ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΜΝΟ
Με εκκλησιαστική λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια τελέστηκε το Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2025 η εορτή της Συνάξεως των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και των λοιπών Ασωμάτων και Ουράνιων Αγγελικών Ταγμάτων, στον κατάμεστο από πιστούς και σημαιοστολισμένο πανηγυρίζοντα Ενοριακό Ιερό Ναό Αρχαγγέλου Πανόρμου Καλύμνου.
Όταν ο άνθρωπος απομακρύνθηκε από τον Θεό έχασε κάθε ελπίδα και πίστη και βίωσε τον μεταφυσικό φόβο και το υπαρξιακό κενό. Τότε θέλοντας να αναπληρώσει την πίστη και την ελπίδα σε κάτι ανώτερο, το οποίο θα τον στήριζε και θα του έδινε αίσθηση αυτοπεποίθησης και αυτοδυναμίας για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της ζωής και τον φόβο του θανάτου, πίστεψε στην δική του παντοδυναμία και θεοποίησε την λογική του. Για τον άνθρωπο όλα έχουν όρια και ότι ξεπερνάει την αντίληψή του και την ορθή λογική το θεωρεί ανοησία . Έτσι λοιπόν έχασε την ελπίδα του και έπεσε σε κατάθλιψη και απελπισία. Η υπερηφάνεια γεννάει την θλίψη και την απελπισία. Και αυτή η ελπίδα, η προσδοκία για λύτρωση και υπέρβαση έχει στον πεπερασμένο ανθρώπινο νου τα όρια της.
Οι εργασίες της «ΛΕ´ Πανορθοδόξου Συνδιασκέψεως Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας», με θέμα: «Νεοπαγανισμός: Όψεις και πρακτικαί», άρχισαν το απόγευμα της Τρίτης 4 Νοεμβρίου στο Πνευματικό Κέντρο «Ο Άγιος Φώτιος» της Iεράς Μητροπόλεως Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος.
Την πρωΐαν της Κυριακής 2 Νοεμβρίου 2025, μέσα σε κατανυκτικό και συγκινητικό κλίμα στον Ιερό Ναό Υπαπαντής του Κυρίου, τελέστηκε το καθιερωμένο ετήσιο μνημόσυνο για τους ιερείς της Καλύμνου που εκοιμήθησαν κατά την περίοδο της Ιταλοκρατίας, αντιστεκόμενοι με πίστη και ανδρεία στις επιβουλές των κατακτητών.
Η Εκκλησία μας, με τη σοφία της, τοποθετεί στην αρχή του χειμώνα ευαγγελικές περικοπές οι οποίες μιλούν για τον πλούτο, τη φτώχεια και την ευθύνη του ανθρώπου απέναντι στον συνάνθρωπο. Θέλει να μας θυμίσει πως ο χειμώνας είναι βαρύς, κυρίως για όσους στερούνται τα απαραίτητα: τους φτωχούς, τους άρρωστους, τους ανήμπορους και τους μοναχικούς. Μας καλεί να ζεστάνουμε με την αγάπη μας τις καρδιές τους και να κάνουμε πράξη το Ευαγγέλιο της ελεημοσύνης.
Η σημερινή παραβολή μάς δείχνει δύο αντίθετους ανθρώπους. Ο πλούσιος ζει μέσα στην πολυτέλεια, με καθημερινές απολαύσεις και εγωιστική αυτάρκεια. Δεν βλέπει πέρα από το τραπέζι του, δεν αντικρίζει τον φτωχό που πονά δίπλα του. Ο Λάζαρος, εξαντλημένος, γεμάτος πληγές, περιμένει να χορτάσει από τα ψίχουλα του πλουσίου και έχει για συντροφιά του μόνο τα σκυλιά. Ο πλούσιος δεν τον προσέχει. Ο Λάζαρος, όμως, υπομένει σιωπηλά με πίστη στον Θεό.
Και οι δύο πεθαίνουν, γιατί ο θάνατος δεν κάνει διακρίσεις. Ο Λάζαρος μεταφέρεται από τους Αγγέλους στους κόλπους του Αβραάμ, ενώ ο πλούσιος βρίσκεται σε τόπο οδύνης και τύψεων. Εκεί αντιλαμβάνεται το χάσμα που τον χωρίζει από τον Θεό και τον αδελφό του – ένα χάσμα που ο ίδιος έχτισε με τη σκληρότητα και την αδιαφορία του.
Αυτό το χάσμα δεν είναι μόνο μεταφυσικό· είναι βαθύτατα πνευματικό και κοινωνικό. Είναι η απόσταση που χωρίζει την καρδιά του ανθρώπου από την αγάπη. Όπως διδάσκει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, «Δεν είναι ο πλούτος κακός, αλλά το να μην τον χρησιμοποιείς για τους φτωχούς· γιατί τα υπάρχοντά σου δεν είναι δικά σου μόνο, αλλά και εκείνων που έχουν ανάγκη». Και ο Μέγας Βασίλειος προσθέτει: «Το ψωμί που κρατάς είναι του πεινασμένου, το ρούχο που φυλάς είναι του γυμνού, το ασήμι που θάβεις είναι του φτωχού», αλλά και ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης μάς ελέγχει με αυστηρό λόγο: «Ποιό το όφελος αν δημιουργείς πολλούς φτωχούς με την εκμετάλλευση και κατόπιν ανακουφίζεις έναν με την ελεημοσύνη; Αν δεν υπήρχε το πλήθος των εκμεταλλευτών, δεν θα υπήρχε το πλήθος των εξαθλιωμένων».
Μας θυμίζει δηλαδή ότι η ελεημοσύνη δεν είναι μόνο ατομική πράξη καλωσύνης, αλλά και κοινωνική ευθύνη. Δεν αρκεί να προσφέρουμε κάτι περιστασιακά, αν την ίδια ώρα η ζωή μας, οι επιλογές μας ή οι αδικίες του κόσμου μας γεννούν νέα φτώχεια, νέα πείνα, νέα απόγνωση. Το χάσμα λοιπόν δεν είναι μόνο ανάμεσα σε δύο ανθρώπους – είναι ανάμεσα σε δύο τρόπους ζωής: στον εγωισμό και στην αγάπη, στην αυτάρκεια και στη δικαιοσύνη. Η παραβολή ειπώθηκε προς τους Φαρισαίους, που θεωρούσαν τον πλούτο τους σημείο θεϊκής εύνοιας και τη φτώχεια τιμωρία για τις αμαρτίες. Ο Χριστός ανατρέπει αυτή τη νοοτροπία: ο Θεός βλέπει την καρδιά, όχι την εξωτερική επιφάνεια. Δεν σώζει η δύναμη, αλλά η ταπείνωση· όχι η ευημερία, αλλά η αγάπη. Ο πλούσιος καταδικάστηκε όχι για τον πλούτο του, αλλά για την απροθυμία του να αγαπήσει. Ο Λάζαρος σώθηκε όχι για τη φτώχεια του, αλλά για την υπομονή και την εμπιστοσύνη του στον Θεό.
Αδελφοί μου, ο πλησίον μας δεν είναι ένα αφηρημένο κοινωνικό ζήτημα· είναι ο ίδιος ο Χριστός που περιμένει στη γωνιά του δρόμου, στο σπίτι του ασθενή, στο βλέμμα του πεινασμένου. Ας γεφυρώσουμε το χάσμα που υψώθηκε ανάμεσά μας με την ελεημοσύνη, τη δικαιοσύνη και την αγάπη. Γιατί ο παράδεισος και η κόλαση αρχίζουν από εδώ – μέσα στην καρδιά του καθενός μας. Αμήν. π.Παντ.Κρ.
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως
Αδελφοί μου αγαπητοί,
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή μας παρουσιάζει τον Κύριο να πορεύεται στη χώρα των Γαδαρηνών και να συναντά έναν άνθρωπο ταλαίπωρο, δαιμονισμένο, απομονωμένο από τους συνανθρώπους του, που κατοικούσε «ἐν τοῖς μνήμασιν» και «ἦν γυμνός». Ένα ον εξαθλιωμένο, εικόνα τραγική της ανθρώπινης φύσεως, όταν απομακρυνθεί από τον Θεό.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.Παΐσιος, συνοδευόμενος από τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Στρατονικείας κ. Στέφανο και τον Αρχιερατικό Επίτροπο Καλύμνου π. Αμφιλόχιο Σακαλλέρο, πρωτοπρεσβύτερο του Οικουμενικού Θρόνου, κατόπιν αδείας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, μετέβη στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Ληξούρι της Κεφαλληνίας, προκειμένου να συμμετάσχει στους εορτασμούς του Αγίου Γερασίμου.
Ο Χριστός πορεύεται σε μια μικρή πόλη, την Ναΐν, απαρατήρητος ίσως από πολλούς. Εκεί, στην πύλη της Ναΐν, συναντώνται δύο πομπές· η πομπή της ζωής που έρχεται, και η πομπή του θανάτου που εξέρχεται. Ο Ερχόμενος Ζωοδότης και ο εξερχόμενος νεκρός. Η συνάντηση αυτή είναι ο πυρήνας της σωτηριολογίας μας· η ζωή συναντά τον θάνατο, και ο θάνατος νικιέται. Η χήρα της Ναΐν είναι η ανθρωπότητα ολόκληρη· η πληγωμένη, η άτεκνη, η μόνη. Ο θάνατος του μονογενούς υιού της εκφράζει την απώλεια, την απελπισία, το αδιέξοδο κάθε καρδιάς, η οποία βλέπει τον έσχατο εχθρό να κυριαρχεί. Κι όμως, ο Χριστός στέκεται μπροστά της, συγκινείται βαθιά· «και εσπλαγχνίσθη επ’ αυτή». Δεν την κρίνει για τα δάκρυά της, δεν την ελέγχει για έλλειψη πίστης. Αντιθέτως, συμμετέχει στη θλίψη της· ο Θεός των ουρανών σπλαγχνίζεται το πλάσμα Του.
Η Ιερά Μητρόπολις Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας φέρει σε γνώση των ευσεβών Χριστιανών της επαρχίας, ότι και εφέτος θα κτυπήσουν οι καμπάνες των Κατηχητικών Σχολείων της Ιεράς Μητροπόλεως, για να καλέσει τους νέους και τις νέες της Ιεράς Μητροπόλεως στο Κατηχητικό Σχολείο και τις κυρίες και τις δεσποινίδες στους Κύκλους Μελέτης Αγίας Γραφής.
Την Παρασκευή 5 και Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2025, πανηγυρίζει η Ιερά Μονή των Αγίων Αγγέλων, στην περιοχή Άγιος Πέτρος, το «εν Χώναις θαύμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ».
Την Παρασκευή 5/9, παραμονή της εορτής και ώρα 6 το απόγευμα, θα τελεσθεί ο Μέγας Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας.
Την επομένη, Σάββατο 6/9 το πρωΐ 7:30΄-10:00΄π.μ., θα τελεστεί Αρχιερατική Θεία Λειτουργία.
Προσκαλούνται οι ευσεβείς και φιλέορτοι συμπατριώτες μας, όπως προσέλθουν εις την Ιερά Μονή του νησιού μας και πανηγυρίσουν το «εν Χώναις θαύμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ».
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως
Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και σύμφωνα με την μακραίωνη εκκλησιαστική τάξη και παράδοση, εορτάστηκε την Δευτέρα, 1η Σεπτεμβρίου 2025, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, η αρχή της Ινδίκτου – η εκκλησιαστική πρωτοχρονιά – και η Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Παμμακαρίστου, της οποίας η πανίερη εικόνα φυλάσσεται στον Πατριαρχικό Ναό. Η Μητέρα Εκκλησία έχει αφιερώσει την ημέρα αυτή, από το 1989, και στην προσευχή υπέρ της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος χοροστάτησε στη Θεία Λειτουργία, συγχοροστατούντων των Αρχιερέων Γέροντος Χαλκηδόνος κ. Εμμανουήλ, Γέροντος Δέρκων κ. Αποστόλου, Γέροντος, Πριγκηποννήσων κ. Δημητρίου, Βρυούλων κ. Παντελεήμονος, Δέρβης κ. Ιεζεκιήλ, Φιλαδελφείας κ. Μελίτωνος, Σεβαστείας κ. Σεραφείμ, Μύρων κ. Χρυσοστόμου, Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας κ. Νικήτα, Κολωνείας κ. Αθανασίου, Λαοδικείας κ. Θεοδωρήτου, Ικονίου κ. Θεολήπτου, Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάνου κ. Ανδρέα, Βελγίου κ. Αθηναγόρα, Γουίννιπεγκ κ. Ιλαρίωνος, Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας κ. Παϊσίου, Καλλιουπόλεως και Μαδύτου κ. Στεφάνου, Αμερικής κ. Ελπιδοφόρου, Ατλάντας κ. Σεβαστιανού, Κυδωνιών κ. Αθηναγόρα, Σηλυβρίας κ. Μαξίμου. Νέας Ιερσέης κ. Αποστόλου, Τρίκκης, Γαρδικίου και Πύλης κ. Χρυσοστόμου, Σμύρνης κ. Βαρθολομαίου, Ίμβρου και Τενέδου κ. Κυρίλλου, Νέας Ζηλανδίας κ. Μύρωνος, Ελβετίας κ. Μαξίμου, Ιρλανδίας κ. Ιακώβου, Σαράντα Εκκλησιών κ. Ανδρέα, Προύσης κ. Ιωακείμ, Σελευκείας κ. Θεοδώρου και Μεξικού κ. Ιάκωβος.
Στο Μήνυμά του ο Οικουμενικός Πατριάρχης, το οποίο ανέγνωσε ο Αρχιγραμματεύς της Αγίας και Ιεράς Συνόδου Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτης κ. Βοσπόριος, τονίζει ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο όχι μόνον επεσήμανε εγκαίρως την σοβαρότητα των περιβαλλοντικών προβλημάτων, αλλά έστρεψε την προσοχή στις αιτίες και τις καταβολές τους, και πρότεινε λύσεις επί τη βάσει του Ορθοδόξου ευχαριστιακού και ασκητικού ήθους (ολόκληρο το Μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχου παρατίθεται κατωτέρω).
Ο Αρχιγραμματεύς της Αγίας και Ιεράς Συνόδου Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτης κ. Βοσπόριος ανέγνωσε το Πατριαρχικό Μήνυμα επί τη Αρχή της Ινδίκτου.
Εκκλησιάστηκαν o Αρχιεπίσκοπος Ανθηδώνος κ. Νεκτάριος, Επίτροπος του Παναγίου Τάφου στην Πόλη, oι Επίσκοποι Αλικαρνασσού κ. Αδριανός, Αραβισσού κ. Κασσιανός, Τράλλεων κ. Βενιαμίν, Δαφνουσίας κ. Σμάραγδος και Ξανθουπόλεως κ. Παΐσιος, κληρικοί, Άρχοντες Οφφικιάλιοι της Μ.τ.Χ.Ε., ο Υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος κ. Ιωάννης Λοβέρδος, ως εκπρόσωπος της Ελληνικής Κυβερνήσεως, ο Πρέσβης κ. Κωνσταντίνος Κούτρας, Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Πόλη, και πιστοί από την Πόλη, την Ελλάδα και άλλες χώρες.
Στο τέλος πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη τελετή της Ινδίκτου, κατά την οποία αναγνώστηκε από τον Πατριάρχη, η νενομισμένη ευχή και Πράξη της νέας Ινδικτιώνος. Στη συνέχεια ο Οικουμενικός Πατριάρχης υπέγραψε το σχετικό κείμενο στον Κώδικα της Μεγάλης Εκκλησίας και ακολούθως υπέγραψαν κατά σειρά όλοι οι παριστάμενοι Μητροπολίτες και Αρχιεπίσκοποι.
O Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος υπογράφει τον Πατριαρχικό και Συνοδικό Τόμο της Ινδίκτου, κατά την πανηγυρική Ακολουθία στον Πατριαρχικό Ναό, 1η Σεπτεμβρίου 2025.
O Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.Παΐσιος υπογράφει τον Πατριαρχικό και Συνοδικό Τόμο της Ινδίκτου, κατά την πανηγυρική Ακολουθία στον Πατριαρχικό Ναό, 1η Σεπτεμβρίου 2025.
Επιμέλεια: Γεώργιος Ι. Χρυσούλης, γραμματεύς Ιεράς Μητροπόλεως
Φωτογραφίες: «Φως Φαναρίου»
ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΠΙ ΤΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ 2025
Ἀριθμ. Πρωτ. 605
† Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΤΙΣΕΩΣ
ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
* * *
Τιμιώτατοι ἀδελφοί Ἱεράρχαι καί τέκνα ἐν Κυρίῳ εὐλογημένα,
Εὐδοκοῦντος τοῦ πανδώρου Θεοῦ, εἰσερχόμεθα σήμερον εἰς τό νέον ἐκκλησιαστικόν ἔτος, δοξολογοῦντες τό ὑπερουράνιον ὄνομα Αὐτοῦ διά τήν ἀδιάσπαστον δαψιλῆ καρποφορίαν τῶν πρωτοβουλιῶν τῆς Ἁγίας Αὐτοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας εἰς τόν χῶρον τῆς προστασίας τῆς κτίσεως. Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ὄχι μόνον ἐπεσήμανεν ἐγκαίρως τήν σοβαρότητα τῶν περιβαλλοντικῶν προβλημάτων, ἀλλά ἔστρεψε τήν προσοχήν εἰς τά αἴτιά των, εἰς τάς ἐσωτερικάς, πνευματικάς καί ἠθικάς καταβολάς των, καί προέτεινε λύσεις ἐπί τῇ βάσει τοῦ Ὀρθοδόξου ευχαριστιακοῦ καί ἀσκητικοῦ ἤθους.
Ἡ Ὀρθοδοξία ὡς πίστις, θεία λατρεία καί ἐγκόσμιος μαρτυρία εἶναι ἡ οἰκοφιλική μορφή τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἐν τῇ ἐννοίᾳ ταύτῃ, ἡ ἀνακήρυξις τῆς ἑορτῆς τῆς Ἰνδίκτου εἰς Ἡμέραν προσευχῆς ὑπέρ τῆς προστασίας τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος δέν ὑπῆρξεν ἁπλῶς ἀντίδρασις εἰς τήν σύγχρονον οἰκολογικήν κρίσιν, ἀλλά συνέπεια καί προέκτασις τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας ὡς «ἐφηρμοσμένης οἰκολογίας». Ἐξ ἀρχῆς διεκηρύξαμεν καί τό ἀδιαίρετον τοῦ σεβασμοῦ τῆς δημιουργίας καί τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί ἀνεδείξαμεν τήν κοινήν ρίζαν καί τήν ἀλληλουχίαν περιβαλλοντικῶν καί κοινωνικῶν προβλημάτων. Ἡ ἀπομάκρυνσις ἀπό τόν Θεόν γεννᾷ τήν κτητικήν καί ἐκμεταλλευτικήν στάσιν καί συμπεριφοράν ἔναντι τῆς κτίσεως καί τοῦ συνανθρώπου, ἐνῷ ἡ ἐν Χριστῷ καί κατά Χριστόν ζωή εἶναι πηγή περιβαλλοντικῆς εὐαισθησίας καί φιλανθρώπου δράσεως. Συμφώνως πρός τόν Κυριακόν λόγον, «πᾶν δένδρον ἀγαθόν καρπούς καλούς ποιεῖ, τό δέ σαπρόν δένδρον καρπούς πονηρούς ποιεῖ. Οὐ δύναται δένδρον ἀγαθόν καρπούς πονηρούς ποιεῖν, οὐδέ δένδρον σαπρόν καρπούς καλούς ποιεῖν» (Ματθ. ζ’, 17 – 18).
Ὁ σεβασμός τῶν πνευματικῶν ἀξιῶν, ὀξύνει τό αἰσθητήριόν μας διά τό ἀγαθόν καί τό πρακτέον. Ἡ ἀδιαφορία διά τό Ὑπερβατικόν καί ὁ συνακόλουθος «ἀνθρωπομονισμός» ὁδηγοῦν εἰς ἐγκλωβισμόν τοῦ ἀνθρώπου εἰς τά γεώδη, εἰς συρρίκνωσιν τῆς ἐλευθερίας του εἰς πραγματιστικάς ἐπιλογάς καί ἀποφάσεις, συνυφασμένας πάντοτε μέ ἐπιφανειακάς θεωρήσεις τῶν πραγμάτων καί μέ τήν ταύτισιν τοῦ ἀγα-θοῦ μέ τό «περιστασιακῶς χρήσιμον». Ὁ ἐπίκαιρος λόγος περί «οἰκολογικῆς μετανοίας», πέραν τῆς κλήσεως εἰς μεταμέλειαν διά τήν ἐπιτελεσθεῖσαν οἰκολογικήν ζημίαν καί εἰς ριζικήν ἀλλαγήν νοοτροπίας καί συμπεριφορᾶς ἔναντι τῆς δημιουργίας, ἀναφέρεται καί εἰς τήν ἀνάγκην ὑπερβάσεως τῆς σφαλερᾶς τοποθετήσεως, ἡ ὁποία στηρίζει τήν θεώρησιν τῆς καταστροφικῆς διά τό φυσικόν περιβάλλον «ἰδιονομίας τῆς οἰκονομίας» ὡς μονοδρόμου πρός τήν ἀνάπτυξιν, καί τροφοδοτεῖ τήν ἀφελῆ πίστιν εἰς τήν δυνατότητα τῆς φύσεως νά ἀναζωογονῆται ἀφ᾿ ἑαυτῆς εἰς τό διηνεκές, παρά τάς ἀνθρωπογενεῖς ἐπιβαρύνσεις της, ὡς ἡ ἐντεινομένη κλιματική ἀλλαγή καί αἱ καταστροφικαί πλανητικαί συνέπειαί της. Εἰς ὅλα αὐτά προστίθεται σήμερον τό πανδαιμόνιον τῶν πολεμικῶν ἰαχῶν, τῶν βομβαρδισμῶν, τῶν πυραύλων καί τῶν ἐκρήξεων, τό ὁποῖον ἐπικαλύπτει τήν κραυγήν τῶν ἀθώων θυμάτων τῆς ἀνηλεοῦς βίας καί τούς στεναγμούς τῆς δημιουργίας. Τό μέλλον τῆς ζωῆς εἰς τόν πλανήτην μας ἤ θά εἶναι οἰκολογικόν καί εἰρηνικόν ἤ ἀνύπαρκτον.
Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, ὁμοῦ μετά τοῦ ἀγῶνος διά τήν εἰρήνην, τήν δικαιοσύνην καί τήν ἀλληλεγγύην, θά συνεχίσῃ νά πρωτοστατῇ εἰς τήν προστασίαν τῆς φύσεως, εἰς τήν ἀνάδειξιν τῆς οἰκολογικῆς θεματικῆς εἰς κεντρικόν ζήτημα τοῦ διαχριστιανικοῦ καί τοῦ διαθρησκειακοῦ διαλόγου, εἰς τήν προβολήν τῆς σημασίας τῶν χριστιανικῶν οἰκοφιλικῶν ἀρχῶν καί παραδόσεων ἐν τῷ πλαισίῳ διεθνῶν θεσμῶν, οἰκολογικῶν ὀργανώσεων, ἐπιστημονικῶν ἱδρυμάτων καί τῆς κοινωνίας τῶν πολιτῶν. Εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ἡ σύμπραξις εἰς τόν τομέα τῆς οἰκολογίας ἐνισχύει τήν αἴσθησιν τῆς κοινῆς εὐθύνης διά τήν πορείαν πρός τό μέλλον καί δημιουργεῖ νέας εὐνοϊκάς προοπτικάς.
Ἐπανερχόμενοι εἰς ὅσα ἀνεφέρομεν εἰς παλαιότερον Μήνυμά μας, καλοῦμεν ἐκ νέου τάς ἀνά τήν οἰκουμένην Ἐπαρχίας τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, τάς ἐνορίας καί τάς ἱεράς Μονάς, νά ἀναπτύξουν συντονισμένας δράσεις καί συγκεκριμένας παρεμβάσεις διά τήν κινητοποίησιν τῶν πιστῶν, μετ᾿ ἐμφάσεως εἰς τήν διαπαιδαγώγησιν τῆς νέας γενεᾶς. Ἡ ἐφαρμογή τῶν οἰκολογικῶν συνεπειῶν τῆς πίστεώς μας ἐν τῇ πράξει ἀποτελεῖ καθοριστικήν διάστασιν τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν ἰδιοπροσωπίας.
Ἐν τῷ πνεύματι τούτῳ, εὐχόμενοι πρός πάντας ὑμᾶς αἴσιον καί πολύκαρπον ἐν ἔργοις ἀγαθοῖς καί θεαρέστοις τόν νέον ἐκκλησιαστικόν ἐνιαυτόν, καλοῦμεν τά ἀνά τήν ὑφήλιον τέκνα τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας νά ζοῦν οἰκοφιλικῶς καί φιλαδέλφως, νά προσεύχωνται διά τήν κτίσιν καί τήν εἰρήνην, νά ἀγωνίζωνται διά τήν ἀκεραιότητα τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος καί τήν ἀειφορίαν, καθώς καί διά τήν ἐμπέδωσιν τοῦ πολιτισμοῦ τῆς ἀλληλεγγύης, καί ἐπικαλούμεθα ἐφ᾿ ὑμᾶς, μεσιτείᾳ καί προστασίᾳ τῆς Παναγίας Θεοτόκου τῆς Παμμακαρίστου, τήν ζεί-δωρον χάριν καί τό μέγα ἔλεος τοῦ πανσθενοῦς Κτίστου τῶν ἁπάντων καί παντελεήμονος Θεοῦ τῆς ἀγάπης.
Εὐλογημένον ἐκκλησιαστικόν ἔτος, ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ!
,βκε’ Σεπτεμβρίου α’
Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν.
Ἀριθμ. Πρωτ. 605
† Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΤΙΣΕΩΣ
ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
* * *
Τιμιώτατοι ἀδελφοί Ἱεράρχαι καί τέκνα ἐν Κυρίῳ εὐλογημένα,
Εὐδοκοῦντος τοῦ πανδώρου Θεοῦ, εἰσερχόμεθα σήμερον εἰς τό νέον ἐκκλησιαστικόν ἔτος, δοξολογοῦντες τό ὑπερουράνιον ὄνομα Αὐτοῦ διά τήν ἀδιάσπαστον δαψιλῆ καρποφορίαν τῶν πρωτοβουλιῶν τῆς Ἁγίας Αὐτοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας εἰς τόν χῶρον τῆς προστασίας τῆς κτίσεως. Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ὄχι μόνον ἐπεσήμανεν ἐγκαίρως τήν σοβαρότητα τῶν περιβαλλοντικῶν προβλημάτων, ἀλλά ἔστρεψε τήν προσοχήν εἰς τά αἴτιά των, εἰς τάς ἐσωτερικάς, πνευματικάς καί ἠθικάς καταβολάς των, καί προέτεινε λύσεις ἐπί τῇ βάσει τοῦ Ὀρθοδόξου ευχαριστιακοῦ καί ἀσκητικοῦ ἤθους.
Ἡ Ὀρθοδοξία ὡς πίστις, θεία λατρεία καί ἐγκόσμιος μαρτυρία εἶναι ἡ οἰκοφιλική μορφή τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἐν τῇ ἐννοίᾳ ταύτῃ, ἡ ἀνακήρυξις τῆς ἑορτῆς τῆς Ἰνδίκτου εἰς Ἡμέραν προσευχῆς ὑπέρ τῆς προστασίας τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος δέν ὑπῆρξεν ἁπλῶς ἀντίδρασις εἰς τήν σύγχρονον οἰκολογικήν κρίσιν, ἀλλά συνέπεια καί προέκτασις τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας ὡς «ἐφηρμοσμένης οἰκολογίας». Ἐξ ἀρχῆς διεκηρύξαμεν καί τό ἀδιαίρετον τοῦ σεβασμοῦ τῆς δημιουργίας καί τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί ἀνεδείξαμεν τήν κοινήν ρίζαν καί τήν ἀλληλουχίαν περιβαλλοντικῶν καί κοινωνικῶν προβλημάτων. Ἡ ἀπομάκρυνσις ἀπό τόν Θεόν γεννᾷ τήν κτητικήν καί ἐκμεταλλευτικήν στάσιν καί συμπεριφοράν ἔναντι τῆς κτίσεως καί τοῦ συνανθρώπου, ἐνῷ ἡ ἐν Χριστῷ καί κατά Χριστόν ζωή εἶναι πηγή περιβαλλοντικῆς εὐαισθησίας καί φιλανθρώπου δράσεως. Συμφώνως πρός τόν Κυριακόν λόγον, «πᾶν δένδρον ἀγαθόν καρπούς καλούς ποιεῖ, τό δέ σαπρόν δένδρον καρπούς πονηρούς ποιεῖ. Οὐ δύναται δένδρον ἀγαθόν καρπούς πονηρούς ποιεῖν, οὐδέ δένδρον σαπρόν καρπούς καλούς ποιεῖν» (Ματθ. ζ’, 17 – 18).
Ὁ σεβασμός τῶν πνευματικῶν ἀξιῶν, ὀξύνει τό αἰσθητήριόν μας διά τό ἀγαθόν καί τό πρακτέον. Ἡ ἀδιαφορία διά τό Ὑπερβατικόν καί ὁ συνακόλουθος «ἀνθρωπομονισμός» ὁδηγοῦν εἰς ἐγκλωβισμόν τοῦ ἀνθρώπου εἰς τά γεώδη, εἰς συρρίκνωσιν τῆς ἐλευθερίας του εἰς πραγματιστικάς ἐπιλογάς καί ἀποφάσεις, συνυφασμένας πάντοτε μέ ἐπιφανειακάς θεωρήσεις τῶν πραγμάτων καί μέ τήν ταύτισιν τοῦ ἀγα-θοῦ μέ τό «περιστασιακῶς χρήσιμον». Ὁ ἐπίκαιρος λόγος περί «οἰκολογικῆς μετανοίας», πέραν τῆς κλήσεως εἰς μεταμέλειαν διά τήν ἐπιτελεσθεῖσαν οἰκολογικήν ζημίαν καί εἰς ριζικήν ἀλλαγήν νοοτροπίας καί συμπεριφορᾶς ἔναντι τῆς δημιουργίας, ἀναφέρεται καί εἰς τήν ἀνάγκην ὑπερβάσεως τῆς σφαλερᾶς τοποθετήσεως, ἡ ὁποία στηρίζει τήν θεώρησιν τῆς καταστροφικῆς διά τό φυσικόν περιβάλλον «ἰδιονομίας τῆς οἰκονομίας» ὡς μονοδρόμου πρός τήν ἀνάπτυξιν, καί τροφοδοτεῖ τήν ἀφελῆ πίστιν εἰς τήν δυνατότητα τῆς φύσεως νά ἀναζωογονῆται ἀφ᾿ ἑαυτῆς εἰς τό διηνεκές, παρά τάς ἀνθρωπογενεῖς ἐπιβαρύνσεις της, ὡς ἡ ἐντεινομένη κλιματική ἀλλαγή καί αἱ καταστροφικαί πλανητικαί συνέπειαί της. Εἰς ὅλα αὐτά προστίθεται σήμερον τό πανδαιμόνιον τῶν πολεμικῶν ἰαχῶν, τῶν βομβαρδισμῶν, τῶν πυραύλων καί τῶν ἐκρήξεων, τό ὁποῖον ἐπικαλύπτει τήν κραυγήν τῶν ἀθώων θυμάτων τῆς ἀνηλεοῦς βίας καί τούς στεναγμούς τῆς δημιουργίας. Τό μέλλον τῆς ζωῆς εἰς τόν πλανήτην μας ἤ θά εἶναι οἰκολογικόν καί εἰρηνικόν ἤ ἀνύπαρκτον.
Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, ὁμοῦ μετά τοῦ ἀγῶνος διά τήν εἰρήνην, τήν δικαιοσύνην καί τήν ἀλληλεγγύην, θά συνεχίσῃ νά πρωτοστατῇ εἰς τήν προστασίαν τῆς φύσεως, εἰς τήν ἀνάδειξιν τῆς οἰκολογικῆς θεματικῆς εἰς κεντρικόν ζήτημα τοῦ διαχριστιανικοῦ καί τοῦ διαθρησκειακοῦ διαλόγου, εἰς τήν προβολήν τῆς σημασίας τῶν χριστιανικῶν οἰκοφιλικῶν ἀρχῶν καί παραδόσεων ἐν τῷ πλαισίῳ διεθνῶν θεσμῶν, οἰκολογικῶν ὀργανώσεων, ἐπιστημονικῶν ἱδρυμάτων καί τῆς κοινωνίας τῶν πολιτῶν. Εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ἡ σύμπραξις εἰς τόν τομέα τῆς οἰκολογίας ἐνισχύει τήν αἴσθησιν τῆς κοινῆς εὐθύνης διά τήν πορείαν πρός τό μέλλον καί δημιουργεῖ νέας εὐνοϊκάς προοπτικάς.
Ἐπανερχόμενοι εἰς ὅσα ἀνεφέρομεν εἰς παλαιότερον Μήνυμά μας, καλοῦμεν ἐκ νέου τάς ἀνά τήν οἰκουμένην Ἐπαρχίας τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, τάς ἐνορίας καί τάς ἱεράς Μονάς, νά ἀναπτύξουν συντονισμένας δράσεις καί συγκεκριμένας παρεμβάσεις διά τήν κινητοποίησιν τῶν πιστῶν, μετ᾿ ἐμφάσεως εἰς τήν διαπαιδαγώγησιν τῆς νέας γενεᾶς. Ἡ ἐφαρμογή τῶν οἰκολογικῶν συνεπειῶν τῆς πίστεώς μας ἐν τῇ πράξει ἀποτελεῖ καθοριστικήν διάστασιν τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν ἰδιοπροσωπίας.
Ἐν τῷ πνεύματι τούτῳ, εὐχόμενοι πρός πάντας ὑμᾶς αἴσιον καί πολύκαρπον ἐν ἔργοις ἀγαθοῖς καί θεαρέστοις τόν νέον ἐκκλησιαστικόν ἐνιαυτόν, καλοῦμεν τά ἀνά τήν ὑφήλιον τέκνα τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας νά ζοῦν οἰκοφιλικῶς καί φιλαδέλφως, νά προσεύχωνται διά τήν κτίσιν καί τήν εἰρήνην, νά ἀγωνίζωνται διά τήν ἀκεραιότητα τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος καί τήν ἀειφορίαν, καθώς καί διά τήν ἐμπέδωσιν τοῦ πολιτισμοῦ τῆς ἀλληλεγγύης, καί ἐπικαλούμεθα ἐφ᾿ ὑμᾶς, μεσιτείᾳ καί προστασίᾳ τῆς Παναγίας Θεοτόκου τῆς Παμμακαρίστου, τήν ζεί-δωρον χάριν καί τό μέγα ἔλεος τοῦ πανσθενοῦς Κτίστου τῶν ἁπάντων καί παντελεήμονος Θεοῦ τῆς ἀγάπης.
Εὐλογημένον ἐκκλησιαστικόν ἔτος, ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ!
,βκε’ Σεπτεμβρίου α’
Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν.
Ο εορτασμός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ολοκληρώθηκε με την απόδοση της εορτής, το Σάββατο 23 Αυγούστου, όπου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παΐσιος, επιστρέψας από την Αστυπάλαια για τον εορτασμό της Παναγίας Πορταϊτίσσης, χοροστάτησε στον Μέγα Πανηγυρικό Εσπερινό στο Κάστρο της Λέρου, την παραμονή το εσπέρας της Παρασκευής 22 Αυγούστου.
Με ευλάβεια και κατάνυξη η Αστυπάλαια εόρτασε εφέτος την Κοίμηση και την εις ουρανούς μετάσταση της Κυρίας Θεοτόκου.
Σύμφωνα με το επίσημο πρόγραμμα του πανηγυρίζοντος Ναού της Παναγίας Πορταϊτίσσης Αστυπαλαίας, την Πέμπτη 14/8 το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παΐσιος ετέλεσε τον αγιασμό και τα θυρανοίξια του Ναού της Παναγίας Πορταϊτίσσης, μετά από τρία σχεδόν χρόνια και τα πολλά προβλήματα που υπέστη ο Ναός από την πυρκαγιά. Όμως με τις ταχύτατες ενέργειες του Μητροπολίτου μας και την συνεργασία της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας Δωδεκανήσου και της Επιτροπής ανακαίνισης του Ναού, παραδόθηκε ο Ναός σήμερα άριστα συντηρημένος και ευπρεπής. Ακολούθησε ο Εσπερινός και τα Εγκώμια της Παναγίας.
Ακολούθησε η Ιερά Λιτάνευση της θαυματουργού Εικόνος της Παναγίας της Πορταϊτίσσης, μέσω των βυζαντινών σοκακίων της Χώρας, με φωτισμένο το Κάστρο της Αστροπαλιάς, όπου στην κεντρική πλατεία, πλημμυρισμένη από κόσμο, εψάλη δέηση για τους όπου γης Αστυπαλίτες, όπου ο ευσεβής λαός και οι τοπικοί Άρχοντες, κατά το έθος, διήλθαν κάτω από τον Επιτάφιο της Παναγίας, αποδίδοντες τον σεβασμό και την ευλάβεια στην Θεομήτορα.
Μετά το πέρας του Εσπερινού, στη “Ροδιά” – στο προαύλιο του Ναού – κατά το έθος, ακολούθησε παραδοσιακό πανηγύρι. Τον χορό άνοιξε ομάδα νέων και νεανίδων της Αστροπαλιάς, με παραδοσιακές ενδυμασίες και υπό τον ήχο των τοπικών οργανοπαιχτών και τραγουδώντας «Το Κάστρο της Αστροπαλιάς έχει κλειδί κλειδώνει, μα έχει κοπέλες έμορφες και δεν τις φανερώνει».
Τόσο ο Μητροπολίτης μας, όσο και ο Δήμαρχος του νησιού, χαιρέτησαν τους πανηγυριστές όπως η Μεγαλόχαρη Παναγία η Πορταΐτισσα, η Έφορος και Προστάτης του νησιού, χαρίζει σε όλους υγεία και χαρά!
Το πρωί της Παρασκευής 15 Αυγούστου, τελέσθηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία υπό του Σεβαμιωτάτου Μητροπολίτου ημών κ. Παϊσίου.
Επιμέλεια: Γεώργιος Ι. Χρυσούλης, γραμματεύς Ιεράς Μητροπόλεως
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑ ΓΙΑ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟ
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παΐσιος, ευρίσκεται στην Αστυπάλαια, προκειμένου να εορτάσει την εορτή της Κοιμήσεως της Παναγίας μας, όπου εορτάζει ο Μητροπολιτικός Ναός της Παναγίας Πορταϊτίσσης.
Ακολουθεί το εόρτιον πρόγραμμα του Μητροπολίτου:
