Bottom Background

+ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΑΓ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ – ΑΓ.ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ – ΟΣΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΧΡΥΣ/ΝΤΟΥ – ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΕΝ ΛΕΡΩ

ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

Την Παρασκευή 25 Ιουλίου 2025, παραμονή της εορτής της Αγίας Παρασκευής, και ώρα 7:00΄ το απόγευμα, θα τελεσθεί Μέγας Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός μετ’ Αρτοκλασίας, στον ομώνυμο Ιερό Ναό, στον Πλάτανο. Μετά το πέρας του Εσπερινού, θα τελεσθεί Ιερά Παράκληση και η Ακολουθία του Αγιασμού. Την επομένη το πρωΐ, Σάββατο 26 Ιουλίου και ώρα 7:00΄-09:30΄ π.μ., θα τελεσθεί ο Όρθρος και η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία.



Περισσότερα…

+ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΟΣΙΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΑΣ ΣΤΗ ΛΕΡΟ (17-19.7.2025)

Η Ιερά Μητρόπολη Λέρου Καλύμνου Αστυπαλαίας προς τιμήν του εορτασμού της Οσίας Μητρός ημών Γαβριηλίας της Κωνσταντινουπολίτιδος, της Ελεήμονος, Εφόρου και Προστάτου της Νήσου Λέρου, διοργάνωσε την Πέμπτη 17, Παρασκευή 18 και Σάββατο 19 Ιουλίου 2025, εορταστικές εκδηλώσεις, όπως περιγράφονται κατωτέρω:



Περισσότερα…

+ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΕΟΡΤΑΣΜΩΝ ΕΝ ΛΕΡΩ

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως ανακοινώνονται τα κάτωθι προγράμματα εορτασμού:
1) Πρόγραμμα εορτασμού Αγίων Μαρτύρων Κηρύκου & Ιουλίττης (14 & 15 Ιουλίου)
2) Πρόγραμμα εορτασμού Αγίας ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης (16 &17 Ιουλίου)
3) Πρόσκληση και πρόγραμμα εορτασμού Οσίας Μητρός ημών Γαβριηλίας της Κωνσταντινουπολίτιδος, της Ελεήμονος, Προστάτου και Εφόρου της Νήσου Λέρου (17, 18 & 19 Ιουλίου)

+ Η ΤΙΜΙΑ ΚΑΡΑ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΑΣ ΣΤΗΝ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΡΕΘΥΜΝΗΣ

Με μεγαλοπρέπεια και με τις αρμόζουσες εκκλησιαστικές τιμές η Ιερά Μητρόπολη Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου υποδέχθηκε το Σάββατο 28 Ιουνίου 2025, την Τιμία Κάρα της Οσίας Μητρός ημών Γαβριηλίας, της Κωνσταντινουπολίτιδος, της Ελεήμονος, στα πλαίσια των εορταστικών εκδηλώσεων του Αγίου Παύλου Γάλλου Ρεθύμνου, που έλαβαν χώρα στο πανηγυρίζον Ιερό Μετόχιο επ’ ονόματι του Αγίου Αποστόλου Παύλου της Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Αρκαδίου.



Περισσότερα…

+ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ (2025)

Με ευλάβεια και τη συμμετοχή πλήθους πιστών εορτάστηκε η μνήμη των Αγίων Αναργύρων. Την Δευτέρα 30 Ιουνίου 2025, παραμονή της εορτής, τελέστηκε Αρχιερατικός Εσπερινός στο ομώνυμο εκκλησάκι δίπλα στα γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως στην Κάλυμνο, κάτω από το Κάστρο της Χρυσοχεριάς. Στον Εσπερινό χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παΐσιος, παρουσία πολλών πιστών που τίμησαν τους Αγίους Ανάργυρους με την προσευχή τους.



Περισσότερα…

+ ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ 29-6-2025

“καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τοὺς δύο φωστῆρας τοὺς μεγάλους, τὸν φωστῆρα τὸν μέγαν εἰς ἀρχὰς τῆς ἡμέρας καὶ τὸν φωστῆρα τὸν ἐλάσσω εἰς ἀρχὰς τῆς νυκτός, καὶ τοὺς ἀστέρας”.



Περισσότερα…

+ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΓΕΝΕΘΛΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ (2025)

Στις 24 Ιουνίου η Αγία του Χριστού Εκκλησία τιμά και εορτάζει το Γενέθλιο του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος είχε την μεγαλύτερη τιμή από κάθε άλλο άνθρωπο, να βαπτίση τον ίδιο τον Δεσπότη Χριστό.



Περισσότερα…

+ ΕΚΟΙΜΗΘΗ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΓΚΥΡΑΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ

Πάνδημη είναι η θλίψη στην Ορθόδοξη Εκκλησία και στα Δωδεκάνησα στο άκουσμα της είδησης της εκδημίας του μακαριστού Μητροπολίτου Αγκύρας κυρού Ιερεμίου. Ο μακαριστός Ιεράρχης κοιμήθηκε εν Κυρίῳ σήμερα, Παρασκευή 20 Ιουνίου 2025, σε ηλικία 90 ετών, έπειτα από νοσηλεία στο Γενικό Νοσοκομείο Κω, όπου και του παρασχέθηκε όλη η απαραίτητη ιατρική και νοσηλευτική φροντίδα.



Περισσότερα…

+ ΚΥΡΙΑΚΗ Β’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ 22-6-2025

Σήμερα το Ιερό Ευαγγέλιο μάς μεταφέρει στην ακροθαλασσιά της Γαλιλαίας, εκεί όπου περπατούσε  Χριστός, εκεί όπου ο Λόγος έγινε φωνή και η φωνή κάλεσμα: «Δεύτε οπίσω μου». Όχι σε λόγια υψηλά και δυσνόητα. Όχι σε ρητορικές τεχνικές ή φιλοσοφικά σχήματα. Αλλά σε μία απλή, γυμνή προστακτική της αγάπης. Μια πρόσκληση που δεν φωνάζει, αλλά δεν μπορείς και να την αγνοήσεις. Σαν τη φωνή της συνείδησης.



Περισσότερα…

+ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΕΛΕΣΕ ΔΕΗΣΗ ΥΠΕΡ ΕΙΡΗΝΗΣ

Την Κυριακή 14 Ιουνίου 2025, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας κ. Παΐσιος τέλεσε δέηση ενώπιον του Σκηνώματος του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Σάββα στην Κάλυμνο.

Η προσευχητική αυτή πράξη πραγματοποιήθηκε με σκοπό την παράκληση υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, την παύση των εχθροπραξιών και την κατάπαυση της χρήσης των φονικών όπλων, ανεξαρτήτως της προέλευσής τους. Ο Σεβασμιώτατος επεσήμανε την ανάγκη για καταλλαγή, ενότητα και αμοιβαία κατανόηση μεταξύ των λαών, αντί για αντεγκλήσεις, πολέμους και καταστροφές.



Περισσότερα…

+ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ 14.6.2025

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παΐσιος, την πρωΐαν της Κυριακής των Αγίων Πάντων (14-6-2025) χοροστάτησε στον Όρθρο και τέλεσε την Θεία Λειτουργία στην εορτάζουσα Ιερά Μονή των  Αγίων Πάντων Καλύμνου.



Περισσότερα…

+ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ-ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ( Α’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ) 15.6.2025

«Οι πνευματορρήτορες, οι Μαθηταί του Σωτήρος, του Πνεύματος όργανα, πίστει χρηματίσαντες, διεσπάρησαν, εις τα γης πέρατα, το σεπτόν κήρυγμα, ορθοδόξως κατασπείροντες, εξ ων εβλάστησαν, θεία γεωργία και χάριτι Μαρτύρων τα στρατεύματα, πάθος το σεπτόν εικονίζοντες, διά πολυτρόπων, στρεβλώσεων μαστίγων και πυρός, και παρρησία πρεσβεύουσιν, υπέρ των ψυχών ημών».



Περισσότερα…

+ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ Θ.ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΟΝ Ι.Ν.ΑΓ.ΤΡΙΑΔΟΣ ΒΑΘΕΩΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ

Την κυριώνυμη ημέρα επί τη εορτή του Παναγίου και Τελεταρχικού Πνεύματος, Δευτέρα 9-6-2025, στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος Βαθέως Καλύμνου, τελέστηκε πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Παϊσίου, πλαισιουμένου υπό του Εφημερίου π. Μιχαήλ Μακαρούνα και ιερέων της νήσου. Την Ιερά Πανήγυρη της Ενορίας τίμησε πλήθος ευσεβών προσκυνητών από το Βαθύ και την υπόλοιπη Κάλυμνο.



Περισσότερα…

+ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ (2025)

Ι.ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΠΟΘΙΑΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ

Με μεγάλη λαμπρότητα και βυζαντινή μεγαλοπρέπεια τελέστηκε το απόγευμα της Δευτέρας 4 Ιουνίου 2025, ο Μέγας Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός της Αγίας Τριάδος στον ομώνυμο Ενοριακό Ιερό Ναό στη Πόθια Καλύμνου.



Περισσότερα…

+ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΝΑΓΗ ΜΠΑΣΙΑ (2025)

Με λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια εορτάστηκε στη Λέρο η μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Παϊσίου Παναγή Μπασιά του εν Ληξουρίω Κεφαλληνίας, ενώ παράλληλα άγει τα ονομαστήριά του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας κ. Παΐσιος.



Περισσότερα…

+ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ  8-6-2025

«Την Πεντηκοστήν εορτάζομεν, την έλευσιν του Πνεύματος, τον ωρισμένον καιρόν της επαγγελίας, την εκπλήρωσιν της ελπίδος· ως πυρ ελθών το Πνεύμα, τοις μαθηταίς ενεφάνη, φωτίζων αυτούς και χορηγών αυτοίς την άνωθεν γνώσιν, ότι ο φωτισμός και χορηγός του Πνεύματος, φως εστίν και ζωή».



Περισσότερα…

+ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΝΑΓΗ ΜΠΑΣΙΑ (2025)

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως ανακοινούται ότι:

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. κ. Παΐσιος, άγει τα ονομαστήριά του κατά την εορτή του Αγίου Παϊσίου Παναγή Μπασιά, το προσεχές Σάββατο 7 Ιουνίου 2025.



Περισσότερα…

+ ΦΑΝΑΡΙ – ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ 1700 ΕΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝ ΝΙΚΑΙΑ Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ

Η Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία τίμησε, την Κυριακή 1η Ιουνίου 2025, την επέτειο των 1700 ετών από την σύγκληση της εν Νικαία Α’ Οικουμενικής Συνόδου, με την τέλεση Πατριαρχικής και Συνοδικής Θείας Λειτουργίας.



Περισσότερα…

+ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΠΙ ΤΗ 1700η ΕΠΕΤΕΙΩ Α΄ ΟΙΚ. ΣΥΝΟΔΟΥ

Πατριαρχική καί Συνοδική Ἐγκύκλιος Ἐπιστολή ἀπολυθεῖσα ἐπί τῷ ἑορτασμῷ τῆς 1700ῆς ἐπετείου τῆς ἐν Νικαίᾳ Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου

Ἀριθμ. Πρωτ. 335

† Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ – ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ

ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΘΕΟΥ

* * *

Ὕμνον εὐχαριστίας ἀναπέμπομεν τῷ πανσθενουργῷ, παντεπόπτῃ καί παντευεργέτῃ Θεῷ τῷ ἐν Τριάδι, τῷ ἀξιώσαντι τόν λαόν Αὐτοῦ φθάσαι τήν 1700ήν ἐπέτειον τῆς ἐν Νικαίᾳ Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τῆς πνευματοκινήτως μαρτυρησάσης περί τῆς γνησίας πίστεως εἰς τόν συνάναρχον τῷ Γεγεννηκότι καί παναληθῶς Αὐτῷ ὁμοούσιον Θεόν Λόγον, «τόν δι᾿ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα καί σαρκωθέντα καί ἐνανθρωπήσαντα, παθόντα καί ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ καί ἀνελθόντα εἰς τούς οὐρανούς, καί ἐρχόμενον κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς».

Ἡ Σύνοδος τῆς Νικαίας ἀποτελεῖ ἔκφρασιν τῆς συνοδικῆς φύσεως τῆς Ἐκκλησίας, κορύφωσιν τῆς «ἀρχεγόνου συνοδικότητος» αὐτῆς, ἀρρήκτως συνδεδεμένης μετά τῆς εὐχαριστιακῆς πραγματώσεως τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, ἀλλά καί μετά τῆς πρακτικῆς τῆς ἐπί τό αὐτό συνελεύσεως πρός λῆψιν «ὁμοθυμαδόν»[1] ἀποφάσεων ἐπί τρεχόντων θεμάτων. Ἡ ἐν Νικαίᾳ Σύνοδος σηματοδοτεῖ ἐν ταὐτῷ τήν ἀνάδυσιν μιᾶς νέας συνοδικῆς δομῆς, αὐτῆς τῆς Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία ἔμελλε νά ἀποβῇ καθοριστική διά τήν πορείαν τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων. Ἀξιομνημόνευτον εἶναι ὅτι ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος δέν ἀποτελεῖ «μόνιμον θεσμόν» εἰς τήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά «ἔκτακτον γεγονός», ἀπάντησιν εἰς μίαν συγκεκριμένην ἀπειλήν κατά τῆς πίστεως, ἀποβλέπουσαν εἰς τήν ἀποκατάστασιν τῆς διαρραγείσης ἑνότητος καί τῆς εὐχαριστιακῆς κοινωνίας.

Τό ὅτι ἡ Σύνοδος τῆς Νικαίας συνεκλήθη ὑπό τοῦ Αὐτοκράτορος, ὅτι ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος παρηκολούθησε τάς ἐργασίας καί περιέβαλε τά ἀναθέματα αὐτῆς διά τοῦ κύρους κρατικοῦ νόμου, δέν τήν καθιστᾷ «αὐτοκρατορικήν σύνοδον»[2]. Ὑπῆρξεν ἀμιγῶς «ἐκκλησιαστικόν γεγονός», κατά τό ὁποῖον ἡ Ἐκκλησία, καθοδηγουμένη ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀπεφάσισε διά τά τοῦ οἴκου της, ἐνῷ ὁ Αὐτοκράτωρ ἐφήρμοσε τήν ἀρχήν «Ἀπόδοτε οὖν τά Καίσαρος τῷ Καίσαρι καί τά τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ»[3].

Ἐνώπιον τῆς Ἀρειανικῆς πλάνης, ἡ Ἐκκλησία διετύπωσε συνοδικῶς τό οὐσιῶδες τῆς διηνεκῶς βιουμένης ἐν αὐτῇ πίστεως. Ὁ «ὁμοούσιος τῷ Πατρί» προαιώνιος Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, «Θεός ἀληθινός ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ», σώζει διά τῆς σαρκώσεώς Του τόν ἄνθρωπον ἐκ τῆς δουλείας τοῦ ἀλλοτρίου καί διανοίγει εἰς αὐτόν τήν ὁδόν τῆς κατά χάριν θεώσεως. «Αὐτός γάρ ἐνηνθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν»[4]. Τό Σύμβολον τῆς Νικαίας διατρανοῖ τήν βεβαίαν πεποίθησιν ὅτι ἡ σοβοῦσα αἱρετική ἀπόκλισις ἀποτελεῖ ἄρνησιν τῆς δυνατότητος σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Ἐν τῇ ἐννοίᾳ ταύτῃ, δέν εἶναι ἁπλῶς θεωρητική διακήρυξις ἀλλά ὁμολογία πίστεως, ὡς ὅλα τά δογματικά κείμενα τῆς Ἐκκλησίας, αὐθεντική διατύπωσις τῆς ζώσης ἐν αὐτῇ καί δι᾿ αὐτῆς ἀληθείας.

Ἰδιαιτέραν θεολογικήν βαρύτητα ἔχει τό γεγονός ὅτι βάσιν τοῦ Ἱεροῦ Συμβόλου «Πιστεύομεν…» ἀποτελεῖ ἕν τοπικόν βαπτιστήριον Σύμβολον ἤ ὁμάς τοιούτων Συμβόλων. Ὡς γνήσιος φορεύς τῆς διαχρονικῆς ἐκκλησιαστικῆς αὐτοσυνειδησίας, ἡ Σύνοδος ἀνακεφαλαιοῖ καί βεβαιοῖ τήν Ἀποστολικήν παρακαταθήκην, τήν ὁποίαν διαφυλάσσουν αἱ κατά τόπους Ἐκκλησίαι. Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος ἀναφέρει ὅτι οἱ Συνοδικοί Πατέρες «περί δέ τῆς πίστεως ἔγραψαν οὐκ Ἔδοξεν, ἀλλ᾿, Οὕτως πιστεύει ἡ καθολική Ἐκκλησία· καί εὐθύς ὡμολόγησαν, πῶς πιστεύουσιν, ἵνα δείξωσιν, ὅτι μή νεώτερον, ἀλλ᾿ ἀποστολικόν ἐστιν αὐτῶν τό φρόνημα, καί ἅ ἔγραψαν, οὐκ ἐξ αὐτῶν εὑρέθη, ἀλλά ταῦτ᾿ ἐστίν, ἅπερ ἐδίδαξαν οἱ ἀπόστολοι»[5]. Πεποίθησις τῶν θεοδιδάκτων Πατέρων ἦτο ὅτι οὐδέν προσετέθη εἰς τήν πίστιν τῶν Ἀποστόλων καί ὅτι τό ὄντως οἰκουμενικόν Σύμβολον τῆς Νικαίας ἀποτελεῖ διακήρυξιν τῆς κοινῆς παραδόσεως τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας. Οἱ Συνοδικοί Πατέρες, τούς ὁποίους ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐπαξίως τιμᾷ καί ὑμνεῖ ὡς «Ἀποστολικῶν παραδόσεων ἀκριβεῖς φύλακας», ἐχρησιμοποίησαν τόν φιλοσοφικόν ὅρον «οὐσία» (καί τό «ὁμοούσιον») διά τήν ἔκφρασιν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως εἰς τήν θεότητα τοῦ Λόγου, τήν ὁποίαν ἠρνεῖτο ὁ Ἄρειος, καί μετ᾿ αὐτῆς τό ὅλον μυστήριον τῆς πανσωστικῆς ἐνσάρκου Θείας Οἰκονομίας, ἐμπλακείς εἰς ἑλληνιστικά νοητικά σχήματα καί ἀπωθήσας τόν «Θεόν τῶν Πατέρων» ἐν ὀνόματι τοῦ «Θεοῦ τῶν φιλοσόφων».

Ἕτερον κεφαλαιῶδες ζήτημα, τό ὁποῖον ἐκλήθη νά ἐπιλύσῃ ἡ Σύνοδος τῆς Νικαίας, πρός ἐνίσχυσιν τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος ἐν τῇ λειτουργικῇ πράξει, ἦτο τό «πότε καί πῶς δεῖ ἡμᾶς τήν τοῦ Πάσχα ἑορτήν ἐκτελεῖν». Ἡ 1700ή  ἐπέτειος τῆς συγκλήσεως τῆς Συνόδου ἐπανέφερεν εἰς τήν ἐπικαιρότητα τό θέμα τοῦ κοινοῦ ἑορτασμοῦ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία εὔχεται ὅπως οἱ ὅπου γῆς Χριστιανοί ἐπανέλθουν, συμφώνως πρός τάς προσταγάς τῆς ἐν Νικαίᾳ Συνόδου, εἰς τόν ἑορτασμόν τοῦ Πάσχα κατά κοινήν ἡμέραν, ὡς εὐτυχεῖ συγκυρίᾳ, συνέβη κατά τό τρέχον ἔτος. Ἡ ἀπόφασις αὕτη θά λειτουργήσῃ ὡς ἔνδειξις καί σύμβολον γνησίας προόδου εἰς τόν ἀγῶνα οἰκουμενικῆς συμπορεύσεως καί ὁμονοήσεως διά μέσου τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου καί τοῦ «διαλόγου τῆς ζωῆς», ὡς ἁπτή μαρτυρία περί τοῦ ἐμπράκτου σεβασμοῦ τῶν κεκτημένων τῆς ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας. Ἡ ἐπίτευξις τοῦ στόχου αὐτοῦ, ἐν τῷ πλαισίῳ τῆς ἐφετεινῆς ἐπετείου, ὑπῆρξε κοινόν ὅραμα τοῦ ἀειμνήστου Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου καί τῆς ἡμετέρας Μετριότητος. Ἡ ἐκδημία αὐτοῦ, τήν ἐπαύριον τοῦ παγχριστιανικῶς ἑορτασθέντος Πάσχα, ἐπιτείνει τήν κοινήν εὐθύνην, ὅπως συνεχίσωμεν ἀταλαντεύτως πρός τήν αὐτήν κατεύθυνσιν.

Σπουδαῖον ὑπῆρξεν ἐπίσης τό νομοκανονικόν ἔργον τῆς ἐν Νικαίᾳ Συνόδου, διά τοῦ ὁποίου ἀποτυποῦται καί ἐπικυροῦται συνοδικῶς τό διαχρονικόν κανονικόν συνειδός τῆς Ἐκκλησίας, καί εἰς τό ὁποῖον εὑρίσκονται αἱ ἀπαρχαί τοῦ μητροπολιτικοῦ συστήματος καί τῆς ἀναδείξεως τοῦ κύρους, τῆς ἐξεχούσης θέσεως καί τῆς διηυρυμένης εὐθύνης ὡρισμένων Θρόνων, ἐκ τῶν ὁποίων διεμορφώθη προοδευτικῶς τό σύστημα τῆς Πενταρχίας. Ἐφ᾿ ὅσον ἡ κανονική παρακαταθήκη τῆς Νικαίας εἶναι κοινή κληρονομία ὁλοκλήρου τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου, ἡ ἐφετεινή ἐπέτειος καλεῖται νά λειτουργήσῃ ὡς προσκλητήριον δι᾿ ἐπιστροφήν εἰς τάς πηγάς, εἰς τά πρωταρχικά κανονικά θεσπίσματα τῆς ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας.

Ἐγγυητής τῶν θεσπισμάτων τῆς Νικαίας ἀνεδείχθη διαχρονικῶς ὁ Οἰκουμενικός Θρόνος τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Αὐτό τό πνεῦμα τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας ἐξεφράσθη καί διά τῆς Πατριαρχικῆς καί Συνοδικῆς Ἐγκυκλίου ἐπί τῇ 1600ῇ ἐπετείῳ τῆς Συνόδου[6], «τῆς πρώτης τῶν Οἰκουμενικῶν καί μεγίστης ὡς ἀληθῶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας». Ἡ εἰλημμένη ἀπόφασις, ὅπως ἡ ἐπέτειος ἑορτασθῇ «πανηγυρικῶς καί δή ἀπό κοινοῦ, εἰ δυνατόν, ὑπό πασῶν τῶν Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, εἰς ἐκδήλωσιν πάνδημον τῆς πιστῆς καί σήμερον τῇ τοῦ Θεοῦ χάριτι ἐμμονῆς τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν τῇ διδασκαλίᾳ καί τῷ πνεύματι τῆς Συνόδου ἐκείνης, ἥτις ὅπως ἐξ ἑνός τήν μίαν πίστιν τῆς Ἐκκλησίας διά τῆς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἀποφάνσεως αὐτῆς ἐστερέωσε καί ἐσφράγισεν, οὕτως ἐξ ἄλλου καί τήν ἑνότητα τῆς ἐκκλησιαστικῆς συγκροτήσεως διά τῆς ἀπό πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς παρουσίας ἀντιπροσώπων περιλάμπρως παρέστησεν», δυστυχῶς δέν κατέστη δυνατόν νά πραγματοποιηθῇ ἐξ αἰτίας τῶν ἐκτάκτων περιστάσεων καί τῆς χηρείας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. Τήν 19ην Ἰουλίου 1925, πρώτην Κυριακήν μετά τήν ἐνθρόνισιν τοῦ Πατριάρχου Βασιλείου Γ’, ἐξεπληρώθη ἡ «καθυστερήσασα ὀφειλή» διά τῆς τελέσεως «εἰδικῆς Πατριαρχικῆς καί Συνοδικῆς Λειτουργίας» ἐν τῷ Πανσέπτῳ Πατριαρχικῷ Ναῷ. Ἰδιαιτέραν ἐκκλησιολογικήν σημασίαν ἔχει τό γεγονός ὅτι εἰς τήν Ἐγκύκλιον τονίζεται ἡ ἀξία τῆς ἐκτελέσεως τοῦ καθήκοντος τοῦ ἑορτασμοῦ ταύτης τῆς «μεγάλης διά πᾶσαν τήν Χριστιανοσύνην» ἐπετείου ὑπό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, «ἀμεσωτέραν πρός τήν ἑορτήν ταύτην ἐχούσης τήν σχέσιν καί τήν ὀφειλήν».  

Ἡ Σύνοδος τῆς Νικαίας ἀποτελεῖ σταθμόν εἰς τήν διαμόρφωσιν τῆς δογματικῆς ταυτότητος καί τῆς κανονικῆς δομῆς τῆς Ἐκκλησίας, παρέμεινε δέ τό πρότυπον διά τήν ἀντιμετώπισιν προβλημάτων πίστεως καί κανονικῆς τάξεως ἐπί οἰκουμενικοῦ ἐπιπέδου. Ἡ 1700ή ἐπέτειος ἀπό τῆς πραγματοποιήσεώς της ὑπενθυμίζει εἰς τήν Χριστιανοσύνην τάς παραδοχάς τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας, τήν ἀξίαν τοῦ κοινοῦ ἀγῶνος κατά τῶν παρανοήσεων τῆς χριστιανικῆς πίστεως καί τήν ἀποστολήν τῶν πιστῶν, ὅπως συμβάλλουν εἰς τόν πολλαπλασιασμόν τῶν «καλῶν καρπῶν» τῆς ἐν Χριστῷ, κατά Χριστόν καί εἰς Χριστόν ζωῆς ἐν τῶ κόσμῳ.

Καλούμεθα σήμερον νά ἀναδείξωμεν τό διαχρονικόν μήνυμα τῆς ἐν Νικαίᾳ Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τάς σωτηριολογικάς διαστάσεις καί τάς ἀνθρωπο-λογικάς συνεπείας τοῦ «ὁμοουσίου», τῆς ἀρρήκτου συνδέσεως τῆς Χριστολογίας μετά τῆς ἀνθρωπολογίας, εἰς μίαν ἐποχήν ἀνθρωπολογικῆς συγχύσεως καί ἐντόνων προσπαθειῶν ἀναδείξεως τοῦ «μετανθρώπου» ὡς τοῦ ἀνοικτοῦ ὁρίζοντος καί τῆς αὐτοαποθεωτικῆς προοπτικῆς τῆς ἀνθρωπίνης ἐξελίξεως, τῇ συμβολῇ τῆς ἐπιστήμης καί τῆς τεχνολογίας. Ἡ ἀρχή τῆς «θεανθρωπινότητος» ἀποτελεῖ τήν ἀπάντησιν εἰς τήν ἀδιέξοδον ὀπτασίαν τοῦ συγχρόνου «ἀνθρωποθεοῦ». Ἡ ἀναφορά εἰς τό «πνεῦμα τῆς Νικαίας» ἀποτελεῖ πρόσκλησιν ὅπως στραφῶμεν εἰς τά οὐσιώδη τῆς πίστεώς μας, πυρήν τῆς ὁποίας εἶναι ἡ ἐν Χριστῷ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁ  Κύριος καί Σωτήρ ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ἡ πλήρης καί τελεία ἀποκάλυψις τῆς ἀληθείας περί τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρώπου. «Ὁ ἐμέ ἑωρακώς, ἑώρακε τόν πατέρα μου»[7]. Ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός Λόγος ἔδειξε «πρῶτος καί μόνος», ὡς γράφει ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας, «τόν ἀληθινόν ἄνθρωπον καί τέλειον, καί τρόπων καί ζωῆς καί τῶν ἄλλων ἕνεκα πάντων»[8]. Αὐτήν τήν Ἀλήθειαν ἐκπροσωπεῖ ἐν τῷ κόσμῳ ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, ἀπό αὐτήν τρέφεται, αὐτήν διακονεῖ. Φοροῦσα τόν χιτῶνα τῆς Ἀληθείας,  «τόν ὑφαντόν ἐκ τῆς ἄνω θεολογίας», ἀεί ὀρθοτομεῖ καί δοξάζει «τῆς εὐσεβείας τό μέγα μυστήριον», εὐαγγελιζομένη τόν λόγον τῆς πίστεως, τῆς ἀγάπης καί τῆς ἐλπίδος, προσβλέπουσα πρός τήν «ἀνέσπερον καί ἀδιάδοχον καί ἀτελεύτητον ἡμέραν»[9], τήν ἐρχομένην αἰώνιον Βασιλείαν τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἔργον τῆς θεολογίας εἶναι ἡ ἀποκάλυψις τῆς σωτηριολογικῆς διαστάσεως τῶν δογμάτων καί ἡ ἑρμηνεία αὐτῶν δι᾿  ὑπαρξιακῶν ὅρων, ἡ ὁποία ἀπαιτεῖ, ὁμοῦ μετά τῆς μετοχῆς εἰς τό ἐκκλησιαστικόν γεγονός, εὐαισθησίαν καί γνήσιον ἐνδιαφέρον διά τόν ἄνθρωπον καί τάς περιπετείας τῆς ἐλευθερίας του. Ἐν τῇ ἐννοίᾳ ταύτῃ, ἡ διατράνωσις τῆς πίστεως εἰς τόν ἐνανθρωπήσαντα Θεόν Λόγον ὀφείλει ὅπως συνοδεύηται ὑπό τῆς ἐμπράκτου ἀνταποκρίσεως ἡμῶν εἰς τόν σωτήριον λόγον Αὐτοῦ: «αὕτη ἐστίν ἡ ἐντολή ἡ ἐμή, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους καθώς ἠγάπησα ὑμᾶς»[10].

Μεμνημένοι τοίνυν τῶν ἀφάτων δωρεῶν, ὧν ἐποίησε καί ποιεῖ πάσῃ τῇ κτίσει, ἀκαταπαύστως δοξολογοῦμεν τό ὑπεράγιον καί ὑπέρλαμπρον ὄνομα τοῦ Κυρίου τῶν ὅλων καί Θεοῦ τῆς ἀγάπης, δι᾿ Οὗ τόν Πατέρα ἐγνώκαμεν καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἐπεδήμησεν ἐν κόσμῳ.  Ἀμήν!

Ἐν ἔτει  σωτηρίῳ ‚βκε´, κατά μῆνα Ἰούνιον (α´)

Ἐπινεμήσεως Γ´

Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος ἐν Χριστῷ εὐχέτης.

+ ὁ Κολωνείας Ἀθανάσιος ἐν Χριστῷ εὐχέτης 

+ ὁ Γορτύνης καί Ἀρκαδίας Μακάριος ἐν Χριστῷ εὐχέτης                              

+ ὁ Ἀρκαλοχωρίου, Καστελλίου καί Βιάννου Ἀνδρέας ἐν Χριστῷ εὐχέτης

+ ὁ Βελγίου Ἀθηναγόρας ἐν Χριστῷ εὐχέτης                                                                       

+ ὁ Λέρου, Καλύμνου καί Ἀστυπαλαίας Παΐσιος ἐν Χριστῷ εὐχέτης          

+ ὁ Ἀτλάντας Σεβαστιανός ἐν Χριστῷ εὐχέτης                                                    

+ ὁ Κυδωνιῶν Ἀθηναγόρας ἐν Χριστῷ εὐχέτης                                                   

+ ὁ Σηλυβρίας Μάξιμος ἐν Χριστῷ εὐχέτης                                                                          

+ ὁ Αὐστραλίας Μακάριος ἐν Χριστῷ εὐχέτης    

+ ὁ Ἑλβετίας Μάξιμος ἐν Χριστῷ εὐχέτης

+ ὁ Ἰρλανδίας Ἰάκωβος ἐν Χριστῷ εὐχέτης

+ ὁ Μεξικοῦ Ἰάκωβος ἐν Χριστῷ εὐχέτης

                                     

Ὅτι ἀκριβές ἀντίγραφον.

Ἐν τοῖς Πατριαρχείοις, τῇ 27ῃ Μαΐου 2025

Ὁ Ἀρχιγραμματεύς τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου

[1] Πράξ. β’, 1.

[2] Μητροπολίτου Περγάμου Ἰωάννου Ζηζιούλα, Ἔργα Α’. Ἐκκλησιολογικά Μελετήματα, ἐκδ. Δόμος, Ἀθήνα 2016, σ. 675-6.

[3] Ματθ. κβ’, 21.

[4]Ἀθανασίου τοῦ Μεγάλου, Λόγος περί τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Λόγου, PG 25, 192.

[5] Ἀθανασίου τοῦ Μεγάλου, Ἐπιστολή περί τῶν γενομένων ἐν τῇ Ἀριμίνῳ τῆς Ἰταλίας, καί ἐν Σελευκείᾳ τῆς Ἰσαυρίας συνόδων, PG 26, 688.

[6] Κ.Π.Α. κῶδιξ Α’ 94, 10 Αὐγούστου 1925, σ. 102-3.

[7] Ἰωάν. ιδ’, 9.

[8] Νικολάου Καβάσιλα, Περί τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, PG 150, 680.

[9] Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Εἰς τήν Ἐξαήμερον, PG 29, 52.

[10] Ἰωάν. ιε’, 12.

+ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ (2025)

Με τη δέουσα λαμπρότητα και ιεροπρέπεια εορτάστηκε η μεγίστη Δεσποτική εορτή της Αναλήψεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, με επίκεντρο την πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή της Αναλήψεως του Κυρίου στην Κάλυμνο.



Περισσότερα…

+ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ  1-6-2025

Μετά την ένδοξο Ανάληψη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, η Εκκλησία μας εισέρχεται σε μία ιδιαίτερη πνευματική περίοδο αναμονής, προσευχής και προσδοκίας, η οποία κορυφώνεται κατά την εορτή της Πεντηκοστής. Η χρονική αυτή απόσταση μεταξύ της Αναλήψεως και της Πεντηκοστής αποτελεί μια βαθιά θεολογική και εκκλησιολογική περίοδο, η οποία φανερώνει την πνευματική προετοιμασία των αποστόλων, και κατ’ επέκταση ολόκληρης της Εκκλησίας, για την υποδοχή του Παναγίου Πνεύματος.



Περισσότερα…