επίσημα τη γαλανόλευκη που χαρούμενα ξεδιπλώνεται στον ανοιξιάτικο αέρα. Το τελετουργικό ολοκληρώθηκε. Η σάλπιγγα σημαίνει ανάπαυση.

Και εκείνη τη στιγμή ξεσπά το πανηγύρι: Φωνές ζητωκραυγές, κωδωνοκρουσίες, χειροκροτήματα, τραγούδια ένα παραλήρημα χαράς.

Στις 7 Μαρτίου 1948 γιορτάστηκε για πρώτη φορά η Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα .

Αποδίδεται δικαιοσύνη στον μαρτυρικό λαό, ο οποίος ξαναβρίσκει την ελευθερία του ύστερα από έξι και πλέον αιώνες.

Σήμερα, 70 χρόνια μετά την υπογραφή της παράδοσης, συγκεντρωθήκαμε να τιμήσουμε ευλαβικά τους πατριώτες μας γνωστούς και άγνωστους ήρωες που θυσιάστηκαν για να κυματίζει η ελληνική σημαία στα νησιά μας ,τους απλούς πολίτες, όλους τους Δωδεκανήσιους που πήραν μέρος στους αγώνες. Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικούς απ’ αυτούς: .

Από τη Λέρο ο Δαβίδ Διαμαντάρας ένα από τα δεκατέσσερα παιδιά του Επαμεινώνδα και της Αικατερίνης Διαμαντάρα διέπρεψε στη μάχη του Σκρα το 1916 στο Βαλκανικό μέτωπο, όπου τραυματίστηκε ελαφρά στο πόδι.

Το 1918 συμμετείχε στην εκστρατεία της Ουκρανίας. Πήρε μέρος στις επιχειρήσεις της Μικράς Ασίας από το 1919 μέχρι το 1922 με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού . Σε μια απΆ αυτές τραυματίστηκε σοβαρά στο πρόσωπο , θεωρήθηκε νεκρός και τοποθετήθηκε στο θάλαμο των νεκρών. Όταν ο φρουρός των νεκρών είδε κάποιο χέρι να κινείται τον ανέσυρε και από άλλους συντρόφους του οδηγήθηκε σε ένα πρόχειρο νοσοκομείο περιμένοντας να επέλθει ο θάνατος. Μεταφερόμενος από Νοσοκομείο σε Νοσοκομείο για δυο χρόνια κατάφερε να επιζήσει. Προήχθη κανονικά μέχρι το βαθμό του Ταγματάρχη έκανε οικογένεια έζησε στο νησί μας και απεβίωσε το 1956. Η πατρίδα τον τίμησε ονομάζοντας το Τάγμα Εθνοφυλακής Λέρου σε τάγμα Δαβίδ Διαμαντάρα.

Ο καθηγητής φυσικομαθηματικός Απόστολος Ευαγγέλου προσωπικότητα της Εθνικής Αντίστασης του Β’ Παγκοσμίου, παράδειγμα αφοσίωσης αγωνιστικότητας και αυτοθυσίας, που σκοτώθηκε στο Βαρύπετρο Χανίων στα 27 του χρόνια από τους Ναζί το Δεκέμβρη του 1942. Τους έβαλαν και έσκαψαν τον τάφο τους όπου τους έθαψαν.

Ο αείμνηστος Παπαναστάσης που ύψωσε τη γαλανόλευκη στο καμπαναριό της αγιά Παρασκευής τον συνέλαβαν και τον έστειλανν δεμένο στις φυλακές της Ρόδου.

Ο Πάρης Ρούσος ένας αγωνιστής που βοήθησε ποικιλοτρόπως στους εθνικούς αγώνες.

Τον Κλεόβουλο Γεωργιάδη, τον Αλέκο Βρούχο, τον Αλέκο Γέροντα, τον Γιώργιο Κωσταρίδη, και τον Νίκο Σάββα από τη Ρόδο

Από την Κάλυμνο το Μανώλη Καζώνη, και Γιώργο Μάγγο

Τον Μιχάλη Νιοτή,τον Κωνσταντίνο Ψίλλη, τον Μανόλη Χαροκόπιο, τον Νικόλα Χατζηλύκο και το Βασίλη Πέρου, από την Κάρπαθο.

Τον Ιερομόναχο Χρύσανθο,τον Μιχάλη Λάμπρου, και τον Φλώρο Ζουγανέλη από τη Σύμη

Από τη Χάλκη το Διογένη Φανουράκη, και τον Αλέξανδρο Διάκο

Να φέρουμε στη μνήμη μας τα παλικάρια του Α/Τ Β. ΅Ολγα στις 26του Σεπτέμβρη του 1943

Μα μέχρι σήμερα ο τόπος μας δίνει παλληκάρια για την Πατρίδα μας.

Τα θύματα των Ιμίων στις 30/1/1996 τους υποπλοίαρχους Χριστόδουλο Καραθανάση,και Παναγιώτη Βλαχάκο και τον αρχικελευστή Έκτορα Γιαλοψό,

Και τέλος τους πιο πρόσφατους τους νέους αγωνιστές, πριν ένα χρόνο, που έχασαν τη ζωή τους εκτελώντας το καθήκον τους στην Κίναρο. Το Λεριό συμπατριώτη μας χειριστή ραντάρ επιφανείας σημαιοφόρο Ελευθέριο Ευαγγέλου, και τους υποπλοίαρχους Κωνσταντίνο Πανανά και Αναστάσιο Τουλίτση.

Αυτούς να τους θυμόμαστε πάντα με δέος, σεβασμό κι ευγνωμοσύνη. Ας είναι αιώνια η η μνήμη τους Γιατί λαός που ξεχνά την ιστορία του, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει.

 

 

Οι πολύ καλές καιρικές συνθήκες βοήθησαν ώστε πλήθος κόσμου να συρρεύσει και να παρακολουθήσει την καθιερωμένη παρέλαση, όπου τα τμήματα της μαθητιώσας νεολαίας έκαναν μία ωραιότατη παρουσία.

Εντυπωσιακή ήταν η παρουσία της Δημοτικής Φιλαρμονικής, του Μ.Π.Συλλόγου «¶ρτεμις» με παραδοσιακές στολές, του 3ου Σώματος Ναυτοπροσκόπων, του Οδηγισμού, και κυρίως η παρέλαση των δύο αγημάτων του Στρατού μας, που καταχειροκροτήθηκε!

 

 

Επιμέλεια-Φωτογραφίες:  Γεώργιος Ι. Χρυσούλης, Γραμματέας Ιεράς Μητροπόλεως

Κείμενο – Φωτογραφίες : “Kalymnos News”, “KOS NEWS”, Ν.Μαμάκας – «Αλήθεια FM» – π.Κ.Σμαλιός

 

ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ 7ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ – ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ

 

Χρονολόγιο των πιο σημαντικών γεγονότων στην πορεία προς την Ενσωμάτωση.

 

5 Μαΐου 1912: Οι Ιταλοί, με επικεφαλής τον αντιστράτηγο Giovanni Ameglio, καταλαμβάνουν την πόλη της Ρόδου, λίγες μέρες μετά, ολόκληρο το νησί της Ρόδου και μέχρι τις 20 Μαΐου και τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα, εκτός του ακριτικού Καστελλορίζου. Αρχίζει έτσι η πρώτη περίοδος της Ιταλοκρατίας, η περίοδος της πολεμικής κατοχής των νησιών.

 

4 Ιουνίου 1912: Οι αντιπρόσωποι των νησιών, οργανώνουν το πανδωδεκανησιακό Συνέδριο της Πάτμου, και κηρύσσουν τα νησιά αυτόνομη «Πολιτεία του Αιγαίου». Το ψήφισμα του Συνεδρίου και οι διαμαρτυρίες για τη μη τήρηση των υπεσχημένων από τους Ιταλούς, έφτασαν στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, πήραν πλατειά δημοσιότητα και αφύπνισαν συνειδήσεις. Το «Δωδεκανησιακό» είχε ήδη γίνει διεθνές ζήτημα. Ο ιατρός και αγωνιστής από την Κάλυμνο Σκεύος Ζερβός, ο Ιωάννης Καζούλλης από τη Ρόδο και ο ιατρός Νικόλαος Μαυρής από την Κάσο, θα αφιερώσουν τη ζωή τους όλη για την προώθηση του Δωδεκανησιακού Ζητήματος στην Ελλάδα, στην Αίγυπτο και στην Αμερική.

 

Οκτώβρης 1912 – Μάιος 1913: Ξεσπά ο Α΄ Βαλκανοτουρκικός πόλεμος. Πανικόβλητη η Τουρκία από την επίθεση εναντίον της των συνασπισμένων βαλκανικών κρατών, σπεύδει σε διαπραγματεύσεις για τη σύναψη ειρήνης με την Ιταλία. Ο μεγάλος Ρόδιος ευεργέτης και αγωνιστής Ιωάννης Καζούλλης, προσφέρει μεγάλα ποσά σε χρυσές λίρες για τον εξοπλισμό της ελληνικής αεροπορίας και του ελληνικού στρατού.

 

18 Οκτωβρίου 1912: Υπογράφεται σύμφωνο ειρήνης μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας στο Ouchy της Λοζάνης, σύμφωνα με την οποία η Τουρκία αναγνωρίζει την ιταλική κυριαρχία στη Λιβύη ενώ η Ιταλία δεσμεύεται να επιστρέψει στην Τουρκία τα Δωδεκάνησα.

Μάιος-Οκτώβρης 1913: Αρχίζει ο Β΄ Βαλκανικός πόλεμος. Η Ελλάδα, μετά τη νικηφόρα έκβαση των βαλκανικών πολέμων, διπλασιάζεται σε έκταση και σε πληθυσμό. Στην Ελλάδα ενσωματώνονται και όλα τα νησιά του Αιγαίου, εκτός από τα Δωδεκάνησα, που εξακολουθεί να τα κατέχει «προσωρινά», η Ιταλία. Κι έτσι, από μια τραγική συγκυρία, για λίγους μήνες ιταλικής κατοχής, τα Δωδεκάνησα χάνουν τη μεγάλη ευκαιρία να απελευθερωθούν οριστικά!

Ιούλιος 1914:  Αρχίζει ο Α΄ παγκόσμιος πόλεμος, μεταξύ των δυνάμεων της Αντάντ (Αγγλία, Ρωσία, Γαλλία) και των Κεντρικών Δυνάμεων (Γερμανία, Αυστροουγγαρία). Η Ελλάδα σπαράσσεται από τον Εθνικό Διχασμό, αλλά τελικά τάσσεται στο πλευρό των δυνάμεων της Αντάντ. Η Τουρκία είναι στο αντίπαλο στρατόπεδο.

 

26 Απριλίου 1915: Η Ιταλία υπογράφει στο Λονδίνο στις 22 Αυγούστου 1915, μυστική συνθήκη με τις δυνάμεις της Αντάντ, με στόχο να θεμελιώσει δικαιώματα για προσάρτηση της Δωδεκανήσου, ως «αντάλλαγμα» της συμμετοχής της στο πλευρό της συμμαχίας.

 

7 Απριλίου 1919: Οι ιταλικές αρχές επιχειρούν να παρεμποδίσουν τη διενέργεια πανδωδεκανησιακού συλλαλητηρίου για την ένωση των Δωδεκανήσων με την Ελλάδα και στην ειρηνική εκδήλωση των κατοίκων, αντέταξαν ένοπλη βία με αποτέλεσμα να φονευθούν στο χωριό Παραδείσι ο ιερέας Παπαλουκάς και η Ανθούλα Ζερβού. Τα γεγονότα, που έμειναν στην ιστορία ως «Αιματηρόν Πάσχα», πήραν μεγάλη δημοσιότητα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, που άρχισε να βλέπει πλέον με συμπάθεια τον δωδεκανησιακό αγώνα.

 

28 Ιουνίου 1919: Υπογράφεται η συνθήκη των Βερσαλλιών, με την οποία σφραγίζεται το τέλος του Α΄ παγκοσμίου πολέμου. Η Ελλάδα είναι με τους νικητές.

 

16 Ιουλίου 1919: Υπογράφεται στο Παρίσι η συμφωνία Τιττόνι-Βενιζέλου που ικανοποιεί σε μεγάλο βαθμό τα δωδεκανησιακά αιτήματα. Η Ιταλία, με βάση την παραπάνω συμφωνία, παραχωρεί στην Ελλάδα τα Δωδεκάνησα, εκτός της Ρόδου, που θα παραμείνει για 5 χρόνια ακόμα υπό ιταλική κυριαρχία, μέχρι να αποφασίσουν, με δημοψήφισμα, οι κάτοικοί της.

 

28 Ιουλίου – 10 Αυγούστου 1920: Υπογράφεται από τον κορυφαίο Έλληνα πολιτικό και πρωθυπουργό, Ελευθέριο Βενιζέλο, η θριαμβευτική, για τις ελληνικές θέσεις, συνθήκη των Σεβρών, σύμφωνα με την οποία η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας κάθε δικαιώματος και τίτλου επί των νήσων του Αιγαίου (Δωδεκάνησα) ενώ, με άλλη συνθήκη, την ίδια ημέρα, η Ιταλία παραιτείται, υπέρ της Ελλάδας, όλων των δικαιωμάτων και των τίτλων της επί των κατεχομένων υπΆ αυτής νήσων του Αιγαίου. 

 

Αύγουστος 1922: Ολοκληρώνεται η Μικρασιατική Καταστροφή με την πυρπόληση και τη σφαγή της Σμύρνης. Η μικρασιατική καταστροφή, που προκάλεσε το ξεριζωμό του μικρασιατικού ελληνισμού, ήταν μοιραία και για τα Δωδεκάνησα.

 

8 Σεπτεμβρίου 1922: Η Ιταλία, επωφελούμενη από την αρνητική εξέλιξη των γεγονότων για την Ελλάδα κηρύσσει δια του υπουργού των Εξωτερικών της, Carlo Sforza, έκπτωτες τις ειδικές συμφωνίες με την Ελλάδα για τα Δωδεκάνησα.

 

24 Ιουλίου 1923: Η Ελλάδα, αιμόφυρτη κι εξουθενωμένη, υπογράφει τη συνθήκη της Λοζάννης. Η Ιταλία, αφού έχει αθετήσει δυο φορές την υπογραφή της, αποκτά αυτή τη φορά διεθνές νομικό έρεισμα για την παρουσία της στα Δωδεκάνησα.

 

6 Αυγούστου 1923: Η Ιταλία, προσαρτά, επίσημα πλέον, τα Δωδεκάνησα. Αρχίζει η δεύτερη περίοδος της ιταλοκρατίας στα Δωδεκάνησα, με κυβερνήτη, τον Ιταλό γερουσιαστή και πληρεξούσιο υπουργό, Mario Lago.

 

22 Νοεμβρίου 1936: Στρατιωτικός και πολιτικός κυβερνήτης των νησιών, στη θέση του Mario Lago, αναλαμβάνει ο Cesare Maria De Vecchi, υπουργός παιδείας, ένας από τους τετράρχες του φασισμού και πρώην κυβερνήτης της Σομαλίας.

 

3 Σεπτεμβρίου 1939: Μετά και τη γερμανική εισβολή στην Πολωνία, η Αγγλία και η Γαλλία κηρύσσουν τον πόλεμο στη Γερμανία. Ο Β΄ παγκόσμιος πόλεμος έχει ήδη αρχίσει.

 

28 Οκτωβρίου 1940: Η Ιταλία κηρύσσει τον πόλεμο στην Ελλάδα που απαντά με το υπερήφανο «ΟΧΙ». Οι Έλληνες γράφουν σελίδες δόξας στο αλβανικό μέτωπο. Δωδεκανήσιος είναι και ο πρώτος νεκρός αξιωματικός του πολέμου, ο υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκος από τη Χάλκη, που έπεσε ηρωικά στα υψώματα της Τσούκας την 1η Νοεμβρίου 1940. Την ίδια ημέρα, οι Ιταλοί συγκεντρώνουν σε στρατόπεδο (Concentramento), στην τάφρο του φρουρίου όλους τους άρρενες Δωδεκανήσιους Έλληνες υπηκόους.

 

9 Νοεμβρίου 1940: Ιδρύεται από Δωδεκανήσιους, που ζουν στην Ελλάδα, καθώς και απΆ όσους κατορθώνουν να αποδράσουν από τα νησιά, το Σύνταγμα Εθελοντών Δωδεκανησίων, με πρωτεργάτη τον Ιωάννη Καζούλη και πρώτο προσωρινό διοικητή τον ταγματάρχη Μάρκο Κλαδάκη, από τη Σύμη.

 

24 Απριλίου 1941: Η Ελλάδα, ύστερα από ηρωική αντίσταση, αναγκάζεται να συνθηκολογήσει και να υποκύψει στους Γερμανούς.

 

8 Σεπτεμβρίου 1943: Η πτώση του Mussolini στις 25 Ιουλίου 1943 κι η συνθηκολόγηση του νέου πρωθυπουργού Pietro Badoglio στις 8 Σεπτεμβρίου 1943, σηματοδοτεί δραματικές εξελίξεις στα Δωδεκάνησα. Τη διοίκηση της Δωδεκανήσου αναλαμβάνει ο Γερμανός στρατηγός Ulrich Kleeman. Αρχίζει η περίοδος της γερμανοκρατίας στα Δωδεκάνησα.

 

8 Μαΐου 1945: Ο νέος αρχηγός των γερμανικών Δυνάμεων κατοχής στρατηγός Wagener υπογράφει στη Σύμη πρωτόκολλο χωρίς όρους παράδοσης της Δωδεκανήσου στους Βρετανούς συμμάχους και στο διοικητή του Ιερού Λόχου, συνταγματάρχη Χριστόδουλο Τσιγάντε.

 

9 Μαΐου 1945: Αγγλικές δυνάμεις με τμήματα ινδικών ταγμάτων και άνδρες του Ιερού Λόχου αποβιβάζονται στη Ρόδο. Ο λαός της πόλης και των χωριών, κρατώντας ελληνικές σημαίες, τους επιφυλάσσει αποθεωτική υποδοχή. Γίνεται αμέσως η εγκατάσταση των νέων αρχών. Αρχίζει η περίοδος της αγγλοκρατίας στα Δωδεκάνησα.

 

15 Μαΐου 1945: Φτάνει στη Ρόδο το θρυλικό καταδρομικό «Αβέρωφ» και μαζί του ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Δαμασκηνός, με την ιδιότητα του Αντιβασιλέως, πρώτος Έλληνας αρχηγός που επισκέπτεται τα ελεύθερα πια Δωδεκάνησα.

 

27 Ιουνίου 1946: Στο Παρίσι και στο Συμβούλιο των Υπουργών των Εξωτερικών των τεσσάρων Δυνάμεων, αποφασίζεται να περιέλθουν τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα. Πρόκειται για απόφαση-σταθμό στην πορεία του δωδεκανησιακού λαού προς την ένωσή του με τη μητέρα Ελλάδα.

 

10 Φεβρουαρίου 1947: Υπογράφεται στο Παρίσι συνθήκη ειρήνης μεταξύ των συμμάχων και των συνασπισμένων Δυνάμεων (και Ελλάδας) και της Ιταλίας, σύμφωνα με την οποία η Ιταλία εκχωρεί στην Ελλάδα με πλήρη κυριαρχία τα νησιά της Δωδεκανήσου και τις παρακείμενες νησίδες.

 

31 Μαρτίου 1947:   Ο Βρετανός διοικητής των συμμαχικών Δυνάμεων Κατοχής Δωδεκανήσου ταξίαρχος Α.Σ. Πάρκερ, παραδίδει τη Στρατιωτική Βρετανική Διοίκηση στον αντιναύαρχο Περικλή Ιωαννίδη. Αρχίζει η μεταβατική περίοδος της Ελληνικής Στρατιωτικής Διοίκησης Δωδεκανήσου.

 

9 Ιανουαρίου 1948: Με τον υπΆ αριθμ. 518 νόμο της Δ΄ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων ορίζονται τα εξής:

«Αι νήσοι της Δωδεκανήσου Ρόδος, Κάλυμνος, Κάρπαθος, Αστυπάλαια, Νίσυρος, Πάτμος, Χάλκη, Κάσος, Σύμη, Κως, Λέρος, Τήλος και Καστελλόριζον, ως και αι παρακείμεναι νησίδες, προσαρτώνται εις το Ελληνικόν Κράτος από της 28ης Οκτωβρίου 1947».

Με το νόμο αυτό, που αποτελεί τη ληξιαρχική πράξη της Ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου στη μητέρα Ελλάδα, τερματίζεται το μεταβατικό στάδιο της ελληνικής στρατιωτικής διοίκησης. Η 7η Μαρτίου 1948, ορίζεται ως ημέρα της πανηγυρικής τυπικής ενσωμάτωσης.

 

7 Μαρτίου 1948:

Ο βασιλιάς των Ελλήνων Παύλος και η βασίλισσα Φρειδερίκη, μέσα σε φρενίτιδα ενθουσιασμού, φτάνουν στη Ρόδο συνοδευόμενοι από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Κωνσταντίνο Τσαλδάρη, υπουργούς, στρατιωτικούς και άλλους επισήμους. Επικεφαλής της Κεντρικής Δωδεκανησιακής Επιτροπής, οι πρωτεργάτες του δωδεκανησιακού αγώνα, ο ιατρός από την Κάλυμνο Σκεύος Ζερβός και ο πανεπιστημιακός καθηγητής Μιχαήλ Βολονάκης από τη Σύμη.

Μετά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου, ο υπουργός Εσωτερικών Πέτρος Μαυρομιχάλης διαβάζει από τον εξώστη του διοικητηρίου το βασιλικό διάταγμα:

«Περί προσαρτήσεως της Δωδεκανήσου εις την Ελλάδα

Παύλος Α΄ Βασιλεύς των Ελλήνων

Απεφασίσαμεν και διατάσσομεν:

¶ρθρον 1ον:  Αι νήσοι της Δωδεκανήσου, Ρόδος, Κάλυμνος, Κάρπαθος, Αστυπάλαια, Νίσυρος, Πάτμος, Χάλκη, Κάσος, Τήλος, Σύμη, Κως, Λέρος και Καστελλόριζο, ως και αι παρακείμεναι νησίδες, είναι προσηρτημέναι εις το ελληνικόν κράτος από της 28ης Οκτωβρίου 1947.

Ο παρών νόμος, ψηφισθείς υπό της Δ΄ Αναθεωρητικής Βουλής και παρΆ ημών σήμερα κυρωθείς, δημοσιευθήτω δια της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως και εκτελεσθήτω ως νόμος του κράτους.

Εν Αθήναις τη 3η Ιανουαρίου 1948

Παύλος Α΄».

Η Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα έχει και τυπικά πλέον τελεσθεί.

 

 

Ιστορικά στοιχεία:   Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Ρόδου.

Επιμέλεια:  Γεώργιος Ι. Χρυσούλης, Γραμματέας Ιεράς Μητροπόλεως

 

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, 5.3.2017

 

Με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια και θρησκευτική λαμπρότητα εορτάστηκε στην Ιερά Μητρόπολή μας η Κυριακή της Ορθοδοξίας.

Οι Ναοί ήταν κατάμεστοι από πλήθος πιστών και μάλιστα συγκινητική ήταν η παρουσία μικρών παιδιών, αλλά και μεγάλων, που κρατούσαν εικόνες για την ιερά Λιτάνευση.

Στο τέλος, μετά την Θεία Λειτουργία, έλαβε χώρα η λιτάνευσις των ιερών Εικόνων, πέριξ των Ιερών Ναών, και εγένετο η προσήκουσα δέησις.

 

ΦΩΤΟΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΗ ΛΕΡΟ:

Από την Ενορία του Ι.Μητροπ.Ναού “Ευαγγελισμός της Θεοτόκου” Λέρου

 

 

ΦΩΤΟΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΜΝΟ:

 

Από την Ενορία Αγίου Νικολάου Καλύμνου

Από την Ενορία Αναστάσεως Καλύμνου

 

 

 

Επιμέλεια:  Γεώργιος Ι. Χρυσούλης, Γραμματεύς Ιεράς Μητροπόλεως

Φωτογραφίες: Ν.Μαμάκας-Αλήθεια FM, π.Κ.Σμαλιός.

 

Λίγα λόγια για την Κυριακή της Ορθοδοξίας

Με την ονομασία Κυριακή της Ορθοδοξίας φέρεται από τους χρόνους της Εικονομαχίας, στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, η πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, και που πρωτοκαθιερώθηκε από τα μέσα του 9ου αιώνα.

Η Κυριακή της Ορθοδοξίας αποτελεί ιδιαίτερη χριστιανική θριαμβική εορτή, σε ανάμνηση της οριστικής αναστήλωσης των ιερών εικόνων στη Βασιλεύουσα από την Αυτοκράτειρα Θεοδώρα (το 842), σταματώντας έτσι τον μακροχρόνιο σάλος που είχε δημιουργηθεί από το ζήτημα των εικόνων και που έβλαψε τα μέγιστα τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. 

Στη Κωνσταντινούπολη, η αναστήλωση των εικόνων, εορτάσθηκε το έτος εκείνο με λαμπρό πανηγυρισμό και λιτανεία με μεγάλη πομπή όπου και αναθεματίστηκαν οι εικονομάχοι, συλλήβδην οι αιρετικοί και όλοι οι αναθεματισθέντες από τις Οικουμενικές Συνόδους. Στο τέλος μνημονεύθηκαν και όλοι οι «αθλητές» της ευσέβειας και της ορθόδοξης πίστης.
Είναι ημέρα ανάμνησης αγώνων και θριάμβων της πίστης μας. Ημέρα που φέρνει στο νου μας, την ηρωική και αγία αντίσταση των πιστών ορθοδόξων χριστιανών όλων των αιώνων, έναντι των δυνάμεων του σκότους και της πλάνης ( Θεοχάρη Νικ. Σαρίκα-Θεολόγου)